قصة جواد بلا فارس
البارت الرابع والعشرون 24
بقلم مني سلامه
ﺩﺧﻞ " ﻣﺪﺣﺖ " ﺑﻴﺘﻪ ﻟﻴﺠﺪ " ﻣﺪﻳﺤﺔ " ﺟﺎﻟﺴﻪ ﺗﺒﻜﻰ ﻓﻮﻕ ﺍﻷﺭﻳﻜﺔ .. ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﻭﻣﺴﺤﺖ ﻋﺒﺮﺍﺗﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﺤﺎﻭﻝ ﺃﻥ ﺗﺘﻤﺎﻟﻚ ﻧﻔﺴﻬﺎ .. ﺍﻗﺘﺮﺏ ﻣﻨﻬﺎ ﻭﻗﺎﻝ :
ﻓﻰ ﺣﺎﺟﺔ
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﻭﺭﻓﻌﺖ ﺣﺎﺟﺒﻬﺎ ﺑﺴﺨﺮﻳﺔ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
ﻭﻣﻦ ﺍﻣﺘﻰ ﺑﺘﻬﺘﻢ ﻳﻌﻨﻲ ﺍﺫﺍ ﻛﺎﻥ ﻓﻰ ﺣﺎﺟﺔ ﻭﻻ ﻷ
ﺯﻓﺮ ﺑﻨﻔﺎﺫ ﺻﺒﺮ ﻭﺗﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﻏﺮﻓﺔ ﺍﻟﻨﻮﻡ ﻟﺘﺒﺪﻳﻞ ﺛﻴﺎﺑﻪ .. ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺑﻌﺪ ﺫﻟﻚ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻤﻄﺒﺦ ﻭﻓﺘﺢ ﺍﻟﺜﻼﺟﺔ ﻳﺒﺤﺚ ﻋﻦ ﻃﻌﺎﻡ ﻟﻴﺴﺪ ﺑﻪ ﺭﻣﻘﻪ .. ﺃﻏﻠﻖ ﺍﻟﺜﻼﺟﺔ ﺑﻌﻨﻒ ﺑﻌﺪﻣﺎ ﻭﺟﺪﻫﺎ ﺧﺎﻟﻴﻪ ﺍﻻ ﻣﻦ ﺑﻌﺾ ﺍﻟﻄﻌﺎﻡ ﺍﻟﻔﺎﺳﺪ ﺃﻭ ﺍﻟﺬﻯ ﺃﻭﺷﻚ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻔﺴﺎﺩ .. ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﻏﺮﻓﺔ ﺍﻟﻤﻌﻴﺸﺔ ﺣﻴﺚ ﺗﺠﻠﺲ " ﻣﺪﻳﺤﺔ " ﻭﻗﺎﻝ ﺑﻐﻀﺐ ﻣﻜﺒﻮﺕ :
ﻫﻮ ﻣﻔﻴﺶ ﺃﻛﻞ
ﻗﺎﻟﺖ ﻭﻫﻰ ﺗﻔﺘﺢ ﺍﻟﺘﻠﻔﺎﺯ :
ﻷ ﻣﻄﺒﺨﺘﺶ
ﻟﻴﻪ ﻣﻄﺒﺨﺘﻴﺶ
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﻌﻨﺎﺩ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
ﻣﺰﺍﺟﻰ .. ﻫﻮ ﺍﻧﺖ ﻓﺎﻛﺮﻧﻰ ﺍﻟﺨﺪﺍﻣﺔ ﺑﺘﺎﻋﻚ .. ﻣﺶ ﺍﺣﻨﺎ ﻣﺘﻔﻘﻴﻦ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻄﻼﻕ .. ﺃﻃﺒﺨﻠﻚ ﺑﺘﺎﻉ ﺍﻳﻪ ﺑﺄﻩ .. ﺍﻧﺎ ﻟﻤﺎ ﺑﻄﺒﺦ ﺑﻄﺒﺦ ﻟﻨﻔﺴﻰ ﻣﺶ ﻟﻴﻚ ﻭﻣﻜﻨﺶ ﻟﻴﺎ ﻣﺰﺍﺝ ﺍﻟﻨﻬﺎﺭﺩﺓ ﺃﻃﺒﺦ
ﺃﻃﻠﻖ ﺳﺒﺔ ﺑﺼﻮﺕ ﻣﻨﺨﻔﺾ ﻭﺗﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﻏﺮﻓﺔ ﺍﻟﻨﻮﻡ ﻳﺨﺮﺝ ﻫﺎﺗﻔﻪ ﻣﻦ ﺟﻴﺐ ﺑﻨﻄﺎﻟﻪ ﻟﻴﻄﻠﺐ ﺍﻟﻄﻌﺎﻡ ﻣﻦ ﺃﺣﺪ ﺍﻟﻤﻄﺎﻋﻢ .. ﻟﺤﻘﺖ ﺑﻪ " ﻣﺪﻳﺤﺔ " ﻭﻗﺎﻟﺖ :
ﺍﻧﺖ ﺑﺘﺸﺘﻤﻨﻰ ؟
ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺑﺄﻋﻴﻦ ﺗﺸﻊ ﻏﻴﻀﺎً ﻭﻗﺎﻝ :
" ﻣﺪﻳﺤﺔ " ﻏﻮﺭﻯ ﻣﻦ ﺃﺩﺍﻣﻰ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﺸﺊ ﻣﻦ ﺍﻹﺣﺘﻘﺎﺭ ﺛﻢ ﺗﻮﺟﻬﺖ ﺍﻟﻰ ﻏﺮﻓﺔ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺍﻟﺘﻰ ﺃﺻﺒﺤﺖ ﻏﺮﻓﺘﻬﺎ ﺍﻟﺘﻰ ﺗﻘﻴﻢ ﺑﻬﺎ ﻭﺃﻏﻠﻘﺖ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺑﻌﻨﻒ .. ﺍﻃﻠﻖ " ﻣﺪﺣﺖ " ﺳﺒﺔ ﺃﺧﺮﻯ ﻭﺟﻠﺲ ﻳﻨﺘﻈﺮ ﻋﺎﻣﻞ ﺍﻟﺘﻮﺻﻴﻞ .. ﺃﺣﻀﺮ ﺍﻟﻌﺎﻣﻞ ﺍﻟﻄﻌﺎﻡ ﻓﻮﺿﻌﻪ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻄﺎﻭﻟﺔ ﻭﺷﻌﺮﻩ ﻓﻰ ﺗﻨﺎﻭﻝ ﻃﻌﺎﻣﻪ .. ﺧﺮﺟﺖ " ﻣﺪﻳﺤﺔ " ﻣﻦ ﺍﻟﻐﺮﻓﺔ ﻭﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﻐﻴﻆ ﻭﻗﺎﻟﺖ
ﻃﻮﻝ ﻋﻤﺮﻙ ﺃﻧﺎﻧﻰ .. ﻃﻴﺐ ﻋﻠﻰ ﺍﻷﻗﻞ ﺷﻮﻑ ﺍﻟﻜﻠﺒﺔ ﺍﻟﻠﻰ ﺃﻋﺪﻩ ﺟﻮﻩ ﺩﻯ ﻋﺎﻳﺰﻩ ﺗﺎﻛﻞ ﻭﻻ ﻷ
ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﻐﻀﺐ ﻭﺻﺎﺡ :
ﻣﺶ ﻗﻮﻟﺘﻰ ﺍﻧﻨﺎ ﻫﻨﻄﻠﻖ ﻭﺍﻧﻚ ﻣﺶ ﺍﻟﺨﺪﺍﻣﺔ ﺑﺘﺎﻋﺘﻰ ﻋﺸﺎﻥ ﺗﻄﺒﺨﻴﻠﻰ .. ﺃﻫﻮ ﺃﻧﺎ ﺑﺄﻩ ﻣﺶ ﻭﻟﻰ ﺃﻣﺮﻙ ﻋﺸﺎﻥ ﺃﺻﺮﻑ ﻋﻠﻴﻜﻲ
ﺻﺎﺣﺖ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
ﻃﻮﻝ ﻋﻤﺮﻙ ﻛﺪﻩ ﻭﻫﺘﻔﻀﻞ ﻛﺪﻩ ﻣﺒﺘﺸﻮﻓﺘﺶ ﻧﻔﺴﻚ ﻏﻠﻄﺎﻥ ﺃﺑﺪﺍً .. ﺩﺍﻳﻤﺎً ﺃﻧﺎ ﺍﻟﻠﻰ ﻏﻠﻂ ﻭﺍﻧﺖ ﺑﺎﺷﺎ ﻣﺒﺘﻐﻠﻄﺶ
ﻗﺎﻡ ﻣﻦ ﻓﻮﺭﻩ ﻭﺃﺯﺍﺡ ﺍﻟﻜﺮﺳﻰ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺨﻠﻒ ﺑﻌﻨﻒ ﺣﺘﻰ ﻭﻗﻊ ﻋﻠﻰ ﺍﻷﺭﺽ ﻭﺻﺎﺡ :
ﺍﻧﺘﻰ ﺑﺘﻘﻮﻟﻰ ﺷﻜﻞ ﻟﻠﺒﻴﻊ .. ﺍﻧﺘﻰ ﻭﺍﺣﺪﺓ ﻣﻌﻨﺪﻛﻴﺶ ﺩﻡ ﻭﻻ ﺫﺭﺓ ﺍﺣﺴﺎﺱ .. ﺳﻴﺒﺘﻰ ﺑﻨﺘﻚ ﺗﻀﻴﻊ ﻣﻦ ﺍﻳﺪﻙ ﻭﺍﻟﺘﻴﻴﻴﻴﻴﻴﻴﻴﻴﺖ ﺍﺑﻦ ﺃﺧﺘﻚ ﻳﺘﺤﺮﺵ ﺑﻴﻬﺎ ﻭﻻ ﻓﺘﺤﺘﻰ ﺑﻘﻚ ﺑﻜﻠﻤﺔ .. ﺩﻩ ﺍﻧﺘﻰ ﺃﻓﺸﻞ ﺃﻡ ﻭﺯﻭﺟﺔ ﻋﻠﻰ ﻭﺟﻪ ﺍﻷﺭﺽ
ﻷ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻠﻰ ﺯﻭﺝ ﻣﺜﺎﻟﻰ .. ﻳﺎ ﺭﺍﺟﻞ ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺐ ﻳﺎ ﻳﺎﻟﻠﻰ ﺭﺍﻳﺢ ﺗﺘﺠﻮﺯ ﻭﺍﺣﺪﻩ ﺃﺩ ﺑﻨﺘﻚ .. ﺃﻫﻰ ﺳﺒﻴﺘﻚ ﺯﻯ ﺍﻟﺘﻴﻴﻴﻴﻴﻴﻴﻴﻴﺖ ﻭﺍﻃﻠﻘﺖ ﻣﻨﻚ
ﺩﻓﻌﻬﺎ ﺑﻘﺒﻀﺘﻴﻪ ﻓﻰ ﻛﺘﻔﻴﻬﺎ ﻣﻦ ﺷﺪﻩ ﻏﻴﻈﻪ ﻭﻗﺎﻝ :
ﺃﻧﺎ ﺍﻟﻠﻰ ﻃﻠﻘﺘﻬﺎ ﺯﻯ ﻣﺎ ﻫﻄﻠﻘﻚ ﻭﺃﺭﻣﻴﻜﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﺸﺎﺭﻉ ﺗﺸﺤﺘﻰ ﻋﺸﺎﻥ ﺗﻼﻗﻰ ﻟﻘﻤﺔ ﻧﻀﻴﻔﻪ .. ﺍﻣﺎ ﺧﻠﻴﺘﻚ ﺗﻘﻮﻟﻰ ﺣﻘﻰ ﺑﺮﻗﺒﺘﻰ ﻣﺒﻘﺎﺵ ﺃﻧﺎ " ﻣﺪﺣﺖ "
ﺗﻮﺟﻬﺖ " ﻣﺪﻳﺤﺔ " ﺍﻟﻰ ﻏﺮﻓﺔ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ ﻭﺃﻏﻠﻘﺖ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻓﻰ ﻭﺟﻬﻪ ﺑﻌﻨﻒ ﺷﺪﻳﺪ ﺣﺘﻰ ﻛﺎﺩ ﺃﻥ ﻳﻨﺨﻠﻊ ﻣﻦ ﻣﻜﺎﻧﻪ .. ﺟﻠﺲ " ﻣﺪﺣﺖ " ﺃﻣﺎﻡ ﺍﻟﻄﺎﻭﻟﺔ ﺛﻢ ﻣﺎ ﻟﺒﺚ ﺃﻥ ﺩﻓﻊ ﺍﻟﻄﻌﺎﻡ ﺑﻴﺪﻩ ﺑﻌﺼﺒﻴﻪ ﺣﺘﻰ ﺗﺴﺎﻗﻂ ﻭﺗﻨﺎﺛﺮ ﻋﻠﻰ ﺍﻷﺭﺽ
ﺍﺗﻜﺄﺕ ﻭﺍﻟﺪﺓ " ﺁﺩﻡ " ﻋﻠﻰ ﺍﻷﺭﻳﻜﺔ ﻭﺑﻴﺪﻫﺎ ﻃﺒﻖ ﻣﻦ ﺍﻷﺭﺯ ﺗﻨﻘﻰ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺷﻮﺍﺋﺐ .. ﺩﺧﻞ " ﺁﺩﻡ " ﺍﻟﺸﺎﻟﻴﻪ ﻭﺍﻗﺘﺮﺏ ﻣﻨﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً :
ﺍﺯﻳﻚ ﻳﺎ ﺳﺖ ﺍﻟﻜﻞ
ﺍﺑﺘﺴﻤﺖ ﻓﻰ ﻭﺟﻪ ﺑﻄﻴﺒﻪ ﻭﻗﺎﻟﺖ :
ﺍﻥ ﺷﺎﻟﻪ ﺗﺴﻠﻢ ﻳﺎ ﺍﺑﻨﻰ
ﺟﻠﺲ " ﺁﺩﻡ " ﺑﺠﻮﺍﺭﻫﺎ .. ﺭﺁﻫﺎ ﺗﻀﻴﻖ ﻣﻦ ﻋﻴﻨﻴﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﻌﺎﻭﺩ ﺍﻟﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻄﺒﻖ ﻓﻰ ﻳﺪﻫﺎ ﺍﻧﺤﻨﻰ ﺍﻟﻰ ﺍﻷﻣﺎﻡ ﻭﺳﺄﻟﻬﺎ ﺑﺈﻫﺘﻤﺎﻡ :
ﻣﺎﻣﺎ ﺍﻧﺘﻰ ﺣﺴﻪ ﺍﻥ ﻧﻈﺮﻙ ﺿﻌﻒ ﻭﻻ ﺣﺎﺟﺔ
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﻭﻗﺎﻟﺖ ﻭﻫﻰ ﺗﺮﻣﺶ ﺑﻌﻴﻨﻴﻬﺎ :
ﻭﺍﻟﻠﻪ ﻣﺎ ﺃﻧﺎ ﻋﺎﺭﻓﻪ ﻳﺎ ﺍﺑﻨﻰ ﺑﻘﻴﺖ ﺃﺣﺲ ﺍﻥ ﻋﻴﻨﻲ ﻣﺰﻏﻠﻠﻪ
ﻗﺎﻝ ﺑﺠﺪﻳﻪ :
ﻃﻴﺐ ﻭﻟﻴﻪ ﻣﺎ ﻗﻮﻟﺘﻠﻴﺶ ﻳﺎ ﻣﺎﻣﺎ
ﺛﻢ ﻗﺎﻝ :
ﻃﻴﺐ ﺳﻴﺒﻰ ﺩﻩ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ﻭﺗﻌﺎﻟﻰ ﻧﻜﺸﻒ ﺃﻛﻴﺪ ﻫﺘﺒﻘﻰ ﻣﺤﺘﺎﺟﻪ ﻟﻨﻀﺎﺭﻩ
ﻗﺎﻟﺖ ﺑﻼ ﻣﺒﺎﻻﺓ :
ﻻ ﻣﻠﻬﺎﺵ ﻻﺯﻣﻪ .. ﻣﺶ ﻣﻬﻢ
ﻧﻬﺾ " ﺁﺩﻡ " ﻭﺃﺧﺬ ﺍﻟﻄﺒﻖ ﻣﻦ ﻳﺪﻫﺎ ﻭﻭﺿﻌﻪ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻄﺎﻭﻟﺔ ﻭﻗﺎﻝ :
ﻣﻔﻴﺶ ﺣﺎﺟﺔ ﺍﺳﻤﻬﺎ ﻣﻠﻬﺎﺵ ﻻﺯﻣﻪ .. ﺍﺫﺍ ﻣﻜﻨﺘﺶ ﺻﺤﺘﻚ ﻣﻬﻤﺔ ﺃﻣﺎﻝ ﺍﻳﻪ ﺍﻟﻠﻰ ﻣﻬﻢ ﻳﻌﻨﻲ
ﻗﺎﻟﺖ ﻭﻫﻰ ﻣﺎﺯﺍﻟﺖ ﺟﺎﻟﺴﻪ ﻻ ﺗﺮﻳﺪ ﺍﻟﻨﻬﻮﺽ :
ﻳﺎ ﺍﺑﻨﻰ ﻣﺎ ﺃﻧﺎ ﺷﺎﻳﻔﻪ ﺃﻫﻮ .. ﻣﻠﻬﺎﺵ ﻻﺯﻣﻪ ﺍﻟﻨﻀﺎﺭﺓ
ﺟﺬﺑﻬﺎ ﻣﻦ ﻳﺪﻫﻞ ﻭﻭﺟﻬﺎ ﺍﻟﻰ ﻏﺮﻓﺘﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً :
ﻳﻼ ﺍﺩﺧﻠﻰ ﺍﻟﺒﺴﻰ ﻳﺎ ﻣﺎﻣﺎ ﻟﻮ ﺳﻤﺤﺘﻰ
ﻻﺣﺖ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﻪ ﻋﻠﻰ ﺷﻔﺘﻴﻬﺎ ﺗﺸﻰ ﺑﺴﻌﺎﺩﺗﻬﺎ ﻹﻫﺘﻤﺎﻡ " ﺁﺩﻡ " ﺑﻬﺎ .. ﺍﻧﻄﻠﻖ ﺑﺴﺎﺭﺗﻪ ﺍﻟﻰ ﺍﺣﺪﻯ ﻋﻴﺎﺩﺍﺕ ﺍﻟﻌﻴﻮﻥ .. ﺃﺛﻨﺎﺀ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﻭﺭﻫﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﻜﺸﻒ ﻣﺎﻟﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﻗﺎﻟﺖ ﻭﻫﻰ ﺗﺘﻄﻠﻊ ﺍﻟﻰ ﻭﺟﻬﻪ ﺑﺘﻤﻌﻦ :
ﺍﻧﺖ ﻛﻮﻳﺲ ﻳﺎ ﺍﺑﻨﻰ
ﺍﻟﺘﻔﺖ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻭﺍﺑﺘﺴﻢ ﺑﻮﻫﻦ ﻭﻗﺎﻝ :
ﺃﻳﻮﺓ ﻣﺘﻘﻠﻘﻴﺶ ﻋﻠﻴﺎ
ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﺤﺰﻥ ﻭﻗﺎﻟﺖ :
ﺍﻧﺖ ﻧﺪﻣﺎﻥ ﺍﻧﻚ ﺳﻴﺒﺖ ﺍﻟﺸﻐﻞ ؟
ﻗﺎﻝ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻔﻮﺭ ﺑﺜﻘﺔ ﺷﺪﻳﺪﺓ :
ﻷ ﻃﺒﻌﺎً ﻣﺶ ﻧﺪﻣﺎﻥ ﺃﺑﺪﺍً
ﺛﻢ ﺃﺣﺎﻁ ﻛﺘﻔﻴﻬﺎ ﺑﺬﺭﺍﻋﻪ ﻭﻗﺮﺑﻬﺎ ﻣﻨﻪ ﻗﺎﺋﻼً ﻓﻰ ﺣﻨﻮ :
ﻣﺘﻘﻠﻘﻴﺶ ﻋﻠﻴﺎ .. ﺃﻧﺎ ﻋﺎﺭﻑ ﺍﻧﻰ ﻫﻘﺪﺭ ﺃﻗﻒ ﻋﻠﻰ ﺭﺟﻠﻰ ﺗﺎﻧﻰ
ﻗﺎﻝ ﻭﺑﻘﻠﺐ ﻣﺨﻠﺺ :
ﺭﺑﻨﺎ ﻳﻜﺮﻣﻚ ﻭﻳﺮﺯﻗﻚ ﻣﻦ ﻭﺳﻊ ﻭﻳﺪﻳﻠﻚ ﻋﻠﻰ ﺃﺩ ﻧﻴﺘﻚ ﻳﺎ ﺍﺑﻨﻰ
ﻗﺎﻟﺖ ﺑﺤﻤﺎﺱ ﻭﺑﻄﻴﺒﺔ ﺍﻷﻣﻬﺎﺕ ﺍﻟﻤﻌﻬﻮﺩﺓ :
ﻋﺎﺭﻑ ﻳﺎ ﺍﺑﻨﻰ ﺍﻟﺤﺮﺍﻡ ﺩﻩ ﺑﻴﺎﻛﻞ ﻓﻰ ﺟﺴﻢ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﻭﺑﻴﻘﻠﻞ ﺑﺮﻛﺔ ﻣﺎﻟﻪ ﻭﺻﺤﺘﻪ ﻭﻋﻔﻴﺘﻪ .. ﻟﻜﻦ ﺍﻟﺤﻼﻝ ﺣﺘﻰ ﻟﻮ ﻛﺎﻥ ﻗﻠﻴﻞ ﺑﺲ ﺭﺑﻚ ﺑﻴﺒﺎﺭﻙ ﻓﻴﻪ .. ﻋﺎﺭﻑ ﻳﺎ " ﺁﺩﻡ " ﺃﺑﻮﻙ ﻛﺎﻥ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻗﻠﻴﻞ ﺃﻭﻯ ﺃﻭﻯ .. ﺑﺲ ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﺍﻟﻠﻪ ﻳﺎ ﺍﺑﻨﻰ ﻋﻤﺮﻧﺎ ﻣﺎ ﻣﻤﺪﻳﻨﺎ ﺍﻳﺪﻧﺎ ﻟﺤﺪ .. ﻛﻨﺎ ﺃﻭﻝ ﻛﻞ ﺷﻬﺮ ﻧﻌﺪ ﻧﻔﻜﺮ ﺍﺯﺍﻯ ﻫﻨﻘﻀﻰ ﺍﻟﺸﻬﺮ ﺑﺎﻟﻤﺮﺗﺐ ﺍﻟﺼﻐﻴﺮ ﺩﻩ .. ﺑﺲ ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻛﻨﺎ ﺑﻨﺤﺲ ﺑﺒﺮﻛﺔ ﺭﺑﻨﺎ ﻓﻰ ﻛﻞ ﺣﺎﺟﺔ ﻭﻛﺎﻥ ﺭﺑﻚ ﺑﻴﺴﺘﺮﻫﺎ ﻣﻌﺎﻧﺎ ﻟﺤﺪ ﺁﺧﺮ ﺍﻟﺸﻬﺮ ﻭﺳﺎﻋﺎﺕ ﻛﺎﻥ ﻳﺘﺒﻘﻰ ﻓﻠﻮﺱ ﻛﻤﺎﻥ .. ﻛﻨﺖ ﺁﺟﻰ ﺃﺷﻴﻠﻬﺎ ﺃﻻﻗﻰ ﺃﺑﻮﻙ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﺮﺣﻤﻪ ﻳﻘﻮﻟﻰ ﻻﺯﻡ ﻧﻄﻠﻊ ﻣﻨﻬﺎ ﺻﺪﻗﺔ ﻋﺸﺎﻥ ﺭﺑﻨﺎ ﻳﺒﺎﺭﻛﻠﻨﺎ ﻓﻰ ﻣﺎﻟﻨﺎ ﻭﺻﺤﺘﻨﺎ ﻭﺍﺑﻨﻨﺎ " ﺁﺩﻡ " .. ﻛﻨﺖ ﺳﺎﻋﺎﺕ ﺍﻗﻮﻟﻪ ﺧﻠﻴﻬﻢ ﻳﻤﻜﻦ ﻧﺤﺘﺎﺟﻬﻢ ﻓﻰ ﻭﻗﺖ ﻋﻮﺯﻩ ﻛﺎﻥ ﻳﻘﻮﻟﻰ ﻣﺘﻘﻠﻘﻴﺶ ﻟﻮ ﻣﻌﺎﻛﻰ 10 ﺟﻨﻴﻪ ﻭﻃﻠﻌﺘﻰ ﻣﻨﻬﺎ ﻟﻠﻪ 5 ﺟﻨﻴﺔ ﻳﺘﺒﻘﻰ ﻛﺎﻡ ؟ .. ﻛﻨﺖ ﺃﻗﻮﻟﻪ ﻳﺘﺒﻘﻰ 5 ﺟﻨﻴﺔ .. ﻳﻘﻮﻟﻰ ﻻ ﻳﺘﺒﻘﻰ 10 ﻷﻥ ﺍﻟﻔﻠﻮﺱ ﺍﻟﻠﻰ ﺑﺘﻄﻠﻌﻴﻬﺎ ﻟﻠﻪ ﻣﺒﺘﻘﻠﻠﺶ ﺍﻟﻤﺎﻝ ﺃﺑﺪﺍ ﺩﻯ ﺑﺘﺰﻭﺩ ﺑﺮﻛﺘﻪ
ﺍﺑﺘﺴﻢ " ﺁﺩﻡ " ﻭﻫﻮ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﺃﻣﻪ ﺑﺘﺄﺛﺮ .. ﻗﺒﻞ ﺭﺃﺳﻬﺎ ﺣﺘﻰ ﺍﻧﺘﺒﻪ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﻌﺾ ﺍﻟﺠﺎﻟﺴﻴﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﻌﻴﺎﺩﻩ .. ﻭﻗﺎﻝ ﻟﻬﺎ ﻭﻫﻮ ﻣﺎﺯﺍﻝ ﻣﺤﻴﻄﺎً ﻛﺘﻔﻴﻬﺎ ﺑﺬﺭﺍﻋﻪ :
ﺭﺑﻨﺎ ﻳﺮﺣﻤﻪ .. ﻭﻳﺒﺎﺭﻙ ﻓﻴﻜﻲ ﻳﺎ ﻣﺎﻣﺎ .. ﺍﻧﺘﻰ ﻭﺑﺎﺑﺎ ﺳﺒﺐ ﺍﻟﻠﻰ ﺃﻧﺎ ﻓﻴﻪ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ .. ﻻﻧﻜﻮﺍ ﺑﻌﻤﻠﻜﻮﺍ ﺍﻟﻄﻴﺐ ﺭﺑﻨﺎ ﻛﺎﻓﺌﻜﻮﺍ ﻭﻫﺪﺍﻧﻰ .. ﻟﻮ ﻣﻜﻨﺘﻮﺵ ﺍﻧﺘﻮﺍ ﻛﺪﻩ ﻛﺎﻥ ﻣﻤﻜﻦ ﺃﻓﻀﻞ ﺗﺎﻳﻪ ﻃﻮﻝ ﻋﻤﺮﻯ
ﻗﺒﻞ ﺭﺃﺳﻬﺎ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ .. ﻓﻨﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻬﻤﺎ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﻟﺴﻴﺪﺍﺕ ﺍﻟﺠﺎﻟﺴﺎﺕ ﺑﺘﺄﺛﺮ ﻭﻗﺎﻟﺖ :
ﺭﺑﻨﺎ ﻳﺨﻠﻴﻬﻮﻟﻚ ﻳﺎ ﺣﺠﻪ
ﺍﻟﺘﻔﺘﺖ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺃﻡ " ﺁﺩﻡ " ﻭﻫﻰ ﺗﺸﻌﺮ ﺑﺴﻌﺎﺩﺓ ﻏﺎﻣﺮ ﻣﻦ ﻣﻌﺎﻣﻠﺔ ﺍﺑﻨﻬﺎ ﺍﻟﺒﺎﺭﺓ ﺑﻬﺎ .. ﺷﻌﺮﺕ ﻛﺄﻧﻬﺎ ﻣﻠﻜﺘﻪ ﺍﻟﺘﻰ ﻳﺪﻟﻠﻬﺎ ﻭﻳﻌﺘﻨﻰ ﺑﻬﺎ ﻭﻳﺤﺚ ﻧﻔﺴﻪ ﻋﻠﻰ ﻧﻴﻞ ﺭﺿﺎﻫﺎ .. ﺭﺑﺘﺖ ﻋﻠﻰ ﻗﺪﻣﻴﻪ ﻭﻗﺎﻟﺖ ﺑﺈﺑﺘﺴﺎﻣﻪ ﻭﺍﺳﻌﺔ :
ﺍﻧﺸﺎﻟﻪ ﻳﺎﺭﺏ
ﻭﺍﺟﻬﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻣﺸﻜﻠﺔ ﻣﻊ ﺃﺣﺪ ﺍﻟﻌﺎﻣﻠﻴﻦ ﺑﺎﻟﻘﺮﻳﺔ ﻓﺒﺤﺜﺖ ﻋﻦ " ﻋﻠﻰ " ﺍﻟﻰ ﺃﻥ ﻭﺟﺪﺗﻪ ﻭﺍﻗﻔﺎً ﺃﻣﺎﻡ ﺃﺣﺪ ﺍﻟﺒﻮﺍﺑﺔ .. ﻳﺘﺤﺪﺙ ﺍﻟﻰ ﺃﺣﺪ ﺍﻟﺤﺮﺱ ﻣﻌﻄﻴﺎً ﺍﻳﺎﻩ ﺑﻌﺾ ﺍﻟﺘﻌﻠﻴﻤﺎﺕ .. ﺍﻗﺘﺮﺑﺖ ﻣﻨﻪ ﻭﻗﺎﻟﺖ :
ﻟﻮ ﺳﻤﺤﺖ ﻳﺎ ﺃﺳﺘﺎﺫ " ﻋﻠﻰ "
ﺍﻟﺘﻔﺖ ﺍﻟﻴﻬﺎ " ﻋﻠﻰ " ﺛﻢ ﺃﺧﻔﺾ ﺑﺼﺮﻩ ﻭﻗﺎﻝ :
ﺛﻮﺍﻧﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺫﻧﻚ
ﺍﻟﺘﻔﺖ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺮﺟﻞ ﻭﺃﻧﻬﻰ ﺣﺪﻳﺜﻪ ﻣﻌﻪ .. ﺍﻧﺼﺮﻑ ﺍﻟﺮﺟﻞ ﻓﺎﻟﺘﻔﺖ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻋﻠﻰ ﻭﻧﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﺍﻷﺭﺽ ﻗﺎﺋﻼً :
ﺍﺗﻔﻀﻠﻰ
ﺍﻗﺘﺮﺑﺖ ﻣﻨﻪ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻟﺘﺮﻳﻪ ﺍﻟﻤﻜﺘﻮﺏ ﻋﻠﻰ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﻟﻮﺭﻗﺎﺕ ﻳﺪﻳﻬﺎ .. ﻏﺰﻯ ﻋﻄﺮﻫﺎ ﺍﻟﻔﻮﺍﺡ ﺃﻧﻔﻪ .. ﻓﺎﺑﺘﻌﺪ ﺧﻄﻮﺓ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺨﻠﻒ .. ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﺸﺊ ﻣﻦ ﺍﻟﻀﻴﻖ ﻭﻗﺎﻟﺖ :
ﻓﻰ 2 ﻣﻦ ﻋﻤﺎﻝ ﺍﻟﺒﻮﻓﻴﻪ ﺑﺘﻮﻉ ﺣﻔﻠﺔ ﺑﻜﺮﺓ ﺍﻋﺘﺬﺭﻭﺍ ﻭﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﺃﺟﺎﺭﻩ ﺑﻜﺮﺓ ﻭﺳﻠﻤﻮﻧﻰ ﻃﻠﺒﻬﻢ ﺩﻩ .. ﻭﺍﺣﺪ ﺗﻌﺒﺎﻥ ﻭﺍﻟﺘﺎﻧﻰ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻭﺃﻧﺎ ﻣﺶ ﻋﺎﺭﻓﻪ ﻫﻞ ﻧﻄﻠﺐ ﺍﺗﻨﻴﻦ ﻏﻴﺮﻫﻢ ﻭﻻ ﺍﻟﻤﻮﺟﻮﺩﻳﻦ ﻫﻴﻜﻔﻮﺍ
ﻗﺎﻝ " ﻋﻠﻰ " ﺑﻬﺪﻭﺀ ﻭﻫﻮ ﻳﺄﺧﺬ ﻣﻨﻬﺎ ﺍﻟﻮﺭﻗﺔ ﻟﻴﻘﺮﺃﻫﺎ :
ﺃﺻﻼً ﺩﻯ ﻣﺶ ﺷﻐﻠﺘﻚ ﻳﺎ ﺁﻧﺴﺔ .. ﺍﻟﻤﻔﺮﻭﺽ ﻛﺎﻧﻮﺍ ﻳﺠﻮﻟﻰ ﺍﻧﺎ ﻣﺒﺎﺷﺮﺓ
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﻀﻴﻖ ﻭﻇﻨﺖ ﺃﻧﻪ ﻳﻬﻤﺶ ﺩﻭﺭﻫﺎ ﻓﻘﺎﻟﺖ ﺑﺘﺤﺪﻯ :
ﻷ ﺩﻯ ﺷﻐﻠﺘﻰ ﺍﻷﺳﺘﺎﺫ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻗﺎﻝ ﻛﺪﻩ
ﻃﻮﻯ " ﻋﻠﻰ " ﺍﻟﻮﺭﻗﺔ ﻭﻋﺾ ﻋﻠﻰ ﺷﻔﺘﻴﻪ ﻗﻠﻴﻼ ﺛﻢ ﻗﺎﻝ ﺑﻬﺪﻭﺀ :
ﺣﻀﺮﺗﻚ ﻓﻬﻤﺘﻰ ﻛﻼﻡ ﺍﻷﺳﺘﺎﺫ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻏﻠﻂ ﺣﻀﺮﺗﻚ ﻣﺴﺆﻟﺔ ﻋﻦ ﺍﻟﺴﺎﺋﺤﺎﺕ ﻭﻣﺸﺎﻛﻠﻬﻢ ﺍﻟﻠﻰ ﺑﻴﻮﺟﻬﻮﻫﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﻟﻮ ﻛﺎﻧﺖ ﻣﻊ ﺃﺣﺪ ﺍﻟﻤﻮﻇﻔﻴﻦ ﺣﻀﺮﺗﻚ ﺑﺘﺮﺟﻌﻴﻠﻰ .. ﻭﻟﻮ ﻛﺎﻧﺖ ﻣﻊ ﺃﺣﺪﻯ ﺍﻟﻤﻮﻇﻔﺎﺕ ﺑﺘﺮﺟﻌﻰ ﻟﻶﻧﺴﺔ " ﺁﻳﺎﺕ "
ﻗﺎﻟﺖ ﺑﺤﻨﻖ ﻭﻗﺪ ﺃﻳﻘﻨﺖ ﺃﻧﻬﺎ ﺍﺳﺎﺀﺕ ﺍﻟﻔﻬﻢ :
ﻃﻴﺐ ﻓﻬﻤﺖ .. ﻭﺑﻌﺪﻳﻦ ﺍﺻﻼ ﻋﺎﻣﻞ ﺍﻟﺒﻮﻓﻴﻪ ﻫﻮ ﺍﻟﻠﻰ ﺟﺎﻟﻰ ﻭﺳﻠﻤﻨﻰ ﺍﻟﻮﺭﻗﺔ ﻭﺃﻧﺎ ﺟﻴﺖ ﻟﺤﻀﺮﺗﻚ ﻋﺸﺎﻥ ﻣﻌﺮﻓﺘﺶ ﺃﺗﺼﺮﻑ
ﻗﺎﻝ " ﻋﻠﻰ " ﺑﻬﺪﻭﺀ ﻭﻫﻮ ﻳﺴﺘﻌﺪ ﻟﻺﻧﺼﺮﺍﻑ :
ﻣﻔﻴﺶ ﻣﺸﻜﻠﺔ .. ﺑﻌﺪ ﺍﺫﻧﻚ
ﻏﺎﺩﺭ ﻓﻰ ﻫﺪﻭﺀ .. ﻓﺎﻟﺘﻔﺘﺖ ﺍﻟﻴﻪ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺗﺮﻣﻘﻪ ﺑﻨﻈﺮﺍﺗﻬﺎ ﺍﻟﻤﺘﻬﻜﻤﺔ .. ﺛﻢ ﻣﺎ ﻟﺒﺜﺖ ﺃﻥ ﻋﺎﺩﺕ ﺍﻟﻰ ﻋﻤﻠﻬﺎ ﻣﻦ ﺟﺪﻳﺪ
ﺍﻧﻄﻠﻖ " ﺃﺣﻤﺪ " ﺑﺴﻴﺎﺭﺗﻪ ﻳﺸﻖ ﻃﺮﻳﻘﻪ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻌﻴﻦ ﺍﻟﺴﺎﺧﻨﺔ ﻟﺤﻀﻮﺭ ﺍﻹﻓﺘﺘﺎﺡ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﻓﻰ ﻳﻮﻡ ﻏﺪ .. ﻛﺎﻥ ﻳﺴﻴﺮ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻄﺮﻳﻖ ﺑﺴﺮﻋﺔ ﻭﻟﻬﻔﺔ .. ﻟﻤﻼﻗﺎﺓ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺍﻟﺘﻰ ﺍﻓﺘﻘﺪﻫﺎ ﻓﻰ ﺍﻷﻳﺎﻡ ﺍﻟﻤﺎﺿﻴﺔ .. ﻗﺎﻝ " ﻓﺆﺍﺩ " ﺍﻟﺠﺎﻟﺲ ﺑﺠﻮﺍﺭﻩ :
ﻓﺎﺿﻞ ﻛﺘﻴﺮ ﻳﺎ " ﺃﺣﻤﺪ "
ﺍﻟﺘﻔﺖ ﺍﻟﻴﻪ " ﺃﺣﻤﺪ " ﻗﺎﺋﻼً :
ﻻ ﻳﺎ ﺑﺎﺑﺎ ﻣﺘﻘﻠﻘﺶ ﻧﺺ ﺳﺎﻋﺔ ﻭﻧﻮﺻﻞ ﺑﺎﻟﺴﻼﻣﺔ
ﻗﺎﻝ " ﻓﺆﺍﺩ " ﺑﺈﻋﺠﺎﺏ :
ﺗﻌﺮﻑ .. " ﻛﺮﻳﻢ " ﺩﻩ ﻃﻠﻊ ﺭﺍﺟﻞ ﻭﻗﺪ ﺍﻟﻤﺴﺆﻟﻴﺔ .. ﺃﻧﺎ ﺣﺎﺳﺲ ﺍﻧﻨﺎ ﻫﻨﻨﺠﺢ ﺟﺎﻣﺪ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺸﺮﻭﻉ ﺩﻩ
ﻗﺎﻝ " ﺃﺣﻤﺪ " ﻭﻗﺪ ﺃﺳﻌﺪﻩ ﺃﻥ ﻳﺸﻴﺪ ﻭﺍﻟﺪﻩ ﺑـ " ﻛﺮﻳﻢ " :
ﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﺎ ﺑﺎﺑﺎ .. ﻫﻮ ﻓﻌﻼً ﺑﺎﻳﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺭﺍﺟﻞ ﻣﺤﺘﺮﻡ
ﻋﺒﺮﺕ ﺳﻴﺎﺭﺗﻪ ﺑﻮﺍﺑﺔ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﻓﻰ ﺗﺆﺩﺓ .. ﺍﺑﺘﺴﻢ " ﻓﺆﺍﺩ " ﻋﻨﺪﻣﺎ ﺭﺁﻯ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻭﺍﻗﻔﺎً ﻓﻰ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻟﻪ ﺑﺼﺤﺒﺔ ﺃﺣﺪ ﺍﻟﺮﺟﺎﻝ .. ﺗﺒﺎﺩﻝ ﺍﻟﺠﻤﻴﻊ ﻋﺒﺎﺭﺍﺕ ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭﻗﺪﻡ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﻟﻴﻬﻢ " ﻋﻠﻰ " ﻗﺎﺋﻼً :
ﺍﻷﺳﺘﺎﺫ " ﻋﻠﻰ " .. ﺃﺧﻮﻳﺎ ﻭﺻﺤﺒﻰ ﻭﺃﺣﺪ ﻧﻮﺍﺑﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ
ﺭﺣﺐ ﺑﻪ " ﻓﺆﺍﺩ " ﻗﺎﺋﻼً :
ﺗﺸﺮﻓﻨﺎ ﻳﺎ ﺃﺳﺘﺎﺫ " ﻋﻠﻰ "
ﻗﺎﻝ " ﻋﻠﻰ " ﺑﺤﺮﺭﺝ :
ﺍﻟﺸﺮﻑ ﻟﻴﺎ ﻳﺎ ﻓﻨﺪﻡ
ﺩﺧﻞ ﺍﻟﺠﻤﻴﻊ ﺍﻟﻰ ﻣﻜﺘﺐ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻭﺟﺎﺭ ﺑﻴﻨﻬﻢ ﺣﺪﻳﺚ ﻋﻦ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﺍﻟﻰ ﺃﻥ ﻗﺎﻝ " ﺃﺣﻤﺪ " :
ﻃﻴﺐ ﻫﺴﺘﺄﺫﻥ ﺃﻧﺎ .. ﻫﺨﺪﻟﻰ ﻟﻔﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ
ﺳﺎﺭ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﻳﺘﺄﻣﻞ ﻣﺎ ﺣﻮﻟﻪ ﺑﻨﻈﺮﺓ ﺭﺿﺎ .. ﺃﺧﺬﺗﻪ ﻗﺪﻣﺎﻩ ﺷﺮﻗﺎً ﻭﻏﺮﺑﺎً .. ﺍﻟﻰ ﺃﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﻋﺎﺋﺪﺍً ﻓﻰ ﻃﺮﻳﻘﻪ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻤﻜﺘﺐ .. ﻓﺠﺄﺓ ﻟﻤﺤﻬﺎ .. ﻛﺎﻧﺖ ﻭﺍﻗﻔﺔ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﺃﺣﺪ ﺍﻟﻤﻠﻔﺎﺕ ﻓﻰ ﻳﺪﻫﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﺨﻂ ﺑﻘﻠﻤﻬﺎ ﺑﻌﺾ ﺍﻟﻤﻼﺣﻈﺎﺕ .. ﻋﻠﺖ ﺍﻻﺑﺘﺴﺎﻣﺔ ﺛﻐﺮﻩ ﻭﻗﺎﻝ ﻣﻘﺘﺮﺑﺎً ﻣﻨﻬﺎ :
" ﺁﻳﺎﺕ " ﺍﺯﻳﻚ
ﺍﻟﺘﻔﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺍﻟﻴﻪ ﻭﺭﺳﻤﺖ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﻪ ﺻﻐﻴﺮﻩ ﻋﻠﻰ ﺷﻔﺘﻴﻬﺎ ﻭﻗﺎﻟﺖ ﺑﺤﺮﺝ :
ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ .. ﺣﻤﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺴﻼﻣﺔ
ﺍﺗﺴﻌﺖ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺘﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﺘﺄﻣﻠﻬﺎ ﺑﻌﻴﻨﺎﻩ ﻗﺎﺋﻼً :
ﺍﻟﻠﻪ ﻳﺴﻠﻤﻚ .. ﻫﺎ ﺍﻳﻪ ﺃﺧﺒﺎﺭ ﺍﻟﺸﻐﻞ ﻫﻨﺎ ﻃﻤﻨﻴﻨﻲ ﻣﺮﺗﺎﺣﻪ ؟
ﺃﻭﻣﺄﺕ ﺑﺮﺍﺳﻬﺎ ﻭﻗﺎﻟﺖ ﻣﻤﺘﻨﺔ :
ﺃﻳﻮﺓ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ
ﻗﺎﻝ ﺑﺤﻨﺎﻥ :
ﻓﺮﺣﺘﻴﻨﻲ ﻛﻨﺖ ﻗﻠﻘﺎﻥ ﻋﻠﻴﻜﻲ
ﺷﻌﺮ " ﺃﺣﻤﺪ " ﺑﻴﺪ ﺗﺒﺖ ﻋﻠﻰ ﻛﺘﻒ ﻓﺈﻟﺘﻔﺖ ﻟﻴﺠﺪ " ﻛﺮﻳﻢ " .. ﺍﺑﺘﺴﻢ ﻟﻪ ﻓﻰ ﺣﺮﺝ ﻭﻗﺎﻝ :
ﻣﺎ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﺎ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﻟﻤﻜﺎﻥ ﻫﻨﺎ ﺭﻭﻋﺔ ﺯﻯ ﻣﺎ ﺷﻮﻓﺘﻪ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺴﻰ ﺩﻯ ﺑﺎﻟﻈﺒﻂ .. ﻗﺎﻝ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﻬﺪﻭﺀ ﻭﺍﻥ ﻛﺎﻧﺖ ﻣﻼﻣﺤﻪ ﺗﻨﻢ ﻋﻦ ﺍﻟﻀﻴﻖ :
ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﻋﺠﺒﺘﻚ ﻳﺎ " ﺃﺣﻤﺪ " .. ﻋﻠﻰ ﻓﻜﺮﺓ ﺑﺎﺑﺎﻙ ﻣﻨﺘﻈﺮﻙ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﻜﺘﺐ .. " ﻋﻠﻰ " ﻫﻴﺎﺧﺪﻛﻮﺍ ﻋﻠﻰ ﺍﻷﻭﺿﺘﻴﻦ ﺑﺘﻮﻋﻜﻮﺍ
ﺍﻟﺘﻔﺖ " ﺃﺣﻤﺪ " ﺍﻟﻰ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻗﺒﻞ ﺃﻥ ﻳﻨﺼﺮﻑ ﻗﺎﺋﻼً : ﺳﻼﻡ ﻳﺎ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺃﺷﻮﻓﻚ ﺑﻌﺪﻳﻦ
ﻛﺎﺩﺕ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺃﻥ ﺗﺮﺣﻞ ﺑﺪﻭﺭﻫﺎ ﻟﻜﻦ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺃﻭﻗﻔﻬﺎ .. ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﺤﺮﺝ ﻭﻗﺎﻟﺖ :
ﻋﺎﺭﻓﻪ ﺍﻧﻚ ﻫﺘﻘﻮﻟﻰ ﺍﻧﻚ ﻣﻀﺎﻳﻖ ﺍﻥ " ﺃﺣﻤﺪ " ﻛﺎﻥ ﻭﺍﻗﻒ ﻳﺘﻜﻠﻢ ﻣﻌﺎﻳﺎ .. ﺑﺲ ﻫﻮ ﺍﻟﻠﻰ ﺟﻪ ﻛﻠﻤﻨﻰ ﻭﺃﻧﺎ ﻳﺪﻭﺑﻚ ﺭﺩﻳﺖ ﻋﻠﻰ ﺃﺩ ﺍﻟﺴﺆﺍﻝ
ﺻﻤﺖ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻭﻫﻮ ﻳﺘﻄﻠﻊ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺛﻢ ﻗﺎﻝ :
ﺑﺼﻰ ﻳﺎ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺃﻧﺎ ﻟﻴﺎ ﻋﻨﻴﻦ ﻭﻋﻘﻞ ﺑﻔﻜﺮ ﺑﻴﻪ ﻭﺍﺿﺢ ﺟﺪﺍً ﻣﻦ ﻧﻈﺮﺍﺕ " ﺃﺣﻤﺪ " ﻟﻴﻜﻲ ﻭﻣﻦ ﺍﻫﺘﻤﺎﻣﻪ ﺑﻴﻜﻰ ﺍﻧﻪ ﺣﺎﺳﺲ ﺑﺤﺎﺟﺔ ﻧﺤﺘﻴﻚ
ﺍﺭﺗﺒﻜﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻭﻧﻈﺮﺕ ﺃﺭﺿﺎً ﻭﻫﻰ ﻻ ﺗﺠﺮﺅ ﻋﻠﻰ ﺍﺧﺒﺎﺭﻩ ﺑﺄﻧﻬﺎ ﺗﻌﻠﻢ ﺫﻟﻚ ﺟﻴﺪﺍً .. ﻓﺄﻛﻤﻞ " ﻛﺮﻳﻢ " :
ﺃﻧﺎ ﻣﻘﺒﻠﺶ ﺍﻥ ﺭﺍﺟﻞ ﻳﺒﺺ ﻷﺧﺘﻰ ﻛﺪﺓ .. ﻣﺮﻛﺰ ﻋﻴﻨﻪ ﻋﻠﻴﻜﻲ ﻭﻭﺍﻗﻒ ﻳﺘﻜﻠﻢ ﻣﻌﺎﻛﻰ ﺃﻛﻨﻪ ﻣﺤﺮﻡ ﻟﻴﻜﻲ .. ﻣﻴﻨﻔﻌﺶ ﻳﺎ " ﺁﻳﺎﺕ "
ﺑﻠﻌﺖ ﺭﻳﻘﻬﺎ ﺑﺼﻌﻮﺑﺔ ﻭﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
ﻃﻴﺐ ﺧﻼﺹ ﻫﺤﺎﻭﻝ ﻣﻌﺪﺗﺶ ﻫﻘﻒ ﻣﻌﺎﻩ ﺗﺎﻧﻰ
ﺃﺣﺎﻃﺖ ﻛﺘﻔﻴﻬﺎ ﺑﺬﺭﺍﻋﻪ ﻭﺳﺎﺭ ﺑﻬﺎ ﻓﻰ ﺍﺗﺠﺎﺭ ﺍﻟﺒﺤﺮ ﻳﻤﺸﻰ ﺑﺨﻄﻰ ﺑﻄﻴﺌﺔ .. ﺍﻟﺘﻔﺖ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻭﻗﺎﻝ ﺑﻬﺪﻭﺀ :
ﺑﺼﻰ ﻳﺎ ﺣﺒﻴﺒﺘﻰ .. ﻋﺎﻳﺰﻙ ﺗﻌﺮﻓﻰ ﺍﻧﻰ ﺑﻌﻤﻞ ﻛﺪﻩ ﻋﺸﺎﻥ ﺃﺣﺎﻓﻆ ﻋﻠﻴﻜﻲ .. ﺃﻧﺎ ﺃﺧﻮﻛﻰ ﺍﻟﻜﺒﻴﺮ ﻭﺍﻧﺘﻰ ﺭﻋﻴﺔ ﺭﺑﻨﺎ ﺍﺋﺘﻤﻨﻰ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﻭﻫﻴﺴﺄﻟﻨﻰ ﻋﻨﻬﺎ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻘﻴﺎﻣﺔ .. ﺍﻧﺘﻰ ﻟﺴﻪ ﺻﻐﻴﺮﺓ ﻭﻓﻰ ﺣﺎﺟﺎﺕ ﻛﺘﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﺗﻌﻤﻠﻴﻬﺎ ﺑﺒﺮﺍﺀﺓ ﺑﺲ ﻫﻰ ﺑﺘﻜﻮﻥ ﻏﻠﻂ ﻭﻏﻠﻂ ﻛﺒﻴﺮ ﻛﻤﺎﻥ
ﺃﻭﻣﺄﺕ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺷﺎﺭﺩﺕ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺮﻣﻞ ﺍﻟﺬﻯ ﺗﺨﻄﻮﻩ ﺑﻘﺪﻣﻴﻬﺎ .. ﻓﺄﻛﻤﻞ " ﻛﺮﻳﻢ " :
ﻣﻔﻴﺶ ﺣﺎﺟﺔ ﺍﺳﻤﻬﺎ ﺻﺤﻮﺑﻴﻪ ﺑﻴﻦ ﻭﻟﺪ ﻭﺑﻨﺖ ﻭﺃﻯ ﻭﻟﺪ ﻳﻘﻮﻝ ﻟﺒﻨﺖ ﺍﺣﻨﺎ ﺻﺤﺎﺏ ﻭﺍﺻﺪﻗﺎﺀ ﻭﺍﻟﻜﻼﻡ ﺩﻩ ﻳﺒﻘﻰ ﺑﻴﻀﺤﻚ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﻭﻋﻠﻰ ﻧﻔﺴﻪ .. ﻷﻥ ﻣﻴﻞ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﻟﻸﻧﺜﻰ ﻭﺍﻷﻧﺜﻰ ﻟﻠﺬﻛﺮ ﺩﻯ ﺣﺎﺟﺔ ﻓﻄﺮﻳﺔ ﺭﺑﻨﺎ ﺧﻠﻘﻨﺎ ﻋﻠﻴﻬﺎ
ﺛﻢ ﻗﺎﻝ :
ﻭﺑﻌﺪﻳﻦ ﺃﻯ ﺍﺗﻨﻴﻦ ﺑﻴﻘﻮﻟﻮﺍ ﺍﻧﻬﻢ ﺻﺤﺎﺏ ﺃﻛﻴﺪ ﻫﺘﺤﺼﻞ ﺑﻴﻨﻬﻢ ﺗﺠﺎﻭﺯﺍﺕ ﻏﺼﺐ ﻋﻨﻬﻢ .. ﺯﻯ ﻣﺜﻼ ﺍﻧﻬﻢ ﻳﺒﺼﻮﺍ ﻟﺒﻌﺾ ﻭﻳﺮﻛﺰﻭﺍ ﻧﻈﺮﻫﻢ ﻋﻠﻰ ﺑﻌﺾ ﻭﻫﻤﺎ ﺑﻴﺘﻜﻠﻤﻮﺍ .. ﺭﺑﻨﺎ ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ ﻭﺗﻌﺎﻟﻰ ﺑﻴﻘﻮﻝ " ﻗﻞ ﻟﻠﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻳﻐﻀﻮﺍ ﻣﻦ ﺍﺑﺼﺎﺭﻫﻢ ﻭﻳﺤﻔﻈﻮﺍ ﻓﺮﻭﺟﻬﻢ ﺫﻟﻚ ﺍﺯﻛﻰ ﻟﻬﻢ ﺍﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﺒﻴﺮ ﺑﻤﺎ ﻳﺼﻨﻌﻮﻥ * ﻭﻗﻞ ﻟﻠﻤﺆﻣﻨﺎﺕ ﻳﻐﻀﻀﻦ ﻣﻦ ﺃﺑﺼﺎﺭﻫﻦ " .. ﻳﻌﻨﻲ ﺯﻯ ﻣﺎ ﺍﻟﺮﺍﺟﻞ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﺈﻧﻪ ﻳﻐﺾ ﺑﺼﺮﻩ .. ﺍﻟﺒﻨﺖ ﺑﺮﺩﻩ ﺭﺑﻨﺎ ﺃﻣﺮﻫﺎ ﺗﻐﺾ ﺑﺼﺮﻫﺎ
ﺗﻮﻗﻔﺎ ﻋﻦ ﺍﻟﺴﻴﺮ ﺃﻣﺎﻡ ﺍﻟﺸﻂ ﻓﺎﻟﺘﻔﺖ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻭﺃﻧﺰﻝ ﺫﺭﺍﻋﻪ ﻗﺎﺋﻼً ﺑﻬﺪﻭﺀ :
ﻭﻓﻰ ﺣﺎﺟﺔ ﺃﻧﺎ ﻻﺣﻈﺘﻬﺎ ﻓﻴﻜﻲ ﻳﺎ " ﺁﻳﺎﺕ " .. ﻟﻤﺎ ﺑﺘﻴﺠﻲ ﺗﺘﻜﻤﻠﻰ ﻣﻊ " ﺃﺣﻤﺪ " ﺃﻭ " ﻋﻠﻰ " ﺃﻭ ﺃﻯ ﺭﺍﺟﻞ ﺑﺘﺘﻜﻠﻤﻰ ﻭﺍﻧﺘﻰ ﺑﺘﺒﺼﻴﻠﻪ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺘﻮﺗﺮ ﻭﻗﺪ ﺍﺣﻤﺮﺕ ﻭﺟﻨﺘﺎﻫﺎ :
ﺑﺲ ﺃﻧﺎ ﻣﺒﻴﺒﻘﺎﺵ ﻗﺼﺪﻯ ﺣﺎﺟﺔ .. ﺃﻧﺎ ﺑﺒﺺ ﻋﺎﺩﻯ ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺶ ﻗﺼﺪﻯ ﺃﺭﻛﺰ ﻣﻌﺎﻩ
ﺍﺑﺘﺴﻢ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻗﺎﺋﻼً :
ﻋﺎﺭﻑ ﺍﻧﻚ ﻣﺒﻴﺒﻘﺎﺵ ﻗﺼﺪﻙ ﺣﺎﺟﻪ ﻭﺣﺸﺔ .. ﺑﺲ ﺑﺮﺩﻩ ﻣﻴﻨﻔﻌﺶ .. ﻻﻥ ﺭﺑﻨﺎ ﻫﻮ ﺍﻟﻠﻰ ﺃﻣﺮﻙ ﺑﻜﺪﻩ .. ﺣﺘﻰ ﻟﻮ ﻧﻴﺘﻚ ﻛﻮﻳﺴﺔ ﺑﺮﺩﻩ ﻣﻴﻨﻔﻌﺶ
ﺃﻃﺮﻗﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ .. ﻓﻘﺎﻝ " ﻛﺮﻳﻢ " :
ﺍﻟﻨﺒﻲ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺳﻠﻢ ﻗﺎﻝ " ﻣﺎ ﺗﺮﻛﺖ ﺑﻌﺪﻯ ﻓﺘﻨﺔ ﻫﻲ ﺃﺿﺮ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺮﺟﺎﻝ ﻣﻦ ﺍﻟﻨﺴﺎﺀ " ﻋﺸﺎﻥ ﻛﺪﻩ ﺭﺑﻨﺎ ﺃﻣﺮ ﺍﻟﻨﺴﺎﺀ ﻭﻗﺎﻟﻬﻢ " ﻻ ﺗَﺨْﻀَﻌْﻦَ ﺑِﺎﻟْﻘَﻮْﻝِ ﻓَﻴَﻄْﻤَﻊَ ﺍﻟَّﺬِﻱ ﻓِﻲ ﻗَﻠْﺒِﻪِ ﻣَﺮَﺽٌ " ﻭﺃﻧﺎ ﻣﺶ ﻫﻘﺒﻞ ﺃﻥ ﺣﺪ ﻳﻄﻤﻊ ﻓﻰ ﺃﺧﺘﻰ
ﺃﻭﻣﺄﺕ ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ ﻭﻫﻰ ﻣﺎﺯﺍﻟﺖ ﻣﻄﺮﻗﺔ ﺃﻟﻘﻰ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻧﻈﺮﺓ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺒﺤﺮ ﺃﻣﺎﻣﻪ ﺛﻢ ﺍﻟﺘﻔﺖ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً :
ﺳﺎﻛﺘﻪ ﻟﻴﻪ .. ﺍﺿﺎﻳﻘﺘﻰ ﻣﻦ ﻛﻼﻣﻰ
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﻗﺎﺋﻠﻪ ﺑﺼﺪﻕ :
ﻻ ﻭﺍﻟﻠﻪ ﺑﺎﻟﻌﻜﺲ .. ﺃﻧﺎ ﻓﺮﺣﺎﻧﻪ ﺍﻧﻚ ﺑﺘﻨﺼﺤﻨﻰ ﻷﻥ ﻓﻰ ﺣﺎﺟﺎﺕ ﻛﺘﻴﺮ ﺃﻧﺎ ﻣﻌﺮﻓﻬﺎﺵ
ﺍﺑﺘﺴﻢ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻭﻗﺎﻝ :
ﻟﻮ ﻓﻰ ﺍﻯ ﺣﺎﺟﺔ ﺣﺎﺑﻪ ﺗﻌﺮﻓﻴﻬﺎ ﺍﺳﺄﻟﻴﻨﻲ ﻓﻴﻬﺎ ﻋﻠﻰ ﻃﻮﻝ
ﺍﺑﺘﺴﻤﺖ ﻭﻗﺎﻟﺖ :
ﻣﺎﺷﻰ
ﻳﻼ ﻧﺮﺟﻊ ﻭﺭﺍﻧﺎ ﺷﻐﻞ ﻛﺘﻴﺮ .. ﺣﻔﻠﺔ ﺑﻜﺮﺓ ﺗﺨﺮﺝ ﺃﺣﺴﻦ ﻣﺎ ﻳﻜﻮﻥ
ﻋﺎﺩﺍ ﺍﺩﺭﺍﺟﻬﻤﺎ .. ﻭﻋﻘﻞ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺷﺎﺭﺩﺍً ﻓﻰ ﻛﻠﻤﺎﺕ " ﻛﺮﻳﻢ " .. ﺗﻌﻴﺪﻫﺎ ﻓﻰ ﺭﺃﺳﻬﺎ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ ﻛﺸﺮﻳﻂ ﺍﻟﻤﺴﺠﻞ
ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺴﺎﺀ .. ﺃﻃﻠﻘﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺿﺤﻜﺔ ﻋﺎﻟﻴﺔ ﻭﻗﺎﻟﺖ ﻭﻫﻰ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﻭﺟﻬﻬﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺮﺁﺓ ﻭﻗﺪ ﻛﺴﺎﻩ ﺳﺎﺋﻞ ﻟﺰﺝ ﺫﻭ ﻟﻮﻥ ﺃﺧﻀﺮ :
ﺑﻘﻴﺖ ﺷﺒﻪ ﺍﻟﺮﺟﻞ ﺍﻷﺧﻀﺮ
ﺿﺤﻜﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺍﻟﺠﺎﻟﺴﻪ ﺧﻠﻔﻬﺎ ﺗﻀﻊ ﻋﻠﻰ ﻭﺟﻬﻬﺎ ﻧﻔﺲ ﺍﻟﺴﺎﺋﻞ ﻭﻗﺎﻟﺖ :
ﻣﻌﻠﺶ ﺍﻟﻠﻰ ﻋﺎﻳﺰ ﺍﻟﻮﺭﺩ ﻳﺘﺤﻤﻞ ﺷﻮﻛﻪ
ﻧﻈﺮﺕ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺍﻟﻰ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺍﻟﺬﻯ ﺍﻛﺘﺴﻰ ﻟﻮﻧﻬﺎ ﻫﻰ ﺍﻷﺧﺮﻯ ﺑﺎﻟﻠﻮﻥ ﺍﻷﺧﻀﺮ ﻭﻗﺎﻟﺖ ﺑﻤﺮﺡ :
" ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺍﻧﺘﻰ ﺣﻄﻪ ﺍﻳﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﺘﺎﻉ ﺩﻩ .. ﻋﺎﺭﻓﻪ ﻟﻮ ﺍﺗﺸﻮﻫﺖ ﻫﻌﻤﻞ ﻓﻴﻜﻲ ﺍﻳﻪ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺿﺎﺣﻜﺔ :
ﻳﺎ ﺍﺑﻨﺘﻰ ﻣﺎ ﺃﻧﺎ ﻭ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺣﻄﻴﻦ ﺯﻳﻚ ﺃﻫﻮ ﻳﻌﻨﻲ ﻟﻮ ﻓﻰ ﺣﺎﺟﻪ ﻭﺣﺸﺔ ﻣﻜﻨﺎﺵ ﺣﻄﻴﻨﺎﻩ ﻋﻠﻰ ﻭﺷﻨﺎ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻭﻫﻰ ﺗﺠﻠﺲ ﺑﺠﻮﺍﺭﻫﺎ :
ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻟﺒﺘﺎﻉ ﺩﻩ ﻟﻤﺎ ﻫﺸﻴﻠﻪ ﻫﺒﺺ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺮﺍﻳﺔ ﺃﻻﻗﻰ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﻘﻴﺖ ﻣﺰﻩ
ﺿﺤﻜﺖ " ﺁﻳﻤﺎﺀ " ﻭﻗﺎﻟﺖ :
ﻟﻴﻪ ﻫﻮ ﺃﻧﺎ ﻋﻤﻠﻪ ﺧﻠﻄﺔ ﺳﺤﺮﻳﺔ .. ﻗﺎﻝ ﻣﺰﻩ ﻗﺎﻝ
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻬﺎ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺑﻐﻴﻆ .. ﻓﻘﺎﻟﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " :
ﺃﺻﻼً ﺍﻧﺘﻰ ﻳﺎ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺑﺸﺮﺗﻚ ﺭﺍﻳﻘﻪ ﺃﻭﻯ ﻣﺎ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺶ ﻣﺤﺘﺎﺟﻪ ﻣﺎﺳﻜﺎﺕ ﺧﺎﻟﺺ . ﺑﺲ ﺃﻫﻮ ﺗﺠﺮﺑﻰ ﻣﻌﺎﻳﺎ ﺍﻟﻌﻚ ﺑﺘﺎﻉ " ﺃﺳﻤﺎﺀ "
ﻗﺎﻟﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﻐﻴﻆ :
ﻃﺎﻟﻤﺎ ﻋﻚ ﻃﻠﺒﺘﻰ ﻣﻨﻰ ﺃﻋﻤﻠﻬﻮﻟﻚ ﻟﻴﻪ .. ﺯﻯ ﺍﻟﻘﻄﻂ ﺻﺤﻴﺢ
ﺛﻢ ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻬﻤﺎ ﻭﻗﺎﻟﺖ ﺑﺤﻤﺎﺱ :
ﺷﻜﻞ ﺍﻟﺤﻔﻠﺔ ﺩﻯ ﻫﺘﺒﻘﻰ ﺟﺎﻣﺪﻩ .. ﻧﺎﺱ ﺳﺘﺎﻳﻞ ﻭﺃﺟﺎﻧﺐ ﺑﺄﻩ ﻭﺭﺟﺎﻟﻪ ﻟﻮﻭﻭﻭﻭﺯ
ﺻﺎﺣﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻣﺴﺘﻨﻜﺮﻩ :
ﻳﺨﺮﺏ ﻋﻘﻠﻚ ﺍﻳﻪ ﺭﺟﺎﻟﺔ ﻟﻮﻭﻭﺯ ﺩﻯ .. ﺧﻠﻴﺘﻰ ﺍﻳﻪ ﻟﻠﻮﻻﺩ
ﻗﺎﻟﺖ ﻟﻬﺎ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﻤﺮﺡ :
ﺧﻠﻴﻜﻲ ﺍﻧﺘﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﺘﺎﻉ ﺍﻟﻠﻰ ﺣﻄﺎﻩ ﻋﻠﻰ ﻭﺷﻚ ﺩﻩ .. ﻛﻔﺎﻳﺔ ﻋﻠﻴﺎ ﺃﺧﻮﻛﻰ
ﻣﺎﻟﻪ " ﻋﻠﻰ " ﺑﺄﻩ
ﻣﻤﺎﻟﻮﺵ ﻳﺎ ﺳﺘﻰ .. ﺑﺲ ﺗﺤﺴﻴﻪ ﻋﻨﺪﻩ ﻛﻠﻜﻴﻌﻪ ﺃﺩ ﻛﺪﻩ .. ﺷﻜﻠﻪ ﻛﺎﻥ ﺑﻴﺤﺐ ﻭﺍﺣﺪﻩ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻫﻰ ﺍﻟﻠﻰ ﻛﺮﻫﺘﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺼﻨﻒ
ﺿﺤﻜﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻭﻗﺎﻟﺖ :
ﻻ " ﻋﻠﻰ " ﻣﺶ ﻛﺎﺭﻩ ﺍﻟﺼﻨﻒ ﻭﻻ ﺣﺎﺟﻪ
ﺻﺎﺣﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﺈﺳﺘﻨﻜﺎﺭ :
ﺃﻣﺎﻝ ﻟﻮ ﻛﺎﻥ ﻛﺎﺭﻩ ﻛﺎﻥ ﻋﻤﻞ ﺍﻳﻪ .. ﺩﻩ ﺑﻴﺘﻜﻠﻢ ﻣﻦ ﻣﻨﺎﺧﻴﺮﻩ ﻭﺑﺎﻟﻘﻄﺎﺭﻩ ﺑﻴﺤﺴﺴﻨﻰ ﺍﻧﻰ ﺑﺸﺤﺖ ﻣﻨﻪ ﻣﺶ ﺑﺸﺘﻐﻞ ﻣﻌﺎﻩ .. ﻋﻠﻰ ﻓﻜﺮﺓ ﺃﺧﻮﻛﻰ ﺑﺠﺪ ﻣﻐﺮﻭﺭ ﺃﻭﻯ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺑﺠﺪﻳﻪ :
ﻻ ﻭﺍﻟﻠﻪ " ﻋﻠﻰ " ﻣﺶ ﻣﻐﺮﻭﺭ ﺧﺎﻟﺺ ﺑﺎﻟﻌﻜﺲ ﻫﻮ ﺣﺪ ﺑﺴﻴﻂ ﺃﻭﻯ
ﻣﻄﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺷﻔﺘﻴﻬﺎ ﻭﻗﺎﻟﺖ :
ﻣﻌﺮﻓﺶ .. ﺑﺲ ﺃﻧﺎ ﺷﻴﻔﺎﻩ ﻣﻐﺮﻭﺭ
ﺛﻢ ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻰ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻗﺎﺋﻠﻪ :
ﻭﺃﺧﻮﻛﻰ ﺍﻧﺘﻰ ﻛﻤﺎﻥ ﻣﻐﺮﻭﺭ ﻭﺷﺎﻳﻒ ﻧﻔﺴﻪ
ﺃﻟﻘﺖ ﻋﻠﻴﻬﺎ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺍﻟﻮﺳﺎﺩﺓ ﻓﺄﺻﺎﺑﺖ ﻭﺟﻬﻬﺎ ﻭﻗﺎﻟﺖ :
ﺍﺣﺘﺮﻣﻰ ﻧﻔﺴﻚ ﻭﻣﺘﻘﻮﻟﻴﺶ ﻋﻠﻰ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻛﺪﻩ
ﻧﻈﺮﺕ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﺄﺳﻰ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻮﺳﺎﺩﺓ ﺍﻟﺘﻰ ﺍﺗﺴﺨﺖ ﺑﺎﻟﻤﺎﺳﻚ ﻭﻫﺘﻔﺖ :
ﺑﻮﻇﺘﻴﻠﻰ ﺍﻟﻤﺎﺳﻚ ﺭﺑﻨﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻈﺎﻟﻢ ﻭﺍﻟﻤﻔﺘﺮﻯ
ﻗﺎﻟﺖ ﻟﻬﺎ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺘﺸﻔﻰ :
ﺃﺣﺴﻦ ﻋﺸﺎﻥ ﻣﺘﺘﻜﻠﻤﻴﺶ ﻋﻦ ﺃﺧﻮﻳﺎ ﺗﺎﻧﻰ
ﻧﻬﺾ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﺘﺒﺮﻡ ﻟﺘﻀﻊ ﺍﻟﻤﺎﺳﻚ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ ﻋﻠﻰ ﻭﺟﻬﻬﺎ ﻓﺄﻃﻠﻘﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻭ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺍﻟﻀﺤﻜﺎﺕ ﺍﻟﻌﺎﻟﻴﺔ ﻭﻗﺎﻟﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺑﻤﺮﺡ :
ﺃﺣﺴﻦ ﺗﺴﺘﺎﻫﻞ
ﻓﻰ ﻣﺴﺎﺀ ﻳﻮﻡ ﺣﻔﻞ ﺍﻓﺘﺘﺎﺡ ﻗﺮﻳــﺔ ﺍﻟﻤﺎﺳــﺔ .. ﺍﺳﺘﻌﺪ ﺍﻟﺠﻤﻴﻊ ﻟﻬﺬﺍ ﺍﻟﺤﺪﺙ ﺍﻟﻜﺒﻴﺮ .. ﺑﺪﺍ ﺍﻟﺘﻮﺗﺮ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺒﻌﺾ ﻣﻨﻬﻢ .. ﻭﺑﺪ ﺍﻟﺤﻤﺎﺱ ﻭﺍﻟﺘﻔﺎﺅﻝ ﻋﻠﻰ ﺁﺧﺮﻳﻦ .. ﻛﺎﻥ ﺍﻟﺠﻤﻴﻊ ﻳﻌﻤﻞ ﻛﺎﻟﻨﺤﻞ ﻓﻰ ﺍﻟﺨﻠﻴﻪ .. ﻣﻦ ﺃﺟﻞ ﺍﻟﺨﺮﻭﺝ ﺃﻣﺎﻡ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﻭﺍﻟﺼﺤﺎﻓﺔ ﺍﻹﻋﻼﻡ ﺑﺄﻓﻀﻞ ﺻﻮﺭﺓ ﻻﺋﻘﺔ ..
ﻛﺎﻧﺖ ﻗﺎﻋﺔ ﺍﻹﺣﺘﻔﺎﻝ ﻣﻦ ﺍﻟﺪﺍﺧﻞ ﺗﺤﺘﻮﻯ ﻋﻠﻰ ﻃﺎﻭﻻﺕ ﻟﻠﻨﺴﺎﺀ ﻓﻰ ﺟﻬﺔ ﻭﻃﺎﻭﻻﺕ ﻟﻠﺮﺟﺎﻟﺔ ﻓﻰ ﺍﻟﺠﻬﺔ ﺍﻷﺧﺮﻯ .. ﺭﺍﻗﺐ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻛﻞ ﺷﺊ ﺑﺪﺃ ﻣﻦ ﺟﻮﺩﺓ ﺍﻟﻄﻌﺎﻡ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻔﻘﺮﺍﺕ ﺍﻟﺘﺮﻓﻴﻬﻴﺔ ﻭﺍﻟﺒﻴﺮﺯﻳﻨﺘﻴﺶ ﻟﻠﺘﻌﺮﻳﻒ ﺑﺎﻟﻘﺮﻳﺔ .. ﻭﻗﻒ " ﻋﻠﻰ " ﺃﻣﺎﻡ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﻘﺎﻋﺔ ﻳﺮﺗﺪﻯ ﺣﻠﺔ ﺃﻧﻴﻘﺔ ﻳﺮﺣﺐ ﺑﺎﻟﺮﺟﺎﻝ ﻭﻳﺮﺷﺪﻫﻢ ﺍﻟﻰ ﻣﻜﺎﻥ ﺍﻟﻘﺎﻋﺔ .. ﻭﻭﻗﻔﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻋﻠﻰ ﺑﻌﺪ ﺧﻄﻮﺍﺕ ﻣﻨﻪ ﻭﻗﺪ ﺍﺭﺗﺪﺕ ﻓﺴﺘﺎﻧﺎً ﺃﺑﺮﺯ ﺑﻌﺾ ﻣﻔﺎﺗﻨﻬﺎ ﻭﺯﻳﻨﺖ ﻭﺟﻬﻬﺎ ﺑﺎﻟﻤﻜﻴﺎﺝ .. ﻭﻟﻔﺖ ﺣﺠﺎﺑﻬﺎ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺨﻠﻒ ﺣﺘﻰ ﺑﺪﺕ ﺭﻗﺒﺘﻬﺎ ﻋﺎﺭﻳﺔ ﻣﻦ ﺍﻷﻣﺎﻡ .. ﺣﺎﻧﺖ ﻣﻨﻬﺎ ﺍﻟﺘﻔﺎﺗﻪ ﺍﻟﻰ " ﻋﻠﻰ " ﺍﻟﺬﻯ ﻳﻘﻒ ﺑﺰﺍﻭﻳﺔ ﻣﻮﻟﻴﺎً ﺍﻳﺎﻫﺎ ﻇﻬﺮﻩ .. ﺭﻓﻌﺖ ﺣﺎﺟﺒﻴﻬﺎ ﻓﻰ ﺩﻫﺸﺔ ﻭﻫﻰ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﺳﻴﺎﺭﺓ " ﺳﺎﻧﺪﻯ " ﺍﻟﺘﻰ ﺗﻮﻗﻔﺖ ﻋﻠﻰ ﺑﻌﺪ ﺧﻄﻮﺍﺕ ﻟﺘﻬﺒﻂ ﻣﻨﻬﺎ ﻣﺘﻮﺟﻬﺔ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻘﺎﻋﺔ .. ﺗﺴﻤﺮﺕ " ﺳﺎﻧﺪﻯ " ﻓﻰ ﻣﻜﺎﻧﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﺮﻯ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " .. ﺍﻗﺘﺮﺑﺖ ﻣﻨﻬﺎ ﻗﺎﺋﻠﺔ :
ﺍﻳﻪ ﺩﻩ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " .. ﻣﺶ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﺮﺩﻩ ؟
ﺃﻭﻣﺄﺕ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ ﻣﺒﺘﺴﻤﻪ ﻓﺴﺄﻟﺘﻬﺎ " ﺳﺎﻧﺪﻯ " ﺑﺈﺳﺘﻐﺮﺍﺏ ﻭﻫﻰ ﺗﺮﺍﻫﺎ ﻭﺍﻗﻔﺔ ﻋﻠﻰ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﻘﺎﻋﺔ :
ﺍﺯﻳﻚ ﻳﺎ ﺃﺳﻤﺎﺀ ﺑﺘﻌﻤﻠﻰ ﺍﻳﻪ ﻫﻨﺎ ؟
ﺍﺗﺴﻌﺖ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺔ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ ﺑﻨﻌﻮﻣﺔ
ﻫﺎﻯ " ﺳﺎﻧﺪﻯ " .. ﺃﻧﺎ ﺑﺸﺘﻐﻞ ﻫﻨﺎ
ﺭﻓﻌﺖ " ﺳﺎﻧﺪﻯ " ﺣﺎﺟﺒﻴﻬﺎ ﻓﻰ ﺩﻫﺸﺔ ﻓﻘﺎﻟﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﻨﻈﺮﺍﺕ ﻣﺎﻛﺮﺓ :
ﻣﻨﻮﺭﺓ ﻗﺮﻳﺘﻨﺎ ﻳﺎ " ﺳﺎﻧﺪﻯ "
ﺗﺠﺎﻫﻠﺖ " ﺳﺎﻧﺪﻯ " ﺣﺪﻳﺜﻬﺎ ﻭﺗﻮﺟﻬﺖ ﺍﻟﻰ ﺩﺍﺧﻞ ﺍﻟﻘﺎﻋﺔ .. ﻧﻈﺮﺕ ﺑﻤﺰﻳﺞ ﻣﻦ ﺍﻟﺪﻫﺸﺔ ﻭﺍﻹﻣﺘﻌﺎﺽ ﺍﻟﻰ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﻟﻄﺎﻭﻻﺕ .. ﻭﺍﻟﻰ ﺍﻟﺼﻮﺍﻧﻰ ﺍﻟﻤﺤﻤﻠﺔ ﺑﺎﻟﻌﺼﺎﺋﺮ ﺍﻟﺘﻰ ﺗُﻘﺪﻡ ﻟﻠﻀﻴﻮﻑ ﺃﻟﻘﺖ ﻧﻈﺮﺓ ﺳﺮﻳﻌﺔ ﺛﻢ ﻣﺎ ﻟﺒﺜﺖ ﺃﻥ ﻋﺎﺩﺕ ﺃﺩﺭﺍﺟﻬﺎ ﻭﺍﻧﻄﻠﻘﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭﺗﻬﺎ ﺍﻟﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ
ﺃﻗﺒﻠﺖ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﻟﺰﺍﺋﺮﺍﺕ ﻓﺎﺑﺘﺴﻤﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻓﻰ ﻭﺟﻬﻬﺎ ﻭﺭﺣﺒﺖ ﺑﻬﺎ .. ﻗﺎﻟﺖ ﺍﻟﻤﺮﺃﺓ ﺑﺈﻋﺠﺎﺏ :
ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﺑﺘﺎﻋﺘﻜﻮﺍ ﻣﻤﺘﺎﺯﺓ .. ﺃﺧﺪﺕ ﺟﻮﻟﺔ ﻓﻴﻬﺎ ﺑﺠﺪ ﺭﺍﺋﻌﺔ ﻭﻛﻤﺎﻥ ﺍﻷﻭﻓﺮﺯ ﺍﻟﻠﻰ ﻋﺎﻣﻠﻴﻨﻬﺎ ﻫﺎﻳﻠﻪ ﺭﺑﻨﺎ ﻳﻮﻓﻘﻜﻮﺍ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﺄﺩﺏ :
ﺷﻜﺮﺍً ﻟﺤﻀﺮﺗﻚ ﻭﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﻧﻜﻮﻥ ﺩﺍﻳﻤﺎً ﻋﻨﺪ ﺣﺴﻦ ﻇﻨﻚ
ﻗﺎﻟﺖ ﺍﻟﻤﺮﺃﺓ ﺑﺤﻤﺎﺱ :
ﻳﺎ ﺗﺮﻯ ﻓﻴﻦ ﻣﺪﻳﺮ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﺃﻭ ﺣﺪ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺴﺆﻟﻴﻦ ﻫﻨﺎ .. ﻋﺎﻳﺰﻩ ﺃﺷﻜﺮﻫﻢ ﺑﻨﻔﺴﻰ
ﺃﺷﺎﺭﺕ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺍﻟﻰ " ﻋﻠﻲ " ﺍﻟﺬﻯ ﻛﺎﻥ ﻣﺴﺘﻤﻌﺎً ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺤﻮﺍﺭ ﻭﻗﺎﻟﺖ :
ﺩﻩ ﺍﻷﺳﺘﺎﺫ " ﻋﻠﻰ " ﻧﺎﺋﺐ ﻣﺪﻳﺮ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ
ﺍﻟﺘﻔﺘﺖ ﺍﻟﻤﺮﺍﺓ ﺍﻟﻰ " ﻋﻠﻰ " ﻭﻗﺎﻟﺖ ﺑﺒﺸﺎﺷﺔ ﻭﻫﻰ ﺗﻤﺪ ﻟﻪ ﻳﺪﻫﺎ ﻟﻠﻤﺼﺎﻓﺤﺔ :
ﺃﻫﻼ ﺑﺤﻀﺮﺗﻚ .. ﺑﺠﺪ ﺑﺤﻴﻴﻜﻮﺍ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻤﺠﻬﻮﺩ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﺩﻩ
ﻧﻈﺮ " ﻋﻠﻰ " ﺍﻟﻰ ﻳﺪﻫﺎ ﺍﻟﻤﻤﺪﻭﻣﺔ ﺛﻢ ﺃﺑﻌﺪ ﻋﻴﻨﻴﻪ ﻭﻗﺎﻝ ﺑﺄﺩﺏ :
ﺃﻫﻼ ﺑﺤﻀﺮﺗﻚ ﻣﻌﻠﺶ ﺁﺳﻒ ﻣﺒﺴﻠﻤﺶ ﻋﻠﻰ ﺳﺘﺎﺕ .. ﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﺗﻼﻗﻰ ﺍﻹﻗﺎﻣﺔ ﻋﻨﺪﻧﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﻣﻤﺘﻌﺔ
ﺗﻼﺷﺖ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺔ ﺍﻟﻤﺮﺃﺓ ﻭﺃﻋﺎﺩﺕ ﻳﺪﻫﺎ ﺑﺠﻮﺍﺭﻫﺎ ﻭﺩﺧﻠﺖ ﺍﻟﻘﺎﻋﺔ ﺩﻭﻥ ﺃﻥ ﺗﺘﻔﻮﻩ ﺑﺒﻨﺖ ﺷﻔﻪ .. ﺯﻓﺮﺕ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﻀﻴﻖ ﻭﻫﻰ ﺗﺘﺎﺑﻊ ﺍﻟﻤﺮﺃﺓ ﺑﻌﻴﻨﻴﻬﺎ ﺛﻢ ﺍﻟﺘﻔﺘﺖ ﺍﻟﻰ " ﻋﻠﻰ " ﻗﺎﺋﻠﻪ ﺑﺤﻨﻖ ﺷﺪﻳﺪ :
ﻣﻜﻨﺶ ﻓﻴﻬﺎ ﺣﺎﺟﺔ ﻳﻌﻨﻲ ﻟﻮ ﺳﻠﻤﺖ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﺑﺪﻝ ﻣﺎ ﺗﺤﺮﺟﻬﺎ ﻛﺪﻩ
ﺃﻃﺮﻕ " ﻋﻠﻰ " ﺑﺮﺃﺳﻪ ﺩﻭﻥ ﺃﻥ ﻳﺠﻴﺐ .. ﺷﻌﺮﺕ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﺎﻟﺤﻨﻖ ﺃﻛﺜﺮ ﻭﻫﺘﻔﺖ :
ﺑﻘﻮﻝ ﻣﻜﻨﺶ ﻓﻴﻬﺎ ﺣﺎﺟﺔ ﻳﻌﻨﻲ ﻟﻮ ﺳﻠﻤﺖ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﺑﺪﻝ ﻣﺎ ﺗﺤﺮﺟﻬﺎ ﻛﺪﻩ
ﺗﻤﺘﻢ " ﻋﻠﻰ " ﺑﻬﺪﻭﺀ ﺩﻭﻥ ﺃﻥ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ :
ﺳﻤﻌﺘﻚ
ﺯﺍﺩ ﺭﺩﻩ ﻣﻦ ﺣﻨﻘﻬﺎ ﺃﻛﺜﺮ ﻭ ﺃﻛﺜﺮ .. ﻓﻘﺎﻟﺖ ﺑﺤﺪﻩ :
ﻃﺎﻟﻤﺎ ﺳﻤﻌﺖ ﺟﺎﻭﺑﻨﻰ
ﻗﺎﻝ " ﻋﻠﻰ " ﻭﻫﻮ ﻳﻌﻘﺪ ﺣﺎﺟﺒﻴﻪ ﺑﻀﻴﻖ ﻭﻫﻮ ﻻ ﻳﺰﺍﻝ ﻳﻨﻈﺮ ﺃﻣﺎﻣﻪ ﺩﻭﻥ ﺃﻥ ﻳﻠﺘﻔﺖ ﺍﻟﻴﻬﺎ :
ﺣﻀﺮﺗﻚ ﻣﺴﺄﻟﺘﻴﺶ ﺣﺎﺟﺔ ﻋﺸﺎﻥ ﺃﺟﺎﻭﺑﻚ
ﺯﻓﺮﺕ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﺤﻨﻖ ﻭﻧﻈﺮﺕ ﺃﻣﺎﻣﻬﺎ ﺻﺎﻣﺘﻪ ﻗﺎﻝ " ﻋﻠﻰ " ﻓﺠﺄﺓ ﺑﻨﺒﺮﺍﺕ ﻫﺎﺩﺋﺔ :
ﺍﻟﻨﺒﻲ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺳﻠﻢ ﻗﺎﻝ " ﻟﺌﻦ ﻳﻄﻌﻦ ﻓﻲ ﺭﺃﺱ ﺃﺣﺪﻛﻢ ﺑﻤﺨﻴﻂ ﻣﻦ ﺣﺪﻳﺪ ﺧﻴﺮ ﻟﻪ ﻣﻦ ﺃﻥ ﻳﻤﺲ ﺍﻣﺮﺃﺓ ﻻ ﺗﺤﻞ ﻟﻪ " .. ﻭﺃﻧﺎ ﻣﻌﻨﺪﻳﺶ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺃﺗﺤﻤﻞ ﺍﻟﻌﺬﺍﺏ ﺩﻩ ﻋﺸﺎﻥ ﺃﺭﺿﻰ ﻭﺍﺣﺪﺓ ﺃﻭ ﻣﺤﺮﺟﻬﺎﺵ
ﻇﻠﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺻﺎﻣﺘﻪ .. ﺣﺎﻧﺖ ﻣﻨﻬﺎ ﺍﻟﺘﻔﺎﺗﻪ ﺍﻟﻴﻪ ﻟﺘﺠﺪﻩ ﻳﻘﻒ ﻛﻤﺎ ﻫﻮ ﻻ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ .. ﻧﻈﺮﺕ ﺃﻣﺎﻣﻬﺎ ﻭﻗﺪ ﺑﺪﺍ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﺍﻟﺸﺮﻭﺩ .. ﻓﻰ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﻠﺤﻈﺔ ﺃﻗﺒﻠﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺼﺤﺒﺔ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻓﻬﺘﻔﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﺘﻬﻜﻢ :
ﻣﺎ ﻟﺴﻪ ﺑﺪﺭﻯ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﻌﺠﺎﻟﺔ :
ﻛﺎﻥ ﻭﺭﺍﻳﺎ ﺷﻮﻳﺔ ﺣﺎﺟﺎﺕ ﺑﺨﻠﺼﻬﺎ
ﺍﻟﺘﻔﺖ " ﻋﻠﻰ " ﻭﺃﻟﻘﻰ ﻧﻈﺮﺓ ﺭﺿﺎ ﻋﻠﻰ ﻣﻼﺑﺲ ﺃﺧﺘﻪ ﺍﻟﻤﺤﺘﺸﻤﺔ ﻭﻋﻠﻰ ﻭﺟﻬﻬﺎ ﺍﻟﺨﺎﻟﻰ ﻣﻦ ﺍﻟﺰﻳﻨﻪ ﻗﺎﻟﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " :
ﺍﺩﺧﻠﻰ ﺍﻧﺘﻰ ﻳﺎ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " .. ﻫﻘﻒ ﺑﺪﺍﻟﻚ ﺷﻮﻳﺔ
ﺗﻮﺟﻬﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺍﻟﻰ ﺩﺍﺧﻞ ﺍﻟﻘﺎﻋﺔ ﺑﺼﺤﺒﺔ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻭﺍﻫﺘﻤﺘﺎ ﺑﺎﻟﻀﻴﻮﻑ ﺑﺎﻟﺪﺍﺧﻞ .. ﺟﺎﻟﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺑﻌﻴﻨﺎﻫﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺎﻋﺔ ﺗﺘﻔﺤﺺ ﺍﻟﻤﻜﺎﻥ ﻓﻮﻗﻊ ﻧﻈﺮﻫﺎ ﻋﻠﻰ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﻟﺬﻯ ﻳﻤﺮ ﺑﻴﻦ ﻃﺎﻭﻻﺕ ﺑﺨﻔﺔ ﻣﺮﺣﺒﺎً ﺑﻬﺬﺍ ﻭﺿﺎﺣﻜﺎً ﻣﻊ ﻫﺬﺍ .. ﺃﺷﺎﺣﺖ ﺑﻮﺟﻬﻬﺎ ﺳﺮﻳﻌﺎً ﻭﺟﻠﺴﺖ ﻋﻠﻰ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﻟﻄﺎﻭﻻﺕ
ﻭﻗﻔﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺗﺮﺣﺐ ﺑﺎﻟﻨﺴﺎﺀ .. ﻋﻨﺪﻣﺎ ﺗﻘﺪﻡ ﻣﻨﻬﺎ " ﺃﺣﻤﺪ " ﺑﺤﻠﺘﻪ ﺍﻷﻧﻴﻘﺔ ﻭﻋﻄﺮﻩ ﺍﻟﺮﺍﻗﻰ ﻭﻗﺎﻝ ﻣﺒﺘﺴﻤﺎً :
ﺍﻳﻪ ﺍﻷﺧﺒﺎﺭ
ﻗﺎﻟﺖ ﻭﻫﻰ ﺗﺒﻌﺪ ﻋﻴﻨﻴﻬﺎ ﻋﻦ ﻭﺟﻬﻪ ﻣﺘﺬﻛﺮﻩ ﻛﻠﻤﺎﺕ " ﻛﺮﻳﻢ " :
ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ
ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً :
ﻟﻮ ﺗﻌﺒﺘﻰ ﺍﺩﺧﻠﻰ ﻭﻭﺍﺣﺪﺓ ﻣﻦ ﺍﻟﺒﻨﺎﺕ ﺗﻘﻒ ﻣﻜﺎﻧﻚ
ﻗﺎﻟﺖ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻔﻮﺭ ﺩﻭﻥ ﺍﻥ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ .. ﻭﻗﺪ ﺑﺪﺃﺕ ﺗﺸﻌﺮ ﺑﺎﻟﻀﻴﻖ ﻣﻦ ﺗﺪﺧﻠﻪ ﺍﻟﻤﺘﺰﺍﻳﺪ ﻓﻰ ﺷﺌﻮﻧﻬﺎ :
ﻻ ﻣﺘﻌﺒﺘﺶ
ﺩﻟﻒ " ﺃﺣﻤﺪ " ﺍﻟﻰ ﺩﺍﺧﻞ ﺍﻟﻘﺎﻋﺔ ﻭﻗﺎﻡ ﺑﻤﻬﻤﺔ ﻣﺠﺎﻟﺴﻪ ﺍﻟﻀﻴﻮﻑ ﻭﺍﻟﺘﺮﺣﻴﺐ ﺑﻬﻢ ﺷﺄﻧﻪ ﺷﺄﻥ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﻟﺬﻯ ﺑﺪﺍ ﻧﺠﻢ ﺍﻹﺣﺘﻔﺎﻝ ﺑﺄﻧﺎﻗﺔ ﻣﻠﺒﺴﻪ ﻭﻋﺬﻭﺑﺔ ﻟﺴﺎﻧﻪ ﻭﺑﺸﺎﺷﺔ ﻭﺟﻬﻪ ﻭﺛﻘﺘﻪ ﺑﻨﻔﺴﻪ ﻭﺣﺪﻳﺜﻪ
ﻋﺪﻟﺖ ﺃﻡ " ﺁﺩﻡ " ﻣﻦ ﻭﺿﻊ ﻋﻮﻳﻨﺎﺗﻬﺎ ﺍﻟﺠﺪﻳﺪﺓ ﻓﻮﻕ ﺃﻧﻔﻬﺎ ﻭﺗﻮﺟﻬﺖ ﺍﻟﻰ ﻏﺮﻓﺔ ﺍﺑﻨﻬﺎ ﺗﺘﻄﻠﻊ ﺍﻟﻴﻪ ﻭﻫﻮ ﻭﺍﻗﻒ ﺃﻣﺎﻡ ﻣﺮﺁﺗﻪ ﺑﺤﻠﺘﻪ ﺍﻷﻧﻴﻘﺔ ﺍﻟﻔﺎﺧﺮﺓ ﻳﺼﻔﻒ ﺷﻌﺮﻩ ﻓﻰ ﺗﺆﺩﺓ ﻓﺎﺑﺘﺴﻤﺖ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
ﺭﺑﻨﺎ ﻳﺤﺮﺳﻚ ﻣﻦ ﺍﻟﻌﻴﻦ ﻳﺎ ﺍﺑﻨﻰ
ﺛﻢ ﺍﻗﺘﺮﺑﺖ ﻣﻨﻪ ﻭﻭﺿﻌﺖ ﻛﻔﻬﺎ ﻋﻠﻰ ﺭﺃﺳﻪ ﺗﻘﺮﺃ ﻟﻪ ﻓﺎﺗﺤﺔ ﺍﻟﻜﺘﺎﺏ ﻭﺍﻟﻤﻌﻮﺫﺗﻴﻦ .. ﺑﻌﺪﻣﺎ ﺍﻧﺘﻬﺖ ﺍﻟﺘﻔﺖ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻣﺒﺘﺴﻤﺎً .. ﻓﻘﺎﻟﺖ ﻟﻪ :
ﻋﻠﻰ ﻓﻜﺮﺓ ﺃﻧﺎ ﺧﻼﺹ ﻳﺎ ﺍﺑﻨﻰ ﺟﻬﺰﺕ ﺍﻟﺸﻨﻂ
ﻗﺎﻝ ﻟﻬﺎ ﻭﻫﻮ ﻳﺘﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻜﻤﻮﺩﻳﻨﻮ ﻳﺤﻤﻞ ﻫﺎﺗﻔﻪ ﻭﻣﻔﺎﺗﻴﺤﻪ :
ﺗﻤﺎﻡ .. ﺃﻧﺎ ﻣﺶ ﻫﺘﺄﺧﺮ ﻋﻠﻴﻜﻲ ﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﺎ ﻣﺎﻣﺎ .. ﻳﻌﻨﻲ ﻛﻠﻬﺎ ﺳﺎﻋﺔ ﺳﺎﻋﺔ ﻭﻧﺺ ﺑﺎﻟﻜﺘﻴﺮ
ﺛﻢ ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻭﻗﺎﻝ :
ﺑﺮﺩﻩ ﻣﺶ ﻋﺎﻳﺰﺓ ﺗﻴﺠﻲ ﻣﻌﺎﻳﺎ ؟
ﻗﺎﻟﺖ ﻭﻫﻰ ﺗﺠﻠﺲ ﻋﻠﻰ ﻓﺮﺍﺷﻪ :
ﻻ ﻳﺎ ﺍﺑﻨﻰ ﺃﻧﺎ ﻣﻠﻴﺶ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻔﻼﺕ ﻭﺍﻟﺠﻮ ﺩﻩ .. ﺍﻧﺎ ﻫﺴﺘﻨﺎﻙ ﻫﻨﺎ
ﻗﺒﻞ ﺭﺍﺳﻬﺎ ﻭﻗﺎﻝ :
ﻃﻴﺐ ﺷﻐﻠﻰ ﺍﻟﺘﻠﻴﻔﺰﻳﻮﻥ ﺍﺗﺴﻠﻰ ﻓﻴﻪ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺃﺭﺟﻊ .. ﻭﺃﻧﺎ ﻫﺎﺧﺪ ﺍﻟﺸﻨﻂ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ﺃﺣﻄﻬﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﻌﺮﺑﻴﺔ
ﺣﻤﻞ " ﺁﺩﻡ " ﺍﻟﺤﻘﺎﺋﺐ ﻭﻭﺿﻌﻬﺎ ﻓﻰ ﺣﻘﻴﺒﺔ ﺍﻟﺴﻴﺎﺭﺓ .. ﺍﺗﺼﻞ ﺑـ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻭﻫﻮ ﻳﻨﻄﻠﻖ ﺑﺴﺎﺭﺗﻪ ﻭﻗﺎﻝ :
ﻫﺎ ﺍﻧﺖ ﻓﻴﻦ .. ﺍﻧﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﻄﺮﻳﻖ
ﻭﺃﻧﺎ ﻛﻤﺎﻥ ﻟﺴﻪ ﻃﺎﻟﻊ ﺣﺎﻻً ﻧﺘﻘﺎﺑﻞ ﻫﻨﺎﻙ ﻫﺴﺘﻨﺎﻙ ﺑﺮﻩ ﻋﺸﺎﻥ ﻧﺪﺧﻞ ﺳﻮﺍ
ﺍﻟﺘﻔﺖ " ﻋﻠﻰ " ﻳﻘﻮﻝ ﻟـ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻭﻫﻮ ﻏﺎﺿﺎً ﺑﺼﺮﻩ :
ﺧﻼﺹ ﻛﺪﻩ ﺃﻋﺘﻘﺪ ﻣﻔﻴﺶ ﺣﺪ ﺟﺎﻯ ﺑﻌﺪ ﻛﺪﻩ ﻧﺪﺧﻞ ﺃﺣﺴﻦ
ﺩﺧﻠﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻭﻟﺤﻖ ﺑﻬﺎ " ﻋﻠﻰ " .. ﺗﻮﺟﻬﺖ ﺍﻟﻰ ﻃﺎﻭﻻﺕ ﺍﻟﻨﺴﺎﺀ ﺗﺮﺣﺐ ﺑﻬﻦ ﻭﺗﻘﺪﻡ ﻟﻬﻦ ﺍﻟﻤﺸﺮﻭﺑﺎﺕ ﺍﻟﺒﺎﺭﺩﺓ ﺍﻟﻤﻨﻌﺸﺔ .. ﺑﺪﺍ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺠﻤﻴﻊ ﺍﻟﺮﺿﺎ ﻣﻦ ﺍﻷﻧﻈﻤﺔ ﺍﻟﻤﺘﺒﻌﺔ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﻭﻟﻜﻦ ﺍﻷﻣﺮ ﻟﻢ ﻳﺨﻠﻮ ﻣﻦ ﺑﻌﺾ ﺍﻹﻧﺘﻘﺎﺩﺍﺕ ﺍﻟﻼﺯﻋﺔ !
ﺗﻮﻗﻔﺖ ﺳﻴﺎﺭﺓ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﻭﻗﺒﻞ ﺃﻥ ﻳﺘﺮﺟﻞ ﻣﻦ ﺍﻟﺴﻴﺎﺭﺓ ﺃﺗﻰ " ﺁﺩﻡ " ﺑﺴﻴﺎﺭﺗﻪ .. ﺗﺼﺎﻓﺢ ﺍﻟﺼﺪﻳﻘﺎﻥ ﻭﻗﺎﻝ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻭﻫﻮ ﻳﻨﻈﺮ ﺣﻮﻟﻪ ﻣﺘﺄﻣﻼً :
ﻳﻼ ﺑﻴﻨﺎ ﻧﺪﺧﻞ ﻧﺸﻮﻑ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﺩﻯ ﺑﺘﻌﻤﻞ ﺍﻳﻪ ﺑﺎﻟﻈﺒﻂ ﺩﻩ ﺃﻧﺎ ﺳﻤﻌﺖ ﻋﻦ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻏﺮﻳﺒﻪ ﻋﻤﺮ ﻣﺎ ﺣﺪ ﻧﻔﺬﻫﺎ ﻗﺒﻞ ﻛﺪﻩ
ﻳﻼ ﺑﻴﻨﺎ
ﺩﺧﻞ ﺍﻻﺛﻨﺎﻥ ﺍﻟﻘﺎﻋﺔ .. ﻷﻭﻝ ﻭﻫﻠﻪ ﺷﻌﺮ ﻛﻼﻫﻤﺎ ﺑﺎﻟﺪﻫﺸﺔ ﻟﻮﺟﻮﺩ ﻃﺎﻭﻻﺕ ﻣﺨﺼﺼﻪ ﻟﻠﻨﺴﺎﺀ ﻭﺃﺧﺮﻯ ﻟﻠﺮﺟﺎﻝ .. ﻭﺑﺪ ﻛﻞ ﻗﺴﻢ ﻣﻨﺪﻣﺠﺎً ﻭﺷﺒﻪ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﻋﻦ ﺍﻵﺧﺮ .. ﻧﻈﺮﺍ ﺍﻟﻰ ﺑﻌﻀﻬﻤﺎ ﺍﻟﺒﻌﺾ ﻭﺗﻮﺟﻬﺎ ﺍﻟﻰ ﻃﺎﻭﻻﺕ ﺍﻟﺮﺟﺎﻝ .. ﺃﺩﺍﺭ " ﺁﺩﻡ " ﻋﻴﻨﻴﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﻜﺎﻥ ﻣﺘﻔﺤﺼﺎً ﻭﺟﻮﻩ ﺍﻟﺮﺟﺎﻝ .. ﻭﻗﻊ ﺑﺼﺮﻩ ﻋﻠﻰ " ﺃﺣﻤﺪ " .. ﻓﺠﺄﺓ ﺻﺎﺡ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻗﺎﺋﻼً :
ﻣﺶ ﻣﻤﻜﻦ
ﺍﻟﺘﻔﺖ ﺍﻟﻴﻪ " ﺁﺩﻡ " ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ ﻣﺴﺘﻔﻬﻤﺎً .. ﻟﻜﻦ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺗﺮﻛﻪ ﻭﺗﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﻟﺬﻯ ﻛﺎﻥ ﻭﺍﻗﻔﺎً ﻣﻊ ﺭﺟﻠﻴﻦ ﻳﺘﺤﺪﺛﻮﻥ ﺑﻤﺮﺡ .. ﻭﻗﻒ ﺃﻣﺎﻣﻪ ﻗﺎﺋﻼً ﺑﺪﻫﺸﺔ ﻣﻤﺰﻭﺟﺔ ﺑﺎﻟﺴﻌﺎﺩﺓ :
" ﻛﺮﻳﻢ ﺿﻴﺎﺀ "
ﺍﻟﺘﻔﺖ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻟﻴﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺛﻢ ﻣﺎ ﻟﺒﺚ ﺃﻥ ﺍﺗﺴﻌﺖ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺘﻪ ﻭﺻﺎﺡ ﻗﺎﺋﻼً :
" ﺯﻳﺎﺩ " .. ﻣﺶ ﻣﻤﻜﻦ .. ﻭﺣﺸﻨﻰ ﺃﻭﻯ ﻳﺎ ﺍﺑﻦ ﺍﻻﻳﻪ
ﺗﻌﺎﻧﻖ ﺍﻻﺛﻨﺎﻥ ﻭﻛﻞ ﻣﻨﻬﻤﺎ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﺍﻵﺧﺮ ﺑﺴﻌﺎﺩﺓ .. ﺻﺎﺡ " ﺯﻳﺎﺩ " :
ﺍﻧﺖ ﺑﺘﻌﻤﻞ ﺍﻳﻪ ﻫﻨﺎ ﻭﺭﺟﻌﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﻨﻤﺴﺎ ﺍﻣﺘﻰ
ﻗﺎﻝ ﻟﻪ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻣﺒﺘﺴﻤﺎً :
ﺭﺟﻌﺖ ﻣﻦ ﺃﻗﻞ ﻣﻦ ﺷﻬﺮ .. ﻭﺑﻌﻤﻞ ﺍﻳﻪ ﻫﻨﺎ ﻓﺴﻴﺎﺩﺗﻚ ﺃﻧﺎ ﻣﺪﻳﺮ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ
ﻫﺘﻒ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺑﺪﻫﺸﺔ :
ﻭﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ .. ﺩﻩ ﺍﻳﻪ ﺍﻟﺼﺪﻓﺔ ﺍﻟﺠﻤﻴﻠﺔ ﺩﻯ
ﺃﺷﺎﺭ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻟـ " ﺁﺩﻡ " ﺍﻟﺬﻯ ﺗﺮﻛﻪ ﻭﺍﻗﻔﺎً ﻋﻠﻰ ﺑﻌﺪ ﺧﻄﻮﺍﺕ .. ﺃﻗﺒﻞ " ﺁﺩﻡ " ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻓﻘﺪﻡ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻛﻼﻫﻤﺎ ﺍﻟﻰ ﺍﻵﺧﺮ ﻗﺎﺋﻼً :
ﺃﻋﺮﻓﻜﻮﺍ ﺑﺒﻌﺾ .. " ﻛﺮﻳﻢ ﺿﻴﺎﺀ " .. ﺩﻛﺘﻮﺭ " ﺁﺩﻡ ﺧﻄﺎﺏ "
ﺗﺼﺎﻓﺢ ﺍﻟﺮﺟﻼﻥ ﻭﺭﺣﺐ ﻛﻞ ﻣﻨﻬﻤﺎ ﺑﺎﻵﺧﺮ .. ﻗﺎﻝ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺑﻤﺮﺡ :
" ﺁﺩﻡ " ﻳﺎ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻳﺒﻘﻰ ﺃﺧﻮﻳﺎ ﻭﺻﺤﺒﻰ ﻣﻦ ﻭﺍﺣﻨﺎ ﺻﻐﻴﺮﻳﻦ
ﺛﻢ ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻰ " ﺁﺩﻡ " ﻗﺎﺋﻼً :
" ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﺗﻌﺮﻓﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﻓﻰ ﺷﺮﻡ ﻟﻤﺎ ﻛﻨﺖ ﺑﺸﺘﻐﻞ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﺍﻟﻠﻰ ﻫﻨﺎﻙ .. ﺭﺍﺟﻞ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺟﺪﺍً .. ﻭﺁﺧﺮ ﻣﺮﺓ ﺷﻮﻓﺘﻪ ﻓﻴﻬﺎ ﻗﺒﻞ ﺳﻔﺮﻩ ﺍﻟﻨﻤﺴﺎ ﺑﺄﻳﺎﻡ
ﺛﻢ ﻋﺎﺩﺭ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ :
ط ﻭﺃﻫﻮ ﺭﺟﻊ ﺃﻫﻮ ﻭﺑﺄﻩ ﻣﺪﻳﺮ ﻗﺮﻳﺔ ﺍﻟﻤﺎﺳﺔ
ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ " ﺁﺩﻡ " ﺑﺪﻫﺸﺔ ﻗﺎﺋﻼً ﻭﻫﻮ ﻳﺘﺄﻣﻠﻪ ﺑﻠﺤﻴﺘﻪ ﺍﻟﺘﻰ ﻟﻢ ﻳﺮﻯ ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ﻣﺪﻳﺮ ﻗﺮﻳﺔ ﺳﻴﺎﺣﻴﻪ ﻳﺤﻤﻠﻬﺎ :
ﺍﻧﺖ ﻣﺪﻳﺮ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ؟
ﺍﺑﺘﺴﻢ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻗﺎﺋﻼً :
ﺃﻳﻮﺓ ﻣﺪﻳﺮ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﺑﺲ ﻣﺶ ﻟﻮﺣﺪﻯ ﻣﻌﺎﻳﺎ ﺷﺮﻳﻚ .. " ﻓﺆﺍﺩ "......
ﺃﻳﻮﺓ ﻃﺒﻌﺎً ﺃﺳﻤﻊ ﻋﻨﻪ
ﻓﻰ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﻠﺤﻈﺔ ﺍﻗﺘﺮﺏ " ﻓﺆﺍﺩ " ﻓﻌﺮﻑ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻛﻞ ﻣﻨﻬﻢ ﻋﻠﻰ ﺍﻵﺧﺮ .. ﻓﺮﻓﻊ " ﻓﺆﺍﺩ " ﺣﺎﺟﺒﻴﻪ ﻗﺎﺋﻼً ﻭﻫﻮ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ " ﺁﺩﻡ " :
" ﺁﺩﻡ ﺧﻄﺎﺏ " ! .. ﻣﺪﻳﺮ ﻗﺮﻳﺔ ﺟﻮﻟﺪﻥ ﺑﻴﺘﺶ
ﻗﺎﻝ " ﺁﺩﻡ " ﻣﺼﺤﺤﺎً :
ﺳﺎﺑﻘﺎً : ﺃﻧﺎ ﻭ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺳﻴﺒﻨﺎ ﺍﻟﺸﻐﻞ ﻣﻦ ﻳﻮﻣﻴﻦ
ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﺪﻫﺸﺔ ﻭﻗﺎﻝ :
ﻣﻜﻨﺘﺶ ﺃﻋﺮﻑ ﺍﻧﻚ ﺳﺒﺘﻬﺎ
ﺛﻢ ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻰ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻭﻗﺎﻝ ﺑﺪﻫﺸﺔ :
ﻭﻻ ﻛﻨﺖ ﺍﻋﺮﻑ ﺍﻧﻚ ﺑﺘﺘﺸﻐﻞ ﻓﻰ ﺟﻮﻟﺪﻥ ﺑﻴﺘﺶ
ﻗﺎﻝ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺑﻀﻴﻖ :
ﺩﻯ ﻗﺮﻳﺔ ﻣﺎ ﻳﻌﻠﻢ ﺑﻴﻬﺎ ﺍﻻ ﺭﺑﻨﺎ ﻛﻮﻳﺲ ﺍﻧﻨﺎ ﺧﻠﺼﻨﺎ ﻣﻦ ﺍﻟﺸﻐﻞ ﻓﻴﻬﺎ
ﻗﺎﻝ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﺈﻫﺘﻤﺎﻡ :
ﻧﺎﺯﻟﻴﻦ ﻓﻴﻦ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ؟
ﻗﺎﻝ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺷﺎﺭﺣﺎً :
ﻻ ﺍﺣﻨﺎ ﺭﺍﺟﻌﻴﻦ ﺍﻟﻨﻬﺎﺭﺩﺓ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻘﺎﻫﺮﺓ .. ﻛﺎﻥ ﻋﻨﺪﻧﺎ ﻓﻀﻮﻝ ﺑﺲ ﻧﺤﻀﺮ ﺍﻻﻓﺘﺘﺎﺡ ﻭﻧﺘﻔﺮﺝ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﺍﻟﻠﻰ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﻣﻠﻬﺎﺵ ﺳﻴﺮﺓ ﻏﻴﺮ ﻋﻨﻬﺎ
ﺍﺑﺘﺴﻢ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻣﺮﺣﺒﺎً ﻭﻗﺎﻝ :
ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﻭﺻﺤﺎﺏ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﺗﺤﺖ ﺃﻣﺮﻛﻮﺍ
ﻗﺪﻡ ﻟﻬﻤﺎ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﻟﻀﻴﺎﻓﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﺘﻄﻠﻊ ﺣﻮﻟﻪ ﺧﻮﻓﺎً ﻣﻦ ﺣﻀﻮﺭ " ﻋﺎﺻﻰ " .. ﺣﺎﻭﻝ ﺃﻥ ﻳﻨﻈﺮ ﺗﺠﺎﻩ ﺍﻟﻨﺴﺎﺀ ﻟﻠﺒﺤﺚ ﻋﻦ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻟﻜﻨﻪ ﻟﻢ ﻳﺠﺪﻫﺎ ﻷﻭﻝ ﻭﻫﻠﻪ ﻓﺄﺷﺎﺡ ﺑﻮﺟﻬﻪ
ﻫﺘﻔﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺈﺳﺘﻐﺮﺍﺏ :
ﻃﻴﺐ ﻭﻣﺸﻴﺖ ﺑﺴﺮﻋﺔ ﻟﻴﻪ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺳﺎﺧﺮﻩ :
ﺃﻧﺎ ﻋﺎﺭﻓﻪ ﻳﺪﻭﺑﻚ ﺩﺧﻠﺖ ﺩﻗﻴﻘﺔ ﻭﺧﺮﺟﺖ ﺗﺎﻧﻰ ﺗﺘﻤﺨﻄﺮ ﻭﺭﻛﺒﺖ ﻋﺮﺑﻴﺘﻬﺎ ﻭﻣﺸﻴﺖ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻭﻫﻰ ﺗﻔﻜﺮ :
ﺃﻛﻴﺪ ﻛﺎﻧﺖ ﺟﺎﻳﻪ ﺗﺸﻮﻑ ﺍﻟﻨﻈﺎﻡ ﺍﻳﻪ ﻣﺶ ﺍﺣﻨﺎ ﻧﻌﺘﺒﺮ ﻗﺮﻳﺔ ﻣﻨﺎﻓﺴﺔ ﻟﻘﺮﻳﺔ ﺑﺎﺑﺎﻫﺎ
ﻓﻜﺮﺕ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﻘﻠﻖ .. ﺗُﺮﻯ ﻫﻞ " ﺳﺎﻧﺪﻯ " ﻓﻘﻂ ﻣﻦ ﺩﻓﻌﻬﺎ ﺍﻟﻔﻀﻮﻝ ﻟﺤﺼﻮﺭ ﺍﻹﻓﺘﺘﺎﺡ .. ﺃﻡ ﺃﻥ " ﺁﺩﻡ " ﺃﻳﻀﺎً ﻟﺮﺑﻤﺎ ﺩﻓﻌﻪ ﻓﻀﻮﻟﻪ ﻟﻠﺤﻀﻮﺭ .. ﻧﻔﻀﺖ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﻔﻜﺮﺓ ﻣﻦ ﺭﺃﺳﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ .. ﻻ ﺗﻘﻠﻘﻰ ﻧﻔﺴﻚ ﻳﺎ " ﺁﻳﺎﺕ " .. ﻭﺣﺘﻰ ﻟﻮ ﺣﻀﺮ ﻓﻼ ﺷـﺄﻥ ﻟﻚِ ﺑﻪ .. ﺗﻨﺎﺳﺖ ﺃﻓﻜﺎﺭﻫﺎ ﻭﺍﻧﺪﻣﺠﺖ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﺪﻳﺚ ﻣﻊ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﻟﺴﻴﺪﺍﺕ
ﻭﻗﻒ " ﺁﺩﻡ " ﻳﻨﻈﺮ ﺑﺈﻋﺠﺎﺏ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺸﺎﺷﺔ ﺍﻟﺘﻰ ﺗﻌﺮﺽ ﺻﻮﺭ ﻟﻠﻘﺮﻳﺔ ﻭﻷﻧﻈﻤﺔ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﺑﻬﺎ .. ﺍﻗﺘﺮﺏ ﻣﻨﻪ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻗﺎﺋﻼً :
ﻳﻬﻤﻨﻰ ﺃﻋﺮﻑ ﺭﺃﻯ ﺷﺨﺺ ﺧﺒﺮﺓ ﺯﻳﻚ ﻳﺎ ﺩﻛﺘﻮﺭ
ﺍﻟﺘﻔﺖ ﺍﻟﻴﻪ " ﺁﺩﻡ " ﻭﻗﺎﻝ ﺑﺈﻋﺠﺎﺏ ﻇﺎﻫﺮ :
ﺑﺼﺮﺍﺣﺔ ﻣﻤﺘﺎﺯ .. ﺃﻓﻜﺎﺭ ﺟﺮﻳﺌﺔ ﻣﺤﺪﺵ ﻧﻔﺬﻫﺎ ﻗﺒﻞ ﻛﺪﻩ .. ﻭﻓﻰ ﻧﻔﺲ ﺍﻟﻮﻗﺖ ﺗﺮﻳﺢ ﺿﻤﻴﺮ ﺃﻯ ﻭﺍﺣﺪ ﺷﻐﺎﻝ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻴﺎﺣﺔ
ﺍﺑﺘﺴﻢ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻗﺎﺋﻼً :
ﻭﺃﻧﺎ ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻥ ﺩﻩ ﺭﺃﻳﻚ ﻳﺎ ﺩﻛﺘﻮﺭ
ﺑﺲ ﺍﻧﺖ ﺩﺭﺍﺳﺘﻚ ﺍﻳﻪ
ﺿﺤﻚ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻗﺎﺋﻼً :
ﺗﻘﺼﺪ ﻋﺸﺎﻥ ﺍﻷﻧﻈﻤﺔ ﺍﻟﻠﻰ ﺣﻄﻴﻨﻬﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﻭﺍﻷﻓﻜﺎﺭ ﺍﻟﻠﻰ ﻧﻔﺬﻧﺎﻫﺎ .. ﻻ ﻛﻞ ﺩﻯ ﺍﻗﺘﺮﺍﺣﺎﺕ ﺃﺧﺘﻰ .. ﻫﻰ ﺍﻟﻠﻰ ﻗﺪﻣﺖ ﺍﻟﻤﺸﺮﻭﻉ ﻭﺑﻌﺪﻫﺎ ﻛﻠﻤﺘﻨﻰ ﻋﻦ ﺃﻓﻜﺎﺭﻫﺎ ﻭﻋﺠﺒﺘﻨﻰ ﺟﺪﺍً ﻭﺩﺧﻠﺖ ﺷﺮﺍﻛﺔ ﻣﻊ ﺍﻷﺳﺘﺎﺫ " ﻓﺆﺍﺩ "
ﻗﺎﻝ " ﺁﺩﻡ " ﻣﺒﺘﺴﻤﺎً :
ﺑﺠﺪ ﻫﺎﻳﻞ ﺭﺑﻨﺎ ﻳﻮﻓﻘﻜﻮﺍ
ﺑﻌﺪ ﻣﺎ ﻳﻘﺮﺏ ﻣﻦ ﺍﻟﺴﺎﻋﺔ ﺍﺳﺘﺄﺫﻥ " ﺁﺩﻡ " ﻭ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻟﻺﻧﺼﺮﺍﻑ .. ﻓﻬﺘﻒ " ﻛﺮﻳﻢ " :
تتهرج ﻳﺎ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻣﻠﺤﻘﻨﺎﺵ ﻧﻌﺪ ﻣﺎ ﺑﻌﺾ
ﻫﺠﻴﻠﻚ ﺗﺎﻧﻰ ﺃﻛﻴﺪ ﻫﺘﺮﻭﺡ ﻣﻨﻰ ﻓﻴﻦ
ﻃﻴﺐ ﺍﺑﻘﻰ ﺍﻋﻤﻠﻬﺎ ﺍﻧﺖ ﺑﺲ ﻭﺍﻧﺖ ﻋﺎﺭﻑ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﺗﺤﺖ ﺃﻣﺮﻙ ﺍﻧﺖ ﻭﺩﻛﺘﻮﺭ " ﺁﺩﻡ " .. ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﺯﻳﺎﺭﺓ ﻣﻨﻜﻮﺍ ﻗﺮﻳﺐ ﻋﺸﺎﻥ ﺗﺸﻮﻓﻮﻫﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻄﺒﻴﻌﻪ
ﻗﺎﻝ " ﺁﺩﻡ " ﻣﺼﺎﻓﺤﺎً ﺍﻳﺎﻩ :
ﺃﻛﻴﺪ ﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﻫﻴﺒﻘﻰ ﻓﻴﻪ ﺯﻳﺎﺭﺓ ﺗﺎﻧﻴﺔ .. ﺑﺲ ﺍﻋﺬﺭﻧﻰ ﻋﺸﺎﻥ ﺳﺎﻳﺐ ﻭﺍﻟﺪﺗﻰ ﻣﻨﺘﻈﺮﺍﻧﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﺸﺎﻟﻴﻪ .. ﻭﻋﺸﺎﻥ ﻛﻤﺎﻥ ﺍﻟﺴﻔﺮ ﺃﺩﺍﻣﻨﺎ 3 ﺳﺎﻋﺎﺕ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻄﺮﻳﻖ
ﻗﺎﻝ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻣﻮﺩﻋﺎً ﺍﻳﺎﻫﻤﺎ :
ﺭﺑﻨﺎ ﻳﺤﻔﻈﻮﺍ ﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ .. ﺍﺗﺸﺮﻓﺖ ﺑﻤﻌﺮﻓﺘﻚ ﻳﺎ ﺩﻛﺘﻮﺭ
ﺛﻢ ﻋﺎﻧﻖ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻗﺎﺋﻼً :
ﻣﺴﺘﻨﻲ ﺯﻳﺎﺭﺗﻚ ﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ
ﺭﺣﻞ " ﺁﺩﻡ " ﺑﺼﺤﺒﺔ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻣﺘﻮﺟﻬﺎً ﻛﻞ ﻣﻨﻬﻢ ﺍﻟﻰ ﺳﻴﺎﺭﺗﻬﻤﺎ
ﻛﺎﻧﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻣﻨﺪﻣﺠﺔ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﺪﻳﺚ ﻣﻊ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﻟﺴﻴﺪﺍﺕ .. ﻭﻓﺠﺄﺓ ﺍﺭﺗﻄﻤﺖ ﺑﻬﺎ ﻓﺘﺎﺓ ﻣﻦ ﺍﻟﺨﻠﻒ .. ﻓﺎﻟﺘﻔﺘﺖ ﺍﻟﻔﺘﺎﺓ ﻭ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻓﻰ ﻧﻔﺲ ﺍﻟﻮﻗﺖ ﻭﻟﺘﺮﺗﻄﻢ ﻳﺪ ﺍﻟﻔﺘﺎﺓ ﺍﻟﻤﺤﻤﻠﺔ ﺑﻜﻮﺏ ﺍﻟﻌﺼﻴﺮ ﺑـ ﺁﻳﺎﺕ " ﻭﻳﺘﺴﺎﻗﻂ ﺍﻟﻌﺼﻴﺮ ﻋﻠﻰ ﻣﻼﺑﺴﻬﺎ .. ﺻﺎﺣﺖ ﺍﻟﻔﺘﺎﺓ ﺑﺤﺮﺝ :
ﺃﻧﺎ ﺍﺳﻔﺔ .. ﻣﻌﻠﺶ ﺑﺠﺪ ﺃﻧﺎ ﺍﺳﻔﺔ ﺃﻭﻯ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻭﻫﻰ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﻣﻼﺑﺴﻬﺎ ﺍﻟﺘﻰ ﺍﺗﺴﺨﺖ ﺑﺎﻟﻌﺼﻴﺮ :
ﻻ ﺃﺑﺪﺍً ﻭﻻ ﻳﻬﻤﻚ
ﻗﺎﻟﺖ ﺍﻟﻔﺘﺎﺓ ﻭﻫﻰ ﺗﺨﺮﺝ ﻣﻨﺎﻳﻠﻬﺎ ﻣﻦ ﺣﻘﻴﺒﺘﻬﺎ ﻭﺗﻤﺴﺢ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻟﻌﺼﻴﺮ ﻋﻦ ﻣﻼﺑﺲ " ﺁﻳﺎﺕ " :
ﺃﻭﻑ ﻣﺶ ﻫﻴﻄﻠﻊ .. ﻃﻴﺐ ﺍﻋﻤﻠﻴﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻤﺎﻡ ﺑﻤﺎﻳﺔ ﻭﺷﻮﻳﺔ ﻭﻫﺘﻨﺸﻒ
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻬﺎ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻣﺒﺘﺴﻤﺔ ﻭﻗﺎﻟﺖ :
ﻣﻔﻴﺶ ﻣﺸﻜﻠﺔ ﻫﺮﻭﺡ ﺍﻟﺸﻘﺔ ﺃﻏﻴﺮ
ﻗﺎﻟﺖ ﺍﻟﻔﺘﺎﺓ ﺑﺄﺳﻒ ﺷﺪﻳﺪ :
ﻣﻌﻠﺶ ﻭﺍﻟﻠﻪ ﻣﺨﺪﺗﺶ ﺑﺎﻟﻰ ﺃﻧﺎ ﺁﺳﻔﺔ ﻣﺮﺓ ﺗﺎﻧﻴﺔ
ﻻ ﺃﺑﺪﺍ ﻭﻻ ﻳﻬﻤﻚ
ﺍﻟﺘﻔﺘﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻟﺘﻘﺎﺑﻞ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺍﻟﺘﻰ ﺗﺤﺎﻭﻝ ﻛﺘﻢ ﺿﺤﻜﺎﺗﻬﺎ ﻭﻗﺎﻟﺖ :
ﺷﻜﻠﻚ ﻓﻈﻴﻊ ﺑﺎﻟﻌﺼﻴﺮ ﺍﻟﻤﺪﻟﻮﻕ ﻋﻠﻴﻜﻲ ﺩﻩ .. ﺗﺨﻴﻠﻰ ﻟﻮ ﺣﺪ ﻣﻦ ﺍﻟﺼﺤﻔﻴﻴﻦ ﺻﻮﺭﻙ ﻭﻧﻼﻗﻰ ﺑﻜﺮﺓ ﺻﻮﺭﺗﻚ ﻭﻣﻜﺘﻮﺏ ﻓﻮﻗﻬﺎ ﺑﺎﻟﺒﻨﻂ ﺍﻟﻌﺮﻳﺾ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﻟﻤﺴﺆﻻﺕ ﻓﻰ ﻗﺮﻳﺔ ﺍﻟﻤﺎﺳﺔ ﺗﺴﻜﺐ ﺍﻟﻌﺼﻴﺮ ﻋﻠﻰ ﻣﻼﺑﺴﻬﺎ ﻛﺎﻷﻃﻔﺎﻝ
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻬﺎ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﻐﻴﻆ ﻭﻗﺎﻟﺖ :
" ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻣﺶ ﻭﻗﺘﻚ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻭﻫﻰ ﻣﺎﺯﺍﻟﺖ ﺗﻀﺤﻚ :
ﻃﻴﺐ ﺭﻭﺣﻰ ﻏﻴﺮﻱ ﻫﺪﻭﻣﻚ ﺑﺴﺮﻋﺔ ﻣﺶ ﻣﻌﻘﻮﻝ ﻫﺘﻘﻀﻰ ﺑﻘﻴﺔ ﺍﻟﺤﻔﻠﺔ ﺑﺎﻟﻤﻨﻈﺮ ﺩﻩ
ﻟﻢ ﺗﺠﺪ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺣﻼً ﺁﺧﺮ ﻓﺘﻮﺟﻬﺖ ﺗﺸﻖ ﻃﺮﻳﻘﻬﺎ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻨﺴﺎﺀ
ﻣﺎ ﻛﺎﺩ ﻳﺼﻞ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺍﻟﻰ ﺳﻴﺎﺭﺗﻪ ﺣﺘﻰ ﻫﺘﻒ :
ﺃﻭﺑﺲ ﻧﺴﻴﺖ ﺁﺧﺪ ﺭﻗﻢ " ﻛﺮﻳﻢ "
ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻰ " ﺁﺩﻡ " ﻗﺎﺋﻼً ﻭﻫﻮ ﻳﻨﺼﺮﻑ :
ﺛﻮﺍﻧﻰ ﻳﺎ " ﺁﺩﻡ " ﻫﺎﺧﺪ ﻣﻨﻪ ﺍﻟﺮﻗﻢ ﺑﺴﺮﻋﺔ ﻭﺃﺟﻴﻠﻚ
ﺃﻭﻣﺄ " ﺁﺩﻡ " ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ ﻭﻭﻗﻒ ﻭﺍﺿﻌﺎً ﻳﺪﻳﻪ ﻓﻰ ﺟﻴﺐ ﺑﻨﻄﺎﻟﻪ ﻳﺘﻄﻠﻊ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻤﻜﺎﻥ ﺣﻮﻟﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮﺍً ﻋﻮﺩﺓ " ﺯﻳﺎﺩ " .. ﺩﺧﻞ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺍﻟﻘﺎﻋﺔ ﻓﻜﺎﺩ ﺃﻥ ﻳﺼﻄﺪﻡ ﺑـ ﺁﻳﺎﺕ " ﺍﻟﺘﻰ ﻛﺎﻧﺖ ﺗﻬﻢ ﺑﺎﻟﺨﺮﻭﺝ ﺭﺟﻊ ﺧﻄﻮﺓ ﻟﻠﺨﻠﻒ ﻗﺎﺋﻼً :
ﺍﺗﻔﻀﻠﻰ
ﺧﺮﺟﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻭﻫﻰ ﺗﺤﺎﻭﻝ ﺑﺎﻟﻤﻨﺎﺩﻳﻞ ﻣﺴﺢ ﺑﻘﻊ ﺍﻟﻌﺼﻴﺮ ﺍﻟﺘﻰ ﺗﺮﺳﺒﺖ ﻓﻮﻕ ﻣﻼﺑﺴﻬﺎ .. ﻛﺎﻧﺖ ﻋﻴﻨﺎ " ﺁﺩﻡ " ﺗﺪﻭﺭ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﻜﺎﻥ .. ﺛﻢ ﺍﻟﺘﻔﺖ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﻘﺎﻋﺔ ﻣﻨﺘﻈﺮﺍً ﺧﺮﻭﺝ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺗﻮﻗﻒ ﺍﻟﺰﻣﻦ .. ﺑﻞ ﺗﻮﻗﻒ ﻛﻞ ﺷﺊ .. ﺗﻮﻗﻒ ﻗﻠﺒﻪ ﻋﻦ ﻣﻬﻤﺘﻪ ﻓﻰ ﺿﺦ ﺍﻟﺪﻣﺎﺀ ﺍﻟﻰ ﺟﺴﺪﻩ .. ﻭﺗﻮﻗﻔﺖ ﺭﺋﺘﻴﻪ ﻋﻦ ﺍﻣﺪﺍﺩ ﻗﻠﺒﻪ ﺑﺎﻷﻛﺴﺠﻴﻦ .. .. ﻭﺗﻮﻗﻒ ﻋﻘﻠﻪ ﻋﻦ ﺍﻟﺘﻔﻜﻴﺮ .. ﻟﻢ ﺗﻌﻤﻞ ﺳﻮﻯ ﻋﻴﻨﺎﻩ ﺍﻟﺘﻰ ﺗﻌﻠﻘﺖ ﺑﺘﻠﻚ ﺍﻟﻔﺘﺎﺓ ﺍﻟﺨﺎﺭﺟﺔ ﻣﻦ ﺍﻟﻘﺎﻋﺔ .. ﺍﺗﺴﻌﺖ ﻋﻴﻨﺎﻩ ﻭﻫﻮ ﻳﺮﺍﻫﺎ ﺗﻤﺮ ﺃﻣﺎﻣﻪ .. ﻟﻢ ﻳﺘﻤﻜﻦ ﻣﻦ ﺭﺅﻳﺔ ﻭﺟﻬﻬﺎ ﺍﻻ ﻟﻠﺤﻈﺔ ﻟﻜﻨﻬﺎ ﻛﺎﻧﺖ ﻛﺎﻓﻴﻪ ﻟﻴﺘﻌﺮﻑ ﻋﻠﻴﻬﺎ .. ﻋﺎﺩﺕ ﺃﺟﻬﺰﺗﻪ ﻟﻠﻌﻤﻞ ﻭﻟﻜﻦ ﺑﺴﺮﻋﺔ ﺟﻨﻮﻧﻴﻪ .. ﻟﻢ ﻳﺸﻌﺮ ﺑﻨﻔﺴﻪ ﺍﻻ ﻭﻫﻮ ﻳﺴﺮﻉ ﺍﻟﺨﻄﺎ ﻟﻴﻠﺤﻖ ﺑﻬﺎ .. ﻫﺘﻒ ﺑﻠﻮﻋﺔ ﻭﺑﺼﻮﺕ ﻣﺮﺗﺠﻒ ﻭﻛﺄﻧﻪ ﻗﺎﺩﻡ ﻣﻦ ﻣﻜﺎﻥ ﺳﺤﻴﻖ
" ﺁﻳﺎﺕ "
ﺗﻮﻗﻔﺖ .. ﻟﻢ ﻳﻘﻞ ﺍﻻ ﻛﻠﻤﺔ ﻭﺍﺣﺪﺓ ﻟﻜﻨﻬﺎ ﻋﺮﻓﺖ ﺻﻮﺗﻪ .. ﻭﻛﻴﻒ ﺗﺴﺘﻄﻴﻊ ﻧﺴﻴﺎﻥ ﺫﻟﻚ ﺍﻟﺼﻮﺕ ﺍﻟﺘﻰ ﻛﺎﻧﺖ ﺗﺴﺘﻤﺘﻊ ﺍﻟﻴﻪ ﻓﻰ ﻣﺤﺎﺿﺮﺍﺗﻪ ﺑﺎﻟﺴﺎﻋﺎﺕ .. ﺣﺒﺴﺖ ﺃﻧﻔﺎﺳﻬﺎ .. ﻛﺮﺭ ﻧﺪﺍﺋﻪ .. ﺍﻟﺬﻯ ﻟﻢ ﻳﻜﻦ ﻧﺪﺍﺀﺍً ﺑﻘﺪﺭ ﻣﺎ ﻛﺎﻥ ﺍﺳﺘﻔﻬﺎﻣﺎً ﻣﻠﻬﻮﻓﺎً ﻣﻤﺰﻭﺝ ﺑﺎﻟﺘﻌﺠﺐ :
" ﺁﻳﺎﺕ "
ﺍﺿﻄﺮﺏ ﺗﻨﻔﺴﻬﺎ ﻭﺗﺴﺎﺭﻋﺖ ﻧﺒﻀﺎﺕ ﻗﻠﺒﻬﺎ .. ﺑﻠﻌﺖ ﺭﻳﻘﻬﺎ ﺑﻌﺼﻮﺑﺔ ﻭﺃﺧﺬﺕ ﻧﻔﺴﺎً ﻋﻤﻴﻘﺎً ﻟﺘﻠﺘﻔﺖ ﺑﺒﻂﺀ ﻭﺗﻘﻒ ﻓﻰ ﻣﻮﺍﺟﻬﺘﻪ .. ﻏﺎﺭﺕ ﻋﻴﻨﺎ " ﺁﺩﻡ " ﻓﻰ ﻣﺤﺠﺮﻳﻬﻤﺎ ﻭﺗﺤﺮﻛﺘﺎ ﺑﺴﺮﻋﺔ ﻋﻠﻰ ﻭﺟﻬﻬﺎ ﺑﺘﻔﺎﺻﻴﻠﻪ ﻭﻛﺄﻧﻬﻤﺎ ﻻ ﺗﺼﺪﻗﺎﻥ ﻣﺎ ﺗﺮﺍﻩ ﺃﻣﺎﻣﻬﺎ .. ﻫﺮﺑﺖ ﺍﻟﺪﻣﺎﺀ ﻣﻦ ﻭﺟﻬﻪ ﻭﻛﺄﻧﻪ ﻳﺮﻯ ﺷﺒﺤﺎﺹ ﺃﻣﺎﻣﻪ .. ﺍﺿﻄﺮﺏ ﺗﻨﻔﺴﻪ ﺑﺸﺪﺓ ﻭﺑﺪﺍ ﻛﻤﻦ ﻳﺠﺎﻫﺪ ﻟﻴﺒﻘﻰ ﻗﻠﺒﻪ ﺍﻟﺬﻯ ﻳﺨﻔﻖ ﺑﺠﻨﻮﻥ ﺣﺒﻴﺲ ﺻﺪﺭﻩ .. ﺍﻗﺘﺮﺏ ﻣﻨﻬﺎ ﺃﻛﺜﺮ ﻭﻗﺎﻝ ﺑﺬﻫﻮﻝ ﻭﻟﻬﻔﺔ ﻭﺟﺰﻉ :
ﺁﻳﺎﺕ
ﺑﻠﻌﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺭﻳﻘﻬﺎ ﺑﺼﻌﻮﺑﺔ ﻭﻫﻰ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ ﺣﺎﻭﻟﺖ ﺃﻥ ﺗﻔﻬﻢ ﻣﺸﺎﻋﺮﻫﺎ ﻓﻰ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﻠﺤﻈﺔ ﻓﻠﻢ ﺗﺴﺘﻄﻊ .. ﺑﺪﺍ ﻭﻛﺄﻥ ﻗﻠﺒﻬﺎ ﻭﻋﻘﻠﻬﺎ ﻳﺘﺤﺪﺛﺎﻥ ﻣﻌﻬﺎ ﺑﻠﻐﺔ ﻻ ﺗﻔﻬﻤﻬﺎ .. ﺛﻢ .. ﺍﺳﺘﺪﺍﺭﺕ ﻟﺘﻐﺎﺩﺭ .. ﺍﻧﺪﻓﻊ " ﺁﺩﻡ " ﺑﺴﺮﻋﺔ ﺟﺎﺫﺑﺎً ﺍﻳﺎﻫﺎ ﻣﻦ ﺫﺭﺍﻋﻬﺎ ﺍﻟﺘﻔﺘﺖ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﺪﻫﺸﺔ ﻭﺍﺳﺘﻨﻜﺎﺭ .. ﻓﺄﻣﺴﻚ ﺑﻴﺪﻩ ﺍﻷﺧﺮﻯ ﺫﺭﺍﻋﻬﺎ ﺍﻵﺧﺮ ﻭﺃﺩﺍﺭﻫﺎ ﻟﻤﻮﺍﺟﻬﺘﻪ .. ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﺤﺪﺓ ﻭﺻﺎﺣﺖ :
ﺳﻴﺒﻨﻰ
ﻟﻤﻌﺖ ﺍﻟﺪﻣﻮﻉ ﻓﻰ ﻋﻴﻨﻴﻪ ﻭﻋﻠﻰ ﺷﻔﺘﻴﻪ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺔ ﺣﺎﺋﺮﺓ ﻣﺘﺮﺩﺩﻩ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ ﺑﺼﻮﺕ ﻣﻀﻄﺮﺏ :
" ﺁﻳﺎﺕ "
لقراءة البارت الخامس والعشرون من هنا