قصة جواد بلا فارس
البارت الخامس والعشرون 25
بقلم مني سلامه
ﻋﺎﺩﺕ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺍﻟﻰ ﻏﺮﻓﺘﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﺮﺗﻌﺶ ﺑﺸﺪﺓ .. ﻭﻗﻠﺒﻬﺎ ﻳﺨﻔﻖ ﺑﻘﻮﺓ .. ﺗﻮﺟﻬﺖ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻨﺎﻓﺬﺓ ﺗﺘﺄﻛﺪ ﻣﻦ ﻛﻮﻥ " ﺁﺩﻡ " ﻟﻢ ﻳﺘﺒﻌﻬﺎ .. ﺟﻠﺴﺖ ﻋﻠﻰ ﻓﺮﺍﺷﻬﺎ ﻭﻣﺎﺯﺍﻟﺖ ﻳﺪﺍﻫﺎ ﺗﺮﺗﻌﺸﺎﻥ .. ﺃﻋﺎﺩﺕ ﻓﻰ ﻋﻘﻠﻬﺎ ﻣﺎ ﺣﺪﺙ ﻣﻨﺬ ﻗﻠﻴﻞ .. ﺗﻤﻠﻜﻬﺎ ﺷﻌﻮﺭ ﺑﺎﻟﺨﻮﻑ ﻭﺍﻟﻐﻀﺐ ﻓﻰ ﺁﻥ ﻭﺍﺣﺪ .. ﺧﻮﻑ ﻣﻦ ﺃﻥ ﻳﺘﻌﺮﺽ ﻟﻬﺎ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ ﻭﻇﻠﺖ ﺗﺘﺴﺎﺀﻝ ﻓﻰ ﻧﻔﺴﻬﺎ .. ﻣﺎﺫﺍ ﻳﺮﻳﺪ .. ﻟﻤﺎﺫﺍ ﺗﺼﺮﻑ ﻫﻜﺬﺍ .. ﻳﺎ ﻟﺠﺮﺃﺗﻪ .. ﺑﻞ ﻳﺎ ﻟﻮﻗﺎﺣﺘﻪ .. ﺷﻌﺮﺕ ﺑﺎﻟﻐﻀﺐ ﻣﻦ ﺍﻣﺴﺎﻛﻪ ﺑﻬﺎ ﻭﻗﺮﺑﻪ ﻣﻨﻬﺎ ﻋﻠﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻨﺤﻮ .. ﻟﻢ ﺗﺸﻌﺮ ﺍﻻ ﻭﺍﻟﻌﺒﺮﺍﺕ ﺗﺘﺴﺎﻗﻂ ﻓﻮﻕ ﻭﺟﻨﺘﻴﻬﺎ .. ﻣﺎﺫﺍ ﻳﻈﻨﻨﻰ .. ﻛﻴﻒ ﻳﺘﻌﺎﻣﻞ ﻣﻌﻰ ﺑﻬﺬﺍ ﺍﻟﺸﻜﻞ .. ﺃﻳﻈﻨﻨﻰ ﺳﻬﻠﺔ ﺍﻟﻰ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﺪﺭﺟﺔ .. ﻳﻘﺘﺮﺏ ﻣﻨﻰ ﻭﻗﺘﻤﺎ ﺷﺎﺀ ﻭﻛﻴﻔﻤﺎ ﺷﺎﺀ .. ﻛﻴﻒ ﻳﺠﺮﺅ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﻗﺘﺮﺍﺏ ﻣﻨﻰ ﻭﻟﻤﺴﻰ ﺑﻬﺬﺍ ﺍﻟﺸﻜﻞ .. ﺃﺑﺪﻟﺖ ﻣﻼﺑﺴﻬﺎ ﺑﻤﻼﺑﺲ ﺍﻟﻨﻮﻡ .. ﻓﻠﻢ ﺗﺸﻌﺮ ﻓﻰ ﻧﻔﺴﻬﺎ ﺑﺄﻯ ﺭﻏﺒﺔ ﻓﻰ ﺍﻟﻌﻮﺩﺓ ﻟﻠﺤﻔﻞ .. ﻛﺎﻧﺖ ﺗﺨﺸﻰ ﺃﻥ ﺗﻮﺍﺟﻬﻪ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ .. ﻭﺣﺘﻰ ﻭﺇﻥ ﻟﻢ ﺗﻮﺍﺟﻬﻪ .. ﻟﻦ ﺗﺴﺘﻄﻴﻊ ﺍﻟﺘﺤﺪﺙ ﻣﻊ ﺃﻯ ﺷﺨﺺ ﺍﻵﻥ .. ﻓﺎﻟﺸﻰ ﺍﻟﻮﺣﻴﺪ ﺍﻟﺬﻯ ﺗﺸﻌﺮ ﺑﻪ ﺍﻵﻥ .. ﻫﻮ ﺍﻟﺮﻏﺒﺔ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﻜﺎﺀ .. ﻻ ﺗﻌﺮﻑ ﺗﺤﺪﻳﺪﺍً ﻟﻤﺎﺫﺍ ﺗﺒﻜﻰ .. ﻟﻜﻨﻬﺎ ﻓﻘﻂ ﻛﺎﻧﺖ ﺗﺮﻳﺪ ﺃﻥ ﺗﺒﻜﻰ .. ﻭﺑﻜﺖ !
ﻓﺘﺢ " ﺁﺩﻡ " ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺸﺎﻟﻴﻪ ﻭﻟﺤﻘﻪ " ﺯﻳﺎﺩ " .. ﺍﺳﺘﻘﺒﻠﺘﻪ ﺃﻣﻪ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﺧﻼﺹ ﻳﺎ ﺣﺒﻴﺒﻰ ﺃﻧﺎ ﺟﺎﻫﺰﺓ ﻭﺗﻤﻤﺖ ﻋﻠﻰ ﻛﻞ ﺣﺎﺟﺔ ﻓﻰ ﺍﻟﺸﺎﻟﻴﻪ
ﻟﻜﻨﻬﺎ ﻓﻮﺟﺌﺖ ﺑﻪ ﻳﻘﺒﻞ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﻭﻳﻤﺴﻚ ﻛﺘﻔﻴﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً ﻭﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺔ ﻭﺍﺳﻌﺔ ﻋﻠﻰ ﻣﺤﻴﺎﻩ :
- " ﺁﻳﺎﺕ " ﻋﺎﻳﺸﻪ ﻳﺎ ﻣﺎﻣﺎ .. ﻣﻤﺎﺗﺘﺶ
ﺍﺗﺴﻌﺖ ﻋﻴﻨﺎ ﺃﻣﻪ ﻣﻦ ﺍﻟﺪﻫﺸﺔ ﻭﻗﺎﻟﺖ :
- ﺑﺘﻘﻮﻝ ﺍﻳﻪ ﻳﺎ ﺍﺑﻨﻰ
ﻫﺰﻫﺎ ﺑﻴﺪﻳﻪ ﻭﻗﺎﻝ ﺑﺤﻤﺎﺱ ﻭﺍﻟﺴﻌﺎﺩﺓ ﻓﻰ ﻋﻴﻨﻴﻪ :
- ﺑﻘﻮﻟﻚ " ﺁﻳﺎﺕ " .. ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ﻋﺎﻳﺸﺔ .. ﺷﻮﻓﺘﻬﺎ ﻳﺎ ﻣﺎﻣﺎ
ﻧﻘﻠﺖ ﺃﻣﻪ ﻧﻈﺮﻫﺎ ﺑﻴﻨﻪ ﻭﺑﻴﻦ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻓﻘﺪ ﻇﻨﺖ ﺃﻥ ﺣﺰﻧﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﺟﻌﻠﻪ ﻳﺘﺨﻴﻞ ﺭﺅﻳﺘﻬﺎ .. ﻗﺎﻝ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻣﺒﺘﺴﻤﺎً :
- ﺷﻜﻠﻬﺎ ﻓﻌﻼً ﻣﻤﺘﺘﺶ .. ﻭﺍﻟﻠﻰ ﻣﺎﺗﺖ ﺩﻯ ﻛﺎﻧﺖ ﻭﺍﺣﺪﺓ ﺗﺎﻧﻴﺔ
ﺍﻟﺘﻔﺖ ﺍﻟﻴﻪ " ﺁﺩﻡ " ﻭﻗﺎﻝ ﺑﻠﻬﻔﺔ :
- ﺃﻧﺎ ﻣﺶ ﻗﺎﺩﺭ ﺃﺻﺒﺮ ﻋﺎﻳﺰ ﺃﺭﻭﺡ ﺃﺷﻮﻓﻬﺎ ﺗﺎﻧﻰ ﻭﺃﺗﻜﻠﻢ ﻣﻌﺎﻫﺎ
ﻗﺎﻝ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻣﺤﺬﺭﺍً :
- ﺍﻫﺪﻯ ﺷﻮﻳﺔ ﻳﺎ " ﺁﺩﻡ " .. ﺍﻟﺒﻨﺖ ﻛﺎﻧﺖ ﻫﺘﻄﺒﻠﻚ ﺍﻷﻣﻦ .. ﻣﺶ ﻋﺎﻳﺰﻳﻦ ﻣﺸﺎﻛﻞ
ﺷﻬﻘﺖ ﺃﻡ " ﺁﺩﻡ " ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﺗﻄﻠﺒﻠﻚ ﺍﻷﻣﻦ .. ﻟﻴﻪ ﻳﺎ ﺍﺑﻨﻰ
ﻓﺎﻝ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺑﻤﺮﺡ :
- ﺍﺑﻨﻚ ﻟﻤﺎ ﺷﺎﻓﻬﺎ ﻓﻀﻞ ﻣﺎﺳﻚ ﻓﻴﻬﺎ ﻣﺶ ﻋﺎﻳﺰ ﻳﺴﻴﺒﻬﺎ ﻭﺍﻟﺒﻨﺖ ﻛﺎﻧﺖ ﻳﺎ ﻋﻴﻨﻲ ﻣﺮﻋﻮﺑﺔ ﻭﻣﺨﻀﻮﺿﺔ ﻭﺩﻩ ﺑﺮﺿﻪ ﻣﺘﺒﺖ ﻓﻴﻬﺎ ﺑﺈﻳﺪﻩ ﻭﺳﻨﺎﻧﻪ
ﺍﺑﺘﺴﻢ " ﺁﺩﻡ " ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺃﻋﻤﻞ ﺍﻳﻪ ﻳﻌﻨﻲ .. ﻛﻨﺖ ﻫﺘﺠﻨﻦ ﻟﻤﺎ ﺷﻮﻓﺘﻬﺎ ﺃﺩﺍﻣﻰ
ﺛﻢ ﻗﺎﻝ ﺑﺤﺰﻥ :
- ﺑﺲ ﻣﺪﺗﻨﻴﺶ ﺃﻯ ﻓﺮﺻﺔ ﺃﺗﻜﻠﻢ ﻣﻌﺎﻫﺎ .. ﻭﻻ ﺍﻧﻰ ﺃﺷﺮﺣﻠﻬﺎ ﺃﻯ ﺣﺎﺟﺔ
ﻗﺎﻝ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﺍﻳﺎﻩ :
- ﻣﺘﻘﻠﻘﺶ ﺑﻜﺮﺓ ﺗﺘﻜﻠﻤﻮﺍ ﻣﻊ ﺑﻌﺾ ﻭﺗﻘﻮﻟﻬﺎ ﻛﻞ ﺍﻟﻜﻼﻡ ﺍﻟﻠﻰ ﺟﻮﺍﻙ .. ﺑﺲ ﺍﻫﺪﻯ ﻛﺪﻩ ﻭﺍﻋﻘﻞ ﻋﺸﺎﻥ ﺍﻷﻣﻮﺭ ﺩﻯ ﻣﺘﺘﺎﺧﺪﺵ ﺍﻻ ﺑﺎﻟﻬﺪﺍﻭﺓ
ﻟﻢ ﻳﺴﺘﻄﻊ " ﺁﺩﻡ " ﺍﻟﻨﻮﻡ .. ﻇﻞ ﻣﻤﺪﺩﺍً ﻓﻮﻕ ﻓﺮﺍﺷﻪ ﻭﺍﺿﻌﺎً ﺍﻟﻼﺏ ﺗﻮﺏ ﻓﻮﻕ ﻗﺪﻣﻴﻪ ﻳﺘﺄﻣﻞ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎ ﻭﺍﻻﺑﺘﺴﺎﻣﻪ ﻋﻠﻰ ﺷﻔﺘﻴﻪ ﻻ ﺗﻐﺎﺩﺭﻫﻤﺎ .. ﻟﻢ ﻳﺼﺪﻕ ﺣﺘﻰ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﻠﺤﻈﺔ ﺃﻥ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻣﺎﺯﺍﻟﺖ ﻋﻠﻰ ﻗﻴﺪ ﺍﻟﺤﻴﺎﺓ .. ﺗﻤﻨﻰ ﺃﻥ ﻳﺬﻫﺐ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻭﻳﺘﺤﺪﺙ ﻣﻌﻬﺎ ﻓﻤﺎ ﻛﺎﻥ ﻳﻄﻴﻖ ﻫﺬﺍ ﺍﻻﻧﺘﻈﺎﺭ .. ﻟﻜﻨﻪ ﺧﺸﻰ ﺃﻥ ﻳﺴﺒﺐ ﻟﻬﺎ ﺍﻟﻤﺰﻳﺪ ﻣﻦ ﺍﻟﺨﻮﻑ .. ﺍﺧﺘﻔﺖ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺘﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﺘﺬﻛﺮ ﻛﻴﻒ ﻛﺎﻧﺖ ﺧﺎﺋﻔﻪ ﻣﻨﻪ .. ﻓﺰﻋﻪ .. ﺗﺤﺎﻭﻝ ﺍﻓﻼﺕ ﻧﻔﺴﻬﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﺪ ﻳﺪﻳﻪ ﺑﻌﻨﻒ .. ﺗﻨﻬﺪ ﻭﻫﻮ ﻳﻌﻠﻢ ﺃﻥ ﺍﻷﻣﺮ ﻟﻦ ﻳﺘﻢ ﺑﺴﻬﻮﻟﺔ .. ﻓﺒﺎﻟﺘﺄﻛﻴﺪ ﻣﺎﺯﺍﻟﺖ ﺗﺤﻤﻞ ﻟﻪ ﻓﻰ ﻧﻔﺴﻬﺎ ﺍﻟﺒﻐﺾ ﻭﺍﻟﺮﻓﺾ .. ﻟﻜﻨﻪ ﻟﻦ ﻳﺪﻉ ﺍﻷﻣﻮﺭ ﻋﻠﻰ ﺣﺎﻟﻬﺎ .. ﻳﺠﺐ ﺃﻥ ﻳﻘﻨﻌﻬﺎ ﺑﺄﻧﻪ ﺗﻐﻴﺮ .. ﻭﺃﻧﻪ ﺗﺮﻙ ﻛﻞ ﻣﺎ ﻳﻐﻀﺐ ﺭﺑﻪ .. ﻭﺑﺄﻧﻪ ﻋﺎﺩ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﺎً ﻧﻘﻴﺎً .. ﻭﺃﻧﻪ ﻧﺎﺩﻡ ﻋﻠﻰ ﻛﻞ ﻣﺎ ﻓﺎﺕ .. ﺗﺬﻛﺮ ﺟﺮﻣﻪ ﻓﻰ ﺣﻖ ﻧﻔﺴﻪ .. ﻭﻓﻰ ﺣﻖ ﺭﺑﻪ .. ﻓﺘﺴﺎﺀﻝ ﻓﻰ ﻧﻔﺴﻪ .. ﻫﻞ ﺗﻘﺒﻠﺖ ﺗﻮﺑﺘﻰ ﻳﺎﺭﺏ .. ﻫﻞ ﻋﺪﺕ ﻓﻌﻼً ﺍﻧﺴﺎﻧﺎً ﻧﻘﻴﺎً .. ﻫﻞ ﺃﻣﺎﺯﻟﺖ ﻏﺎﺿﺒﺎً ﻋﻠﻰ .. ﺷﻌﺮ ﺑﺎﻟﺘﻜﺎﺳﻞ ﻟﻜﻨﻪ ﺃﺟﺒﺮ ﻧﻔﺴﻪ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻨﻬﻮﺽ ﻣﻦ ﻓﺮﺍﺷﻪ .. ﺗﻮﺿﺄ ﻭﺻﻠﻰ ﺭﻛﻌﺘﻴﻦ ﻟﻠﻪ ﻋﺰ ﻭﺟﻞ .. ﻳﺴﺘﻐﻔﺮﻩ ﻓﻴﻬﺎ ﻭﻳﺮﺟﻮ ﻣﻐﻔﺮﺗﻪ .. ﻭﻳﺮﺟﻮ ﺃﻥ ﻳﻘﺮﺑﻪ ﻣﻦ " ﺁﻳﺎﺕ " .. ﻭﺃﻥ ﺗﻜﻮﻥ ﻟﻪ ﺩﻭﻥ ﺳﻮﺍﻩ
ﺟﻠﺲ " ﻋﺎﺻﻰ " ﻓﻰ ﺑﺎﺭ ﻗﺮﻳﺘﻪ .. ﻓﻰ ﺍﺣﺪﻯ ﻳﺪﻳﻪ ﻛﺄﺳﺎً ﻭﻓﻰ ﺍﻷﺧﺮ ﻓﺘﺎﺓ ! .. ﺭﻥ ﻫﺎﺗﻔﻪ ﻓﺮﺩ ﺑﻠﻬﻔﻪ :
- ﺍﻳﻪ ﺍﻷﺧﺒﺎﺭ
ﻗﺎﻝ ﺍﻟﺸﺨﺺ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻄﺮﻑ ﺍﻵﺧﺮ :
- ﺍﺯﻳﻚ ﻳﺎ ﺃﺳﺘﺎﺫ " ﻋﺎﺻﻰ " .. ﺍﻟﺤﻠﻔﺔ ﺧﻠﺼﺖ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ
ﺳﺄﻟﻪ ﺑﺈﻫﺘﻤﺎﻡ :
- ﻫﺎ ﺍﻳﻪ ﺍﻟﻠﻰ ﺣﺼﻞ
- ﻣﻔﻴﺶ ﺣﻔﻠﺔ ﺯﻯ ﺃﻯ ﺣﻔﻠﺔ .. ﺑﺲ ﻛﺎﻧﻮﺍ ﻣﻘﺴﻤﻴﻦ ﺍﻟﺴﺘﺎﺕ ﻓﻰ ﺟﻬﻪ ﻭﺍﻟﺮﺟﺎﻟﻪ ﻓﻰ ﺟﻬﻪ ﻋﺸﺎﻥ ﻛﺪﻩ ﻣﻌﺮﻓﺶ ﺃﺩﺧﻞ ﻭﺳﻄﻴﻬﻢ ﻭﺃﺩﻭﺭ ﻋﻠﻰ " ﺁﻳﺎﺕ "
ﺯﻓﺮ " ﻋﺎﺻﻰ " ﺑﻀﻴﻖ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﻭﺑﻌﺪﻳﻦ .. ﻣﻌﻤﻠﺘﺶ ﺣﺎﺟﺔ ﻳﻌﻨﻲ .. ﺯﻯ ﻣﺎ ﺭﻭﺣﺖ ﺯﻯ ﻣﺎ ﺟﻴﺖ
ﻗﺎﻝ ﺍﻟﺮﺟﻞ :
- ﻻ ﻃﺒﻌﺎً ﻭﺩﻯ ﺗﻴﺠﻲ .. ﺻﺤﻴﺢ ﺃﻧﺎ ﻣﻌﺮﻓﺘﺶ ﺃﺧﺪﻟﻬﺎ ﺻﻮﺭﺓ ﻛﺪﺓ ﻭﻻ ﻛﺪﺓ ﻭﻫﻰ ﺟﻮﻩ ﺍﻟﺤﻔﻠﺔ .. ﺑﺲ ﻟﻤﺎ ﻃﻠﻌﺖ ﺧﺪﺗﻠﻬﺎ ﺷﻮﻳﺔ ﺻﻮﺭ ﻓﻰ ﺍﻟﺠﻮﻥ
ﺳﺄﻟﻪ " ﻋﺎﺻﻰ " ﺑﻠﻬﻔﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﺒﺘﻌﺪ ﻋﻦ ﺍﻟﻔﺘﺎﺓ ﺍﻟﺘﻰ ﻣﻌﻪ :
- ﻫﺎ ﻛﻤﻞ
ﻗﺎﻝ ﺍﻟﺮﺟﻞ ﺑﺤﻤﺎﺱ :
- ﻓﻰ ﺍﻷﻭﻝ ﺍﻓﺘﻜﺮﺗﻬﺎ ﻫﺘﻤﺸﻰ ﻭﺗﺴﻴﺐ ﺍﻟﺤﻔﻠﺔ .. ﻓﻤﺸﻴﺖ ﻭﺭﺍﻫﺎ .. ﻭﻟﻤﺎ ﻟﻘﻴﺖ ﻭﺍﺣﺪ ﺟﺎﻯ ﻧﺤﻴﺘﻬﺎ ﺍﺳﺘﺨﺒﻴﺖ ﻭﺭﺍﻗﺒﺘﻬﻢ
- ﻭﺍﺣﺪ ﻣﻴﻦ ؟
- " ﺁﺩﻡ ﺧﻄﺎﺏ " ﺍﻟﻠﻰ ﻛﺎﻥ ﺷﻐﺎﻝ ﻓﻰ ﺟﻮﻟﺪﻥ ﺑﻴﺘﺶ
ﺭﻓﻊ " ﻋﺎﺻﻰ " ﺣﺎﺟﺒﻴﻪ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﻛﻤﻞ
- ﻛﺎﻥ ﺑﺎﻳﻦ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺑﻴﺘﺨﺎﻧﻘﻮﺍ .. ﻫﻮ ﻣﺎﺳﻜﻬﺎ ﻭﻋﺎﻳﺰ ﻳﺤﻀﻨﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺑﺘﺰﻋﻖ ﻓﻴﻪ ﻭﺑﺘﺒﻌﺪ ﻋﻨﻪ .. ﺑﺲ ﺧﺪﺕ ﺻﻮﺭﺓ ﻓﻰ ﺍﻟﺠﻮﻭﻭﻥ ﻣﺶ ﻭﺍﺿﺢ ﻓﻴﻬﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﻛﺎﻧﺖ ﺑﺘﺰﻗﻪ ﺃﻭ ﺑﺘﺤﺎﻭﻝ ﺗﺒﻌﺪ ﻧﻔﺴﻬﺎ ﻋﻨﻪ
ﺿﺤﻚ " ﻋﺎﺻﻰ " ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺣﻠﻮ ﺃﻭﻯ ﻛﺪﻩ .. ﺍﻟﺼﻮﺭﺓ ﺩﻯ ﻫﺘﻌﻤﻞ ﺑﻴﻬﺎ ﺯﻯ ﻣﺎ ﺍﺗﻔﻘﻨﺎ
ﻗﺎﻝ ﺍﻟﺮﺟﻞ :
- ﻣﺘﻘﻠﻘﺶ ﻳﺎ ﺃﺳﺘﺎﺫ " ﻋﺎﺻﻰ " .. ﺑﻜﺮﺓ ﺍﻟﺼﺒﺢ ﻫﺘﻼﻗﻰ ﺍﻟﺨﺒﺮ ﻣﻨﻮﺭ ﻣﻦ ﺍﻟﺠﺮﻧﺎﻝ ﺑﺘﺎﻋﻨﺎ
ﺷﻌﺮ " ﻋﺎﺻﻰ " ﺑﺎﻹﻧﺘﺼﺎﻝ ﻭﻟﻤﻌﺖ ﻋﻴﻨﺎﻩ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ :
- ﺃﻣﺎ ﻧﺸﻮﻑ ﺃﻧﺎ ﻭﻻ ﺍﻧﺘﻰ ﻳﺎ ﺑﻨﺖ ﻋﻤﻰ .. ﺍﺑﻘﻰ ﺧﻠﻰ ﺃﺧﻮﻛﻰ ﻳﻨﻔﻌا
ﺳﻤﻌﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺿﺤﻜﺎﺕ ﺻﺪﻳﻘﺘﻴﻬﺎ ﺗﺘﻌﺎﻟﻰ ﺑﻌﺪﻣﺎ ﺩﺧﻠﺘﺎ ﺍﻟﺒﻴﺖ .. ﻣﺴﺤﺖ ﺩﻣﻌﺎﺗﻬﺎ ﺍﻟﻤﺘﺴﺎﻗﻄﺔ ﻋﻠﻰ ﻭﺟﻬﻬﺎ ﺑﻈﻬﺮ ﻳﺪﻫﺎ .. ﺳﻤﻌﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺗﻘﻮﻝ ﻟـ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " :
- ﺷﻜﻠﻬﺎ ﻧﺎﻣﺖ ﺍﻟﻨﻮﺭ ﻣﻄﻔﻰ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﻤﺮﺡ :
- ﻫﺮﺑﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﺤﻔﻠﺔ ﻭﺳﺎﺑﺘﻨﺎ ﻧﺘﻌﺠﻦ ﻟﻮﺣﺪﻧﺎ
ﻃﺮﻗﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺛﻢ ﻓﺘﺤﺘﻪ ﻟـ .. ﺗُﺼﺪﻡ ﻣﻦ ﻭﺟﻪ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺍﻟﺒﺎﻛﻰ .. ﻛﺎﻧﺖ ﺟﺎﻟﺴﻪ ﻓﻰ ﻣﻨﺘﺼﻒ ﻓﺮﺍﺷﻬﺎ ﺍﻟﺼﻐﻴﺮ ﻭﻋﻴﻨﻴﻬﺎ ﻣﻤﺘﻼﺗﺎﻥ ﺑﺎﻟﺪﻣﻮﻉ .. ﺃﻗﺒﻠﺖ ﺍﻟﻔﺘﺎﺗﺎﻥ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﻭﻗﺎﻝ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺑﺪﻫﺸﺔ :
- " ﺁﻳﺎﺕ " ﺍﻧﺘﻰ ﻛﻨﺘﻰ ﺑﺘﻌﻴﻄﻲ
ﺟﻠﺴﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﺠﻮﺍﺭﻫﺎ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﻣﺎﻟﻚ ﻳﺎ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺣﺪ ﺿﺎﻳﻘﻚ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻔﻠﺔ ؟
ﻗﺎﻟﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺼﻮﺕ ﻣﺒﺤﻮﺡ :
- ﺷﻮﻓﺖ " ﺁﺩﻡ "
ﻗﺎﻟﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " :
- ﺩﻛﺘﻮﺭ " ﺁﺩﻡ " ؟ .. ﻭﺑﻌﺪﻳﻦ .. ﻛﻠﻤﻚ ؟
ﺃﺧﺬﺕ ﺗﻘﺺ ﻋﻠﻴﻬﻤﺎ ﻣﺎ ﺣﺪﺙ ﺑﻌﺪﻣﺎ ﻏﺎﺩﺭﺕ ﺍﻟﺤﻔﻞ .. ﻓﺼﺎﺣﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﺤﻨﻖ :
- ﻫﻮ ﻓﺎﻛﺮ ﻧﻔﺴﻪ ﺍﻳﻪ .. ﺍﺯﺍﻯ ﻳﻌﻤﻞ ﻛﺪﻩ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻭﻫﻰ ﺗﺸﻌﺮ ﺑﺎﻟﻐﻀﺐ ﻫﻰ ﺍﻷﺧﺮﻯ :
- ﺑﺠﺪ ﺭﺍﺟﻞ ﻣﺶ ﻣﺤﺘﺮﻡ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺼﻮﺕ ﻣﺮﺗﺠﻒ ﻭﻗﺪ ﺷﻌﺮﺕ ﺑﺮﻏﺒﺔ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﻜﺎﺀ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ :
- ﻟﻤﺎ ﻧﺎﺩﻯ ﻋﻠﻴﺎ ﻭﺷﻮﻓﺘﻪ ﻣﺤﺴﺘﺶ ﺑﺄﻯ ﺣﺎﺟﺔ .. ﻋﺎﺭﻓﻪ ﺃﻛﻨﻪ ﻭﺍﺣﺪ ﻏﺮﻳﺐ ﻋﻨﻰ ﻣﻌﺮﻓﻮﺵ .. ﻟﻜﻦ ﻟﻤﺎ ﻋﻤﻞ ﻣﻌﺎﻳﺎ ﻛﺪﻩ ﻭﻣﺴﻜﻨﻰ ﺑﺎﻟﺸﻜﻞ ﺩﻩ ﺑﺠﺪ ﺣﺴﻴﺖ ﺍﻧﻰ ﺑﻜﺮﻫﻪ .. ﺍﺯﺍﻯ ﻳﺘﺠﺮﺃ ﻭﻳﻌﻤﻞ ﻛﺪﻩ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﺤﻴﺮﻩ :
- ﺑﺲ ﺃﻧﺎ ﻣﺶ ﻓﺎﻫﻤﺔ ﻛﺎﻥ ﻋﺎﻳﺰ ﻣﻨﻚ ﺍﻳﻪ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺤﺪﻩ :
- ﻭﻻ ﺃﻧﺎ ﻓﺎﻫﻤﺔ .. ﻛﻞ ﺍﻟﻠﻰ ﻃﺎﻟﻊ ﻋﻠﻴﻪ .. " ﺍﻧﺘﻰ ﻣﻜﻨﺘﻴﺶ ﻣﻌﺎﻫﺎ " .. ﻣﻔﻬﻤﺘﺶ ﻫﻮ ﺑﻴﻘﻮﻝ ﺍﻳﻪ ﺧﻮﻓﺖ ﻣﻨﻪ ﺃﻭﻯ ﺷﻜﻠﻪ ﻣﻜﻨﺶ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺧﺎﻟﺺ .. ﻟﻮﻻ ﺍﻥ ﻛﺎﻥ ﻓﻰ ﻭﺍﺣﺪ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻦ ﺍﻟﻘﺎﻋﺔ ﻭﻧﺪﻫﺘﻠﻪ ﻣﻜﻨﺘﺶ ﻋﺮﻓﺖ ﺃﻫﺮﺏ ﻣﻨﻪ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺑﺤﺰﻡ :
- ﻻﺯﻡ ﺗﻘﻮﻟﻰ ﻷﺧﻮﻛﻰ ﻳﺎ " ﺁﻳﺎﺕ " .. ﻻﺯﻡ ﻳﻌﺮﻑ ﺍﻥ ﻓﻰ ﻣﻌﺎﻛﻰ ﺭﺍﺟﻞ .. ﻣﻤﻜﻦ ﻳﻜﻮﻥ ﻋﻤﻞ ﻛﺪﻩ ﻋﺸﺎﻥ ﻓﺎﻛﺮﻙ ﻟﻮﺣﺪﻙ ﻭﻣﻠﻜﻴﺶ ﺣﺪ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﺈﺳﺘﻐﺮﺍﺏ :
- ﺃﻧﺎ ﺃﺻﻼً ﻣﺶ ﻓﺎﻫﻤﺔ ﻟﻴﻪ ﻳﻘﺮﺏ ﻣﻨﻚ ﻛﺪﺓ ﻭﻳﻤﺴﻜﻚ ﻣﺶ ﻋﺎﻳﺰ ﻳﺴﻴﺒﻚ .. ﻫﻮ ﻋﺎﺭﻑ ﻛﻮﻳﺲ ﺃﻭﻯ ﺍﻥ ﺧﻼﺹ ﻛﺪﺓ ﺍﻟﻤﻮﺿﻮﻉ ﺍﻧﺘﻬﻰ ﻭﻛﻤﺎﻥ ﻫﻮ ﺃﺻﻼً ﻣﻜﻨﺶ ﺑﻴﺤﺒﻚ .. ﺍﻳﻪ ﺑﺄﻩ ﺍﻟﻠﻬﻔﺔ ﺍﻟﻠﻰ ﻇﻬﺮﺕ ﻋﻠﻴﻪ ﻓﺠﺄﺓ ﺩﻯ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺤﻨﻖ :
- ﻣﻌﺮﻓﺶ ﻭﻣﺶ ﻋﺎﻳﺰﺓ ﺃﻋﺮﻑ
ﺳﺄﻟﺘﻬﺎ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " :
- ﻫﺘﻘﻮﻟﻰ ﻷﺧﻮﻛﻰ ؟
ﺗﻨﻬﺪﺕ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﺃﻳﻮﺓ ﺑﻜﺮﺓ ﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﻫﻌﺮﻓﻪ ﺑﻤﻮﺿﻮﻉ ﺧﻄﻮﺑﺘﻰ ﺍﻟﻘﺪﻣﺔ .. ﺑﺲ ﺧﺎﻳﻔﺔ ﺃﻗﻮﻟﻪ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻰ ﺣﺼﻞ ﺍﻟﻨﻬﺎﺭﺩﺓ ﻳﺮﻭﺡ ﻳﺘﺸﺎﻛﻞ ﻣﻌﺎﻩ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺑﺘﺸﻔﻰ :
- ﺃﺣﺴﻦ ﺧﻠﻴﻪ ﻳﺘﺸﺎﻛﻞ ﻣﻌﺎﻩ ﻋﺸﺎﻥ ﻳﺘﺮﺑﻰ ﻭﻳﺘﻌﻤﻞ ﺍﻷﺩﺏ .. ﺃﻧﺎ ﺍﺻﻼ ﻣﺶ ﻋﺎﺭﻓﻪ ﺍﻧﺘﻰ ﻟﻴﻪ ﻣﺎ ﻗﻮﻟﺘﻴﺶ ﻷﺧﻮﻛﻰ ﺍﻧﻚ ﻛﻨﺘﻰ ﻣﺨﻄﻮﺑﺔ ﻟـ " ﺁﺩﻡ "
ﻗﺎﻟﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﻤﺮﺍﺭﺓ :
- ﻣﺠﺘﺶ ﻓﺮﺻﺔ ﻟﻠﻜﻼﻡ ﻭﺑﻌﺪﻳﻦ ﻣﺤﺒﺘﺶ ﺃﺗﻜﻠﻢ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﻮﺿﻮﻉ ﺩﻩ ﻭﺃﻓﺘﺤﻪ ﺗﺎﻧﻰ .. ﻭﻛﻤﺎﻥ ﻣﺘﺨﻴﻠﺘﺶ ﺃﺑﺪﺍً ﺍﻧﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﻳﻴﺠﻲ ﺍﻟﺤﻔﻠﺔ ﺃﻧﻰ ﺃﺷﻮﻓﻪ .. ﺃﻧﺎ ﻋﺎﺭﻓﻪ ﺍﻧﻪ ﻓﻰ ﻗﺮﻳﺔ ﻣﻨﺎﻓﺴﻪ ﻟﻴﻨﺎ ﻓﻘﻮﻟﺖ ﻣﺴﺘﺤﻴﻞ ﻧﺘﻘﺎﺑﻞ ﺃﺑﺪﺍً
ﺭﺑﺘﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻋﻠﻰ ﻗﺪﻣﻬﺎ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﻃﻴﺐ ﻳﺎ ﺣﺒﻴﺒﺘﻰ ﻧﺎﻣﻰ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ﻭﺑﻜﺮﺓ ﻧﻔﻜﺮ ﻫﻨﻌﻤﻞ ﺍﻳﻪ
ﺣﺎﻭﻟﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺍﻟﻨﻮﻡ ﻟﻜﻦ ﺍﻟﻨﻮﻡ ﺧﺎﺻﻢ ﺟﻔﻮﻧﻬﺎ .. ﻇﻠﺖ ﻣﺴﺘﻴﻘﻈﺔ ﺣﺘﻰ ﻗﺒﻞ ﺍﻟﻔﺠﺮ ﺑﻘﻠﻴﻞ .. ﻗﺎﻣﺖ ﻭﺻﻠﺖ ﺭﻛﻌﺘﻰ ﻗﻴﺎﻡ ﺍﻟﻠﻴﻞ .. ﻭﺻﻠﺖ ﺍﻟﻔﺠﺮ ﻭﻭﺿﻌﺖ ﺟﺴﺪﻫﺎ ﻋﻠﻰ ﻓﺮﺍﺷﻬﺎ ﻭﻏﻄﺖ ﻓﻰ ﻧﻮﻡ ﻋﻤﻴﻖ
ﺍﺳﺘﻴﻘﻆ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻭﺧﺮﺝ ﻣﻦ ﻏﺮﻓﺘﻪ ﻟﻴﺴﻤﻊ ﺃﺻﻮﺍﺕ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﻄﺒﺦ .. ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻟﻴﻪ ﻟﻴﺮﻯ " ﻋﻠﻰ " ﻳﻌﺪ ﺍﻟﻔﻄﺎﺭ .. ﻓﺈﺑﺘﺴﻢ ﻟﻪ ﻗﺎﺋﻼً ﺑﺼﻮﺕ ﻧﺎﻋﺲ :
- ﺻﺒﺎﺡ ﺍﻟﺨﻴﺮ ﻳﺎ " ﻋﻠﻰ "
ﺍﻟﺘﻔﺖ ﻟﻪ " ﻋﻠﻰ " ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺻﺒﺎﺡ ﺍﻟﻨﻮﺭ
ﺗﻮﺟﻪ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺤﻤﺎﻡ ﺑﻴﻨﻤﺎ ﺃﻋﺪ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻄﺎﻭﻟﺔ ﻭﻭﺿﻊ ﻓﻮﻗﻬﺎ ﺍﻟﻄﻌﺎﻡ ﺍﻟﻤﻌﺪ .. ﻓﺘﺢ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻭﺗﻨﺎﻭﻝ ﺍﻟﺠﺮﺍﺋﺪ ﺍﻟﻤﻮﺿﻮﻋﻪ ﺃﻣﺎﻣﻪ ﺛﻢ ﻭﺿﻌﻬﺎ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻄﺎﻭﻟﺔ .. ﺍﻟﺘﻔﺖ ﺍﻻﺛﻨﺎﻥ ﺣﻮﻝ ﻃﺎﻭﻟﺔ ﺍﻟﻄﻌﺎﻡ ﻓﻘﺎﻝ " ﻋﻠﻰ :
- ﺍﻟﺤﻔﻠﺔ ﻛﺎﻧﺖ ﺣﻠﻮﺓ ﺍﻣﺒﺎﺭﺡ ﺃﻧﺎ ﺷﺎﻳﻒ ﺍﻥ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﻛﺎﻧﺖ ﻣﺒﺴﻮﻃﺔ
ﻗﺎﻝ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻭﻫﻮ ﻳﻠﻮﻙ ﺍﻟﻄﻌﺎﻡ ﻓﻰ ﻓﻤﻪ :
- ﺃﻧﺎ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺎﻳﻒ ﻛﺪﻩ .. ﻃﺒﻌﺎً ﻛﺎﻥ ﻓﻲ ﻧﺎﺱ ﻣﺶ ﻋﺎﺟﺒﻬﺎ ﺍﻟﻮﺿﻊ ﺑﺲ ﺩﻩ ﻃﺒﻴﻌﻲ .. ﻟﻮﻻ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺍﻷﺭﺍﺀ ﻟﺒﺎﺭﺕ ﺍﻟﺴﻠﻊ .. ﻛﻞ ﻭﺍﺣﺪ ﺑﻴﺪﻭﺭ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺤﺎﺟﺔ ﺍﻟﻠﻰ ﻣﻨﺎﺳﺒﻪ ﻟﻪ ﻭﻟﻤﺒﺎﺩﺋﻪ ﻭﻟﺘﺨﻠﻴﻪ ﻣﺒﺴﻮﻁ ﻭﺿﻤﻴﺮﻩ ﻣﺮﺗﺎﺡ
ﻗﺎﻝ " ﻋﻠﻰ " ﻭﻫﻮ ﻳﺘﻨﺎﻭﻝ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﻟﺠﺮﺍﺋﺪ ﻣﻦ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻄﺎﻭﻟﺔ :
- ﻋﺠﺒﻨﻰ ﻓﻜﺮﺓ ﺍﻟﺠﺮﺍﻳﺪ ﺍﻟﻠﻰ ﺑﺘﺘﻮﺯﻉ ﻋﻠﻰ ﻛﻞ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﻛﻞ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﺼﺒﺢ
ﺍﺑﺘﺴﻢ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻗﺎﺋﻼً :
- ﻓﻜﺮﺓ " ﺁﻳﺎﺕ " .. ﻣﺎ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﺩﻣﺎﻏﻬﺎ ﺟﺎﻣﺪﺓ
ﺗﺠﻤﺪﺕ ﻧﻈﺮﺍﺕ " ﻋﻠﻰ " ﻋﻠﻰ ﺃﺣﺪ ﺍﻟﻌﻨﺎﻭﻳﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﺠﺮﻳﺪﺓ ﺛﻢ ﻣﺎ ﻟﺒﺚ ﺃﻥ ﺗﻐﻴﺮﺕ ﻣﻼﻣﺤﻪ .. ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﺘﻤﻌﻦ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺍﻳﻪ ؟ .. ﻣﺘﻘﻮﻟﺶ ﺑﺪﺃﻭﻭﺍ ﻫﺠﻮﻡ .. ﺃﺻﻼً ﺩﻯ ﺣﺎﺟﺔ ﻣﺘﻮﻗﻌﺔ .. ﺃﻛﻴﺪ ﻓﻰ ﻧﺎﺱ ﻛﺘﻴﺮ ﻣﺶ ﻫﻴﻌﺠﺒﻬﺎ ﺍﻹﺳﻠﻮﺏ ﺍﻟﻤﺤﺘﺮﻡ ﺍﻟﻠﻰ ﺍﺣﻨﺎ ﺷﻐﺎﻟﻴﻦ ﺑﻴﻪ
ﺑﺪﺍ ﻋﻠﻰ " ﻋﻠﻰ " ﺍﻟﻮﺟﻮﻡ ﻭﻫﻮ ﻳﻌﻄﻰ ﺍﻟﺠﺮﻳﺪﺓ ﻟـ " ﻛﺮﻳﻢ " .. ﺃﺧﺬ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﻟﺠﺮﻳﺪﺓ ﻭﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻟﻴﺘﻘﻠﻰ ﺍﻟﺨﺒﺮ ﺍﻟﺼﺎﻋﻘﺔ .. ﺗﻤﺘﻢ ﻳﻘﺮﺃﻩ ﺑﺼﻮﺕ ﺧﺎﻓﺖ :
- ﻣﺸﻬﺪ ﻋﺎﻃﻔﻰ ﻳﺠﻤﻊ ﺑﻴﻦ ﻣﺪﻳﺮ ﻗﺮﻳﺔ ﺟﻮﻟﺪﻥ ﺑﻴﺘﺶ ﺍﻟﺴﺎﺑﻖ ﻭ ﺷﻘﻴﻘﺔ ﻣﺪﻳﺮ ﻗﺮﻳﺔ ﺍﻟﻤﺎﺳﺔ
ﺍﻣﺘﻘﻊ ﻭﺟﻪ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻭﺍﺣﺘﻘﻨﺖ ﺑﻪ ﺍﻟﺪﻣﺎﺀ ﻋﻨﺪﻣﺎ ﺭﺁﻯ ﺍﻟﺼﻮﺭﺓ ﺍﻟﻤﻨﺸﻮﺭﺓ ﺗﺤﺖ ﺍﻟﺨﺒﺮ .. " ﺁﺩﻡ " ﻣﻤﺴﻜﺎً ﺑﻮﺟﻪ " ﺁﻳﺎﺕ ﺑﻜﻔﻴﻪ ﻣﻘﺘﺮﺑﺎً ﻣﻨﻬﺎ ﺑﻮﺟﻬﻪ ﻭﻛﻼﻫﻤﺎ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﻋﻴﻦ ﺍﻵﺧﺮ .. ﺃﻃﺮﻕ " ﻋﻠﻰ " ﺑﺮﺃﺳﻪ ﻭﻗﺪ ﺃﺻﺎﺑﻪ ﺍﻟﺤﺰﻥ ﻟﻤﺎ ﻳﺸﻌﺮ ﺑﻪ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﻵﻥ .. ﻭﺿﻊ ﻧﻔﺴﻪ ﻣﻮﺿﻊ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻓﻮﻝ ﻛﺎﻧﺖ ﺍﻟﺼﻮﺭ ﺍﻟﻤﻨﺸﻮﺭﺓ ﻟـ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺃﺧﺘﻪ ﻟﻜﺎﺩ ﺃﻥ ﻳﺠﻦ ﺍﻵﻥ .. ﻧﻬﺾ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺩﻭﻥ ﺃﻥ ﻳﺘﻔﻮﻩ ﺑﻜﻠﻤﺔ ﻭﺃﺣﻀﺮ ﻫﺎﺗﻔﻪ ﻭﺍﺗﺼﻞ ﺑـ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻭﻫﻮ ﻣﺎﺯﺍﻝ ﻣﻤﺴﻜﺎً ﺑﺎﻟﺠﺮﻳﺪﺓ ﻓﻰ ﻳﺪﻩ
ﺻﺎﺣﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺍﻟﻨﺎﺋﻤﺔ :
- " ﺁﻳﺎﺕ " ﺭﺩﻯ ﻋﻠﻰ ﻣﻮﺑﺎﻳﻠﻚ ﺃﻭ ﺍﻓﺼﻠﻴﻪ
ﺍﺳﺘﻴﻘﻈﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " .. ﻭﺷﻌﺮﺕ ﺑﺎﻟﺘﻮﺗﺮ ﻹﺗﺼﺎﻝ " ﻛﺮﻳﻢ " .. ﻇﻨﺖ ﺍﻧﻬﺎ ﻳﺮﻳﺪ ﺃﻥ ﻳﺴﺄﻟﻬﺎ ﻟﻤﺎ ﻏﺎﺩﺭﺕ ﺍﻟﺤﻔﻞ ﻣﺒﻜﺮﺍً .. ﻭﺳﺘﻀﻄﺮ ﺍﻟﻰ ﺃﻥ ﺗﻘﺺ ﻋﻠﻴﻪ ﻛﻞ ﺵﺀ .. ﺭﺩﺕ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻋﻠﻴﻜﻢ .. ﺃﻳﻮﺓ ﻳﺎ " ﻛﺮﻳﻢ "
ﺳﻤﻌﺘﻪ ﻳﻘﻮﻝ ﺑﺤﺰﻡ ﺷﺪﻳﺪ :
- ﻭﻋﻠﻴﻜﻢ ﺍﻟﺴﻼﻡ .. ﻭﺍﻗﻒ ﻣﺴﺘﻨﻴﻜﻲ ﺃﺩﺍﻡ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺸﻘﺔ ﺍﻃﻠﻌﻴﻠﻰ ﻓﻮﺭﺍً
ﺍﺯﺩﺍﺩ ﺗﻮﺗﺮ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻭﺍﺿﻄﺮﺍﺑﻬﺎ .. ﻟﻤﺎﺫﺍ ﻳﺘﺤﺪﺙ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺑﺠﻔﺎﺀ ﻫﻜﺬﺍ .. ﻟﻴﺲ ﻣﻌﻘﻮﻻً ﺃﻥ ﻫﺬﺍ ﺑﺴﺒﺐ ﻣﻐﺎﺩﺭﺗﻬﺎ ﺍﻟﺤﻔﻞ ﻣﺒﻜﺮﺍً .. ﺗﻤﺘﻤﺖ ﻭﻫﻰ ﺗﺮﺗﺪﻯ ﺍﺳﺪﺍﻟﻬﺎ :
- ﺍﺳﺘﺮ ﻳﺎﺭﺏ
ﻓﺘﺤﺖ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺸﻘﺔ ﻭﻫﺎﻟﻬﺎ ﻭﺟﻪ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﻟﻤﺤﺘﻘﻦ .. ﺧﺮﺟﺖ ﻭﻭﺍﺭﺑﺖ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺧﻠﻔﻬﺎ ﻭﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻲ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
- ﺧﻴﺮ ﻳﺎ " ﻛﺮﻳﻢ "
ﺭﻓﻊ ﺍﻟﺠﺮﻳﺪﺓ ﺃﻣﺎﻡ ﻋﻴﻨﻴﻬﺎ .. ﺗﺠﻤﺪﺕ ﺍﻟﺪﻣﺎﺀ ﻓﻰ ﻋﺮﻭﻗﻬﺎ ﻭﺑﺮﺩﺕ ﺃﻃﺮﺍﻓﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﺘﻄﻠﻊ ﺍﻟﻰ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎ ﻣﻊ " ﺁﺩﻡ " ﻭﺍﻟﻰ ﺍﻟﻌﻨﻮﺍﻥ ﺍﻟﺬﻯ ﻳﺸﻰ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻋﻼﻗﺔ ﺑﻴﻨﻬﺎ ﻭﺑﻴﻨﻪ .. ﺷﻬﻘﺖ ﺑﻘﻮﺓ ﻭﻫﻰ ﺗﻀﻊ ﻛﻔﻬﺎ ﻋﻠﻰ ﻓﻤﻬﺎ .. ﻃﻮﻯ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﻟﺠﺮﻳﺪﺓ ﻭﺃﺑﻌﺪﻫﺎ ﻋﻦ ﻧﺎﻇﺮﻳﻬﺎ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ ﺑﺼﺮﺍﻣﺔ :
- ﺃﻧﺎ ﻋﺎﻳﺰ ﺃﺳﻤﻊ ﻣﻨﻚ ﺍﻧﺘﻰ ﻛﻤﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﻣﺎ ﺃﺭﻭﺡ ﺃﺭﺑﻲ ﺍﻟﻜﻠﺐ ﺩﻩ
ﺛﻢ ﺃﻏﻤﺾ ﻋﻴﻨﻴﻪ ﻟﻠﺤﻈﺔ ﻭﺗﻤﺘﻢ ﺑﺨﻔﻮﺕ :
- ﺃﺳﺘﻐﻔﺮ ﺍﻟﻠﻪ
ﺗﺴﺎﻗﻄﺖ ﺍﻟﻌﺒﺎﺭﺕ ﻣﻦ ﻋﻴﻨﻴﻬﺎ .. ﺛﻢ ﻣﺎ ﻟﺒﺜﺖ ﺃﻥ ﺗﻌﺎﻟﺖ ﺷﻬﻘﺎﺗﻬﺎ ﺑﺎﻟﺒﻜﺎﺀ ﻭﻫﻰ ﻻ ﺗﺼﺪﻕ ﺃﻥ ﻋﺮﺿﻬﺎ ﺃﺻﺒﺢ ﺷﺊ ﻳُﻼﻙ ﻓﻰ ﺍﻟﺼﺤﻒ ﻭﻋﻠﻰ ﺃﻟﺴﻦ ﺍﻟﻨﺎﺱ .. ﺃﻏﻤﻀﺖ ﻋﻴﻨﻴﻬﺎ ﺑﺸﺪﺓ ﻭﺟﺴﺪﻫﺎ ﻳﺮﺗﺠﻒ ﺑﻘﻮﺓ .. ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﺘﻤﻌﻦ .. ﺛﻢ ﻣﺎ ﻟﺒﺚ ﺃﻥ ﺟﺬﺑﻬﺎ ﻟﺤﻀﻨﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ ﻟﻬﺎ :
- ﻓﻬﻤﻴﻨﻲ ﻳﺎ " ﺁﻳﺎﺕ " .. ﺍﺯﺍﻯ ﺍﻟﺼﻮﺭﺓ ﺩﻯ ﺍﺗﺎﺧﺪﺕ
ﻟﻢ ﺗﺴﺘﻄﻊ ﺍﻟﺮﺩ ﺍﻻ ﺑﻤﺰﻳﺪ ﻣﻦ ﺍﻟﺒﻜﺎﺀ .. ﺭﺑﺖ ﻋﻠﻰ ﺭﺃﺳﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﻃﻴﺐ ﺍﻫﺪﻯ .. ﺍﻫﺪﻯ ﻋﺸﺎﻥ ﻧﻌﺮﻑ ﻧﺘﻜﻠﻢ
ﻓﻰ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﻠﺤﻈﺔ ﺧﺮﺝ " ﻋﻠﻰ " ﻣﻦ ﺍﻟﺴﻘﺔ ﺍﻟﻤﺠﺎﻭﺭﺓ ﻭﺍﺷﺎﺭ ﺍﻟﻰ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻗﺎﺋﻼً :
- ﺍﺩﺧﻠﻮﺍ ﻫﻨﺎ ﺃﻧﺎ ﻧﺎﺯﻝ
ﺟﺬﺑﻬﺎ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺸﻘﺔ ﻭﺃﻏﻠﻖ ﺍﻟﺒﺎﺏ .. ﻭﺟﻬﻬﺎ ﻟﻠﺠﻠﻮﺱ ﻋﻠﻰ ﺍﻷﺭﻳﻜﺔ ﻭﺟﻠﺲ ﺑﺠﻮﺍﺭﻫﺎ ﻭﻫﻰ ﻣﺎﺯﺍﻟﺖ ﺗﺒﻜﻰ .. ﺭﺑﺖ ﻋﻠﻰ ﻇﻬﺮﻫﺎ ﻗﺎﺋﻼً :
- ﻣﻤﻜﻦ ﺗﻬﺪﻯ ﺷﻮﻳﺔ .. ﻋﺎﻳﺰ ﺃﻓﻬﻢ ﻣﻨﻚ ﺍﻟﻠﻰ ﺣﺼﻞ .. ﻋﺸﺎﻥ ﺍﻟﻤﻮﺿﻮﻉ ﺩﻩ ﻣﺴﺘﺤﻴﻞ ﺃﻋﺪﻳﻪ ﺑﺎﻟﺴﺎﻫﻞ ﻛﺪﻩ
ﺗﻮﻗﻔﺖ ﻋﻦ ﺍﻟﺒﻜﺎﺀ ﻭﻗﺎﻟﺖ ﺑﺼﻮﺗﻬﺎ ﺍﻟﺒﺎﻛﻰ ﻭﻭﺟﻬﻬﺎ ﺍﻟﻤﻤﺘﻠﺊ ﺑﺎﻟﻌﺒﺮﺍﺕ :
- ﻫﻮ ﺍﻟﻯﻞ ﻣﺴﻜﻨﻰ ﻏﺼﺐ ﻋﻨﻰ ﻭﻣﻜﻨﺶ ﺭﺍﺿﻰ ﻳﺴﻴﺒﻨﻰ .. ﺃﺻﻼً ﺍﻟﻠﻰ ﻣﺘﻌﺮﻓﻮﺵ ﺍﻧﻪ ﻛﺎﻥ ﺧﻄﻴﺒﻲ
ﺻﻤﺖ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻗﻠﻴﻼً ﻣﻦ ﻭﻗﻊ ﺍﻟﺨﺒﺮ ﻋﻠﻴﻪ .. ﺛﻢ ﺑﺈﻧﻔﻌﺎﻝ :
- ﺍﺯﺍﻯ ﻳﻌﻨﻰ .. " ﺁﻳﺎﺕ " ﺍﺗﻜﻠﻤﻰ ﻭﻗﻮﻟﻴﻠﻰ ﻛﻞ ﺣﺎﺟﻪ ﻣﺘﺨﺒﻴﺶ ﻋﻨﻰ ﺣﺎﺟﺔ
ﺻﻤﺘﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻗﻠﻴﻼً ﻟﺘﺘﻤﺎﻟﻚ ﻧﻔﻬﺴﺎ .. ﺛــﻢ .. ﻗﺼﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﻛﻞ ﺷﺊ .. ﻛﻞ ﺷﺊ .. ﻭﺍﻧﺘﻬﺖ ﺑﻘﻮﻟﻬﺎ :
ﻣﻜﻨﺘﺶ ﻓﺎﻛﺮﻩ ﺍﻧﻰ ﻫﻴﻜﻮﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻔﻠﺔ ﻭﻟﻤﺎ ﻧﺎﺩﻯ ﻋﻠﻴﺎ ﺍﻓﺘﻜﺮﺗﻪ ﻫﻴﺤﺎﻭﻝ ﻳﺘﻜﻠﻢ ﺑﺲ ﻟﻜﻨﻪ ﻣﺴﻜﻨﻰ ﻣﻦ ﺩﺭﺍﻋﻰ ﻭﻣﻜﻨﺶ ﺭﺍﺿﻰ ﻳﺴﻴﺒﻨﻰ ﺃﻣﺸﻰ ﻭﻓﻀﻞ ﻳﻘﺮﺏ ﻣﻨﻰ ﻏﺼﺐ ﻋﻨﻰ
ﺍﻧﺘﻬﺖ ﻣﻦ ﺣﺪﻳﺜﻬﺎ ﻭﺭﻓﻌﺖ ﻋﻴﻨﻴﻬﺎ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻓﻠﻢ ﺗﺠﺪ ﻭﺟﻬﻪ ﺍﻻ ﻣﺤﺘﻘﻨﺎً ﺃﻛﺜﺮ ﻭﻓﻰ ﻋﻴﻨﻴﻪ ﻧﻈﺮﺓ ﻏﻀﺐ ﺷﺪﻳﺪ .. ﺃﻭﻗﻔﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً :
ﺍﺭﺟﻌﻰ ﺍﻧﺘﻰ ﻭﺃﻧﺎ ﻫﺘﺼﺮﻑ
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﻘﻠﻖ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
ﻫﺘﻌﻤﻞ ﺍﻳﻪ ؟
ﻗﺎﻝ ﺑﺤﺰﻡ ﻭﻫﻮ ﻳﺴﻮﻗﻬﺎ ﺍﻟﻰ ﺷﻘﺘﻬﺎ :
ﻗﻮﻟﺘﻠﻚ ﻫﺘﺼﺮﻑ
ﻋﺎﺩ ﺍﻟﻰ ﺷﻘﺘﻪ ﻭﺑﺪﻝ ﻣﻼﺑﺴﻪ ﻓﻰ ﻋﺠﺎﻟﻪ ﻭﻣﺎﺯﺍﻟﺖ ﻧﻈﺮﺓ ﺍﻟﻐﻀﺐ ﻓﻰ ﻋﻴﻨﻴﻪ ﺛﻢ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺨﺎﺭﺝ ﻭﻫﻮ ﻳﺤﻤﻞ ﻫﺎﺗﻔﻪ ﻭﻣﻔﺎﺗﻴﺢ ﺳﻴﺎﺭﺗﻪ .. ﺍﺗﺼﻞ ﺑـ " ﻋﻠﻰ " ﻭﻗﺎﻝ :
" ﻋﻠﻰ " ﻫﺘﻌﺮﻑ ﺗﺘﺼﺮﻑ ﺍﻟﻨﻬﺎﺭﺩﺓ ﻣﻦ ﻏﻴﺮﻱ
ﺳﺄﻟﻪ " ﻋﻠﻰ " ﺑﻘﻠﻖ :
ﺃﻳﻮﺓ .. ﺑﺲ ﺍﻧﺖ ﻣﺶ ﻫﺘﻴﺠﻲ ﺍﻟﺸﻐﻞ ﻳﻌﻨﻲ ؟
ﻗﺎﻝ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﺈﻗﺘﻀﺎﺏ :
ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺍﻟﻘﺎﻫﺮﺓ .. ﻭﻫﺘﺎﺑﻌﻚ ﻓﻰ ﺍﻟﺘﻠﻴﻔﻮﻥ
ﻣﺎﺷﻰ .. ﺗﺮﺟﻊ ﺑﺎﻟﺴﻼﻣﺔ ﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ
ﺍﻧﻄﻠﻖ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻳﺸﻖ ﻃﺮﻳﻘﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ .. ﺍﺗﺼﻞ ﺑـ " ﺯﻳﺎﺩ " .. ﻓﻠﻢ ﻳﺠﺪ ﺍﺟﺎﺑﺔ .. ﺣﺎﻭﻝ ﻣﺮﺍﺕ ﻭﻣﺮﺍﺕ ﺍﻟﻰ ﺃﻥ ﺍﺳﺘﻴﻘﻆ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻣﻦ ﻧﻮﻣﻪ ﻭﺃﺟﺎﺏ ﺑﻌﻴﻨﻴﻦ ﻧﺼﻒ ﻣﻔﺘﻮﺣﺘﻴﻦ :
ﺃﻟﻮ
ﻗﺎﻝ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﺤﺰﻡ :
" ﺯﻳﺎﺩ " ﻗﻮﻟﻰ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺻﺤﺒﻚ
ﻫﺮﺏ ﺍﻟﻨﻮﻡ ﻣﻦ ﻋﻴﻨﻲ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻭﺟﻠﺲ ﻋﻠﻰ ﻓﺮﺍﺷﻪ ﻗﺎﺋﻼً :
ﺻﺤﺒﻰ ﻣﻴﻦ ؟
ﺩﻛﺘﻮﺭ " ﺁﺩﻡ "
ﻗﺎﻝ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺑﻘﻠﻖ :
ﻟﻴﻪ ﻋﺎﻳﺰ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻓﻰ ﺍﻳﻪ ؟
ﺃﻧﺎ ﻓﻰ ﻃﺮﻳﻘﻲ ﻟﻠﻘﺎﻫﺮﺓ ﻋﺎﻳﺰﻩ ﻓﻰ ﺣﺎﺟﻪ ﻣﻬﻤﺔ
ﺷﻌﺮ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺑﺎﻟﺘﻮﺗﺮ .. ﻫﻞ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻤﻜﻦ ﺃﻥ ﺗﺸﺘﻜﻰ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻣﻦ " ﺃﺩﻡ " ﺍﻟﻰ " ﻛﺮﻳﻢ " .. ﺑﺈﻋﺘﺒﺎﺭﻩ ﻣﺪﻳﺮ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﻭﺍﻟﻤﺴﺆﻝ ﻋﻨﻬﺎ ! .. ﺭﺩ ﻗﺎﺋﻼً :
ﺍﺣﻨﺎ ﻣﺴﻔﺮﻧﺎﺵ ﻳﺎ " ﻛﺮﻳﻢ " .. ﺍﺣﻨﺎ ﻫﻨﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﻌﻴﻦ ﺍﻟﺴﺨﻨﺔ
ﻃﻴﺐ ﺛﻮﺍﻧﻰ
ﺃﻭﻗﻒ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺳﻴﺎﺭﺗﻪ ﻋﻠﻰ ﺟﺎﻧﺐ ﺍﻟﻄﺮﻳﻖ ﺛﻢ ﻗﺎﻝ :
ﺍﺩﻳﻨﻲ ﺭﻗﻢ ﺍﻟﺸﺎﻟﻴﻪ ﺑﺘﺎﻋﻪ
ﺃﺧﺒﺮﻩ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻋﻦ ﺭﻗﻢ ﺍﻟﺸﺎﻟﻴﻪ .. ﻓﺄﻧﻬﻰ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﻟﻤﻜﺎﻟﻤﺔ ﺳﺮﻳﻌﺎً .. ﺣﺎﻭﻝ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺍﻹﺗﺼﺎﻝ ﺑـ " ﺁﺩﻡ " ﺩﻭﻥ ﺟﺪﻭﻯ ﻓﺎﺭﺗﺪﻯ ﻣﻼﺑﺴﻪ ﻭﺗﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺸﺎﻟﻴﻪ ﻳﻄﺮﻕ ﺑﺎﺑﻪ .. ﻓﺘﺤﺖ ﻟﻪ ﻭﺍﻟﺪﺓ " ﺁﺩﻡ " ﻓﺴﺄﻟﻬﺎ ﺑﻠﻬﻔﺔ :
" ﺁﺩﻡ " ﻫﻨﺎ ﻳﺎ ﺧﺎﻟﺘﻰ ؟
ﺃﻳﻮﺓ ﻳﺎ ﺍﺑﻨﻰ ﻧﺎﻳﻢ ﺟﻮﻩ
ﺍﻧﻄﻠﻖ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺍﻟﻰ ﻏﺮﻓﺔ " ﺁﺩﻡ " ﻟﻴﻮﻗﻈﻪ ﻗﺎﺋﻼً :
" ﺁﺩﻡ " .. " ﺁﺩﻡ " ﻗﻮﻡ .. " ﺁﺩﻡ "
ﺍﺳﺘﻴﻘﻆ " ﺁﺩﻡ " ﻭﻫﻮ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺑﺪﻫﺸﺔ .. ﺛﻢ ﺃﻏﻤﺾ ﻋﻴﻨﻴﻪ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ ﻗﺎﺋﻼً :
ﻋﺎﻳﺰ ﺑﺄﻩ ﻳﺎ " ﺯﻳﺎﺩ " .. ﺃﻧﺎ ﻣﻨﻤﺘﺶ ﺍﻻ ﺍﻟﺼﺒﺢ
ﻗﺎﻝ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺑﻘﻠﻖ :
" ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﺗﺼﻞ ﺑﻴﺎ ﻭﻛﺎﻥ ﻣﺴﺎﻓﺮﻟﻚ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻘﺎﻫﺮﺓ ﻭﻃﻠﺐ ﻣﻨﻰ ﻋﻨﻮﺍﻧﻚ .. ﻗﻮﻟﺘﻠﻪ ﺍﻧﻨﺎ ﻟﺴﻪ ﻫﻨﺎ ﻣﺴﻔﺮﻧﺎﺵ ﻓﻄﻠﺐ ﺭﻗﻢ ﺍﻟﺸﺎﻟﻴﻪ ﺑﺘﺎﻋﻚ
ﻓﺘﺞ " ﺁﺩﻡ " ﻋﻴﻨﻴﻪ ﻭﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻰ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺑﺪﻫﺸﺔ ﻭﻗﺎﻝ :
ﻣﺶ ﻓﺎﻫﻢ .. ﻛﺎﻥ ﻫﻴﺴﺎﻓﺮﻟﻰ ﺍﻟﻘﺎﻫﺮﺓ ؟ .. ﻟﻴﻪ
ﻣﺶ ﻋﺎﺭﻑ ﻳﺎ " ﺁﺩﻡ " ﺑﺲ ﻣﺶ ﻣﺮﺗﺎﺡ .. ﺧﺎﻳﻒ ﺗﻜﻮﻥ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺩﻯ ﺣﺎﻛﺘﻠﻪ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻰ ﺣﺼﻞ ﺍﻣﺒﺎﺭﺡ
ﺟﻠﺲ " ﺁﺩﻡ " ﻋﻠﻰ ﻓﺮﺍﺷﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ ﺑﺈﻣﺘﻌﺎﺽ :
ﻭﻫﻮ ﻣﺎﻟﻪ ﻫﻮ .. ﺩﻯ ﺣﺎﺟﻪ ﺑﻴﻨﻲ ﻭﺑﻴﻨﻬﺎ
ﻓﺘﺢ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻓﻤﻪ ﻟﻠﺮﺩ ﻋﻠﻴﻪ ﻟﻜﻦ ﺻﻮﺕ ﺟﺮﺱ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻗﺎﻃﻌﻪ .. ﻧﻈﺮ ﻛﻼﻫﻤﺎ ﺍﻟﻰ ﻭﺟﻪ ﺍﻵﺧﺮ .. ﺛﻢ ﻧﻬﺾ " ﺁﺩﻡ " ﻭﺗﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ ﻷﻣﻪ :
ﻣﺎﻣﺎ ﺍﺩﺧﻠﻰ ﺟﻮﻩ ﺑﻌﺪ ﺍﺫﻧﻚ
ﺩﺧﻠﺖ ﻭﺍﻟﺪﺗﻪ ﻏﺮﻓﺘﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻒ ﺧﻠﻒ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺗﺴﺘﻤﻊ ﺍﻟﻰ ﻣﺎ ﻳﺪﻭﺭ ﻓﻘﺪ ﺷﻌﺮﺕ ﺑﺎﻟﻘﻠﻖ ﻳﻨﺘﺎﺑﻬﺎ ﻓﺘﺢ " ﺁﺩﻡ " ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻭﻫﻮ ﻳﻐﻤﺾ ﻋﻴﻨﻪ ﻟﻴﺤﻤﻴﻬﺎ ﻣﻦ ﻧﻮﺭ ﺍﻟﺼﺒﺎﺡ ﺍﻟﺬﻯ ﻏﺰﺍﻫﺎ .. ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﺤﺰﻡ ﻭﺻﺮﺍﻣﺔ ﻭﻗﺎﻝ :
ﻣﻤﻜﻦ ﻧﺘﻜﻠﻢ ﺷﻮﻳﺔ
ﺷﻌﺮ " ﺁﺩﻡ " ﺑﺎﻟﺪﻫﺸﺔ ﻓﺎﻟﺮﺟﻞ ﺍﻟﻀﺎﺣﻚ ﺍﻟﻤﺮﺡ ﺍﻟﺬﻯ ﻗﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎﻷﻣﺲ ﺗﺤﻮﻝ 180 ﺩﺭﺟﺔ ﻭﺻﺎﺭ ﻭﺟﻬﻪ ﻛﺤﺠﺮ ﺻﻮﺍﻥ .. ﻭﻧﻈﺮﺍﺕ ﻏﺎﺿﺒﺔ ﻳﺼﻮﺑﻬﺎ ﺗﺠﺎﻫﻪ .. ﺃﺩﺧﻠﻪ " ﺁﺩﻡ " ﺍﻟﻰ ﻏﺮﻓﺔ ﺍﻟﺼﺎﻟﻮﻥ ﻭﺃﺷﺎﺭ ﻟﻪ ﺑﺎﻟﺠﻠﻮﺱ ﻗﺎﺋﻼً :
ﺍﺗﻔﻀﻞ
ﺗﺤﺪﺙ ﺯﻳﺎﺩ " ﻗﺎﺋﻼً :
ﺧﻴﺮ ﻳﺎ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻓﻰ ﺍﻳﻪ ؟
ﺭﻓﻊ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﻟﺠﺮﻳﺪﺓ ﺃﻣﺎﻡ ﻧﺎﻇﺮﻳﻬﻤﺎ .. ﺧﻄﻒ ﻣﻨﻪ " ﺁﺩﻡ " ﺍﻟﺠﺮﻳﺪﺓ ﻭﻫﻮ ﻳﺘﻄﻠﻊ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺨﺒﺮ ﺍﻟﻤﻨﺸﻮﺭ ﻭﺍﻟﻰ ﺻﻮﺭﺓ " ﺁﻳﺎﺕ " .. ﺍﺗﺴﻌﺖ ﻋﻴﻨﺎ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻓﻰ ﺫﻫﻮﻝ ﺛﻢ ﻣﺎ ﻟﺒﺚ ﺃﻥ ﻫﺘﻒ " ﺁﺩﻡ " ﺑﻐﻀﺐ :
ﻭﻻﺩ ﺍﻟﺘﻴﻴﻴﻴﻴﻴﻴﻴﻴﻴﻴﻲﻳﻴﺖ
ﺭﻓﻊ ﻋﻴﻨﻴﻪ ﻟﻴﺮﺗﻄﻢ ﺑﻨﻈﺮﺍﺕ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﻟﻐﺎﺿﺒﺔ .. ﻗﺎﻝ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﻌﻨﻒ :
ﻣﻤﻜﻦ ﺃﻓﻬﻢ ﺍﻳﻪ ﺍﻟﻠﻰ ﺍﻧﺖ ﻋﻤﻠﺘﻪ ﻣﻊ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺍﻣﺒﺎﺭﺡ ﺩﻩ .. ﺍﺯﺍﻯ ﺗﺘﻬﺠﻢ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﻛﺪﻩ
ﻫﺘﻒ " ﺁﺩﻡ " ﻭﻫﻮ ﻳﺸﻐﺮ ﺑﺒﺮﻛﺎﻥ ﻏﻀﺐ ﺑﺪﺍﺧﻠﻪ ﺑﺴﺒﺐ ﻣﺎ ﻧُﺸﺮ ﻋﻦ " ﺁﻳﺎﺕ " :
ﻭﺍﻧﺖ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﻧﺖ ﻭﻣﺎﻝ " ﺁﻳﺎﺕ " .. ﺍﻧﺖ ﻣﺪﻳﺮ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﻟﻜﻦ ﻣﺶ ﻣﻦ ﺣﻘﻚ ﺗﺪﺧﻞ ﻓﻰ ﺣﺎﺟﺔ ﺗﺨﺺ ﺍﻟﻨﺰﻻﺀ ﺍﻟﻠﻰ ﻋﻨﺪﻙ
ﻗﺎﻝ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﺤﺰﻡ ﻭﻫﻮ ﻳﻌﻘﺪ ﺫﺭﺍﻋﻴﻪ ﺃﻣﺎﻡ ﺻﺪﺭﻩ :
ﺍﻧﺎ ﺃﺧﻮﻫﺎ .. ﻳﻌﻨﻲ ﻟﻴﺎ ﺍﻟﺤﻖ ﺍﻧﻰ ﺃﺗﺪﺧﻞ ﻓﻰ ﻛﻞ ﺣﺎﺟﺔ ﺗﺨﺼﻬﺎ .. ﻭﻟﻴﺎ ﺍﻟﺤﻖ ﺍﻧﻰ ﺃﺣﺎﺳﺒﻚ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻰ ﻋﻤﻠﺘﻪ ﺍﻣﺒﺎﺭﺡ .. ﻋﺎﻳﺰ ﺃﻣﺴﻊ ﻣﻨﻚ ﺣﺎﻻً ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻟﻠﻰ ﺣﺼﻞ ﺍﻣﺒﺎﺭﺡ
ﻗﺎﻝ ﻟﻪ " ﺁﺩﻡ " ﺑﺪﻫﺸﺔ :
ﺃﺧﻮﻫﺎ ﺍﺯﺍﻯ ﻳﻌﻨﻲ .. " ﺁﻳﺎﺕ " ﻣﻠﻬﺎﺵ ﺍﺧﻮﺍﺕ
ﻗﺎﻝ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﺤﺪﻩ :
ﺃﺧﻮﻫﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺮﺿﺎﻋﺔ ﻣﺶ ﺑﺎﻟﻨﺴﺐ .. ﻭﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻨﻚ ﺍﺟﺎﺑﺔ ﻻﻧﻰ ﻣﺶ ﻫﻌﺪﻯ ﺍﻟﻤﻮﺿﻮﻉ ﺩﻩ ﺑﺎﻟﺴﺎﻫﻞ .. ﺣﺘﻰ ﺍﻟﻠﻰ ﻧﺸﺮ ﺍﻟﺨﺒﺮ ﺩﻩ ﻻﺯﻡ ﻫﻴﺘﻌﺎﻗﺐ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺴﺐ ﻭﺍﻟﻘﺬﻑ ﺍﻟﻠﻰ ﻋﻤﻠﻪ
ﺗﻨﻬﺪ " ﺁﺩﻡ " ﻭﻫﻮ ﻳﺸﻌﺮ ﺑﻌﻠﻘﻪ ﻗﺪ ﺗﻮﻗﻒ ﻋﻦ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻻ ﻳﺴﺘﻄﻴﻊ ﺍﻟﺘﻔﻜﻴﺮ ﺑﻮﺿﻮﺡ ﻓﻤﻨﺬ ﺍﻷﻣﺲ ﻭﻫﻮﻱ ﺗﻠﻘﻰ ﺍﻟﺼﺪﻣﺎﺕ ﻭﺍﺣﺪﺓ ﺗﻠﻮ ﺍﻷﺧﺮﻯ .. ﻗﺎﻝ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻣﺤﺎﻭﻻً ﺗﻬﺪﺋﻪ ﺍﻷﻣﻮﺭ :
" ﺁﺩﻡ " ﻣﻜﻨﺶ ﻗﺼﺪﻩ ﻳﺎ " ﻛﺮﻳﻢ " .. ﻫﻮ ﺑﺲ ﺍﻧﻔﻌﻞ ﻟﻤﺎ ﺷﺎﻓﻬﺎ .. ﻣﻜﻨﺶ ﻣﺼﺪﻕ ﻧﻔﺴﻪ .. ﻷﻧﻪ ﻛﺎﻥ ﻓﺎﻛﺮﻫﺎ ﻣﺎﺗﺖ
ﻗﺎﻝ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﺪﻫﺸﺔ ﺷﺪﻳﺪﺓ :
ﻣﺎﺗﺖ .. ﻭﺍﻳﻪ ﺍﻟﻠﻰ ﺧﻼﻩ ﻳﻔﺘﻜﺮﻫﺎ ﻣﺎﺗﺖ
ﻗﺎﻝ " ﺁﺩﻡ " ﺑﻮﻫﻦ ﻭﻫﻮ ﻳﺸﻴﺮ ﺍﻟﻰ ﺍﻷﺭﻳﻜﺔ :
ﺍﻋﺪ ﻭﺃﻧﺎ ﺍﺣﻜﻴﻠﻚ
ﺗﻮﺟﻪ " ﺁﺩﻡ " ﺍﻟﻰ ﻏﺮﻓﺘﻪ ﻟﻴﺤﻀﺮ ﺷﻬﺎﺩﺓ ﺍﻟﻮﻓﺎﺓ ﺍﻟﺘﻰ ﺍﺳﺘﺨﺮﺟﻬﺎ ﻟـ " ﺁﻳﺎﺕ .. ﻭﺍﻟﺘﻰ ﺷﻌﺮ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﺎﻟﺼﺪﻣﺔ ﻭﻫﻮ ﻳﺘﻄﻠﻊ ﺍﻟﻴﻬﺎ .. ﺛــﻢ .. ﺗﺤﺪﺙ " ﺁﺩﻡ " ﻟﻴﺨﺒﺮﻩ ﺑﺠﺎﻧﺒﻪ ﻣﻦ ﺍﻟﻘﺼﺔ .. ﺭﺍﻥ ﺍﻟﺼﻤﺖ ﻃﻮﻳﻼً ﺍﻟﻰ ﺃﻥ ﻗﺎﻝ " ﺁﺩﻡ " ﺑﺨﺠﻞ
ﺃﻧﺎ ﺁﺳﻒ ﺍﻧﻰ ﺍﺗﺼﺮﻓﺖ ﻛﺪﻩ .. ﺑﺲ ﺣﻂ ﻧﻔﺴﻚ ﻣﻜﺎﻧﻰ .. ﻭﺍﺣﺪﺓ ﺍﻧﺖ ﻣﺴﺘﻠﻤﻬﺎ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺸﺮﺣﺔ ﻭﺩﺍﻓﻨﻬﺎ ﺑﺈﻳﺪﻙ ﻭﻋﻤﻠﺖ ﻟﻬﺎ ﺷﻬﺎﺩﺓ ﻭﻓﺎﺓ ﻭﻓﺠﺄﺓ ﻟﻘﻴﺘﻬﺎ ﺃﺩﺍﻣﻚ .. ﻏﺼﺐ ﻋﻨﻚ ﻣﺶ ﻫﺘﻌﺮﻑ ﺗﺘﺤﻜﻢ ﻓﻰ ﻣﺸﺎﻋﺮﻙ ﻭﻣﺶ ﻫﺘﻌﺮﻑ ﺗﻔﻜﺮ ﺑﻮﺿﻮﺡ
ﺗﻨﻬﺪ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﻀﻴﻖ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ :
ﺍﻟﻤﺸﻜﻠﺔ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﺨﺒﺮ ﺍﻟﻠﻰ ﺍﺗﻨﺸﺮ ﺩﻩ
ﻇﻬﺮ ﺍﻟﻐﻀﺐ ﻋﻰ ﻭﺟﻪ " ﺁﺩﻡ " ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ :
ﻣﺘﻘﻠﻘﺶ ﺃﻧﺎ ﻫﻌﺮﻑ ﺷﻐﻠﻰ ﻣﻊ ﺍﻟﻠﻰ ﻋﻤﻞ ﻛﺪﻩ ﺳﻴﺒﻬﻮﻟﻰ
ﻗﺎﻝ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﺤﺰﻡ ﻭﻫﻮ ﻳﻨﻬﺾ :
ﺃﻧﺎ ﻫﻌﺬﺭﻙ ﺑﺲ ﻋﺸﺎﻥ ﺍﻟﻜﻼﻡ ﺍﻟﻠﻰ ﻗﻮﻟﺘﻪ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ﻭﻋﺸﺎﻡ ﺍﻟﻤﻮﻗﻒ ﺍﻟﺼﻌﺐ ﺍﻟﻠﻰ ﺍﺗﻌﺮﺿﺘﻠﻪ ﺑﺲ ﻣﺶ ﻫﺴﻤﺤﻠﻚ ﺍﻧﻚ ﺗﻘﺮﺏ ﻣﻦ ﺃﺧﺘﻰ ﺗﺎﻧﻰ .. ﺍﻟﺮﺍﺑﻂ ﺍﻟﻠﻰ ﻛﺎﻥ ﺑﻴﻨﻜﻮﺍ ﺧﻼﺹ ﺍﻧﺘﻬﻰ ﻣﺶ ﻋﺎﻳﺰ ﺃﺷﻮﻓﻚ ﺗﻀﺎﻳﻘﻬﺎ ﺗﺎﻧﻰ
ﺛﻢ ﻗﺎﻝ ﺑﻐﻀﺐ ﻣﻜﺒﻮﺕ :
ﺃﻣﺎ ﺍﻟﻠﻰ ﻧﺸﺮ ﺍﻟﻜﻼﻡ ﺩﻩ ﻓﺄﻧﺎ ﻻﺯﻡ ﺃﺭﻓﻊ ﻋﻠﻴﻪ ﻗﻀﻴﺔ ﺳﺐ ﻭﻗﺬﻑ
ﺃﻭﻣﺄ " ﺁﺩﻡ " ﺑﺮﺃﺳﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ ﺑﺼﺮﺍﻣﺔ :
ﻣﻌﺎﻙ ﺣﻖ .. ﺍﺭﻓﻊ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﻘﻀﻴﺔ ﻋﺸﺎﻥ ﻳﺘﺮﺑﻰ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻰ ﻋﻤﻠﻪ ﺩﻩ .. ﺑﺲ ﺃﻧﺎ ﺑﺮﺩﻩ ﻣﺶ ﻫﺴﻴﺒﻪ
ﺧﺮﺝ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺩﻭﻥ ﺃﻥ ﻳﻀﻴﻒ ﻛﻠﻤﺔ ﺃﺧﺮﻯ .. ﺃﻟﺘﻘﻂ " ﺁﺩﻡ " ﺍﻟﺠﺮﻳﺪﺓ ﺍﻟﺘﻰ ﺗﺮﻛﻬﺎ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻄﺎﻭﻟﺔ ﻭﺃﺧﺬ ﻳﺘﻄﻠﻊ ﺍﻟﻰ ﺗﻔﺎﺻﻴﻞ ﺍﻟﺨﺒﺮ ﻭﺍﻟﺘﻰ ﻛﺎﻧﺖ ﺗﺘﺤﺪﺙ ﻋﻦ ﻋﻼﻗﺔ ﺧﻔﻴﻪ ﺑﻴﻨﻬﻤﺎ .. ﺍﻣﺘﻘﻊ ﻭﺟﻬﻪ ﻭﺍﻟﺘﻔﺖ ﻳﻐﺎﺩﺭ ﺍﻟﺸﺎﻟﻴﻪ .. ﻟﺤﻖ ﺑﻪ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻭﻫﻮ ﻳﺴﺄﻟﻪ :
ﻋﻠﻰ ﻓﻴﻦ ﻳﺎ " ﺁﺩﻡ "
ﻗﺎﻝ ﻭﻫﻮ ﻳﺮﻛﺐ ﺳﻴﺎﺭﺗﻪ ﺑﺴﺮﻋﺔ :
ﺭﺍﻳﺢ ﺍﻟﺠﺮﻳﺪﺓ ﺍﻟﻠﻰ ﻧﺸﺮﺕ ﺍﻟﺨﺒﺮ ﺩﻩ
ﺍﻧﻄﻠﻖ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺧﻠﻔﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﺗﻪ .. ﻛﺎﻧﺖ ﺟﺮﻳﺪﺓ ﻣﺤﻠﻴﺔ ﻟﻢ ﻳﺠﺪ ﺻﻌﻮﺑﺔ ﻓﻰ ﺍﻟﻮﺻﻮﻝ ﺍﻟﻰ ﻣﻘﺮﻫﺎ ﻧﺰﻝ " ﺁﺩﻡ " ﻭﻫﻮ ﻳﺤﻤﻞ ﺑﻴﺪﻩ ﺍﻟﺠﺮﻳﺪﺓ ﻭﺃﺧﺬ ﻳﺴﺄﻝ ﻋﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻻﺳﻢ ﺍﻟﻤﻮﺿﻮﻉ ﻓﻰ ﺑﺪﺍﻳﺔ ﺍﻟﻤﻘﺎﻝ ﺍﻟﻰ ﺃﻥ ﻭﺟﺪﻩ .. ﺩﻓﻌﻪ " ﺁﺩﻡ " ﻓﻰ ﻛﺘﻔﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﻬﺘﻒ :
ﺍﻳﻪ ﺍﻟﻜﻼﻡ ﺍﻟﻠﻰ ﺍﻧﺖ ﻧﺸﺮﺗﻪ ﺩﻩ
ﺷﻌﺮ ﺍﻟﺮﺟﻞ ﺑﺎﻟﺨﻮﻑ ﻷﻭﻝ ﻭﻫﻠﺔ ﺛﻢ ﻣﺎ ﻟﺒﺚ ﺃﻥ ﻗﺎﻝ :
ﺍﻳﻪ .. ﺧﺒﺮ ﺯﻯ ﺃﻯ ﺧﺒﺮ
ﺻﺎﺡ " ﺁﺩﻡ " ﺑﻌﻨﻒ :
ﺍﻟﺨﺒﺮ ﺩﻩ ﺗﻨﺰﻟﻪ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ﺣﺎﻻً ﺍﻧﺖ ﻓﺎﻫﻢ
ﻗﺎﻝ ﺍﻟﺮﺟﻞ ﺿﺎﺣﻜﺎً ﺑﺴﺮﺧﺔ :
ﻻ ﻣﺶ ﻓﺎﻫﻢ .. ﺗﻜﺬﻳﺐ ﺍﻳﻪ ﺍﻧﺖ ﺑﺘﺤﻠﻢ
ﻛﺎﻥ ﺭﺩ " ﺁﺩﻡ " ﻭﻫﻮ ﻟﻜﻤﺔ ﻗﻤﻴﺔ ﺳﺪﺩﻫﺎ ﺍﻟﻰ ﻭﺟﻪ ﺍﻟﺮﺟﻞ ﻣﻊ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺻﻴﺤﺎﺕ ﺍﻻﺳﺘﻨﻜﺎﺭ ﻣﻦ ﺍﻟﺠﻤﻴﻊ .. ﺟﺬﺑﻪ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻗﺎﺋﻼً :
ﺧﻼﺹ ﻳﺎ " ﺁﺩﻡ " ﻛﻔﺎﻳﻪ
ﺃﻟﻘﻰ " ﺁﺩﻡ " ﺍﻟﺠﺮﻳﺪﺓ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺮﺟﻞ ﺍﻟﻤﻠﻘﻰ ﻋﻠﻰ ﺍﻷﺭﺽ ﻭﻗﺎﻝ ﺑﺈﺷﻢﺀﺯﺍﺯ :
ﺃﻧﺎ ﻫﻌﺮﻓﻚ ﺍﺯﺍﻯ ﺗﻨﺸﺮ ﺧﺒﺮ ﺯﻯ ﺩﻩ .. ﺃﻧﺎ ﻭﺍﻟﺒﻨﺖ ﺍﻟﻠﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﻘﺎﻝ ﻫﻨﺮﻓﻊ ﻋﻠﻴﻚ ﻗﻀﻴﺘﻴﻦ ﺳﺐ ﻭﻗﺬﻑ ﻭﻣﺶ ﻫﺴﻴﺒﻚ ﺍﻻ ﻭﺍﻧﺖ ﻣﺤﺒﻮﺱ
ﻫﻢ ﺑﺄﻥ ﻳﻀﺮﺑﻪ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ ﻟﻜﻦ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺃﺣﻜﻢ ﻗﺒﻀﺘﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﺠﺬﺑﻪ ﺍﻟﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﻟﻤﺒﻨﻰ .. ﻫﺘﻔﺖ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻗﺎﺋﻼً :
ﻣﺶ ﻫﺘﺠﻴﺒﻬﺎ ﻟﺒﺮ ﻳﺎ " ﺁﺩﻡ " .. ﻣﺶ ﻫﺘﺮﺗﺎﺡ ﺍﻻ ﻟﻤﺎ ﺗﺠﻴﺐ ﻟﻨﻔﺴﻚ ﻣﺼﻴﺒﺔ
ﺭﻛﺐ " ﺁﺩﻡ " ﺳﻴﺎﺭﺗﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﺸﻌﺮ ﺑﺎﻟﺤﻤﻖ ﺍﻟﺸﺪﻳﺪ ﻓﺴﺄﻟﻪ " ﺯﻳﺎﺩ " :
ﺭﺍﻳﺢ ﻓﻴﻦ ؟
ﻗﺎﻝ " ﺁﺩﻡ " ﻭﻫﻮ ﻳﻨﻄﻠﻖ ﻓﻰ ﻃﺮﻳﻘﻪ :
ﺭﺍﻳﺢ ﻓﻰ ﺩﺍﻫﻴﺔ
ﺃﺧﺬ ﻳﻨﻄﻠﻖ ﺑﺴﻴﺎﺭﺗﻪ ﻻ ﻳﻠﻮﻯ ﻋﻠﻰ ﺷﺊ ﻭﻫﻮ ﻳﻔﻜﺮ ﻓﻰ ﻣﺪﻯ ﺍﻷﺫﻯ ﺍﻟﺬﻯ ﺳﺒﺒﻪ ﺍﻟﻰ " ﺁﻳﺎﺕ " . ﺷﻌﺮ ﺑﺎﻟﻀﻴﻖ ﺍﻟﺸﺪﻳﺪ ﻭﻫﻮﻱ ﻓﻜﺮ ﻓﻰ ﺣﺎﻟﻬﺎ ﺍﻵﻥ ﺑﻌﺪ ﻧﺸﺮ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺨﺒﺮ ﻭﻫﺬﻩ ﺍﻟﺼﻮﺭﺓ ﺍﻟﺘﻰ ﺗﺠﻤﻌﻪ ﺑﻬﺎ .. ﺯﻓﺮ ﺑﻀﻴﻖ ﻭﺿﺮﺏ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻤﻮﻗﺪ ﺑﻘﺒﻀﺘﻪ ﺑﻘﻮﺓ ﺷﺪﻳﺪﺓ ﻭﻫﻮ ﻳﻬﺘﻒ :
ﺍﻟﻠﻪ ﻳﺨﺮﺑﻴﺘﻚ ﻛﻨﺖ ﻧﺎﻗﺼﻚ ﺍﻧﺖ ﻛﻤﺎﻥ
ﺍﻳﻪ ﺍﻟﻠﻰ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﻓﻰ ﺍﻟﺠﺮﻧﺎﻝ ﺩﻩ ﻳﺎ " ﺁﻳﺎﺕ "
ﺷﻌﺮﺕ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺎﻟﺨﺠﻞ ﺍﻟﺸﺪﻳﺪ ﻭﻫﻰ ﺗﺴﺘﻤﻊ ﺍﻟﻰ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﻌﺒﺎﺭﺓ ﻋﺒﺮ ﺍﻟﻬﺎﺗﻒ .. ﻟﻢ ﺗﻜﻦ ﺗﻌﻠﻢ ﺃﻥ ﺍﻟﻤﺘﺼﻞ ﻫﻮ " ﺃﺣﻤﺪ " ﻭﺍﻻ ﻣﺎ ﻛﺎﻧﺖ ﻗﺎﻣﺖ ﺍﻟﺒﺮﺩ ﻋﻴﻪ .. ﺻﻤﺘﺖ ﻓﺤﺜﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً ﺑﺼﻮﺕ ﻏﺎﺿﺐ :
" ﺁﻳﺎﺕ " ﻗﻮﻟﻴﻠﻰ ﻣﻌﻨﺎﻩ ﺍﻳﻪ ﺍﻟﻜﻼﻡ ﺩﻩ .. ﺍﺯﺍﻯ ﺗﺘﺼﻮﺭﻭﺍ ﻣﻊ ﺑﻌﺾ ﻛﺪﻩ .. ﺍﻧﺘﻰ ﺭﺟﻌﺘﻴﻠﻪ ﺗﺎﻧﻰ ﻳﺎ " ﺁﻳﺎﺕ "
ﺻﺎﺧﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺤﻨﻖ :
ﺩﻯ ﺣﺎﺟﺔ ﻣﻠﻜﺶ ﺍﻧﻚ ﺗﺘﺪﺧﻞ ﻓﻴﻬﺎ .. ﻭﻟﻮ ﺳﻤﺤﺖ ﺃﻧﺎ ﻫﻘﻔﻞ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ﻋﺸﺎﻥ ﻣﺶ ﻗﺎﺩﺭﺓ ﺃﺗﻜﻠﻢ
ﺍﻧﻔﺠﺮﺕ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻓﻰ ﺍﻟﺒﻜﺎﺀ .. ﺟﻠﺴﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﺠﻮﺍﺭﻫﺎ ﺗﻄﻴﺐ ﺧﺎﻃﺮﻩ .. ﺩﺧﻠﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺣﺎﻣﻠﺔ ﻛﻮﺏ ﻋﺼﻴﺮ ﻟﻤﻮﻥ ﻭﺃﻋﻄﺘﻪ ﺍﻟﻰ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻗﺎﺋﻠﻪ :
ﺍﺷﺮﺑﻰ ﺩﻩ ﻳﺎ ﺣﺒﻴﺒﺘﻰ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻣﻦ ﺑﻴﻦ ﺑﻜﺎﺋﻬﺎ :
ﺃﻧﺎ ﻋﻤﻠﺖ ﺍﻳﻪ ﻋﺸﺎﻥ ﻳﺤﺼﻠﻰ ﺩﻩ ﻛﻠﻪ .. ﺭﺑﻨﺎ ﻳﺴﺎﻣﺤﻪ ﻃﻠﻌﻠﻰ ﻣﻨﻴﻦ ﺩﻩ ﻣﻌﺮﻓﺶ .. ﺑﺴﺒﺒﻪ ﺑﻘﺖ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﺗﺘﻜﻠﻢ ﻋﻨﻰ ﻭﺳﻤﻌﺘﻰ ﺑﻘﺖ ﺯﻯ ﺍﻟﺰﻓﺖ
ﺻﺎﺣﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﻘﻮﺓ :
ﻣﺤﺪﺵ ﻳﻘﺪﺭ ﻳﺘﻜﻠﻢ ﻋﻦ ﺳﻤﻌﺘﻚ .. ﺩﻩ ﺟﺮﻧﺎﻝ ﺣﻘﻴﺮ ﺃﺻﻼً ﻣﺤﺪﺵ ﺑﻴﺼﺪﻕ ﻛﻼﻡ ﺍﻟﺠﺮﺍﻳﺪ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺼﻮﺕ ﺑﺎﻛﻰ :
ﻭﺍﻟﺼﻮﺭﺓ .. ﻭﺍﻟﺼﻮﺭﺓ ﺍﻟﻠﻰ ﻣﻨﺸﻮﺭﺓ .. ﻟﻮ ﻣﺼﺪﻗﻮﺵ ﺍﻟﻜﻼﻡ ﺍﻟﺼﻮﺭﺓ ﻫﺘﺨﻠﻴﻬﻢ ﻳﺼﺪﻗﻮﺍ
ﺯﻓﺮﺕ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺑﺤﻨﻖ ﺷﺪﻳﺪ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ :
ﺍﻟﻨﺎﺱ ﺩﻯ ﻣﻌﻨﺪﻫﺎﺵ ﺩﻳﻦ ﻭﻻ ﺃﺧﻼﻕ ﺩﻩ ﻗﺬﻑ ﻣﺤﺼﻨﺎﺕ ﻭﺧﻮﺽ ﻓﻰ ﺍﻷﻋﺮﺍﺽ .. ﺭﺑﻨﺎ ﻳﻨﺘﻘﻢ ﻣﻨﻬﻢ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻭﻫﻰ ﺗﺤﺎﻭﻝ ﺍﻟﺴﻴﻄﺮﺓ ﻋﻠﻰ ﺑﻜﺎﺋﻬﺎ :
ﺍﻋﻤﻞ ﺍﻳﻪ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ؟ .. ﻣﺶ ﻫﻘﺪﺭ ﺃﻃﻠﻊ ﻣﻦ ﺍﻟﺒﻴﺖ ﻭﺍﺷﻮﻑ ﺣﺪ .. ﺃﻛﻴﺪ ﻛﻞ ﺍﻟﻠﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﺷﺎﻓﻮﺍ ﺍﻟﺼﻮﺭﺓ
ﻓﻰ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﻠﺤﻈﺔ ﺭﻥ ﺟﺮﺱ ﺍﻟﺒﺎﺏ .. ﻓﺈﺭﺗﺪﺕ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺍﺳﺎﻟﻬﺎ ﻭﺗﻮﺟﻬﺖ ﻟﻔﺘﺤﻪ .. ﺧﻔﻖ ﻗﻠﺒﻬﺎ ﺑﻘﻮﺓ ﻋﻨﺪﻣﺎ ﻭﺟﺪﺕ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﻟﺬﻯ ﺧﻔﺾ ﺑﺼﺮﻩ ﺑﻤﺠﺮﺩ ﺃﻥ ﺭﺁﻫﺎ .. ﻭﻛﺬﻟﻚ ﻓﻌﻠﺖ ﻫﻰ ﻭﻭﻗﻔﺖ ﻣﺘﻮﺗﺮﺓ .. ﻓﻘﺎﻝ ﺑﻬﺪﻭﺀ :
ﻟﻮ ﺳﻤﺤﺘﻰ ﻗﻮﻟﻰ ﻟـ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺗﻠﺒﺲ ﻭﻫﺴﺘﻨﺎﻫﺎ ﺗﺤﺖ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺑﺼﻮﺕ ﻣﻀﻄﺮﺏ :
ﺣﺎﺿﺮ
ﻧﺰﻝ " ﻛﺮﻳﻢ ﻳﻨﺘﻈﺮﻫﺎ ﺑﺎﻷﺳﻔﻞ .. ﻋﺪﺓ ﺩﻗﺎﺋﻖ ﻭﻭﺟﺪﻫﺎ ﺃﻣﺎﻩ ﺗﻨﻈﺮ ﻳﻤﻴﻨﺎً ﻭﻳﺴﺎﺭﺍً .. ﻗﺎﻝ ﻭﻫﻮ ﻳﺸﻌﺮ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﻋﻴﻨﻴﻬﺎ ﺍﻟﺘﻰ ﺑﺪﺍ ﻋﻠﻴﻬﻤﺎ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻟﺒﻜﺎﺀ :
ﺍﻧﺘﻰ ﻛﻮﻳﺴﺔ
ﺍﺭﺗﺠﻔﺖ ﺷﻔﺘﺎﻫﺎ ﻭﺃﻃﺮﻗﺖ ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ ﻭﺍﻟﺪﻣﻮﻉ ﺗﺘﺠﻤﻊ ﻓﻰ ﻋﻴﻨﻴﻬﺎ ﻣﻦ ﺟﺪﻳﺪ .. ﺗﻨﻬﺪ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﺄﺳﻰ ﻭﺭﺑﺖ ﻋﻠﻰ ﻛﺘﻔﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً ﺑﺤﻨﺎﻥ :
ﻣﺘﺨﻔﻴﺶ ﺃﻧﺎ ﻫﻌﺮﻑ ﺃﺟﻴﺒﻠﻚ ﺣﻘﻚ ﻣﻨﻪ .. ﻛﻠﻤﺖ ﺍﻟﻤﺤﺎﻣﻰ ﺑﺘﺎﻉ ﺃﺳﺘﺎﺫ " ﻓﺆﺍﺩ " ﻭﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﻫﻨﻤﺸﻰ ﻓﻰ ﺍﺟﺮﺍﺀﺍﺕ ﺍﻟﻘﻀﻴﺔ
ﺭﻓﻌﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺭﺃﺳﻬﺎ ﻭﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﻓﻰ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ .. ﺷﻌﺮﺕ ﺑﺸﺊ ﻣﻦ ﺍﻟﺤﺰﻥ ﻭﺍﻷﻟﻢ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ :
ﺑﺲ ﺍﻟﻤﻮﺿﻮﻉ ﻣﺶ ﻣﺴﺘﺎﻫﻞ ﻗﻀﻴﺔ .. ﻳﻌﻨﻲ . ﻳﻌﻨﻰ ﻫﻮ ﻛﺪﻩ ﻫﻴﺪﺧﻞ ﺍﻟﺴﺠﻦ ؟
ﻗﺎﻝ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﺤﺰﻡ :
ﺍﺯﺍﻯ ﻣﺶ ﻣﺴﺘﺎﻫﻞ ﻗﻀﻴﺔ ﻳﻜﺘﺐ ﻋﻨﻚ ﺧﺒﺮ ﺯﻯ ﺩﻩ ﻭﻳﻨﺸﺮ ﺻﻮﺭﺓ ﻟﻴﻜﻲ ﻭﻣﻦ ﻏﻴﺮ ﻣﺎ ﻳﺘﺄﻛﺪ ﻣﻦ ﺃﻯ ﻣﻌﻠﻮﻣﺔ ﻓﻰ ﺍﻟﺨﺒﺮ ﺑﺘﺎﻋﻪ .. ﻻﺯﻡ ﻃﺒﻌﺎ ﻳﺘﻌﺎﻗﺐ ﺩﻩ ﻗﺬﻑ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻭﻗﺪ ﻓﻬﻤﺖ ﻣﺎ ﻳﻌﻨﻴﻪ :
ﺁﻩ ﺁﻩ ﻳﺴﺘﺎﻫﻞ ﻃﺒﻌﺎً .. ﺃﻧﺎ ﺍﻓﺘﻜﺮﺗﻚ ﺑﺘﺘﻜﻠﻢ ﻋﻦ ﻋﻦ ... " ﺁﺩﻡ "
ﻗﺎﻝ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻭﻫﻮ ﻳﺘﻨﻬﺪ ﺑﻀﻴﻖ :
ﺩﻩ ﺣﻜﺎﻳﺘﻪ ﺣﻜﺎﻳﻪ ﻫﻮ ﻛﻤﺎﻥ
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
ﺍﻳﻪ ﺍﻟﻠﻰ ﺣﺼﻞ ؟ .. ﺍﻧﺖ ﺭﻭﺣﺘﻠﻪ ؟
ﻗﺎﻝ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﺘﻬﻜﻢ :
ﺍﻷﺳﺘﺎﺫ ﻣﻄﻠﻌﻠﻚ ﺷﻬﺎﺩﺓ ﻭﻓﺎﺓ
ﻓﻐﺮﺕ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻓﺎﻫﺎ ﺑﺪﻫﺸﺔ .. ﻓﺮﻭﻯ ﻟﻬﺎ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻣﺎ ﺳﻤﻌﻪ ﻣﻦ " ﺁﺩﻡ " .. ﺗﺠﻤﻌﺖ ﺍﻟﺨﻴﻮﻁ ﻓﻰ ﻋﻘﻠﻬﺎ ﻭﺍﺳﺘﻄﺎﻋﺖ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺗﺼﺮﻓﺎﺗﻪ ﺍﻟﻐﺮﻳﺒﺔ ﻟﻴﻠﺔ ﺃﻣﺲ ﻭﻃﺮﻳﻘﺘﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺘﻌﺎﻣﻞ ﻣﻌﻬﺎ ﻭﺍﻟﺘﻰ ﺃﺷﻌﺮﺗﻬﺎ ﻭﻗﺘﻬﺎ ﺑﺎﻟﺨﻮﻑ ﻣﻨﻪ .. ﻟﻢ ﺗﺴﺘﻄﻊ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﺷﻌﻮﺭﻫﺎ ﺑﺎﻟﺘﻔﻬﻢ ﻟﻤﺘﺼﺮﻓﺎﺗﻪ ﺍﻟﺘﻰ ﺿﺎﻳﻘﺘﻬﺎ ﺑﺎﻷﻣﺲ .. ﻓﺒﺎﻟﺘﺄﻛﻴﺪ ﻛﺎﻧﺖ ﺍﻟﺼﺪﻣﺔ ﺷﺪﻳﺪﺓ ﻋﻠﻴﻪ .. ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﺘﻤﻌﻦ ﻭﻗﺎﻝ :
ﻣﺶ ﻋﺎﻳﺰﻙ ﺗﺸﻴﻠﻰ ﻫﻢ ﺣﺎﺟﺔ .. ﺧﻼﺹ ﺃﻧﺎ ﺗﻜﻠﻤﺖ ﻣﻌﺎﻩ ﻭﻣﺶ ﻫﻴﻘﺮﺑﻠﻚ ﺗﺎﻧﻰ .. ﻭﺍﻟﺼﺤﻔﻰ ﺑﺮﺩﻩ ﻣﺶ ﻋﺎﻳﺰﻙ ﺗﺸﻴﻠﻴﻰ ﻫﻤﻪ
ﺍﻟﺘﻔﺖ ﺍﻟﻴﻪ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ ﺑﻤﺮﺍﺭﺓ :
ﺑﻌﺪ ﺍﻳﻪ .. ﺍﻟﻨﺎﺱ ﺧﻼﺹ ﻗﺮﺃﺕ ﺍﻟﻠﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻓﻰ ﺍﻟﺠﺮﻧﺎﻝ ﺍﻧﺖ ﻧﺎﺳﻰ ﺍﻥ ﺍﻟﺠﺮﺍﻳﺪ ﺑﺘﺘﻮﺯﻉ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﻛﻠﻬﺎ .. ﻳﻌﻨﻰ ﻛﻞ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﻗﺮﺍﺗﻪ
ﺩﻣﻌﺖ ﻋﻴﻨﺎﻫﺎ ﻓﻘﺎﻝ ﻟﻬﺎ ﺑﺤﻨﺎﻥ :
ﺍﺣﺘﺴﺒﻲ ﻳﺎ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺃﺟﺮ ﺍﻷﺫﻳﺔ ﺩﻯ .. ﺍﻧﺘﻰ ﻣﺶ ﻫﺘﻜﻮﻧﻰ ﺃﺣﺴﻦ ﻣﻦ ﺃﻡ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﺎﺋﺸﺔ ﺍﻟﻠﻰ ﺧﺎﺿﻮﺍ ﻓﻰ ﻋﺮﺿﻬﺎ .. ﻭﻫﻰ ﻣﻦ ﻫﻰ .. ﻭﺭﺑﻨﺎ ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ ﻭﺗﻌﺎﻟﻰ ﻗﺎﻝ " ﺇِﻥَّ ﺍﻟَّﺬِﻳﻦَ ﺟَﺎﺀُﻭﺍ ﺑِﺎﻟْﺈِﻓْﻚِ ﻋُﺼْﺒَﺔٌ ﻣِﻨْﻜُﻢْ ﻟَﺎ ﺗَﺤْﺴَﺒُﻮﻩُ ﺷَﺮًّﺍ ﻟَﻜُﻢْ ﺑَﻞْ ﻫُﻮَ ﺧَﻴْﺮٌ ﻟَﻜُﻢْ " .. ﻗﻮﻟﻰ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ﻭﺍﺩﻋﻰ ﺍﻧﻪ ﻳﺮﻓﻊ ﻋﻨﻚ ﺍﻟﺒﻼﺀ ﺩﻩ .. ﻭﻣﺘﻘﻠﻘﻴﺶ ﺣﺘﻰ ﻟﻮ ﻣﺘﺤﺎﺳﺒﺶ ﻓﻰ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻓﺮﺑﻨﺎ ﻫﻴﺘﻮﻟﻰ ﻋﻘﺎﺑﻪ ﻓﻰ ﺍﻵﺧﺮﻩ
ﺗﻤﺘﻤﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻭﻫﻰ ﺗﻜﻔﻜﻒ ﺩﻣﻌﻬﺎ :
ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ
ﺗﻤﺪﺩﺕ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻋﻠﻰ ﻓﺮﺍﺷﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﺸﺮﺩ ﻓﻰ ﻛﻼﻡ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﻟﺬﻯ ﺭﻭﺍﻩ ﻟﻬﺎ ﻋﻦ " ﺁﺩﻡ " ﻭﻋﻦ ﻇﻨﻪ ﺃﻧﻬﺎ ﻓﺎﺭﻗﺖ ﺍﻟﺤﻴﺎﺓ .. ﺗﺬﻛﺮﺕ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻧﻈﺮﺍﺕ ﻋﻴﻨﻴﻪ ﻳﻮﻡ ﺃﻣﺲ ﻭﻟﻬﻔﺘﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎ .. ﻭﺩﻣﻮﻋﻪ ﺍﻟﺘﻰ ﻛﺎﻧﺖ ﺗﻤﻸ ﻋﻴﻨﻴﻪ .. ﺷﻌﺮﺕ ﺑﺎﻟﺪﻫﺸﺔ .. ﻟﻤﺎﺫﺍ ﻳﻬﺘﻢ ﺑﺪﻓﻨﻬﺎ ﻭﺑﺪﻓﻦ " ﺣﻠﻴﻤﺔ " ﻭ ﺑﺈﺳﺘﺨﺮﺍﺝ ﺷﻬﺎﺩﺓ ﻭﻓﺎﺓ ﻟﻬﺎ .. ﻟﻤﺎﺫﺍ ﺷﻌﺮ ﺑﻬﺬﻩ ﺍﻟﺴﻌﺎﺩﺓ ﻟﺪﺭﺟﺔ ﺃﻧﻪ ﺑﻜﻰ ﻋﻨﺪﻣﺎ ﻭﺟﺪﻫﺎ ﺣﻴﺔ ﺃﻣﺎﻣﻪ .. ﻟﻤﺎﺫﺍ ﻫﺬﺍ ﺍﻹﻫﺘﻤﺎﻡ ؟ ! .. ﻇﻞ ﺍﻟﺴﺆﺍﻝ ﻓﻰ ﻋﻘﻠﻬﺎ ﺑﻼ ﺍﺟﺎﺑﺔ
ﺍﻟﺘﻔﺖ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻟﻴﻘﻮﻝ ﻟـ " ﺁﺩﻡ " ﺍﻟﺠﺎﻟﺲ ﺑﺠﻮﺍﺭﻩ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺸﻂ :
" ﺁﺩﻡ " ﺃﻧﺎ ﺭﺃﻳﻰ ﺗﺴﻴﺐ ﺍﻟﻌﻴﻦ ﺍﻟﺴﺨﻨﺔ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ﻻﻥ ﺑﺠﺪ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻣﻮﻟﻌﻪ ﻋﻠﻰ ﺍﻷﺧﺮ
ﺻﻤﺖ " ﺁﺩﻡ " ﻟﺒﻌﺾ ﺍﻟﻮﻗﺖ ﻭﻫﻮ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺒﺤﺮ ﺛﻢ ﻗﺎﻝ :
ﻣﺶ ﻫﻤﺸﻰ
ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻗﺎﺋﻼً :
ﻃﻴﺐ ﻫﺘﻌﻤﻞ ﺍﻳﻪ ؟ ﻫﺘﻔﻀﻞ ﺁﻋﺪ ﻫﻨﺎ ﻓﻰ ﻗﺮﻳﺔ " ﺷﻜﺮﻯ " ؟
ﻟﻤﻌﺖ ﻋﻴﻨﺎ " ﺁﺩﻡ " ﻭﺍﺣﺘﻔﻆ ﺑﺼﻤﺘﻪ .. ﻓﻬﺘﻒ " ﺯﻳﺎﺩ " :
ﺃﻧﺎ ﻣﺶ ﺣﺎﺑﺐ ﺍﺳﺘﻨﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﺍﻟﻤﻘﺮﻓﺔ ﺩﻯ
ﺛﻢ ﺃﺷﺎﺭ ﺍﻟﻰ ﺑﻌﺾ ﺍﻟﻔﺘﻴﺎﺕ ﻭﺍﻟﺸﺒﺎﺏ ﻋﻠﻰ ﺑﻌﺪ ﻋﺪﺓ ﺃﻣﺘﺎﺭ ﻣﻨﻬﻤﺎ ﻭﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﻠﻬﻮﻥ ﻣﻌﺎً ﺑﺠﺮﺃﺓ ﻗﺎﺋﻼً
ﻣﺶ ﺷﺎﻳﻒ ﺍﻟﻤﻨﺎﻇﺮ .. ﺍﻟﻮﺍﺣﺪ ﺣﺎﺳﺲ ﺍﻧﻪ ﻓﻰ ﻣﻜﺎﻥ ﻣﻮﺑﻮﺀ
ﺛﻢ ﺯﻓﺮ ﺑﺤﺪﻩ ﻭﻗﺎﻝ :
ﺃﻧﺎ ﺧﻼﺹ ﻗﺮﻓﺖ ﺑﺄﻩ ﻣﻦ ﺍﻟﺸﻐﻼﻧﻪ ﺩﻯ .. ﺣﺎﺳﺲ ﺑﺠﺪ ﺍﻧﻰ ﻋﺎﻳﺰ ﺃﺳﻴﺐ ﺍﻟﻤﻜﺎﻥ ﺩﻩ .. ﺍﻧﺎ ﺑﻘﺎﻟﻰ ﺳﻨﻴﻦ ﺑﺸﺘﻐﻞ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻴﺎﺣﺔ ﻟﻤﺎ ﺟﺒﺖ ﺃﺧﺮﻯ ﺧﻼﺹ
ﻗﺎﻝ " ﺁﺩﻡ " ﺑﺜﻘﻪ :
ﻣﺘﻘﻠﻘﺶ ﻫﻼﻗﻰ ﺣﻞ
ﺍﻟﺘﻔﺖ ﺍﻟﻴﻪ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻗﺎﺋﻼً :
ﺣﻞ ﺍﻳﻪ ؟
ﻗﺎﻝ " ﺁﺩﻡ " ﻭﻗﺪ ﻟﻤﻌﺖ ﻋﻴﻨﺎﻩ ﺑﻠﺆﻡ :
ﺑﻜﺮﺓ ﺗﻌﺮﻑ
ﺛﻢ ﻋﺎﺩ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺒﺤﺮ ﺃﻣﺎﻣﻪ ﻭﻫﻮ ﻋﺎﺯﻡ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺘﻤﺴﻚ ﺑـ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﻜﻞ ﻣﺎ ﺃﻭﺗﻰ ﻣﻦ ﻗﻮﺓ
ﺣﺎﻭﻟﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻓﻰ ﺍﻷﻳﺎﻡ ﺍﻟﺘﺎﻟﻴﻪ ﺍﺷﻐﺎﻝ ﻧﻔﺴﻬﺎ ﺑﻌﻤﻠﻬﺎ ﻭﻧﺴﻴﺎﻥ ﻣﺎ ﺣﺪﺙ .. ﻛﺎﻧﺖ ﺗﺸﻌﺮ ﺑﺎﻟﺤﺰﻥ ﻭﺍﻷﻟﻢ ﻋﻨﺪﻣﺎ ﺗﺮﻯ ﺍﺛﻨﺎﻥ ﻳﻨﻈﺮﺍﻥ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺛﻢ ﺗﻨﺤﻰ ﺍﺣﺪﺍﻫﻤﺎ ﻭﺗﻬﻤﺲ ﻓﻰ ﺃﺫﻥ ﺍﻷﺧﺮﻯ .. ﻟﻜﻨﻬﺎ ﺣﺎﻭﻟﺖ ﺃﻥ ﺗﺤﺘﺴﺐ ﺃﺟﺮ ﺫﻟﻚ ﺍﻟﺒﻼﺀ ﺍﻟﺬﻯ ﻭﻗﻊ ﺑﻬﺎ .. ﻛﺎﻧﺖ ﺗﻌﻤﻞ ﺑﻬﻤﺔ ﻭﻧﺸﺎﻁ ﻟﻜﻰ ﺗﺮﻫﻖ ﻋﻘﻠﻬﺎ ﻭﺟﺴﺪﻫﺎ ﺣﺘﻰ ﻟﻢ ﻳﻌﺪ ﻟﺪﻳﻬﺎ ﻗﺪﺭﺓ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺘﻔﻜﻴﺮ ﻓﻰ ﻫﻤﻮﻣﻬﺎ .. ﻟﻜﻦ ﺍﻟﺴﺆﺍﻝ ﻋﻦ ﺳﺮ ﺍﻫﺘﻤﺎﻡ " ﺁﺩﻡ " ﺑﻬﺎ ﻇﻞ ﻓﻰ ﺭﺃﺳﻬﺎ ﺑﻼ ﺍﺟﺎﺑﺔ ..
ﻣﺎﺭﺳﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻋﻤﻠﻬﺎ ﺍﻟﻤﻌﺘﺎﺩ ﻓﻰ ﺻﺎﻟﺔ ﺍﻷﻟﻌﺎﺏ ﺍﻟﺮﻳﺎﺿﻴﺔ .. ﻛﺎﻧﺖ ﺗﺸﻌﺮ ﺑﺴﻌﺎﺩﺓ ﺑﺎﻟﻐﺔ ﻟﻤﻤﺎﺭﺳﺔ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻻﻧﻪ ﻳﺸﺠﻌﻠﻬﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻌﺐ ﻫﻰ ﺍﻷﺧﺮﻯ ﻭﻣﺸﺎﺭﻛﺔ ﻫﺆﻻﺀ ﺍﻟﻔﺘﻴﺎﺕ ﻓﻰ ﻣﺤﺎﻭﻟﺔ ﺍﻧﺰﺍﻝ ﻭﺯﻧﻬﺎ .. ﻋﻠﻤﺖ ﻣﻨﻬﻢ ﻭﺻﻔﺎﺕ ﻣﺠﺮﺑﺔ ﻓﻰ ﻓﻘﺪﺍﻥ ﺍﻟﻮﺯﻥ ﻭﻛﻮﻧﺖ ﻣﺠﻤﻮﻋﺔ ﻣﻦ ﺍﻟﻔﺘﻴﺎﺕ ﻟﻴﺸﺠﻌﻮﺍ ﺑﻌﻀﻬﻦ ﺍﻟﺒﻌﺾ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺴﻴﺮ ﻋﻠﻰ ﺃﺣﺪ ﺍﻷﻧﻈﻤﺔ ﺍﻟﻐﺌﺎﺷﻴﺔ ﻟﻔﻘﺪﺍﻥ ﺍﻟﻮﺯﻥ .. ﻭﻛﺎﻧﺖ ﻫﻰ ﻗﺎﺋﺪﺓ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﻤﺠﻤﻮﻋﺔ .. ﺷﻌﺮﺕ ﺑﺎﻟﺤﻤﺎﺱ ﺍﻟﺸﺪﻳﺪ ﻓﻰ ﻣﻮﺍﺻﻠﺔ ﺍﻟﻨﻈﺎﻡ ﺍﻟﻐﺬﺍﺋﻲ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﻤﺮﺓ .. ﻓﻠﻜﻢ ﺑﺪﺃﺕ ﻓﻰ ﺍﻷﻧﻈﻤﺔ ﻭﺍﻟﺘﻰ ﻛﺎﻥ ﻣﺼﻴﺮﻫﺎ ﺍﻟﻔﺸﻞ ﺍﻟﺬﺭﻳﻊ ﻟﻘﻠﺔ ﺣﻤﺎﺳﺘﻬﺎ ﻭﻟﻘﻠﺔ ﻋﺰﻳﻤﺘﻬﺎ .. ﺍﻣﺎ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﻤﺮﺓ ﻓﺎﻷﻣﺮ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻛﺎﻧﺖ ﻭﻷﻭﻝ ﻣﺮﺓ ﻣﻨﺬ ﻓﺘﺮﺓ ﻃﻮﻳﻠﺔ ﺗﺸﻌﺮ ﺑﺎﻟﺴﻼﻡ ﺍﻟﺪﺍﺧﻠﻰ ﻣﻊ ﻧﻔﺴﻬﺎ .. ﻭﻛﺄﻧﻬﺎ ﺗﺼﺎﻟﺤﺖ ﻣﻌﻬﺎ .. ﻭﺑﺪﺃﺕ ﻓﻰ ﺍﻟﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﻧﻔﺴﻬﺎ ﺑﺸﺊ ﻣﻦ ﺍﻹﻳﺠﺎﺑﻴﺔ .. ﺍﻧﻬﺖ ﻛﺘﺎﺑﺔ ﺍﻟﺘﻘﺮﻳﺮ ﺍﻹﺷﺮﺍﻓﻰ ﺍﻟﺬﻯ ﻃﻠﺒﻪ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻣﻦ ﻛﻞ ﻣﺸﺮﻓﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﻭﺗﺴﻠﻴﻤﻪ ﻟﻪ ﻓﻰ ﻧﻬﺎﻳﺔ ﻛﻞ ﺍﺳﺒﻮﻉ .. ﺫﻫﺒﺖ ﻓﻰ ﺍﺗﺠﺎﻩ ﻣﻜﺘﺒﻪ ﺗﻘﺪﻡ ﻗﺪﻣﺎً ﻭﺗﺆﺧﺮ ﺍﻷﺧﺮﻯ .. ﻻ ﺗﻌﻠﻢ ﻟﻤﺎ ﻳﻌﺘﺮﻳﻬﺎ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺘﻮﺗﺮ ﺍﻟﺸﺪﻳﺪ ﻛﻠﻤﺎ ﺻﺎﺩﻓﺘﻪ ﺃﻭ ﺗﺤﺪﺛﺖ ﻣﻌﻪ .. ﺣﺎﻭﻟﺖ ﺍﻟﺒﺤﺚ ﻋﻦ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻹﻋﻄﺎﺋﻬﺎ ﺍﻟﻤﻠﻒ ﻟﺘﺴﻠﻤﻪ ﺑﺪﻻً ﻣﻨﻬﺎ .. ﻻﻧﻬﺎ ﺷﻌﺮﺕ ﺃﻧﻬﺎ ﻻﻥ ﺗﻤﻠﻚ ﺍﻟﺠﺮﺍﺓ ﻟﻤﻮﺍﺩﻫﺘﻪ ﻭﺧﺎﺻﺔ ﺑﻌﺪﻣﺎ ﺣﺪﺙ ﻓﻰ ﺍﻹﺟﺘﻤﺎﻉ .. ﺗﻮﺟﻬﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺍﻟﻰ ﻣﻜﺘﺐ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻭﺳﻠﻤﺘﻪ ﺗﻘﺮﻳﺮ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻋﻦ ﺻﺎﻟﺔ ﺍﻷﻟﻌﺎﺏ ﺍﻟﺮﻳﺎﺿﻴﺔ .. ﺗﻔﺤﺺ ﺍﻟﻤﻠﻒ ﺑﻨﻈﺮﺓ ﺳﺮﻳﻌﺔ ﻭﻗﺒﻞ ﺃﻥ ﺗﻐﺎﺩﺭ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺃﻭﻗﻔﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً :
ﻫﻰ ﻟﺴﻪ ﻣﻀﺎﻳﻘﺔ ﻣﻨﻰ ؟
ﻗﺎﻟﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻔﻮﺭ :
ﻻ ﺑﺎﻟﻌﻜﺲ .. ﺩﻯ ﻣﺤﺮﺟﺔ ﻣﻨﻚ ﺟﺪﺍً .. ﻋﺸﺎﻥ ﺍﻟﻠﻰ ﺣﺼﻞ ﻭﺍﻧﻬﺎ ﻓﻬﻤﺘﻚ ﻏﻠﻂ ﻓﻰ ﺍﻹﺟﺘﻤﺎﻉ
ﺃﻭﻣﺄ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﺮﺃﺳﻪ ﻭﻏﺎﺩﺭﺕ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺍﻟﻤﻜﺘﺐ
ﺃﻧﻬﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻋﻤﻠﻬﺎ ﻭﺷﻌﺮﺕ ﺑﺎﻹﺭﻫﺎﻕ ﻭﺍﻟﺠﻮﻉ ﻓﺘﻮﺟﻬﺖ ﺍﻟﻰ ﺍﻹﺳﺘﺮﺍﺣﺔ ﺍﻟﻤﺨﺼﺼﺔ ﻟﻠﻤﻮﻇﻔﻴﻦ .. ﺟﻠﺴﺖ ﻋﻠﻰ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﻟﻄﺎﻭﻻﺕ ﻭﺑﺪﺃﺕ ﻓﻰ ﺗﻨﺎﻭﻝ ﻃﻌﺎﻣﻬﺎ .. ﺳﻤﻌﺖ ﻓﺘﺎﺗﻴﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﻄﺎﻭﻟﺔ ﺑﺨﻠﻔﻬﺎ ﺗﻘﻮﻝ ﺍﺣﺪﺍﻫﻤﺎ ﻟﻼﺧﺮﻯ :
ﻻ ﺑﺲ ﻓﻰ ﻧﺎﺱ ﻣﺤﺘﺮﻣﺔ ﺑﺮﺩﻩ
ﺭﺩﺕ ﺍﻻﺧﺮﻯ ﻗﺎﺋﻠﻪ :
ﺃﻳﻮﺓ ﻓﻰ ﻧﺎﺱ ﻣﺤﺘﺮﻣﺔ ﺑﺲ ﺍﻟﻠﻰ ﺍﺳﻤﻪ " ﻋﻠﻰ " ﺩﻩ ﺭﺍﺟﻞ ﻗﻠﻴﻞ ﺍﻷﺩﺏ ﺑﻴﺒﺺ ﻟﻠﺒﻨﺎﺕ ﺑﺼﺎﺕ ﻭﺣﺸﻪ ﻭﺍﺗﺤﺮﺵ ﺑﻴﺎ ﻗﺒﻞ ﻛﺪﻩ
ﺍﻧﺤﺸﺮ ﺍﻟﻄﻌﺎﻡ ﻓﻰ ﺣﻠﻖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " .. ﺍﻣﺘﺪﺕ ﻳﺪﻫﺎ ﺍﻟﻰ ﻛﻮﺏ ﺍﻟﻤﺎﺀ ﻭﺗﻨﺎﻭﻟﺖ ﻋﺪﺓ ﺭﺷﻔﺎﺕ ﻣﻨﻪ ﻭﻫﻰ ﺗﺴﻤﻊ ﺍﻟﺘﺎﺓ ﺗﻘﻮﻝ :
ﻣﻌﺎﻛﻰ ﺣﻖ ﺃﻧﺎ ﺑﺮﺩﻩ ﻣﺒﺮﺗﺎﺣﻠﻮﺵ ﺧﺎﻟﺺ ﺣﺘﻰ ﺑﻔﻜﺮ ﻧﺸﺘﻜﻴﻪ ﻟﻸﺳﺘﺎﺫ " ﻛﺮﻳﻢ " .. ﻫﻮ ﺭﺍﺟﻞ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻭﺃﻛﻴﺪ ﻫﻴﻤﺸﻴﻪ
ﻗﺎﻝ ﺍﻟﻔﺘﺎﺓ :
ﻳﺎ ﺳﺘﻰ ﻣﺶ ﻋﺎﻳﺰﻳﻦ ﻣﺸﺎﻛﻞ .. ﻣﻤﻜﻦ " ﻋﻠﻰ " ﺩﻩ ﻳﻘﻮﻝ ﺍﻧﻨﺎ ﺑﻨﺘﺒﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺷﻜﻠﻨﺎ ﺍﺣﻨﺎ ﺍﻟﻠﻰ ﻫﻴﻜﻮﻥ ﻭﺣﺶ
ﺑﺪﺍ ﺍﻟﺪﻣﻮﻉ ﻓﻰ ﻋﻴﻨﻲ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻭﺗﺠﻌﺪ ﺟﺒﻴﻨﻬﺎ ﺑﻘﻮﺓ ﻭﻫﻰ ﺗﺘﺬﻛﺮ ﺗﺤﺮﺷﺎﺕ " ﻫﺎﻧﻰ " ﺑﻬﺎ ﻭﺍﻟﺘﻰ ﻛﺎﺩﺕ ﺃﻥ ﺗﺘﻨﺴﺎﻫﺎ ﻭﺗﻨﺴﻰ ﻛﻞ ﻣﺎ ﺣﺪﺙ ﻗﺒﻞ ﻗﺪﻭﻣﻬﺎ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ .. ﻟﻜﻦ ﻫﺎ ﻫﻰ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﺬﻛﺮﻳﺎﺕ ﺍﻟﻜﺮﻳﻬﺔ ﺗﻌﻮﺩ ﻟﺘﻄﻔﻮ ﻋﻠﻰ ﺳﻄﺢ ﺫﻛﺮﻳﺎﺗﻬﺎ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ .. ﻗﺎﻣﺖ ﻣﻦ ﻓﻮﺭﻫﺎ ﻭﺃﻟﻘﺖ ﻧﻈﺮﺓ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻔﺘﺎﺗﺎﻥ ﺛﻢ ﺗﻮﺟﻬﺖ ﻣﻨﻄﻘﺔ ﻛﺎﻟﺴﻬﻢ ﺗﺒﺤﺚ ﻋﻦ ... " ﻋﻠﻰ " !
ﻛﺎﻧﺖ ﺗﺸﻌﺮ ﺑﺒﺮﻛﺎﻥ ﻏﻀﺐ ﺑﺪﺍﺧﻠﻬﺎ .. ﻛﺎﺩﺕ ﺃﻥ ﺗﺄﺗﻰ ﺑﻤﺎ ﻓﻰ ﻣﻌﺪﺗﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﺘﺬﻛﺮ ﺍﺿﻄﺮﺍﺭﻫﺎ ﻟﻺﺳﺘﺴﻼﻡ ﻟـ " ﻫﺎﻧﻰ " ﺑﺴﺒﺐ ﺧﻮﻓﻬﺎ ﻭﺟﺒﻨﻬﺎ .. ﺍﻋﺎﺩﺕ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﻔﺘﺎﺓ ﻓﻰ ﻋﻘﻠﻬﺎ ﻭﺷﻌﻮﺭﻫﺎ ﺑﺎﻟﺨﻮﻑ ﻣﻦ ﺍﻟﻜﻼﻡ ﻭﺍﻟﺘﺤﺪﺙ ﺑﻤﺎ ﻳﺤﺪﺙ ﻣﻌﻬﺎ . ﺗﺨﻴﻠﺖ " ﻋﻠﻰ " ﻭﻫﻮ ﻳﻔﻌﻞ ﻣﻊ ﺍﻟﻔﺘﺎﺓ ﻛﻤﺎ ﻓﻌﻞ " ﻫﺎﻧﻰ " ﻣﻌﻬﺎ .. ﺃﺧﺬ ﻏﻀﺒﻬﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺘﺰﺍﻳﺪ ﺍﻟﻰ ﺃﻥ ﻭﺻﻞ ﻟﻘﻤﺘﻪ .. ﻫﺎ ﻫﻰ ﻭﺟﺪﺕ ﻣﺒﺘﻐﺎﻫﺎ " ﻋﻠﻰ " ﺟﺎﻟﺲ ﻋﻠﻰ ﺃﺣﺪ ﺍﻟﻤﻘﺎﻋﺪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﺪﻳﻘﺔ ﺍﻧﻄﻠﻘﺖ ﻓﻰ ﺍﺗﺠﺎﻫﻪ .. ﻭﻗﻔﺖ ﺃﻣﺎﻣﻪ ﻭﻫﻰ ﺗﺼﺮﺥ ﻓﻴﻪ ﺑﻐﻀﺐ ﻫﺎﺩﺭ :
ﻋﺎﻣﻞ ﻓﻴﻬﺎ ﺭﺍﺟﻞ ﻣﺤﺘﺮﻡ .. ﻫﻮ ﺩﻩ ﺑﺄﻩ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺍﻟﻠﻰ ﺭﺑﻨﺎ ﻗﺎﻝ ﻋﻠﻴﻪ
ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ " ﻋﻠﻰ ﺑﺪﻫﺸﺔ ﺷﺪﻳﺪﺓ ﻭﻫﻮ ﻳﺤﺎﻭﻝ ﺍﺳﺘﻴﻌﺎﺏ ﻣﺎ ﺗﻘﻮﻝ .. ﻓﺄﻛﻤﻠﺖ ﺑﻐﻀﺐ :
ﺍﻧﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺣﻘﻴﺮ ﻭﻣﻌﻨﺪﻛﺶ ﺃﺧﻼﻕ ﻭﺃﻧﺎ ﻣﺶ ﻫﺴﻜﺖ ﺃﻧﺎ ﻫﻘﻮﻝ ﻷﺳﺘﺎﺫ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻭﻟﻮ ﻣﻌﻤﻠﺶ ﺣﺎﺟﺔ ﻭﻃﺮﺩﻙ ﻣﻦ ﻫﻨﺎ ﺃﻧﺎ ﻫﺴﻴﺐ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﺩﻯ ﻻﻥ ﻣﻴﺸﺮﻓﻨﻴﺶ ﺍﻧﻰ ﺃﺷﺘﻐﻞ ﻣﻊ ﻭﺍﺣﺪ ﺳﺎﻓﻞ ﺯﻳﻚ
ﻗﺎﻟﺖ ﺫﻟﻚ ﺛﻢ ﻏﺎﺩﺭﺕ ﻣﺴﺮﻋﺔ .. ﺍﻣﺘﻘﻊ ﻭﺟﻪ " ﻋﻠﻰ " ﺑﺸﺪﺓ ﻭﻫﻮ ﻳﺴﺘﻤﻊ ﺍﻟﻰ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﻜﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﺘﻰ ﺍﻧﻬﺎﻟﺖ ﺑﻬﺎ ﻋﻠﻴﻪ .. ﻫﺐ ﻭﺍﻗﻔﺎً ﻭﺭﻛﺾ ﺧﻠﻔﻬﺎ ﺛﻢ ﻭﻗﻒ ﺃﻣﺎﻣﻬﺎ ﻳﻤﻨﻌﻬﺎ ﻣﻦ ﺍﻟﺘﺤﺮﻙ ﻭﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺑﻐﻀﺐ ﻗﺎﺋﻼً :
ﺍﻳﻪ ﺍﻟﻠﻰ ﺍﻧﺘﻰ ﺑﺘﻘﻮﻟﻴﻪ ﺩﻩ
ﺻﺎﺣﺖ ﺑﻐﻀﺐ ﻣﺘﻬﻜﻤﺔ :
ﺃﻳﻮﺓ ﻣﺜﻞ ﻣﺜﻞ .. ﻣﺎ ﺍﻧﺖ ﺭﺍﺋﻊ ﺃﻭﻯ ﻓﻰ ﺍﻟﺘﻤﺜﻴﻞ ﺍﻧﺖ ﻋﺎﺭﻑ ﻛﻮﻳﺲ ﺃﻧﺎ ﺑﺘﻜﻠﻢ ﻋﻦ ﺍﻳﻪ
ﻛﺎﺩ " ﻋﻠﻰ " ﺃﻥ ﻳﺠﻦ ﻣﻦ ﺣﺪﻳﺜﻬﺎ ﻭﺍﺳﻠﻮﺑﻬﺎ ﻓﺼﺎﺡ ﺑﻐﻀﺐ :
ﻭﺍﻟﻠﻪ ﻣﺎ ﻓﺎﻫﻢ ﺍﻧﺘﻰ ﺑﺘﺘﻜﻠﻤﻰ ﻋﻦ ﺍﻳﻪ ﺑﺎﻟﻈﺒﻂ ﻭﻻ ﻓﺎﻫﻢ ﺍﻧﺘﻰ ﻟﻴﻪ ﺑﺘﺸﺘﻤﻴﻨﻲ ﻛﺪﻩ
ﻗﺎﻟﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻭﻫﻰ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻴﻪ ﺑﺈﺷﻤﺌﺰﺍﺯ :
ﺳﻤﻌﺖ ﺑﻨﺘﻴﻦ ﻭﻫﻤﺎ ﺑﻴﺘﻜﻠﻤﻮﺍ ﻣﻊ ﺑﻌﺾ ﻓﻰ ﺍﻟﻜﺎﻓﻴﺘﻴﺮﻳﺎ ﻋﻦ ﺍﻟﻠﻰ ﺍﻧﺖ ﺑﺘﻌﻤﻠﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﻨﺎﺕ ﻭﺗﺤﺮﺷﺎﺗﻚ ﺑﻴﻬﻢ ﻭﻧﻈﺮﺍﺗﻚ ﻟﻴﻬﻢ .. ﺍﻧﺖ ﺑﺠﺪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺣﻘﻴﺮ ﺃﻭﻯ ﺑﺠﺪ .. ﻭﺭﺍﺳﻢ ﻧﻔﺴﻚ ﻭﻋﺎﻣﻞ ﺍﻧﻚ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺑﺲ ﺃﻫﻮ ﺭﺑﻨﺎ ﻛﺸﻔﻚ ﻋﻠﻰ ﺣﻘﻴﻘﺘﻚ
ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ " ﻋﻠﻰ " ﺑﺄﻋﻴﻦ ﺗﺸﻊ ﻏﻀﺒﺎً ﻭﻫﻮ ﻳﻀﻢ ﻗﺒﻀﺘﻰ ﻳﺪﻩ ﺑﻘﻮﺓ ﺣﺘﻰ ﺍﺑﻴﻀﺖ ﺃﺻﺎﺑﻌﻪ ﻭﻫﺮﺏ ﺍﻟﺪﻡ ﻣﻨﻬﺎ .. ﻗﺎﻝ ﺑﺼﺮﺍﻣﺔ :
ﻭﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﻟﻮ ﻣﻜﻨﺘﻴﺶ ﺑﻨﺖ ﺃﻧﺎ ﻛﻨﺖ ﻋﺮﻓﺖ ﺷﻐﻠﻰ ﻣﻌﺎﻛﻰ .. ﻣﻴﻦ ﺍﻟﺒﻨﺘﻴﻦ ﺍﻟﻠﻰ ﺑﺘﻘﻮﻟﻰ ﺍﻧﻚ ﺳﻤﻌﺘﻴﻬﻢ ﺑﻴﺘﻜﻠﻤﻮﺍ ﻋﻨﻰ ؟
ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻭﻗﺪ ﺷﻌﺮﺕ ﺑﺒﻌﺾ ﺍﻟﺨﻮﻑ ﻣﻦ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﻋﻴﻨﻴﻪ ﺍﻟﻐﺎﺿﺒﺔ ﻓﻠﻢ ﻳﺴﺒﻖ ﻟﻬﺎ ﺃﻥ ﺭﺃﺗﻪ ﻏﺎﺿﺒﺎً ﻫﻜﺬﺍ .. ﻗﺎﻟﺖ ﺑﺘﻮﺗﺮ :
ﺃﻋﺪﻳﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﻜﺎﻓﻴﺘﻴﺮﻳﺎ
ﺃﺷﺎﺭ ﻟﻬﺎ ﺑﺤﺰﻡ ﺃﻥ ﺗﻠﺤﻖ ﺑﻪ ﻭﻗﺎﻝ :
ﻭﺭﻳﻬﻤﻠﻰ
ﺫﻫﺒﺖ ﻣﻌﻪ ﻓﻰ ﺍﺗﺠﺎﻩ ﺍﻟﻜﺎﻓﻴﺘﺮﻳﺎ .. ﺣﻤﺪﺕ ﺍﻟﻠﻪ ﺃﻥ ﺍﻟﻔﺘﺎﺗﺎﻥ ﻣﺎﺯﻟﺘﺎ ﻓﻰ ﻣﻌﻘﺪﻳﻬﻤﺎ .. ﺃﺷﺎﺭﺕ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻓﻰ ﺍﺗﺠﺎﻩ ﻃﺎﻭﻟﺘﻬﻤﺎ ﻓﺈﺗﺠﻪ ﺍﻟﻴﻬﻤﺎ " ﻋﻠﻰ " .. ﺑﻤﺠﺮﺩ ﺃﻥ ﺭﺃﻭﻩ ﺗﻮﻗﻔﻮﺍ ﻋﻦ ﺍﻟﻜﻼﻡ .. ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﻤﺎ " ﻋﻠﻰ " ﺑﻐﻀﺐ ﻗﺎﺋﻼً ﻭﻫﻮ ﻳﺤﺎﻭﻝ ﺃﻥ ﻳﺘﺤﻜﻢ ﻓﻰ ﺃﻋﺼﺎﺑﻪ :
ﺃﻧﺎ ﻋﻤﻠﺖ ﺍﻳﻪ ﺑﺎﻟﻈﺒﻂ ؟ .. ﺍﻳﻪ ﺍﻟﻠﻰ ﻗﻮﻟﺘﻮﻩ ﻋﻨﻰ ؟
ﻭﻗﻔﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺗﺮﺍﻗﺐ ﻣﺎ ﻳﺤﺪﺙ ﺑﺈﻫﺘﻤﺎﻡ ﻭﻗد
لقراءة البارت السادس والعشرون من هنا