قصة جواد بلا فارس البارت التاسع والعشرون 29 بقلم مني سلامه

 قصة جواد بلا فارس

البارت التاسع والعشرون 29

بقلم مني سلامه

ﺗﻤﺪﺩﺕ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻓﻰ ﻇﻼﻡ ﻏﺮﻓﺘﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﺴﻤﻊ ﺗﺮﺩﺩ ﻛﻠﻤﺎﺕ " ﺁﺩﻡ " ﻓﻰ ﻋﻘﻠﻬﺎ .. ﺗﻨﻬﺪﺕ ﺑﻘﻮﺓ ﻭﻫﻰ ﺗﺸﻌﺮ ﺑﺤﻴﺮﺓ ﻛﺒﻴﺮﺓ ﺑﺪﺍﺧﻠﻬﺎ .. ﺧﺎﺻﺔ ﺑﻌﺪﻣﺎ ﺃﺧﺒﺮﻫﺎ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﻌﺪ ﻋﻮﺩﺗﻪ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺒﻴﺖ ﺑﺘﻘﺪﻡ " ﺃﺣﻤﺪ " ﻟﺨﻄﺒﺘﻬﺎ .. ﻭﺃﻧﻪ ﻟﻦ ﻳﺮﺣﻞ ﻣﻦ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﻗﺒﻞ ﺃﻥ ﻳﺤﺼﻞ ﻋﻠﻰ ﺭﺩﻫﺎ .. ﻭﻃﻠﺐ ﻣﻨﻬﺎ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﺳﺘﺨﺎﺭﺓ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﺰ ﻭﺟﻞ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻷﻣﺮ

ﻋﺎﻭﺩﺕ ﺍﻟﺘﻔﻜﻴﺮ ﻓﻰ " ﺁﺩﻡ " ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ .. ﻛﻴﻒ ﻳﻄﻠﺐ ﻣﺴﺎﻣﺤﺘﻬﺎ .. ﻛﻴﻒ ﺗﺴﺘﻄﻴﻊ ﺃﻥ ﺗﻔﻌﻞ .. ﺃﻳﻈﻦ ﺃﻥ ﺃﺧﻄﺎﺋﻪ ﺑﺘﻠﻚ ﺍﻟﺴﻬﻮﻟﺔ ﺍﻟﺘﻰ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻤﻜﻦ ﻏﻔﺮﺍﻧﻬﺎ .. ﻛﻴﻒ ﺗﺜﻖ ﺑﻪ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ .. ﻛﻴﻒ ﺗﺜﻖ ﺑﺤﺒﻪ ﻭﻣﺸﺎﻋﺮﻩ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ .. ﻛﻴﻒ ﺗﺜﻖ ﺃﻧﻪ ﺗﺎﺏ ﺑﺎﻟﻔﻌﻞ .. ﻟﻦ ﺗﺴﺘﻄﻴﻊ ﺃﻥ ﺗﺘﺤﻤﻞ ﺻﺪﻣﺔ ﺃﺧﺮﻯ .. ﻳﻜﻔﻴﻬﺎ ﻣﺎ ﻻﻗﺖ ﻓﻰ ﺍﻟﻔﺘﺮﺓ ﺍﻟﻤﺎﺿﻴﺔ ﻣﻦ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﻣﺆﻟﻤﺔ .. ﻟﻜﻦ ﺟﺰﺀ ﺁﺧﺮ ﻣﻦ ﻧﻔﺴﻬﺎ ﻳﻘﻮﻝ .. ﻟﻤﺎ ﻻ ﺗﻌﻄﻴﻨﻪ ﻓﺮﺻﻪ .. ﻟﻤﺎ ﻻ ﺗﺼﺪﻗﻴﻪ ﺧﺎﺻﺔ ﻭﺍﻧﻚِ ﻓﻘﺪﺕِ ﺍﻵﻥ ﻛﻞ ﺷﺊ .. ﻓﻤﺎﺫﺍ ﻳﺮﻳﺪ ﻣﻨﻚِ ﻏﻴﺮ ﺣﺒﻚِ ﻭﻗﻠﺒﻚِ .. ﺍﻟﻠﻪ ﻳﻐﻔﺮ ﻟﻠﻌﺒﺪ ﻣﺎﻟﻢ ﻳﻐﺮﻏﺮ .. ﻓﻜﻴﻒ ﻻ ﺗﻐﻔﺮﻳﻦ ﺃﻧﺖِ .. ﺃﻧﺖِ ﺃﻳﻀﺎً ﻓﻰ ﺣﺎﺟﺔ ﺃﻥ ﺗﻄﻠﺒﻰ ﻣﻐﻔﺮﺓ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﺭﺿﻮﺍﻧﻪ .. ﻓﻠﻜﻢ ﻋﺼﻴﺘﻴﻪ .. ﻣﺎﺫﺍ ﺳﻴﻜﻮﻥ ﺷﻌﻮﺭﻙ ﻟﻮ ﺭﻓﺾ ﺗﻮﺑﺘﻚِ .. ﺃﻟﻦ ﺗﻤﻮﺗﻴﻦ ﻗﻬﺮﺍً ﻭﻛﻤﺪﺍً .. ﺃﻃﻠﻘﺖ ﺗﻨﻬﻴﺪﺓ ﺃﺧﺮﻯ ﺛﻢ ﻗﺎﻣﺖ ﻣﻦ ﻣﻀﺠﻌﻬﺎ ﻭﺗﻮﺿﺄﺕ ﻭﺻﻠﺖ ﺭﻛﻌﺎﺕ ﺍﻟﻘﻴﺎﻡ ﺍﻟﺘﻰ ﺗﺼﻠﻴﻬﺎ ﻛﻞ ﻟﻴﻠﺔ .. ﻭﺑﻌﺪﻣﺎ ﺍﻧﺘﻬﺖ ﻭﻗﺒﻞ ﺃﻥ ﺗﺼﻠﻰ ﺍﻟﻮﺗﺮ .. ﺻﻠﺖ ﺻﻼﺓ ﺍﺳﺘﺨﺎﺭﺓ !

ﻭﺃﺛﻨﺎﺀ ﺳﺠﻮﺩﻫﺎ ﻭﺃﺛﻨﺎﺀ ﺗﺮﺩﻳﺪﻫﺎ ﻟﺪﻋﺎﺀ ﺍﻻﺳﺘﺨﺎﺭﺓ .. ﺍﺳﺘﺸﻌﺮﺕ ﺃﻧﻬﺎ ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻱ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﺰ ﻭﺟﻞ ﻭﺃﻧﻬﺎ ﺗﺴﺘﺨﻴﺮﻩ ﻓﻰ ﺃﻣﺮﻫﺎ .. ﻭﻋﻨﺪﻣﺎ ﻭﺻﻠﺖ ﺍﻟﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺠﺰﺀ ﻓﻰ ﺍﻟﺪﻋﺎﺀ :

- ﺍﻟﻠﻬﻢ ﺍﻥ ﻛﺎﻥ " ﺁﺩﻡ " .

ﺗﻮﻗﻔﺖ ﻟﻠﺤﻈﺔ ﻭﻗﺪ ﺍﻧﺘﺒﻬﺖ ﺃﻧﻬﺎ ﺫﻛﺮﺕ ﺍﺳﻢ " ﺁﺩﻡ " ﺑﺪﻻً ﻣﻦ " ﺃﺣﻤﺪ " ﻭﺍﻟﺬﻯ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻔﺘﺮﺽ ﺃﻥ ﺗﺴﺘﺨﻴﺮ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﻦ ﺃﺟﻞ ﺭﻏﺒﺘﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺰﻭﺍﺝ ﻣﻨﻬﺎ .. ﺻﻤﺘﺖ ﻟﻠﺤﻈﺔ .. ﺛﻢ ﻋﺎﻭﺩﻫﺎ ﺧﺸﻮﻋﻬﺎ ﻭﺃﻛﻤﻠﺖ ﺍﻟﺪﻋﺎﺀ ﻛﻤﺎ ﺧﺮﺝ ﻣﻦ ﻗﻠﺒﻬﺎ ﺃﻭﻝ ﻣﺮﺓ :

- ﺍﻟﻠﻬﻢ ﺍﻥ ﻛﺎﻥ " ﺁﺩﻡ " ﺧﻴﺮﺍً ﻟﻰ ﻓﻰ ﺩﻳﻨﻲ ﻭﻣﻌﺎﺷﻰ ﻭﻋﺎﻗﺒﺔ ﺃﻣﺮﻯ ﻓﻴﺴﺮﻩ ﻟﻰ ﻭﺑﺎﺭﻙ ﻟﻰ ﻓﻴﻪ .. ﻭﺍﻟﻠﻬﻢ ﺍﻥ ﻛﺎﻥ " ﺁﺩﻡ " ﺷﺮﺍً ﻟﻰ ﻓﻰ ﺩﻳﻨﻲ ﻭﻣﻌﺎﺷﻰ ﻭﻋﺎﻗﺒﺔ ﺃﻣﺮﻯ ﻓﺎﺻﺮﻓﻪ ﻋﻨﻰ ﻭﺍﺻﺮﻓﻨﻰ ﻋﻨﻪ .. ﺛﻢ ﺍﻗﺪﺭ ﻟﻰ ﺍﻟﺨﻴﺮ ﺣﻴﺚ ﻛﺎﻥ ﻭﺍﺭﺿﻨﻰ ﺑﻪ .. ﺍﻧﻚ ﻋﻠﻰ ﻛﻞ ﺷﺊ ﻗﺪﻳﺮ

ﺍﻧﺘﻬﺖ ﻣﻦ ﺻﻼﺓ ﺍﻟﻔﺠﺮ .. ﻭﻧﺎﻣﺖ ﻣﻞﺀ ﺟﻔﻮﻧﻬﺎ

ﻓﻰ ﺻﺒﺎﺡ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺍﻟﺘﺎﻟﻰ .. ﻭﻗﻔﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻓﻰ ﺍﻟﺸﺮﻓﺔ ﻻ ﺗﺮﻳﺪ ﺍﻹﺟﺘﻤﺎﻉ ﻣﻌﻬﻦ ﻋﻠﻰ ﻣﺎﺋﺪﺓ ﺍﻟﻔﻄﻮﺭ .. ﻓﺂﺧﺮ ﻣﺎ ﺗﺮﻳﺪﻩ ﺍﻵﻥ ﻫﻮ ﺭﺅﻳﺔ " ﺳﻤﺮ " .. ﻛﺎﻥ ﻣﺠﺮﺩ ﻣﺮﺁﻫﺎ ﺃﻣﺮﺍً ﺷﺎﻗﺎً ﻋﻠﻴﻬﺎ .. ﻛﻠﻤﺎ ﺭﺃﺗﻬﺎ ﺗﺬﻛﺮﺕ ﺑﺄﻥ " ﻋﻠﻰ " ﻓﻀﻠﻬﺎ ﻫﻰ ﻋﻦ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻟﻨﺴﺎﺀ .. ﻭﺑﺄﻧﻪ ﻳﺮﺍﻫﺎ ﻭﺣﺪﻫﺎ ﺯﻭﺟﺘﻪ ﺍﻟﻤﺴﺘﻘﺒﻠﻴﻪ .. ﻭﺃﻧﻪ ﻣﺎ ﺃﺭﺍﺩ ﺃﺣﺪﺍً ﺳﻮﺍﻫﺎ .. ﻛﺎﻥ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺸﻌﻮﺭ ﻳﻄﻌﻨﻬﺎ .. ﻳﻘﺘﻠﻬﺎ .. ﻳﻌﺬﺑﻬﺎ .. ﻟﻜﻦ ﻟﻸﺳﻒ ﺗﻌﻠﻢ ﺃﻥ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﺃﻥ ﺗﻌﺘﺎﺩﻩ .. ﻓﻠﻌﻠﻬﺎ ﺗﺴﻤﻊ ﻗﺮﻳﺒﺎً ﺧﺒﺮ ﺧﻄﺒﺘﻬﻤﺎ !

ﺗﺴﻠﻠﺖ ﻧﺴﻤﺎﺕ ﺍﻟﺼﺒﺎﺡ ﺗﺪﺍﻋﺐ ﺍﻟﺴﺘﺎﺋﺮ ﺍﻟﻤﻌﻠﻘﺔ ﻋﻠﻰ ﺷﺮﻓﺔ ﺍﻟﺒﻴﺖ .. ﺍﻟﺘﻔﺖ " ﺁﺩﻡ " ﻳﺘﻄﻠﻊ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺴﻤﺎﺀ ﺑﺰﺭﻗﺘﻬﺎ ﻭﻧﻘﺎﺋﻬﺎ .. ﺗﺴﻠﻠﺖ ﺍﻟﻰ ﺃﺫﻧﻴﻪ ﺃﺻﻮﺍﺕ ﺗﻐﺮﻳﺪ ﺍﻟﻌﺼﺎﻓﻴﺮ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺸﺠﺮ .. ﻧﻬﺾ ﻣﻦ ﻣﻜﺎﻧﻪ ﻭﺗﺮﻙ ﺟﺮﻳﺪﺗﻪ ﺍﻟﺼﺒﺎﺣﻴﺔ ﻭﻭﻗﻒ ﻳﺴﺘﻨﺪ ﺍﻟﻰ ﺳﻮﺭ ﺍﻟﺸﺮﻓﺔ .. ﻳﻌﺒﺊ ﺭﺋﺘﻴﻪ ﺑﻬﻮﺍﺀ ﺍﻟﺒﻜﻮﺭ ﺍﻟﻤﻨﻌﺶ .. ﺭﻓﻊ ﺭﺃﺳﻪ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺴﻤﺎﺀ ﻓﻮﻗﻪ .. ﺗﺨﻴﻞ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﺰ ﻭﺟﻞ ﻓﻮﻕ .. ﺑﻌﻴﺪ .. ﻓﻮﻕ ﺳﺒﻊ ﺳﻤﺎﻭﺍﺕ ﻣﻤﺎ ﻳﻘﻒ ﺍﻵﻥ .. ﺗﺄﻣﻞ ﺃﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻓﻮﻕ ﻋﺮﺷﻪ .. ﻣﺴﺘﻮٍ ﻋﻠﻴﻪ .. ﺍﺳﺘﻮﺍﺀ ﻳﻠﻴﻖ ﺑﺠﻼﻟﻪ ﻭﻛﻤﺎﻟﻪ .. ﺗﺨﻴﻞ ﺍﻟﻤﻼﺋﻜﺔ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤﺎﺀ .. ﺗﻠﺒﻰ ﺃﻣﺮ ﺭﺑﻬﺎ .. ﺗﺨﻴﻞ ﺍﻟﺠﻨﺔ ﻭﺧﺎﺯﻧﻬﺎ .. ﺃﺧﺬ ﻳﺘﺴﺎﺀﻝ ﺗُﺮﻯ ﻛﻴﻒ ﺷﻜﻠﻬﺎ .. ﻛﻴﻒ ﻧﻌﻴﻤﻬﺎ .. ﺗُﺮﻯ ﺃﻣﻦ ﺍﻟﻤﻤﻜﻦ ﺃﻥ ﻳﺪﺧﻠﻬﺎ .. ﻣﻦ ﺃﻯ ﺑﺎﺏ ﻳﺪﺧﻞ .. ﺗﺬﻛﺮ ﺍﺣﺪﻯ ﺧﻄﺐ ﺍﻟﺠﻤﻌﺔ ﺍﻟﺘﻰ ﺳﻤﻌﻬﺎ ﻣﻨﺬ ﻓﺘﺮﺓ ﻗﺮﻳﺒﻪ .. ﺃﻥ ﻟﻠﺠﻨﺔ ﺃﺑﻮﺍﺏ ﺛﻤﺎﻧﻴﺔ .. ﺍﺣﺪﺍﻫﺎ ﻳﺴﻤﻰ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺼﻼﺓ .. ﻳﺪﺧﻞ ﻣﻨﻪ ﺍﻟﻤﺼﻠﻮﻥ ﺍﻟﻘﺎﺋﻤﻮﻥ ﺍﻟﺮﺍﻛﻌﻮﻥ ﺍﻟﺴﺎﺟﺪﻭﻥ ﺁﻧﺎﺀ ﺍﻟﻠﻴﻞ ﻭﺃﻃﺮﺍﻑ ﺍﻟﻨﻬﺎﺭ .. ﻭﺍﺣﺪﺍﻫﺎ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺮﻳﺎﻥ ﻭﻳﺪﺧﻞ ﻣﻨﻪ ﺃﻫﻞ ﺍﻟﺼﻴﺎﻡ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﻜﺜﺮﻭﻥ ﻣﻦ ﺻﻴﺎﻡ ﺍﻟﻨﻮﺍﻓﻞ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺍﻟﻔﺮﺍﺋﺾ .. ﻭﺍﺣﺪﺍﻫﺎ ﺑﺎﺏ ﺍﻷﻳﻤﻦ ﻭﻫﻮ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﻤﺘﻮﻛﻠﻴﻦ ﺍﻟﺬﻱ ﻳﺪﺧﻞ ﻣﻨﻪ ﻣﻦ ﻻ ﺣﺴﺎﺏ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﻻﻋﺬﺍﺏ .. ﻭﺍﺣﺪﺍﻫﺎ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺼﺪﻗﺔ .. ﻭﺍﺣﺪﺍﻫﺎ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺤﺞ ﻭﺍﻟﻌﻤﺮﺓ .. ﻭﺍﺣﺪﺍﻫﺎ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺠﻬﺎﺩ ﻓﻰ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻠﻪ .. ﻭﺍﺣﺪﺍﻫﺎ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﻜﺎﻇﻤﻴﻦ ﺍﻟﻐﻴﻆ ﻭﺍﻟﻌﺎﻓﻴﻦ ﻋﻦ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﻌﻔﻮﻥ ﻋﻦ ﻣﻈﺎﻟﻤﻬﻢ .. ﻭﺍﺣﺪﺍﻫﺎ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺘﻮﺑـــﻪ ! .. ﻭﻫﻮ ﻣﻔﺘﻮﺡ ﺩﺍﺋﻤﺎً .. ﻓﻰ ﻛﻞ ﻭﻗﺖ ﻭﻛﻞ ﺣﻴﻦ .. ﺣﺘﻰ ﺗﺸﺮﻕ ﺍﻟﺸﻤﺲ ﻣﻦ ﻣﻐﺮﺑﻬﺎ ..

ﺷﻌﺮ " ﺁﺩﻡ " ﺑﻘﺸﻌﺮﻳﺮﺓ ﺗﺴﺮﻯ ﻓﻰ ﺟﺴﺪﻩ ﻭﻫﻮ ﻳﺘﺬﻛﺮ ﻛﻼﻡ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻋﻦ ﺷﺮﻭﻁ ﺍﻟﺘﻮﺑﺔ ﺍﻟﺼﺎﺩﻗﺔ .. ﻭﺍﻟﺬﻯ ﻛﺎﻥ ﺁﺧﺮﻫﺎ .. ﺭﺩ ﺍﻟﻤﻈﺎﻟﻢ ﺍﻟﻰ ﺃﻫﻠﻬﺎ .. ﺭﻓﻊ ﻧﻈﺮﻩ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺴﻤﺎﺀ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ ﻓﻰ ﻧﻔﺴﻪ .. ﺗًﺮﻯ ﺃﻣﻦ ﺍﻟﻤﻤﻜﻦ ﺃﻥ ﺃﺩﺧﻞ ﺍﻟﺠﻨﺔ ﻣﻦ ﺫﺍﻙ ﺍﻟﺒﺎﺏ .. ﺑــﺎﺏ ﺍﻟﺘﻮﺑــﺔ !

ﺃﺧﺬ ﻧﻔﺴﺎً ﻋﻤﻴﻘﺎً ﺛﻢ ﺩﻟﻒ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺪﺍﺧﻞ .. ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺧﺰﺍﻧﻪ ﺛﻴﺎﺑﻪ ﻭﺍﻧﺘﻘﻰ ﻣﻨﻬﺎ ﻣﺎ ﻳﺮﺗﺪﻳﻪ .. ﺃﻗﺒﻞ ﻋﻠﻰ ﻭﺍﻟﺪﺗﻪ ﻭﻗﺒﻞ ﺭﺃﺳﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً :

- ﻣﺎﻣﺎ .. ﺍﻧﺎ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺍﻟﻘﺎﻫﺮﺓ

ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﺪﻫﺸﺔ ﻗﺎﺋﻠﻪ :

- ﺧﻴﺮ ﻳﺎ ﺍﺑﻨﻰ

ﻗﺎﻝ " ﺁﺩﻡ " ﺑﺤﺰﻡ :

- ﻓﻰ ﺣﺎﺟﺔ ﻣﻬﻤﺔ ﻻﺯﻡ ﺃﻋﻤﻠﻬﺎ

ﻗﺒﻞ ﺭﺃﺳﻬﺎ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ ﻗﺎﺋﻠﻪ :

- ﺍﺩﻋﻴﻠﻲ

ﺭﻓﻊ ﻛﻔﻴﻬﺎ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺴﻜﺎﺀ ﻗﺎﺋﻠﻪ :

- ﺭﺑﻨﺎ ﻳﻬﺪﻳﻚ ﻳﺎ ﺍﺑﻨﻰ ﻭﻳﻨﻮﺭﻟﻚ ﻃﺮﻳﻘﻚ ﻭﻳﺮﺩﻙ ﺑﺎﻟﺴﻼﻣﺔ

ﻟﻢ ﻳﺴﺘﻄﻊ " ﺁﺩﻡ " ﺗﺄﺟﻴﻞ ﻫﺬﺍ ﺍﻷﻣﺮ .. ﻳﺠﺐ ﺃﻥ ﻳﻘﻮﻡ ﺑﻪ .. ﻭﺍﻵﻥ ! .. ﻫﺎﺗﻒ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻟﻴﺨﺒﺮﻩ ﺑﺄﻣﺮ ﺳﻔﺮﻩ .. ﻛﺎﻧﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺍﻟﻰ ﺟﻮﺍﺭ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻓﻰ ﺍﻟﻤﻜﺘﺐ ﻓﺎﺳﺘﻤﻌﺖ ﺍﻟﻰ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ :

- ﺗﻴﺠﻲ ﺑﺎﻟﺴﻼﻣﺔ ﻳﺎ ﺩﻛﺘﻮﺭ

ﺳﺄﻟﺖ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻭﻫﻰ ﺗﺘﻈﺎﻫﺮ ﺑﺎﻹﻧﻬﻤﺎﻙ ﻓﻰ ﺗﻔﺤﺺ ﺍﻷﻭﺭﺍﻕ ﻓﻰ ﻳﺪﻫﺎ :

- ﺧﻴﺮ .. ﻓﻰ ﺣﺎﺟﺔ ﺗﺨﺺ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ؟

ﻗﺎﻝ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻭﻫﻮ ﻳﻌﺎﻭﺩ ﻋﻤﻠﻪ :

- ﻻ ﺩﻛﺘﻮﺭ " ﺁﺩﻡ " ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺍﻟﻘﺎﻫﺮﺓ ﻓﺒﻴﻌﺘﺬﺭ ﺍﻧﻪ ﻣﺶ ﻫﻴﻘﺪﺭ ﻳﻴﺠﻰ ﺍﻟﻨﻬﺎﺭﺩﺓ

ﺷﺮﺩﺕ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻭﻫﻰ ﺗﻔﻜﺮ ﻓﻰ ﺳﺒﺐ ﺳﻔﺮﻩ ﺍﻟﻤﻔﺎﺟﺊ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻘﺎﻫﺮﺓ 

ﻭﻗﻔﺖ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ .. ﻭﻫﻮ ﻣﻨﻬﻤﻚ ﻓﻰ ﺍﺯﺍﺣﺔ ﺑﻌﺾ ﺃﻟﻮﺍﺡ ﺍﻟﺨﺸﺐ ﺍﻟﻤﺒﻌﺜﺮﺓ ﻭﺟﻤﻌﻬﺎ ﻣﻌﺎً ﻓﻰ ﻣﻜﺎﻥ ﻭﺍﺣﺪ .. ﺍﻗﺘﺮﺑﺖ ﻣﻨﻪ .. ﻭﻭﻗﻔﺖ ﺃﻣﺎﻣﻪ .. ﺍﻟﺘﻔﺖ " ﻋﻠﻰ " ﺍﻟﻴﻬﺎ .. ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻟﺒﺮﻫﻪ .. ﺑﺪﺕ ﻟﻪ ﺟﺎﻣﺪﺓ ﺍﻟﻤﻼﻣﺢ .. ﻓﻰ ﻋﻴﻨﻴﻬﺎ ﻧﻈﺮﺓ ﻏﺮﻳﺒﺔ .. ﻏﺾ ﺑﺼﺮﻩ .. ﻭﺍﻋﺘﺪﻝ ﻭﺍﻗﻔﺎً ﻭﻫﻮ ﻳﻨﻔﺾ ﻳﺪﻳﻪ ﻓﻰ ﺑﻌﻀﻬﻤﺎ ﺍﻟﺒﻌﺾ .. ﻗﺎﻟﺖ ﺑﺠﻤﻮﺩ :

- ﻣﻤﻜﻦ ﺃﺳﺄﻟﻚ ﻋﻦ ﺣﺎﺟﺔ؟

ﺗﻤﺘﻢ ﺑﻬﺪﻭﺀ :

- ﺍﺗﻔﻀﻠﻰ

ﺑﻠﻌﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺭﻳﻘﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ :

- ﻟﻮ ﺍﻧﺎ ﺍﺳﺘﻐﻔﺮﺕ ﺭﺑﻨﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺤﺎﺟﺎﺕ ﺍﻟﻠﻰ ﺃﻧﺎ ﻛﻨﺖ ﺑﻌﻤﻠﻬﺎ ﻏﻠﻂ ﻭﻣﻜﻨﺘﺶ ﺃﻋﺮﻑ ﺍﻧﻬﺎ ﻏﻠﻂ .. ﺭﺑﻨﺎ ﻫﻴﺴﺎﻣﺤﻨﻰ ؟

ﺃﻭﻣﺄ ﺑﺮﺃﺳﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ ﺑﺤﻤﺎﺱ :

- ﻃﺒﻌﺎً ﻃﺎﻟﻤﺎ ﺗﻮﺑﺘﻰ ﻣﻦ ﻗﻠﺒﻚ

ﺃﻭﻣﺄﺕ ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ ﺛﻢ ﻗﺎﻟﺖ :

- ﻭﻣﻤﻜﻦ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﺍﻟﻠﻰ ﺣﻮﻟﻴﺎ ﺗﺴﺎﻣﺤﻨﻰ ؟ .. ﻭﻻ ﻫﻴﻔﻀﻠﻮﺍ ﻓﺎﻛﺮﻳﻦ ﺍﻟﺤﺎﺟﺎﺕ ﺍﻟﻐﻠﻂ ﺍﻟﻠﻰ ﻛﻨﺖ ﺑﻌﻤﻠﻬﺎ ؟

ﺻﻤﺖ ﻭﻗﺪ ﺿﺎﻗﺖ ﻋﻴﻨﺎﻩ .. ﺃﻟﻘﻰ ﻋﻠﻰ ﻭﺟﻬﻬﺎ ﻧﻈﺮﺓ ﻳﺤﺎﻭﻝ ﻓﻴﻬﺎ ﺗﺒﻴﻦ ﻣﻘﺼﺪﻫﺎ ﻣﻦ ﺍﻟﺴﺆﺍﻝ .. ﻟﻢ ﺗﻘﺎﺑﻠﻪ ﺍﻻ ﻣﻼﻣﺤﻬﺎ ﺍﻟﺠﺎﻣﺪﺓ ﺍﻟﺨﺎﻟﻴﺔ ﻣﻦ ﺃﻯ ﺍﻧﻔﻌﺎﻝ .. ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﻋﻴﻨﻴﻪ ﻣﺒﺎﺷﺮﺓ .. ﺗﺒﻐﻰ ﺍﺟﺎﺑﻪ ﻟﺴﺆﺍﻟﻬﺎ .. ﻗﺎﻝ ﺑﺤﻴﺮﺓ :

- ﻣﺶ ﻓﺎﻫﻢ ﺳﺆﺍﻟﻚ .. ﺗﻘﺼﺪﻯ ﺻﺤﺎﺑﻚ ﻳﻌﻨﻲ . ﺃﻛﻴﺪ ﻫﻴﻨﺴﻮﺍ ﻭﻳﺘﻌﺎﻣﻠﻮﺍ ﻣﻌﺎﻛﻰ ﺑﻨﺎﺀ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺘﻐﻴﻴﺮ ﺍﻟﻠﻰ ﺣﺼﻠﻚ

ﻗﺎﻟﺖ ﺑﺨﻔﻮﺕ :

- ﻷ ﻣﻘﺼﺪﺵ ﺻﺤﺎﺑﻰ

ﺭﻓﻊ ﻋﻴﻨﻴﻪ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ ﺑﺪﻫﺸﺔ .. ﻫﺬﻩ ﺍﻟﻤﺮﺓ ﻟﻤﺢ ﻧﻈﺮﺓ ﺣﺰﻳﻨﻪ ﻓﻰ ﻋﻴﻨﻴﻬﺎ ﺳﺮﻋﺎﻥ ﻣﺎ ﺃﺧﻔﺘﻬﺎ ﻗﺎﺋﻠﻪ ﺑﺼﻮﺕ ﺣﺎﻭﻟﺖ ﺃﻥ ﻳﺒﺪﻭ ﺑﺎﺭﺩﺍً ﺧﺎﻟﻰ ﻣﻦ ﺃﻯ ﺍﻧﻔﻌﺎﻝ :

- ﺻﺤﻴﺢ ﻧﺴﻴﺖ ﺃﺑﺎﺭﻛﻠﻚ ﻋﻠﻰ ﻛﺘﺐ ﻛﺘﺎﺏ ﺃﺧﺘﻚ .. ﻣﺒﺮﻭﻙ ﻷﺧﺘﻚ .. ﻭﻋﻘﺒﺎﻟﻚ ﺍﻧﺖ ﻭ " ﺳﻤﺮ "

ﻗﺎﻟﺖ ﺫﻟﻚ ﺛﻢ ﺩﺍﺭﺕ ﻋﻠﻰ ﻋﻘﺒﻴﻬﺎ ﺩﻭﻥ ﺃﻥ ﻳﺘﻤﻜﻦ ﻣﻦ ﺍﻟﺮﺩ ﻋﻠﻴﻬﺎ .. ﺷﻌﺮ ﺑﺎﻟﺪﻫﺸﺔ ﻟﻌﻠﻤﻬﺎ ﺑﻤﻮﺿﻮﻉ " ﺳﻤﺮ " .. ﺗُﺮﻯ ﺃﻋﻠﻤﺖ ﻣﻦ " ﺳﻤﺮ " .. ﺃﻫﻰ ﻣﻦ ﺃﺧﺒﺮﺗﻬﺎ .. ﻭﻟﻤﺎﺫﺍ ﻛﺎﻧﺖ ﺗﺘﺤﺪﺙ ﻣﻌﻪ ﺑﺘﻠﻚ ﺍﻟﻄﺮﻳﻘﺔ ﺍﻟﻐﺮﻳﺒﺔ .. ﺗﺮﻙ ﻣﺎ ﺑﻴﺪﻩ ﻭﺗﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻓﻰ ﺍﻟﺼﺎﻟﺔ ﺍﻟﺮﻳﺎﺿﻴﺔ .. ﺍﺗﺼﻞ ﺑﻬﺎ ﻭﺃﺧﺒﺮﻫﺎ ﺃﻧﻪ ﻳﻨﺘﻈﺮﻫﺎ ﺑﺎﻟﺨﺎﺭﺝ ﻟﻌﺪﻡ ﺍﺳﺘﻄﺎﻋﺘﻪ ﺍﻟﺪﺧﻮﻝ ﻓﺎﻟﻤﻜﺎﻥ ﻣﺨﺼﺺ ﻟﻠﻨﺴﺎﺀ ﻓﻘﻂ .. ﺧﺮﺟﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻭﻫﻰ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﻘﻠﻖ ﻭﻗﺎﻟﺖ 

- ﻓﻰ ﺍﻳﻪ ﻳﺎ " ﻋﻠﻰ " ؟

ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ " ﻋﻠﻰ " ﻗﺎﺋﻼً ﺑﺈﻫﺘﻤﺎﻡ :

- ﻫﻰ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻋﺮﻓﺖ ﻣﻨﻴﻦ ﺍﻧﻰ ﻛﻨﺖ ﻣﺘﻘﺪﻡ ﻟـ " ﺳﻤﺮ " .. ﺍﻧﺘﻰ ﺍﻟﻠﻰ ﻗﻮﻟﺘﻴﻠﻬﺎ ﻭﻻ " ﺳﻤﺮ "

ﺗﺤﻮﻟﺖ ﻧﻈﺮﺍﺗﻬﺎ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺪﻫﺸﺔ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ :

- ﺍﻧﺖ ﺍﺯﺍﻯ ﻋﺮﻓﺖ ﺍﻥ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻋﺮﻓﺖ ﺑﻤﻮﺿﻮﻉ " ﺳﻤﺮ " .. ﺍﻧﺘﻮﺍ ﺑﺘﺘﻜﻠﻤﻮﺍ ﻣﻊ ﺑﻌﺾ ﻓﻰ ﻣﻮﺍﺿﻴﻊ ﺧﺎﺻﺔ ﻳﺎ " ﻋﻠﻰ " ؟

ﺯﻓﺮ " ﻋﻠﻰ ﻭﻗﺎﻝ ﺑﻨﻔﺎﺫ ﺻﺒﺮ :

- ﺳﺄﻟﺘﻚ ﻳﺎ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺳﺆﺍﻝ ﺟﺎﻭﺑﻴﻨﻲ ﻋﻠﻴﻪ

ﻗﺎﻟﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻭﻫﻰ ﺗﻌﻘﺪ ﺫﺭﺍﻋﻴﻬﺎ ﺃﻣﺎﻡ ﺻﺪﺭﻫﺎ :

- ﺳﻤﻌﺘﻨﻰ ﻭﺃﻧﺎ ﻭ " ﺳﻤﺮ " ﺑﻨﺘﻜﻠﻢ ﻋﻦ ﺍﻟﻤﻮﺿﻮﻉ ﺩﻩ .. ﻭﻋﺮﻓﺖ ﺍﻧﻚ ﻛﻨﺖ ﻣﺘﻘﺪﻡ ﻟـ " ﺳﻤﺮ " .. ﺍﻧﺖ ﻟﻴﻪ ﻣﻬﺘﻢ ﺑﺎﻟﻤﻮﺿﻮﻉ ﺩﻩ ؟

ﻟﻢ ﻳﺠﻴﺒﻬﺎ .. ﺑﻞ ﺳﺄﻟﻬﺎ ﺑﺈﻫﺘﻤﺎﻡ :

- " ﺳﻤﺮ " ﻛﺎﻧﺖ ﺑﺘﻘﻮﻟﻚ ﺍﻳﻪ ﺑﺎﻟﻈﺒﻂ .. ﻳﻌﻨﻲ ﺍﻳﻪ ﺍﻟﻠﻰ ﺟﺎﺏ ﺳﻴﺮﺓ ﺍﻟﻤﻮﺿﻮﻉ

- ﻣﻔﻴﺶ ﺍﻟﻤﻮﺿﻮﻉ ﺍﺗﻔﺘﺢ ﻓﺠﺄﺓ ﻭﻛﻞ ﺍﻟﻠﻰ ﻗﺎﻟﺘﻪ " ﺳﻤﺮ " ﺍﻧﻬﺎ ﻣﺤﺘﺎﺭﺓ .. ﺻﻠﺖ ﺍﺳﺘﺨﺎﺭﺓ ﺑﺲ ﻣﺶ ﻋﺎﺭﻓﻪ ﺗﺎﺧﺪ ﻗﺮﺍﺭ

ﺃﻭﻣﺄ " ﻋﻠﻰ " ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ ﻭﺻﻤﺖ ﻟﺒﺮﻫﻪ .. ﺛﻢ ﻗﺎﻝ :

- ﻭ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " .. ﻛﺎﻥ ﺭﺩ ﻓﻌﻠﻬﺎ ﺍﻳﻪ ﻟﻤﺎ ﻋﺮﻓﺖ ؟

ﺍﺯﺩﺍﺩﺕ ﻧﻈﺮﺍﺕ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺣﺪﺓ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ :

- " ﻋﻠﻰ " ﻓﻰ ﺍﻳﻪ ﺑﺎﻟﻈﺒﻂ .. ﺣﺮﺍﻡ ﻋﻠﻴﻚ ﻟﻮ ﻛﻨﺖ ﺑﺘﻌﺸﻤﻬﺎ ﺑﺤﺎﺟﺔ .. ﺍﻟﺒﻨﺖ ﺃﺻﻼً ﻓﻴﻬﺎ ﺍﻟﻠﻰ ﻣﻜﻔﻴﻬﺎ ﻣﻬﻴﺎﺵ ﻧﺎﻗﺼﺔ

ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ " ﻋﻠﻰ " ﻭﻫﻮ ﻳﻌﻘﺪ ﺟﺒﻴﻨﻪ ﻓﻰ ﺍﺳﺘﻐﺮﺍﺏ ﻗﺎﺋﻼً :

- ﻳﻌﻨﻲ ﺍﻳﻪ ﻓﻴﻬﺎ ﺍﻟﻠﻰ ﻣﻜﻔﻴﻬﺎ .. ﺍﻧﺘﻰ ﺗﻌﺮﻓﻰ ﻋﻨﻬﺎ ﺍﻳﻪ ﺑﺎﻟﻈﺒﻂ ؟

- ﺃﻋﺮﻑ ﺍﻥ ﻣﺎﻣﺘﻬﺎ ﻭﺑﺎﺑﺎﻫﺎ ﻋﻠﻰ ﻃﻮﻝ ﺑﻴﻨﻬﻢ ﻣﺸﺎﻛﻞ ﺟﺎﻣﺪﺓ .. ﻭﺍﻧﻬﺎ ﺑﻨﺖ ﻭﺣﻴﺪﺓ .. ﻭﺍﻥ ﻓﻰ ﺍﻵﺧﺮ ﺑﺎﺑﺎﻫﺎ ﻃﺮﺩ ﻣﺎﻣﺘﻬﺎ ﻣﻦ ﺍﻟﺒﻴﺖ ﻭﺍﺗﺠﻮﺯ ﻭﺍﺣﺪﺓ ﺗﺎﻧﻴﺔ .. ﻭﻃﺮﺩﻫﺎ ﻫﻰ ﻛﻤﺎﻥ .. ﻭﺭﺍﺣﺖ ﻋﺎﺷﺖ ﻣﻊ ﻣﺎﻣﺘﻬﺎ ﻓﻰ ﺑﻴﺖ ﺟﺪﻫﺎ .. ﺑﺲ ﺳﺎﺑﺖ ﺍﻟﺒﻴﺖ ﻣﻌﺮﻓﺶ ﻟﻴﻪ ﻭﺭﺍﺣﺖ ﻋﺎﺷﺖ ﻣﻊ " ﺁﻳﺎﺕ "

ﺷﺮﺩ " ﻋﻠﻰ " ﻓﻰ ﻛﻼﻡ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻋﻦ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻓﻘﺎﻃﻌﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺗﻔﻜﻴﺮﻩ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ ﺑﺤﺰﻥ 

- " ﻋﻠﻰ " ﺍﺑﻌﺪ ﻋﻨﻬﺎ ﺃﺣﺴﻦ .. ﻣﺘﺨﻠﻴﻬﺎﺵ ﺗﺘﻌﻠﻖ ﺑﻴﻚ ﺃﻛﺘﺮ ﻣﻦ ﻛﺪﻩ

ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ " ﻋﻠﻰ " ﺑﺪﻫﺸﺔ ﻗﺎﺋﻼً :

- ﻳﻌﻨﻲ ﺍﻳﻪ ﻣﺨﻠﻴﻬﺎﺵ ﺗﺘﻌﻠﻖ ﺑﻴﺎ ﺃﻛﺘﺮ ﻣﻦ ﻛﺪﻩ .. ﻣﻴﻦ ﻗﺎﻝ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﺘﻌﻠﻘﺔ ﺑﻴﺎ ﺃﺻﻼً

ﻫﺘﻔﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺑﺤﺪﻩ :

- ﺃﻧﺎ ﺳﻤﻌﺘﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺑﺘﺘﻜﻠﻢ ﻣﻊ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻋﻨﻚ .. ﻣﺘﻌﺸﻤﻬﺎﺵ ﺑﺤﺎﺟﺔ ﻳﺎ " ﻋﻠﻰ " ﻭﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺒﻨﺖ ﻓﻌﻼً ﻣﺶ ﻣﺘﺤﻤﻠﻪ ﺻﺪﻣﺔ

ﺿﺎﻗﺖ ﻋﻴﻨﺎﻩ ﻭﻫﻮ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً :

- ﺳﻤﻌﺘﻴﻬﺎ ﺑﺘﻘﻮﻝ ﺍﻳﻪ ﻋﻨﻰ ؟

ﺑﺪﺍ ﻋﻠﻰ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺍﻟﺘﺮﺩﺩ ﻟﻜﻨﻬﺎ ﺣﺴﻤﺖ ﺃﻣﺮﻫﺎ ﻭﻗﺎﻟﺖ :

- ﺳﻤﻌﺘﻬﺎ ﺑﺘﻘﻮﻝ ﺍﻧﻬﺎ .. ﺑﺘﺤﺒﻚ

ﺗﺠﻤﺪﺕ ﻧﻈﺮﺍﺕ " ﻋﻠﻰ " ﻋﻠﻰ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻭﻫﻮ ﻳﺤﺎﻭﻝ ﺍﺳﺘﻴﻌﺎﺏ ﻫﺬ ﺍﻟﺘﺼﺮﻳﺢ .. ﺃﻛﻤﻠﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " :

- ﺃﻧﺎ ﻗﻮﻟﺘﻠﻚ ﻋﺸﺎﻥ ﺗﺒﻘﻰ ﻋﺎﺭﻑ ﻭﺗﺎﺧﺪ ﺑﺎﻟﻚ ﻣﻦ ﺗﺼﺮﻓﺎﺗﻚ ﻣﻌﺎﻫﺎ ﻋﺸﺎﻥ ﻣﺘﻔﻬﻤﻜﺶ ﻏﻠﻂ ﻭﺗﻌﺸﻢ ﻧﻔﺴﻬﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻔﺎﺿﻰ

ﺛﻢ ﻻﺣﺖ ﺳﺤﺎﺑﺔ ﺣﺰﻥ ﻓﻰ ﻋﻴﻨﻴﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ :

- ﺍﻹﺣﺴﺎﺱ ﺩﻩ ﻭﺣﺶ ﺃﻭﻯ .. ﻟﻤﺎ ﺗﺘﻌﺸﻢ ﺑﺤﺎﺟﺔ ﻭﺗﻼﻗﻴﻬﺎ ﺿﺎﻋﺖ ﻣﻨﻚ .. ﻋﺸﺎﻥ ﻛﺪﻩ ﻣﺶ ﻋﺎﻳﺰﺍﻙ ﺗﻜﻮﻥ ﺍﻟﺴﺒﺐ ﻓﻰ ﺍﻥ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺗﺤﺴﻪ .. ﻫﻰ ﺭﻏﻢ ﺍﻧﻬﺎ ﻋﻨﻴﺪﺓ .. ﺑﺲ ﻃﻴﺒﺔ ﻭﻏﻠﺒﺎﻧﻪ ﺃﻭﻯ .. ﻭﻣﺶ ﻋﺎﻳﺰﺍﻫﺎ ﺗﺘﺠﺮﺡ

ﺃﻭﻣﺄ " ﻋﻠﻰ " ﺑﺮﺃﺳﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﺸﻌﺮ ﺑﻀﻴﻖ ﺷﺪﻳﺪ . ﺛﻢ ﻏﺎﺩﺭ ﻭﺍﺟﻤﺎً ﺩﻭﻥ ﺃﻥ ﻳﻨﻄﻖ ﺑﺒﻨﺖ ﺷﻔﻪ !

ﺷﻌﺮﺕ " ﺑﻮﺳﻰ " ﺑﻤﺰﻳﺞ ﻣﻦ ﺍﻟﺪﻫﺸﺔ ﻭﺍﻟﺨﻮﻑ ﻭﺍﻟﻔﺰﻉ ﻭﻫﻰ ﺗﻔﺘﺢ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻟﺘﺠﺪ " ﺁﺩﻡ " ﻣﺎﺛﻼً ﺃﻣﺎﻣﻬﺎ .. ﻫﺘﻔﺖ ﺑﺼﻮﺕ ﻣﻀﻄﺮﺏ :

- " ﺁﺩﻡ " ! .. ﻋﺎﻳﺰ ﺍﻳﻪ ؟

ﻟﻢ ﺗﻨﺘﻈﺮ ﺭﺩﺍً ﺑﻞ ﺣﺎﻭﻟﺖ ﻏﻠﻖ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻟﻜﻨﻪ ﻭﺿﻊ ﻗﺪﻣﻪ ﻳﻤﻨﻌﻬﺎ ﻣﻦ ﻏﻠﻘﻪ .. ﺟﺮﺕ ﻓﻰ ﺍﺗﺠﺎﻩ ﺍﻟﻬﺎﺗﻒ ﺗﻨﻮﻯ ﺍﻹﺗﺼﺎﻝ ﺑﺎﻷﻣﻦ ﺍﻟﻤﻮﺟﻮﺩ ﺃﺳﻔﻞ ﺍﻟﻌﻤﺎﺭﺓ .. ﻟﻜﻦ " ﺁﺩﻡ " ﺩﻓﻊ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻭﺩﺧﻞ ﻭﺟﺬﺏ ﺍﻟﻬﺎﺗﻒ ﻣﻦ ﻳﺪﻫﺎ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ :

- ﺍﺳﺘﻨﻰ ﻳﺎ " ﺑﻮﺳﻰ " ﻣﺘﺨﻔﻴﺶ

ﺃﺧﺬﺕ ﺗﺘﺮﺍﺟﻊ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻮﺭﺍﺀ ﻭﻫﻰ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﻔﺰﻉ ﻗﺎﺋﻠﻪ :

- ﺍﻃﻠﻊ ﺑﺮﻩ ﻳﺎ ﺇﻣﺎ ﻫﺼﻮﺕ ﻭﺃﻟﻢ ﻋﻠﻴﻚ ﺍﻟﻌﻤﺎﺭﺓ

ﻣﺪﺕ ﻟﻬﺎ " ﺁﺩﻡ " ﻳﺪﻩ ﺑﺬﻟﻚ ﺍﻟﻤﻐﻠﻒ ﺍﻟﻜﺒﻴﺮ ﺍﻟﺬﻯ ﻛﺎﻥ ﻳﺤﻤﻠﻪ .. ﻭﺍﻟﺬﻯ ﻟﻢ ﺗﻨﺘﺒﻪ ﺍﻟﻴﻪ ﻣﻨﺬ ﺍﻟﺒﺪﺍﻳﺔ .. ﻗﺎﻝ ﺑﻬﺪﻭﺀ :

- ﺧﺪﻯ ﻳﺎ " ﺑﻮﺳﻰ "

ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻤﻐﻠﻒ ﺑﺸﻚ ﺛﻢ ﺭﻓﻌﺖ ﻋﻴﻨﻬﺎ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ ﻗﺎﺋﻠﻪ ﻭﻫﻰ ﻣﺎﺯﺍﻟﺖ ﺗﺸﻌﺮ ﺑﺎﻟﺨﻮﻑ :

- ﺍﻳﻪ ﺩﻩ

ﺃﺧﺬ ﻧﻔﺴﺎً ﻋﻤﻴﻘﺎً ﺛﻢ ﻗﺎﻝ ﺑﺤﺰﻡ :

- ﺩﻯ ﺍﻟﻔﻠﻮﺱ ﺍﻟﻠﻰ ﺷﺎﺭﻛﺘﻴﻨﻲ ﺑﻴﻬﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﻌﺮﺑﻴﺔ ﻭﺍﻟﻔﻠﻮﺱ ﺍﻟﻠﻰ ﺧﺪﺗﻬﺎ ﻣﻨﻚ ﻭﻗﻮﻟﺘﻠﻚ ﺍﻧﻰ ﻫﺮﺟﻌﻬﺎﻟﻚ ﻭﺍﻟﻔﻠﻮﺱ ﺍﻟﻠﻰ ﺧﺪﺗﻬﺎ ﻭﻣﺎ ﻗﻮﻟﺘﺶ ﺍﻧﻰ ﻫﺮﺟﻌﻬﺎﻟﻚ

ﺗﺤﻮﻟﺖ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺍﻟﺨﻮﻑ ﺍﻟﻰ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺍﻟﺪﻫﺸﺔ ﻓﻰ ﻋﻴﻨﻴﻬﺎ ﻓﺄﻛﻤﻞ ﻗﺎﺋﻼً :

- ﺍﻧﺎ ﻣﻌﺮﻓﺘﺶ ﺃﺣﺴﻦ ﺍﻟﻤﺒﻠﻎ ﺑﺎﻟﻈﺒﻂ .. ﺑﺲ ﺃﻧﺎ ﻣﻤﻠﻜﺶ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻌﺮﺑﻴﺔ ﻭﻟﺴﻪ ﺑﺎﻳﻌﻬﺎ ﺣﺎﻻً .. ﻫﻰ ﻃﺒﻌﺎً ﺍﺗﺒﺎﻋﺖ ﺑﺨﺴﺎﺭﺓ .. ﻭﺩﻯ ﻛﻞ ﺍﻟﻔﻠﻮﺱ ﺍﻟﻠﻰ ﺍﺳﺘﻠﻤﺘﻬﺎ ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻷﺟﻨﺲ ﺍﻟﻠﻰ ﺍﺷﺘﺮﺍﻫﺎ .. ﺧﺪﻳﻬﻢ ﻋﺪﻳﻬﻢ ﻭﺷﻮﻓﻰ ﻳﻜﻔﻮﺍ ﺍﻧﻚ ﺗﺴﺎﻣﺤﻴﻨﻲ ﻭﺗﻨﺴﻰ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺍﻟﻠﻰ ﻋﻠﻴﺎ ﻟﻴﻜﻲ ﻭﻻ ﻷ

ﺍﺯﺩﺍﺩ ﺍﺗﺴﺎﻉ ﻋﻴﻨﻴﻬﺎ ﺩﻫﺸﺔ ﻭﻫﻰ ﺗﺸﻌﺮ ﺑﺄﻧﻬﺎ ﺗﺮﻯ " ﺁﺩﻡ " ﺁﺧﺮ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﺬﻯ ﺗﻌﺮﻓﻪ .. ﻭﻗﻔﺖ ﺟﺎﻣﺪﺓ ﻻ ﺗﺘﺤﺮﻙ .. ﻓﻘﺎﻝ " ﺁﺩﻡ " ﻭﻫﻮ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﻳﺪﻩ ﺍﻟﻤﻤﺪﻭﺩﺓ ﺑﺎﻟﻤﻐﻠﻒ :

- ﺧﺪﻯ ﻳﺎ " ﺑﻮﺳﻰ " .. ﻋﺪﻳﻬﻢ ﻭﺷﻮﻓﻰ ﻳﻜﻔﻮﺍ ﻭﻻ ﻷ

ﺃﺧﺬﺕ ﻣﻨﻪ ﺍﻟﻤﻐﻠﻒ ﺑﺘﺮﺩﺩ .. ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻤﺎﻝ ﺑﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﻭﻥ ﺃﻥ ﺗﻘﻮﻡ ﺑﻌﺪﻩ ﻭﻟﻜﻨﻬﺎ ﺷﻌﺮﺕ ﺑﺄﻥ ﺍﻟﻤﺒﻠﻎ ﻛﺒﻴﺮ .. ﻳﻜﻔﻰ ﻭﻳﻔﻴﺾ .. ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﻭﻗﺎﻟﺖ :

- ﺃﻧﺎ ﺣﺴﻪ ﺍﻥ ﺩﻩ ﺃﻛﺘﺮ ﻣﻦ ﺍﻟﻔﻠﻮﺱ ﺍﻟﻠﻰ ﺧﺪﺗﻬﺎ ﻣﻨﻰ ﻭﻣﻦ ﺍﻟﻔﻠﻮﺱ ﺍﻟﻠﻰ ﺷﺎﺭﻛﺘﻚ ﺑﻴﻬﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﻌﺮﺑﺔ

ﺗﻨﻬﺪ " ﺁﺩﻡ " ﺑﺈﺭﺗﺎﺡ ﻭﻗﺎﻝ :

- ﻃﺐ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ .. ﻛﻨﺖ ﺧﺎﻳﻒ ﻣﻴﻘﻀﻮﺵ

ﺛﻢ ﻗﺎﻝ ﺑﺄﺳﻰ :

- ﻣﺘﻨﺴﻴﺶ ﺍﻧﻰ ﻛﻨﺖ ﻋﺎﻳﺶ ﻫﻨﺎ ﻭﺍﻧﺘﻰ ﺑﺘﺼﺮﻓﻰ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺒﻴﺖ ﺃﻛﻞ ﻭﺷﺮﺏ ﻭﻏﻴﺮﻩ .. ﻳﻌﻨﻲ ﻟﻮ ﺟﻴﻨﺎ ﺣﺴﺒﻨﺎﻫﺎ ﺑﺎﻟﻈﺒﻂ ﻫﻼﻗﻰ ﻧﻔﺴﻰ ﻣﺪﻳﻮﻥ ﻟﻴﻜﻲ .. ﺑﺲ ﺃﻫﻢ ﺣﺎﺟﺔ ﺍﻧﻚ ﺗﺴﺎﻣﺤﻴﻨﻲ .. ﻋﻠﻰ ﻛﻞ ﺍﺳﺎﺀﻩ ﻣﻨﻰ .. ﻭﻋﻠﻰ ﻛﻞ ﻏﻠﻄﺔ ﻋﻤﻠﺘﻬﺎ ﻓﻰ ﺣﻘﻚ .. ﻣﻦ ﺃﻭﻝ ﻋﻼﻗﺘﻨﺎ ﺍﻟﻠﻰ ﻛﺎﻧﺖ ﻛﻠﻬﺎ ﻏﻠﻂ ﻓﻰ ﻏﻠﻂ

ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ " ﺑﻮﺳﻰ " ﻣﺒﺘﺴﻤﻪ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ :

- ﻃﺒﻌﺎً ﻣﺴﺎﻣﺤﺎﻙ ﻳﺎ " ﺁﺩﻡ " .. ﺍﻧﺖ ﻋﺎﺭﻑ ﺍﻧﻰ ﻣﺒﻌﺮﻓﺶ ﺃﺯﻋﻞ ﻣﻨﻚ ﺃﺑﺪﺍً

ﺗﺮﻛﺖ ﺍﻟﻤﻐﻠﻒ ﻣﻦ ﻳﺪﻫﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻄﺎﻭﻟﺔ .. ﻭﺗﻮﺟﻬﺖ ﺍﻟﻰ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﻴﺖ ﺗﻐﻠﻘﻪ .. ﺛﻢ ﻋﺎﺩﺕ ﺗﺘﻬﺎﺩﻯ ﻓﻰ ﺧﻄﻮﺍﺗﻬﺎ .. ﻭﻗﻔﺖ ﺃﻣﺎﻣﻬﺎ ﺗﺴﺘﻨﺪ ﺑﻴﺪﻫﺎ ﻋﻠﻰ ﺻﺪﺭﻩ ﻭﻫﻰ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﻋﻴﻨﻴﻪ ﺑﻬﻴﺎﻡ ﻗﺎﺋﻠﻪ :

- ﺗﻌﺮﻑ ﺍﻧﻚ ﻭﺣﺸﺘﻨﻰ ﺃﻭﻯ .. ﺭﻏﻢ ﺍﻧﻰ ﻛﻨﺖ ﺧﺎﻳﻔﺔ ﻣﻨﻚ ﻟﻤﺎ ﺷﻮﻓﺘﻚ ﺑﺲ ﺣﺴﻴﺖ ﺍﻧﻚ ﻭﺍﺣﺸﻨﻰ ﺍﻭﻯ

ﺃﺯﺍﺡ " ﺁﺩﻡ " ﻳﺪﻳﻬﺎ ﺑﺤﺰﻡ .. ﻭﻗﺎﻝ :

- ﺳﺎﻣﺤﺘﻴﻨﻲ ﻋﻠﻰ ﺃﻯ ﺍﺳﺎﺀﻩ ﺻﺪﺭﺕ ﻣﻨﻰ ؟

ﺍﺑﺘﺴﻤﺖ ﻭﻫﻰ ﺗﻌﻴﺪ ﻭﺿﻊ ﻳﺪﻳﻬﺎ ﻋﻠﻰ ﺻﺪﺭﻩ ﻗﺎﺋﻠﻪ :

- ﺃﻳﻮﺓ ﻳﺎ ﺣﺒﻴﺒﻰ

ﺃﺯﺍﺡ ﻳﺪﻳﻬﺎ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ :

- ﺍﺳﺘﻐﻔﺮﻯ ﺭﺑﻨﺎ ﻳﺎ " ﺑﻮﺳﻰ " .. ﺣﻴﺎﺗﻚ ﻛﻠﻬﺎ ﻏﻠﻂ .. ﻟﻮ ﻣﺘﻰ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ﻋﺎﺭﻓﻪ ﻣﺼﻴﺮﻙ ﺍﻳﻪ ؟ .. ﺍﺳﺘﻐﻔﺮﻯ ﺭﺑﻨﺎ ﻗﺒﻞ ﻣﺎ ﺗﻼﻗﻰ ﻧﻔﺴﻚ ﺟﻮﻩ ﺍﻟﻘﺒﺮ ﻭﺑﺘﻨﺪﻣﻰ ﻋﻠﻰ ﻛﻞ ﺫﻧﻮﺑﻚ ﺍﻟﺼﻐﻴﺮ ﻗﺒﻞ ﺍﻟﻜﺒﻴﺮ

ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﻴﺖ ﻓﺘﺤﻪ ﻭﺧﺮﺝ !

ﻷﻭﻝ ﻣﺮﺓ ﻣﻨﺬ ﺳﻨﻮﺍﺕ ﻳﺮﻛﺐ " ﺁﺩﻡ " ﺍﻟﻤﻮﺍﺻﻼﺕ ﺍﻟﻌﺎﻣﺔ .. ﻛﺎﻥ ﻗﺪ ﻧﺴﻰ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﻤﻌﺎﻧﺎﺓ ﺍﻟﺸﺎﻗﺔ ﺍﻟﺘﻰ ﺗﺬﻛﺮﻩ ﺑﺄﻳﺎﻡ ﺛﺎﻧﻮﻯ ﻭﺑﺎﻟﺠﺎﻣﻌﺔ ﺣﻴﻨﻤﺎ ﻛﺎﻥ ﻳﺘﺰﺍﺣﻢ ﻭﺳﻂ ﺍﻟﺮﻛﺎﺏ ﻟﻴﺴﺘﻄﻴﻊ ﺃﻥ ﻳﺠﺪ ﻣﻜﺎﻧﺎً ﻳﻘﻒ ﻓﻴﻪ .. ﻳﻌﺪ ﺍﻟﺪﻗﺎﺋﻖ ﺍﻟﺘﻰ ﺗﻔﺼﻠﻪ ﻋﻦ ﻣﻜﺎﻥ ﻧﺰﻭﻟﻪ ﻓﻴﻨﺰﻝ ﺑﻨﻔﺲ ﺍﻟﺼﻌﻮﺑﺔ ﺍﻟﺘﻰ ﺻﻌﺪ ﺑﻬﺎ !

ﻛﺎﻥ ﺍﻟﻤﻨﻈﺮ ﻳﺒﺪﻭ ﻏﺮﻳﺒﺎً .. ﺭﺟﻼً ﻭﺳﻴﻤﺎً ﻳﺮﺗﺪﻯ ﺣﻞ ﺃﻧﻴﻘﺔ ﻟﻠﻐﺎﻳﺔ ﻳﺮﺗﺎﺩ ﺍﻟﻤﻮﺍﺻﻼﺕ ﺍﻟﻌﺎﻣﺔ ! .. ﻛﺎﻥ ﻣﻌﻪ ﻣﺎ ﻳﻜﻔﻰ ﻟﻴﺮﻛﺐ ﺃﺣﺪ ﺳﻴﺎﺭﺍﺕ ﺍﻷﺟﺮﺓ .. ﻟﻜﻨﻪ ﻟﻢ ﻳﺴﺘﻄﻊ ﻣﻘﺎﻭﻣﺔ ﺍﻏﺮﺍﺀ ﺭﻛﻮﺏ ﺍﻟﺤﺎﻓﻠﺔ .. ﺗﺬﻛﺮ " ﺁﺩﻡ " ﺫﻭ ﺍﻟﺜﺎﻣﻨﺔ ﻋﺸﺮﺓ ﺭﺑﻴﻌﺎً ﻭﺍﻟﺬﻯ ﻛﺎﻥ ﻳﺮﺗﺎﺩ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﺤﺎﻓﻠﺔ ﻳﻮﻣﻴﺎً ﻟﻠﺬﻫﺎﺏ ﺍﻟﻰ ﺟﺎﻣﻌﺘﻪ .. ﺳﺎﺑﺤﺎً ﻓﻰ ﺑﺤﺮ ﺃﺣﻼﻣﻪ ﻭﻃﻤﻮﺣﺎﺗﻪ .. ﺑﻘﻠﺒﻪ ﺍﻟﻨﻘﻰ ﺍﻟﺘﻘﻰ ﻭﻋﻴﻨﻴﻪ ﺍﻟﺸﻐﻮﻓﺘﺎﻥ .. ﻭﺁﻣﺎﻟﻪ ﺍﻟﻌﺮﻳﻀﻪ ﺍﻟﺘﻰ ﻳﺨﻄﻬﺎ ﻋﻘﻠﻪ .. ﻭﻋﻠﻰ ﺍﻟﺮﻏﻢ ﻣﻦ ﻣﺮﻭﺭ ﺧﻤﺴﺔ ﻋﺸﺮ ﻋﺎﻣﺎً .. ﺇﻻ ﺃﻧﻪ ﻓﻰ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﻠﺤﻈﺔ ﺷﻌﺮ ﻛﻤﺎ ﻛﺎﻥ ﻳﺸﻌﺮ " ﺁﺩﻡ " ﺫﻭ ﺍﻟﺜﻤﺎﻧﻴﺔ ﻋﺸﺮﺓ ﺭﺑﻴﻌﺎً .. ﺭﻏﻢ ﺍﻟﺰﺣﺎﻡ ﺍﻟﺸﺪﻳﺪ ﻓﻰ ﻫﺬ ﺍﻟﻮﻗﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﻴﻮﻡ .. ﻭﺭﻏﻢ ﻭﻗﻮﻓﻪ ﺑﻄﺮﻳﻘﺔ ﻏﻴﺮ ﻣﺮﻳﺤﺔ .. ﺍﻻ ﺃﻧﻪ ﺷﻌﺮ ﺑﺈﺑﺘﺴﺎﻣﻪ ﺻﻐﻴﺮﻩ ﺗﻠﻮﺡ ﻓﻮﻕ ﺷﻔﺘﻴﻪ .. ﻛﺎﻥ ﺷﻌﻮﺭ ﺍﻟﺮﺿﺎ ﻳﻐﻤﺮ ﻗﻠﺒﻪ .. ﺷﻌﺮ ﺑﺄﻧﻪ ﺃﺯﺍﺡ ﺣﻤﻼً ﺛﻘﻴﻼً ﻋﻦ ﻗﻠﺒﻪ ﻓﺼﺎﺭ ﺧﻔﻴﻔﺎً ﻳﺮﻓﺮﻑ ﺑﺠﻨﺎﺣﻴﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﻗﻔﺼﻪ ﺍﻟﻌﻈﻤﻰ !

ﻧﺰﻝ ﻟﻴﺮﻛﺐ ﺍﺣﺪ ﺍﻷﺗﻮﺑﻴﺴﺎﺕ ﺍﻟﻤﺘﻮﺟﻬﺔ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻌﻴﻦ ﺍﻟﺴﺎﺧﻨﺔ .. ﻟﻴﻌﻮﺩ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ ﺍﻟﻰ ﻗﺮﻳﺔ ﺍﻟﻤــﺎﺳــﺔ .. ﺗﻠﻚ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﺍﻟﺘﻰ ﻳﺸﻌﺮ ﺍﻵﻥ ﺑﺈﻧﺘﻤﺎﺀ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﻟﻴﻬﺎ .. ﻟﻜﻞ ﺑﻨﻴﺎﻧﻬﺎ ﻭﻟﻜﻞ ﺳﻜﺎﻧﻬﺎ .. ﻭﻛﺄﻧﻪ ﻛﺎﻥ ﻳﻌﻴﺶ ﻓﻴﻬﺎ ﻣﻨﺬ ﺍﻷﺯﻝ .. ﺗﻮﻗﻒ ﺍﻷﺗﻮﺑﻴﺲ ﻟﻴﺮﻛﺐ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ ﺳﻴﺎﺭﺓ ﺗﻮﺻﻠﻪ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ .. ﺩﺧﻞ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﻣﻔﺮﻭﺩ ﺍﻟﺼﺪﺭ .. ﻣﻤﺸﻮﻕ ﺍﻟﻘﺎﻣﺔ .. ﻳﺸﻌﺮ ﺑﺄﻧﻪ ﺍﻧﺘﺼﺮ ﺃﺧﻴﺮﺍً ﻋﻠﻰ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﻨﻔﺲ ﺍﻷﻣﺎﺭﺓ ﺑﺎﻟﺴﻮﺀ .. ﻭﺍﻟﺘﻰ ﺗﺤﺪﺙ ﻋﻨﻬﺎ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻓﻰ ﺧﻄﺒﺘﻪ .. ﻧﻌﻢ ﺍﺳﺘﻄﺎﻉ ﻣﻘﺎﻭﻣﺘﻬﺎ .. ﻣﻜﺎﻓﺤﺘﻬﺎ .. ﻭﺗﺮﻭﻳﻀﻬﺎ .. ﺗﻤﻨﻰ ﺃﻥ ﻳﺼﻞ ﺍﻟﻰ ﻣﺮﺣﻠﺔ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﻨﻔﺲ ﺍﻟﻤﻄﻤﺌﻨﺔ .. ﺗﻤﻨﻰ ﺃﻥ ﻳﺼﺒﺢ ﺃﻓﻀﻞ ﻭﺃﻓﻀﻞ .. ﻟﻜﻨﻪ ﺫﻛﺮ ﻧﻔﺴﻪ ﻗﺎﺋﻼً .. ﻟﻴﺲ ﺑﺎﻟﺘﻤﻨﻰ ﻓﻘﻂ ﻳﺼﻞ ﺍﻹﻧﺴﺎﻥ ﺍﻟﻰ ﻣﺎ ﻳﺮﻳﺪ ﻳﺎ " ﺁﺩﻡ " .. ﻏﺎﺹ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﺤﺮ ﻣﻦ ﺃﺭﺍﺩ ﺍﻟﻶﻟﺊ ! .. ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﻣﺴﺠﺪ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﻟﻴﺼﻠﻰ ﻓﺮﻳﻀﺔ ﺍﻟﻌﺸﺎﺀ .. ﺛﻢ ﺟﻠﺲ ﻓﻰ ﺃﺣﺪ ﺍﻷﺭﻛﺎﻥ ﻳﻘﺮﺃ ﻣﻦ ﻣﺼﺤﻔﻪ ﺍﻟﺼﻐﻴﺮ ﺍﻟﺬﻯ ﺑﺎﺕ ﻻ ﻳﻔﺎﺭﻗﻪ !

ﻓﻰ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺍﻟﺘﺎﻟﻰ ﺷﻌﺮ ﺍﻟﺠﻤﻴﻊ ﺑﺘﻐﻴﻴﺮ ﻓﻰ ﺍﺳﻠﻮﺏ " ﺁﺩﻡ " ﺍﻟﺬﻯ ﺍﺗﺴﻢ ﺑﻤﺮﺡ ﻟﻢ ﻳﺄﻟﻔﻮﻩ ﻣﻦ ﻗﺒﻞ .. ﻛﺎﻥ ﻳﻌﻤﻞ ﺑﻤﺰﻳﺞ ﻣﻦ ﺍﻟﺜﻘﺔ ﺑﺎﻟﻨﻔﺲ ﻭﺍﻟﺘﻔﺎﺅﻝ .. ﻭﻛﺄﻧﻪ ﻣﻠﻚ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﺑﺄﺳﺮﻫﺎ .. ﺍﻧﻌﻜﺴﺖ ﻧﻔﺴﻴﺘﻪ ﻋﻠﻰ ﻋﻤﻠﻪ ﻓﺄﺑﺪﻉ ! .. ﺳﻌﺪ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺑﻬﺬﺍ ﺍﻟﺘﻐﻴﻴﺮ ﺍﻟﺬﻯ ﺁﻟﻢ ﺑﺼﺪﻳﻘﻪ .. ﺳﺄﻟﻪ ﻓﺠﺄﺓ :

- ﺍﻧﺖ ﻓﻴﻦ ﻋﺮﺑﻴﺘﻚ ؟

ﺍﺑﺘﺴﻢ " ﺁﺩﻡ " ﻗﺎﺋﻼً :

- ﺑﻌﺘﻬﺎ

ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺑﺪﻫﺸﺔ ﻭﻗﺎﻝ :

- ﺑﻌﺘﻬﺎ ﻟﻴﻪ .. ﻫﺘﻐﻴﺮﻫﺎ ؟

ﻗﺎﻝ " ﺁﺩﻡ " ﺑﻬﺪﻭﺀ :

- ﻷ .. ﺑﻌﺘﻬﺎ ﻭﺍﺩﻳﺖ ﻓﻠﻮﺳﻬﺎ ﻟـ " ﺑﻮﺳﻰ " .. ﻋﺸﺎﻥ ﺃﺭﺩ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺍﻟﻠﻰ ﻛﺎﻥ ﻓﻰ ﺭﻗﺒﺘﻰ ﻟﻴﻬﺎ

ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺑﺈﻋﺠﺎﺏ ﻭﺭﺑﺖ ﻋﻠﻰ ﻛﺘﻔﻪ ﻗﺎﺋﻼً :

- ﻣﺘﺰﻋﻠﺶ ﺭﺑﻨﺎ ﻳﻌﻮﺿﻚ ﻏﻴﺮﻫﺎ ﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ

ﺿﺤﻚ " ﺁﺩﻡ " ﻗﺎﺋﻼً :

- ﺃﻧﺎ ﻣﺶ ﺯﻋﻼﻥ ﻋﻠﻰ ﻓﻜﺮﺓ .. ﺑﺎﻟﻌﻜﺲ .. ﻋﺎﺭﻑ ﻟﻤﺎ ﺗﺤﺲ ﺍﻧﻚ ﻛﺎﻥ ﻓﻰ ﺣﺎﺟﺔ ﻣﻘﻴﺪﺍﻙ ﻭﻓﺠﺄﺓ ﺍﺗﺤﺮﺭﺕ ﻣﻨﻬﺎ .. ﺃﻫﻮ ﺃﻧﺎ ﺩﻩ ﺍﺣﺴﺎﺳﻰ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ .. ﻳﺎﺭﻳﺘﻨﻰ ﻛﻨﺖ ﻋﻤﻠﺖ ﻛﺪﻩ ﻣﻦ ﺯﻣﺎﻥ .. ﻟﻰ ﻛﻨﺖ ﻫﻌﺮﻑ ﺍﻧﻰ ﻫﺮﺗﺎﺡ ﻛﺪﻩ ﻛﻨﺖ ﺑﻌﺘﻬﺎ ﻣﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﺭﺟﻌﺘﻠﻬﺎ ﻓﻠﻮﺳﻬﺎ

ﻓﻰ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﻠﺤﻈﺔ ﺗﻮﺟﻬﺖ " ﺳﻤﺮ " ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻌﻴﺎﺩﺓ  ﻟﻤﺤﻬﺎ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻭﻫﻰ ﺗﺪﺧﻞ ﺍﻟﻤﺒﻨﻰ .. ﻓﻘﺎﻝ ﻭﻫﻮ ﻳﻐﺪﻭ ﻣﺴﺮﻋﺎً :

- ﺳﻼﻡ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ﻳﺎ " ﺁﺩﻡ "

ﺟﻠﺲ " ﺁﺩﻡ " ﻋﻠﻰ ﺃﺣﺪ ﺍﻟﻤﻘﺎﻋﺪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﺪﻳﻘﻪ . ﻳﺮﻓﻊ ﺫﺭﺍﻋﻴﻪ ﻋﻠﻰ ﻇﻬﺮ ﺍﻟﻤﻘﻌﺪ ﺍﻟﻜﺒﻴﺮ ﻛﻤﺎ ﻟﻮ ﻛﺎﻥ ﺻﻘﺮﺍً ﻳﻬﻢ ﺑﺎﻟﻄﻴﺮ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤﺎﺀ .. ﺧﺮﺟﺖ ﻣﻦ ﻣﺒﻨﻰ ﺍﻹﺩﺍﺭﺓ ﺑﺮﻓﻘﺔ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " .. ﺗﺘﺠﺎﺫﺑﺎﻥ ﺃﻃﺮﺍﻑ ﺍﻟﺤﺪﻳﺚ .. ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻣﺘﺄﻣﻼً .. ﻭﺍﺑﺘﺴﺎﻣﻪ ﻋﺬﺑﺔ ﻋﻠﻰ ﺷﻔﺘﻴﻪ .. ﺣﺎﻧﺖ ﻣﻨﻬﺎ ﺍﻟﺘﻔﺎﺗﻪ ﺍﻟﻴﻪ .. ﻟﺘﺮﻯ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻧﻈﺮﺍﺗﻪ ﺍﻟﻤﺼﻮﺑﺔ ﺗﺠﺎﻫﻬﺎ .. ﺍﺗﺴﻌﺖ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺘﻪ ﺍﻟﻌﺬﺑﺔ .. ﺧﻔﻖ ﻗﻠﺒﻬﺎ ﺑﻘﻮﺓ .. ﻓﺄﺷﺎﺣﺖ ﺑﻮﺟﻬﻬﺎ ﺑﺴﺮﻋﺔ .. ﻭﺣﺜﺖ ﺍﻟﺴﻴﺮ ﻟﺘﻐﺎﺩﺭ ﺍﻟﻤﻜﺎﻥ !

ﺭﺁﻯ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺃﺣﺪ ﺍﻷﻃﻔﺎﻝ ﻳﻠﻌﺐ ﺑﺎﻟﻜﺮﻩ ﻣﻊ ﺃﺻﺪﻗﺎﺋﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﺪﻳﻘﺔ ﺃﻣﺎﻡ ﺍﻟﻌﻴﺎﺩﺓ .. ﺟﺬﺏ ﺍﻟﻄﻔﻞ ﺍﻟﺬﻯ ﻛﺎﻥ ﻳﺠﺮﻯ ﻣﻦ ﻣﻼﺑﺴﻪ ﻭ ﺭﻛﻊ ﻋﻠﻰ ﺭﻛﺒﻴﺘﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ ﻣﺘﻔﺤﺼﺎً ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ :

- ﺍﻳﻪ ﺩﻩ ﻳﺎ ﺍﺑﻨﻰ ﺍﻧﺖ ﻭﺷﻚ ﺃﺻﻔﺮ ﻛﺪﻩ ﻟﻴﻪ

ﻗﺎﻝ ﺍﻟﻄﻔﻞ ﺑﺤﻴﺮﺓ :

- ﻣﺶ ﻋﺎﺭﻑ ﻳﺎ ﻋﻤﻮ

ﺟﺬﺑﻪ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻣﻦ ﻳﺪﻩ ﻭﻗﺎﻝ ﺑﻤﺮﺡ ﻭﻗﺪ ﻟﻤﻌﺖ ﻋﻴﻨﺎﻩ ﺑﺨﺒﺚ :

- ﻃﻴﺐ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻧﺮﻭﺡ ﻟﻠﺪﻛﺘﻮﺭﺓ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻟﻨﺎ ﻭﺷﻚ ﺃﺻﻔﺮ ﻟﻴﻪ

ﻓﻮﺟﺌﺖ " ﺳﻤﺮ " ﺑـ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻳﺪﺧﻞ ﻏﺮﻓﺔ ﺍﻟﻔﺤﺲ ﺑﺮﻓﻘﺔ ﺃﺣﺪ ﺍﻷﻃﻔﺎﻝ .. ﺍﺑﺘﺴﻤﺖ ﻟﻠﻄﻔﻞ ﻓﺒﺎﺩﻟﻬﺎ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺘﻬﺎ .. ﻗﺎﻝ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺑﻤﺮﺡ :

- ﻣﻌﻠﺶ ﻳﺎ ﺩﻛﺘﻮﺭﺓ ﻛﺸﻒ ﻣﺴﺘﻌﺠﻞ

ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ " ﺳﻤﺮ " ﻗﺎﺋﻠﻪ ﺑﺠﺪﻳﺔ :

- ﺍﺗﻔﻀﻞ .. ﺍﻳﻪ ﻣﺸﻜﻠﺘﻪ

ﻗﺎﻝ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺑﻠﺆﻡ :

- ﻣﻌﺮﻓﺶ ﻳﺎ ﺩﻛﺘﻮﺭﺓ ﺑﺲ ﻭﺷﻪ ﺃﺻﻔﺮ ﻭﻣﺶ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﺎﻟﺺ

ﻗﺎﻣﺖ " ﺳﻤﺮ " ﻣﻦ ﻣﻜﺎﻧﻬﺎ ﺗﺘﺎﺑﻌﻬﺎ ﻧﻈﺮﺍﺕ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺍﻟﺨﺒﻴﺜﻪ .. ﺣﻤﻠﺖ ﺍﻟﻄﻔﻞ ﻭﺍﺟﻠﺴﺘﻪ ﻋﻠﻰ ﺳﺮﻳﺮ ﺍﻟﻔﺤﺺ ﻭﺑﺪﺃﺕ ﻓﻰ ﺍﻟﻜﺸﻒ ﻋﻠﻴﻪ .. ﺛﻢ ﻗﺎﻟﺖ :

- ﻻ ﻣﻔﻴﻬﻮﺵ ﺣﺎﺟﺔ .. ﻫﻜﺘﺒﻠﻪ ﻋﻠﻰ ﺷﻮﻳﺔ ﻓﻴﺘﺎﻣﻴﻨﺎﺕ ﻭﻳﺎﺭﻳﺖ ﺗﻬﺘﻢ ﺑﺄﻛﻠﻪ ﻛﻮﻳﺲ

ﻗﺎﻝ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻔﻮﺭ :

- ﻻ ﺃﻧﺎ ﻣﺶ ﻣﺘﺠﻮﺯ ﺃﺻﻼً .. ﺍﻟﻮﺍﺩ ﺩﻩ ﻣﺶ ﺍﺑﻨﻰ

ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﺪﻫﺸﺔ ﻓﺮﺃﺕ ﺍﻟﻤﺮﺡ ﻓﻰ ﻋﻴﻨﻴﻪ .. ﺃﺷﺎﺣﺖ ﺑﻮﺟﻬﻬﺎ ﻭﺗﻮﺟﻬﺖ ﺍﻟﻰ ﻣﻜﺘﺒﻬﺎ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ ﻭﺩﻭﻧﺖ ﺑﻌﺾ ﺍﻟﻜﻠﻤﺎﺕ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺮﻭﺷﺘﻪ ﺛﻢ ﺃﻋﻄﺘﻬﺎ ﻟﻪ .. ﺃﺧﺬ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺍﻟﻮﺭﻗﺔ ﻣﻨﻬﺎ ﻭﻫﻮ ﻳﺸﻜﺮﻫﺎ ﻗﺎﺋﻼً :

- ﻣﺘﺸﻜﺮﻳﻦ ﺃﻭﻯ ﻳﺎ ﺩﻛﺘﻮﺭﺓ ﻣﺶ ﻋﺎﺭﻑ ﻣﻦ ﻏﻴﺮﻙ ﻛﻨﺎ ﻋﻤﻠﻨﺎ ﺍﻳﻪ

ﺧﺮﺝ " ﺯﻳﺎﺩ " .. ﻓﺤﺮﻛﺖ ﺭﺃﺳﻬﺎ ﻳﻤﻴﻨﺎً ﻭﻳﺴﺎﺭﺍً ﺑﺪﻫﺸﺔ .. ﻗﺎﻝ ﺍﻟﻄﻔﻞ ﻟـ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺑﻌﺪﻣﺎ ﺧﺮﺝ ﻣﻦ ﺍﻟﻌﻴﺎﺩﺓ :

- ﻣﺶ ﻫﺘﺠﺒﻠﻰ ﺍﻟﺪﻭﺍ ﻳﺎ ﻋﻤﻮ

ﺩﻓﻌﻪ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻣﻦ ﻇﻬﺮﻩ ﻗﺎﺋﻼً :

- ﺩﻭﺍ ﺍﻳﻪ ﻳﺎ ﺍﺑﻨﻰ ﺍﻧﺖ ﺻﺪﻗﺖ ﺍﻧﻚ ﺗﻌﺒﺎﻧﻪ .. ﺩﻩ ﺍﻧﺎ ﺍﻟﻠﻰ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﻓﻴﺘﺎﻣﻴﻨﺎﺕ .. ﻳﻼ ﺭﻭﺡ ﺷﻮﻑ ﻛﻨﺖ ﺑﺘﻌﻤﻞ ﺍﻳﻪ

ﺟﺮﻯ ﺍﻟﻄﻔﻞ ﻓﻰ ﺍﺗﺠﺎﻩ ﺃﺻﺪﻗﺎﺋﻪ ﻳﻜﻤﻞ ﺍﻟﻠﻌﺐ ﻣﻌﻬﻢ .. ﺭﺁﻯ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻃﻔﻞ ﺟﺎﻟﺲ ﻋﻠﻰ ﺃﺣﺪ ﺍﻟﻤﻘﺎﻋﺪ ﻳﺄﻛﻞ ﺍﻵﻳﺲ ﻛﺮﻳﻢ .. ﻓﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ ﻗﺎﺋﻼً :

- ﺍﻧﺖ ﻳﺎ ﺍﺑﻨﻰ ﻣﺎﻝ ﻭﺷﻚ ﺃﺻﻔﺮ ﻛﺪﻩ ﻟﻴﻪ

ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﺒﻼﻫﺔ ﻗﺎﺋﻼً :

- ﺍﻳﻪ ؟

ﺟﺬﺑﻪ ﻣﻦ ﻳﺪﻩ ﻗﺎﺋﻼً :

- ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻫﻨﺮﻭﺡ ﻟﻠﺪﻛﺘﻮﺭﺓ ﺗﺸﻮﻑ ﻣﺎﻟﻚ

ﻓﻮﺟﺌﺖ " ﺳﻤﺮ " ﺑـ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻳﺪﺧﻞ ﻏﺮﻓﺔ ﺍﻟﻔﺤﺺ ﻭﺑﻴﺪﻩ ﻃﻔﻞ ﺁﺧﺮ .. ﺃﺧﺬﺕ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻄﻔﻞ ﺛﻢ ﺍﻟﻰ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺍﻟﺬﻯ ﻗﺎﻝ ﺑﻠﻬﻔﺔ :

- ﺍﻟﻤﺮﺓ ﺩﻯ ﺍﻟﺤﺎﻟﺔ ﻣﺴﺘﻌﺠﻠﺔ ﺟﺪﺍً .. ﻭﻣﺘﺤﺘﻤﻠﺶ ﺗﺄﺧﻴﺮ

ﻗﺎﻣﺖ ﻭﺩﺍﺭﺕ ﺣﻮﻝ ﺍﻟﻤﻜﺘﺐ ﺑﻠﻬﻔﺔ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ ﺑﻘﻠﻖ :

- ﺧﻴﺮ ﻓﻰ ﺍﻳﻪ

ﺃﺷﺎﺭ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻄﻔﻞ ﺍﻟﺬﻯ ﺗﻠﻄﺦ ﻭﺟﻬﻪ ﺑﺎﻵﻳﺲ ﻛﺮﻳﻢ .. ﻗﺎﺋﻼً ﻭﻫﻮ ﻳﺤﺎﻭﻝ ﺃﻥ ﻳﺨﻔﻰ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺘﻪ :

- ﻭﺷﻪ ﺃﺻﻔﺮ ﺃﻭﻯ

ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ " ﺳﻤﺮ " ﺑﺤﺪﻩ ﻭﻗﺎﻟﺖ ﺑﺸﻚ :

- ﺍﻧﺖ ﺑﺠﻴﺐ ﺍﻷﻃﻔﺎﻝ ﺩﻯ ﻣﻨﻴﻦ

ﻟﻢ ﻳﺴﺘﻄﻴﻊ ﻛﺘﻢ ﺿﺤﻜﺎﺗﻪ ﻓﻀﺤﻚ ﺿﺤﻜﺔ ﻣﻜﺘﻮﻣﺔ .. ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ " ﺳﻤﺮ " ﺑﻐﻀﺐ ﻭﻗﺎﻟﺖ :

- ﺍﻧﺖ ﺟﺎﻯ ﺗﻬﺮﺝ ﻳﺎ ﺃﺳﺘﺎﺫ

ﺗﻮﻗﻒ ﻋﻦ ﺍﻟﻀﺤﻚ ﺑﺼﻌﻮﺑﺔ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ :

- ﻻ ﻭﺍﻟﻠﻪ ﺃﺑﺪﺍً ﺃﺻﻞ ﺃﻧﺎ ﺃﻣﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﺮﺣﻤﻬﺎ ﻛﺎﻧﺖ ﺩﺍﻳﻤﺎً ﺗﻘﻮﻟﻰ ﻋﻠﻴﻚ ﺣﻨﻴﺔ ﻗﻠﺐ ﻳﺎ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻣﺸﻔﺘﻬﺎﺵ ﻋﻠﻰ ﺣﺪ

ﺃﺷﺎﺭﺕ " ﺳﻤﺮ " ﻳﻌﻴﻨﻴﻬﺎ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻭﻗﺎﻟﺖ ﺑﺤﺰﻡ :

- ﺍﺗﻔﻀﻞ

ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺑﻐﻴﻆ ﻭﺟﺬﺏ ﺍﻟﻄﻔﻞ ﻣﻦ ﻳﺪﻩ ﻗﺎﺋﻼً :

- ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻳﺎ ﺍﺑﻨﻰ ﻧﺸﻮﻓﻠﻨﺎ ﺩﻛﺘﻮﺭﺓ ﺗﺎﻧﻴﺔ .. ﺍﻟﺪﻛﺘﻮﺭﺓ ﺩﻯ ﻗﻠﺒﻬﺎ ﻗﺎﺳﻰ

ﻗﺒﻞ ﺃﻥ ﻳﻐﺎﺩﺭ ﺍﻟﺘﻔﺖ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً :

- ﻋﻠﻰ ﻓﻜﺮﺓ ﻣﺶ ﻣﺴﺎﻣﺤﻚ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻰ ﻋﻤﻠﺘﻴﻪ ﻓﻴﺎ ﺍﻟﻤﺮﺓ ﺍﻟﻠﻰ ﻓﺎﺗﺖ ﻭﻻﺯﻡ ﺗﻌﺘﺬﺭﻯ

ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ " ﺳﻤﺮ " ﺑﺤﺪﺓ ﻭﻏﻀﺖ ﺷﻔﺘﻴﻬﺎ ﺑﻐﻀﺐ .. ﻓﻘﺎﻝ ﺑﻤﺮﺡ :

- ﺧﻼﺹ ﺧﻼﺹ .. ﺃﻭﻝ ﻣﺮﺓ ﺃﺷﻮﻑ ﺩﻛﺘﻮﺭﺓ ﺃﻃﻔﺎﻝ ﻣﺮﻋﺒﺔ ﻛﺪﻩ .. ﺍﻟﻤﻔﺮﻭﺽ ﺑﻴﻜﻮﻧﻮﺍ ﺭﻗﺎﻕ ﻛﺪﻩ ﻭﻛﻴﻮﺕ .. ﻋﺸﺎﻥ ﺍﻷﻃﻔﺎﻝ ﻣﺘﺨﻔﺶ ﻣﻨﻬﻢ

ﺃﺷﺎﺭﺕ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ ﻭﻗﺎﻟﺖ ﺑﺤﺰﻡ :

- ﺍﺗﻔﻀﻞ

ﺍﺑﺘﺴﻢ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻭﺭﻣﻘﻬﺎ ﺑﻨﻈﺮﺓ ﺇﻋﺠﺎﺏ ﻗﺒﻞ ﺃﻡ ﻳﻐﺎﺩﺭ ﺍﻟﻐﺮﻓﺔ .. ﻫﺰﺕ ﺭﺃﺳﻬﺎ ﻓﻰ ﺣﻴﺮﺓ ﻗﺎﺋﻠﻪ :

- ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺩﻩ ﻭﻻ ﺍﻳﻪ

ﺍﻗﺘﺮﺑﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻣﻦ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺍﻟﺘﻰ ﺗﻘﻒ ﻓﻰ ﺍﻟﺸﺮﻓﺔ ﺳﺎﻫﻤﺔ ﺷﺎﺭﺩﻩ .. ﻗﺎﻟﺖ ﻟﻬﺎ ﺑﺤﻨﺎﻥ :

- ﺳﺮﺣﺎﻥ ﻓﻰ ﺍﻳﻪ ﻳﺎ ﺟﻤﻴﻞ

ﺍﺑﺘﺴﻤﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﻮﻫﻦ .. ﺛﻢ ﻋﺎﺩﺕ ﺗﻨﻈﺮ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺴﻤﺎﺀ ﺍﻟﺮﻣﺎﺩﻳﺔ ﻭﺍﻟﺘﻰ ﻻ ﻳﻔﺼﻠﻬﺎ ﻋﻦ ﺯﺭﻗﺔ ﺍﻟﻠﻴﻞ ﺳﻮﻯ ﺃﻗﻞ ﻣﻦ ﺳﺎﻋﺔ .. ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻬﺎ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻣﺘﺄﻣﻠﺔ ﺍﻳﺎﻫﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ 

- ﺑﺘﻔﻜﺮﻯ ﻓﻴﻪ ؟

ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻰ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺤﺰﻥ ﻭﻗﺎﻟﺖ :

- ﺑﻔﻜﺮ ﻓﻰ ﺣﺎﺟﺎﺕ ﻛﺘﻴﺮ

ﺍﺳﺘﻨﺪﺕ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻋﻠﻰ ﺳﻮﺭ ﺍﻟﺸﺮﻓﺔ ﻭﻫﻰ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﻣﺠﻤﻮﻋﺔ ﻣﻦ ﺍﻷﻃﻔﺎﻝ ﻳﻠﻌﺒﻮﻥ ﺑﺎﻟﻜﺮﺓ ﺃﺳﻔﻞ ﺍﻟﺒﻨﺎﻳﺔ .. ﺛﻢ ﺍﻟﺘﻔﺘﺖ ﺍﻟﻰ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻗﺎﺋﻠﻪ :

- ﺣﺴﻪ ﺍﻧﻚ ﺯﻯ ﺍﻟﻠﻰ ﺗﺎﻳﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﺤﺮ ﻭﻣﺶ ﻻﻗﻰ ﺷﻂ ﻳﺮﺳﻰ ﻋﻠﻴﻪ

ﺍﻟﺘﻔﺘﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ .. ﻓﺄﻛﻤﻠﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " :

- ﻭﻓﺠﺄﺓ ﻟﻘﻴﺘﻲ ﺷﻂ ﺃﺩﺍﻣﻚ ﺑﺲ ﻣﺸﻜﻠﺘﻚ ﺍﻧﻚ ﻣﺶ ﻋﺎﺭﻓﻪ ﺗﻮﺻﻠﻴﻠﻪ ؟

ﺃﻭﻣﺄﺕ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ ﺑﺤﺰﻥ .. ﻓﺎﺑﺘﺴﻤﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻗﺎﺋﻠﻪ :

- ﻣﺤﺘﺎﺟﻪ ﻣﺮﻛﺐ ﺗﻮﺻﻠﻚ ﻟﻠﺸﻂ ﺩﻩ ؟

ﺍﺑﺘﺴﻤﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﻮﻫﻦ ﻭﺃﻭﻣﺄﺕ ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ .. ﻓﺄﻛﻤﻠﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " :

- ﻃﻴﺐ ﺗﻌﻤﻠﻰ ﺍﻳﻪ ﻓﻰ ﻧﻔﺴﻚ ﺑﺄﻩ ﻟﻮ ﻛﺎﻥ ﺍﻟﻤﺮﻛﺐ ﺃﺩﺍﻣﻚ ﻭﺍﻧﺘﻰ ﺍﻟﻠﻰ ﻣﺶ ﻋﺎﻳﺰﻩ ﺗﺮﻛﺒﻰ

ﺍﺧﺘﻔﺖ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺔ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻭﻗﺎﻟﺖ ﺑﺘﻮﺗﺮ :

- ﻣﺶ ﻣﺴﺄﻟﺔ ﻣﺶ ﻋﺎﻳﺰﺓ ﺃﺭﻛﺐ

- ﺃﻣﺎﻝ ﺍﻳﻪ ؟

ﻗﺎﻟﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﻀﻴﻖ :

- ﻣﻌﺮﻓﺶ ﺣﺴﻪ ﺍﻥ ﻓﻰ ﺣﺎﺟﺔ ﻣﻜﺘﻔﺎﻧﻰ .. ﺯﻯ ﻣﺎ ﻗﻮﻟﺘﻰ ﺍﻟﻤﺮﻛﺐ ﺃﺩﺍﻣﻰ ﺑﺲ ﺣﺴﻪ ﺍﻧﻰ ﻣﺘﻜﺘﻔﻪ ﻭﻣﺶ ﻋﺎﺭﻓﻪ ﺃﺭﻛﺐ .. ﺣﺴﻪ ﺍﻥ ﺍﻟﻤﻮﺝ ﺑﻴﺸﺪﻧﻰ ﻭﺑﻴﺒﻌﺪﻧﻰ ﻋﻦ ﺍﻟﻤﺮﻛﺐ ﺩﻯ

ﻗﺎﻟﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺤﻨﺎﻥ :

- ﻳﺒﻘﻰ ﻣﺤﺘﺎﺟﺔ ﻣﺴﺎﻋﺪﺓ ﺻﺪﻳﻖ

ﺍﺑﺘﺴﻤﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " .. ﻓﺒﺎﺩﻟﺘﻬﺎ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺍﻻﺑﺘﺴﺎﻡ ﻗﺎﺋﻠﻪ ﻭﻫﻰ ﺗﻤﺪ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻳﺪﻫﺎ :

- ﻫﺎﺗﻰ ﺍﻳﺪﻙ

ﺃﻋﻄﺘﻬﺎ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻳﺪﻫﺎ ﺑﺈﺳﺘﻐﺮﺍﺏ ﻓﺘﺸﺒﺜﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﻴﺪﻫﺎ ﺑﻘﻮﺓ ﻭﻗﺎﻟﺖ ﺑﺤﻨﺎﻥ :

- ﻣﺶ ﻫﺴﻴﺒﻚ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﺤﺮ ﺃﻛﺘﺮ ﻣﻦ ﻛﺪﻩ ﻳﺎ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " .. ﻭﻻ ﻫﺴﻤﺢ ﻟﻚ ﺍﻧﻚ ﺗﻐﺮﻗﻰ .. ﻋﺸﺎﻥ ﺃﻧﺎ ﺑﺤﺒﻚ ﺑﺠﺪ ﻭﻧﻔﺴﻰ ﻧﻜﻮﻥ ﻣﻊ ﺑﻌﺾ ﻓﻰ ﺍﻟﺠﻨﺔ

ﺍﻏﺮﻭﺭﻗﺖ ﻋﻴﻨﺎ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﺎﻟﻌﺒﺮﺍﺕ ﻭﺃﻃﺮﻗﺖ ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ .. ﻓﻘﺎﻟﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺍﻟﺘﻰ ﺩﻣﻌﺖ ﻋﻴﻨﺎﻫﺎ ﻫﻰ ﺍﻷﺧﺮﻯ :

- ﻳﺎ ﺑﻨﺘﻰ ﺃﻧﺎ ﻛﻨﺖ ﺯﻳﻚ .. ﺑﺲ ﺃﻧﺎ ﻋﺮﻓﺖ ﺃﻓﻮﻕ ﻟﻨﻔﺴﻰ .. ﺃﻧﺎ ﻋﺎﺭﻓﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺍﻧﻚ ﻣﻜﺘﻔﺔ ﺩﻩ .. ﺟﺮﺑﺘﻪ ﻗﺒﻞ ﻛﺪﻩ

ﺛﻢ ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻰ ﻳﺪﻳﻬﻤﺎ ﺍﻟﻤﺘﺸﺎﺑﻜﺔ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ :

- ﺃﺩﻳﻨﻲ ﺑﺴﺎﻋﺪﻙ ﺃﻫﻮ .. ﺑﺲ ﺭﺑﻨﺎ ﺑﻴﻘﻮﻝ " ﺇِﻥَّ ﺍﻟﻠَّﻪَ ﻻ ﻳُﻐَﻴِّﺮُ ﻣَﺎ ﺑِﻘَﻮْﻡٍ ﺣَﺘَّﻰ ﻳُﻐَﻴِّﺮُﻭﺍ ﻣَﺎ ﺑِﺄَﻧْﻔُﺴِﻬِﻢْ "

ﺗﺴﺎﻗﻄﺖ ﻣﻦ ﻋﻴﻨﻲ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺍﻟﻌﺒﺮﺍﺕ ﻋﺰﻳﺮﺓ ﻓﻘﺎﻟﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " :

- ﻟﻮ ﻋﺎﻳﺰﺓ " ﻋﻠﻰ " .....

ﺭﻓﻌﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺭﺃﺳﻬﺎ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ .. ﻓﺄﻛﻤﻠﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺤﺰﻡ :

- ﻳﺒﻘﻰ ﻻﺯﻡ ﺗﻜﻮﻧﻰ " ﻓﺎﻃﻤﺔ "

ﺷﺮﺩﺕ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻓﻰ ﻛﻼﻣﻬﺎ ﻓﺄﻛﻤﻠﺖ :

- ﻭﻣﺶ ﻗﺼﺪﻯ " ﻋﻠﻰ " ﺩﻩ .. ﻗﺼﺪﻯ ﺳﻴﺪﻧﺎ " ﻋﻠﻰ " ﺭﺿﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻪ .. ﻟﻮ ﻋﺎﻳﺰﻩ ﻭﺍﺣﺪ ﺯﻳﻪ .. ﻳﺒﻘﻰ ﻻﺯﻡ ﺗﻜﻮﻧﻰ ﺯﻯ " ﻓﺎﻃﻤﺔ " ﺑﻨﺖ ﺍﻟﻨﺒﻲ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺳﻠﻢ .. ﻣﻴﻨﻔﻌﺶ ﺗﻜﻮﻧﻰ ﻋﺎﻳﺰﺓ " ﻋﻠﻰ " .. ﻭﺍﻧﺘﻰ ﻭﺍﻗﻔﻪ ﻣﻜﺎﻧﻚ ﻣﺤﻠﻚ ﺳﺮ

ﺗﻮﻗﻔﺖ ﻋﺒﺮﺍﺗﻬﺎ ﻋﻦ ﺍﻻﻧﻬﻤﺎﺭ .. ﻭﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻰ " ﺁﻳﺎﺕ " .. ﺍﻟﺘﻰ ﻗﺎﻟﺖ ﺑﺤﻨﺎﻥ :

- " ﻋﻠﻰ " ﻣﺶ ﺃﻭﻝ ﻭﻻ ﺁﺧﺮ ﺭﺍﺟﻞ ﻓﻰ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ .. ﻓﻰ ﺭﺟﺎﻟﻪ ﻛﺘﻴﺮ ﻛﻮﻳﺴﺔ .. ﺑﺲ ﻛﻞ ﻭﺍﺣﺪ ﺑﻴﺪﻭﺭ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻰ ﺷﻜﻠﻪ .. ﻭﺍﺣﺪ ﺯﻯ " ﻋﻠﻰ " ﺑﻴﺪﻭﺭ ﻋﻠﻰ ﻭﺍﺣﺪﺓ ﺷﻜﻠﻪ ﻳﺎ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " .. ﻓﺎﻫﻤﺎﻧﻰ ؟

ﺃﻭﻣﺄﺕ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ .. ﻓﻘﺎﻟﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " :

- ﻋﺎﺭﻓﻪ ﻟﻮ ﺍﺗﻐﻴﺮﺗﻰ ﺑﺠﺪ .. ﻭﻋﺸﺎﻥ ﺭﺑﻨﺎ .. ﻋﺸﺎﻥ ﺗﺒﻘﻰ ﺯﻯ ﻣﺎ ﺭﺑﻨﺎ ﻋﺎﻳﺰ .. ﺭﺑﻨﺎ ﻫﻴﻜﺮﻣﻚ ﺃﻭﻯ .. ﺭﺑﻨﺎ ﺑﻴﻔﺮﺡ ﺟﺪﺍً ﺑﺎﻟﻌﺒﺪ ﺍﻟﻠﻰ ﺑﻴﺘﻮﺏ .. ﻛﺎﻥ ﻣﻤﻜﻦ ﺭﺑﻨﺎ ﻳﺨﻠﻘﻨﺎ ﻛﻠﻨﺎ ﻛﻮﻳﺴﻴﻦ ﻭﻛﺎﻣﻠﻴﻦ ﻭﻳﺪﺧﻠﻨﺎ ﻛﻠﻨﺎ ﺍﻟﺠﻨﺔ .. ﻟﻜﻨﻪ ﻟﺤﻜﻤﺘﻪ ﺧﻠﻘﻨﺎ ﻛﺪﺓ ﺷﻮﻳﺔ ﻧﻐﻠﻂ ﻭﻧﺘﻮﺏ ﻭﻧﺴﺘﻐﻔﺮ ﻭﻧﺪﺧﻞ ﺍﻟﺠﻨﺔ .. ﻭﻧﺎﺱ ﺗﻔﻀﻞ ﻋﻠﻰ ﺣﺎﻟﻬﺎ ﻭﻋﻨﺎﺩﻫﺎ ﻭﻣﻌﺼﻴﺘﻬﺎ ﻭﺍﻟﻌﻴﺎﺫ ﺑﺎﻟﻠﻪ ﻳﺪﺧﻠﻮﺍ ﺍﻟﻨﺎﺭ .. ﺩﻩ ﻣﻦ ﻋﺪﻝ ﺭﺑﻨﺎ .. ﺍﻥ ﻛﻞ ﻭﺍﺣﺪ ﺑﻴﺎﺧﺪ ﺟﺰﺍﺀ ﻋﻤﻠﻪ

ﺛﻢ ﻗﺎﻟﺖ :

- " ﻛﺮﻳﻢ " ﻗﺎﻟﻰ ﺟﻤﻠﺔ ﺣﻠﻮﺓ ﺃﻭﻯ ﻣﺶ ﻗﺎﺩﺭﺓ ﺃﻧﺴﺎﻫﺎ .. ﻗﺎﻟﻰ ﺍﻥ ﺍﻟﻨﺒﻲ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺳﻠﻢ ﻗﺎﻝ " ﺣﻔﺖ ﺍﻟﺠﻨﺔ ﺑﺎﻟﻤﻜﺎﺭﻩ ﻭﺣﻔﺖ ﺍﻟﻨﺎﺭ ﺑﺎﻟﺸﻬﻮﺍﺕ " .. ﻳﻌﻨﻲ ﺍﻟﺠﻨﺔ ﻋﺸﺎﻥ ﺗﻮﺻﻠﻴﻠﻬﺎ ﻻﺯﻡ ﺗﺠﺒﺮﻯ ﻧﻔﺴﻚ ﺍﻧﻚ ﺗﻌﻤﻠﻰ ﺍﻟﻄﺎﻋﺎﺕ ﺣﺘﻰ ﻟﻮ ﻛﺎﺭﻫﺎﻫﺎ .. ﺑﺲ ﺑﺘﻌﻤﻠﻴﻬﺎ ﻋﺸﺎﻥ ﺭﺑﻨﺎ ﺃﻣﺮﻙ ﺑﻴﻬﺎ .. ﺃﻣﺎ ﺍﻟﻨﺎﺭ ﻓﺒﺘﺘﻤﻠﻰ ﺑﺎﻟﻨﺎﺱ ﺍﻟﻠﻰ ﺑﺘﻤﺸﻰ ﻭﺭﺍ ﺷﻬﻮﺍﺗﻬﺎ ﻭﺭﻏﺒﺎﺗﻬﺎ ﻭﺃﻫﻮﺍﺋﻬﺎ .. ﻭﺑﺘﻌﻤﻞ ﻛﻞ ﺍﻟﻠﻰ ﻫﻰ ﻋﺎﻳﺰﺍﻩ ﻣﻦ ﻏﻴﺮ ﻣﺎ ﺗﻘﻒ ﻭﺗﺸﻮﻑ ﺩﻩ ﺣﻼﻝ ﻭﻻ ﺣﺮﺍﻡ .. ﻫﻴﺮﺿﻰ ﺭﺑﻨﺎ ﻭﻻ ﻫﻴﻐﻀﺒﻪ

ﺷﻌﺮﺕ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﺴﻜﻴﻨﻪ ﻓﻰ ﻗﻠﺒﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﺴﺘﻤﻊ ﺍﻟﻰ " ﺁﻳﺎﺕ " .. ﺭﺍﻥ ﺍﻟﺼﻤﺖ ﻋﻠﻴﻬﻤﺎ ﻭﻛﻞ ﻣﻨﻬﻤﺎ ﺷﺎﺭﺩﻩ ﻓﻰ ﺟﻬﻪ ﻭﻫﻤﺎ ﻣﺎﺯﻟﺘﺎ ﻣﻤﺴﻜﺘﺎﻥ ﺑﺄﻳﺪﻱ ﺑﻌﻀﻬﻤﺎ ﺍﻟﺒﻌﺾ .. ﻗﺎﻟﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻓﺠﺄﺓ :

- ﺗﻌﺮﻓﻰ ﺍﻥ ﺑﺎﺑﺎ ﺑﻴﺪﻭﺭ ﻋﻠﻴﺎ ﻭﺳﺄﻝ ﺩﻛﺘﻮﺭ " ﺁﺩﻡ " ﻋﻠﻴﺎ

ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻬﺎ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺪﻫﺸﺔ .. ﻓﻘﺎﻟﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﺸﺮﻭﺩ :

- ﺩﻛﺘﻮﺭ " ﺁﺩﻡ " ﻛﺎﻥ ﻋﺎﻳﺰ ﻳﻘﻮﻟﻬﻢ ﻋﻠﻰ ﻣﻜﺎﻧﻰ ﺑﺲ ﺃﻧﺎ ﻣﻜﻨﺘﺶ ﺣﺒﻪ ﺍﻧﻬﻢ ﻳﻌﺮﻓﻮﺍ

ﺛﻢ ﺍﻟﺘﻔﺘﺖ ﺍﻟﻰ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻗﺎﺋﻠﻪ :

- ﺍﻧﺘﻰ ﺭﺃﻳﻚ ﺍﻳﻪ ؟

ﺻﻤﺘﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺗﻔﻜﺮ .. ﺛﻢ ﻗﺎﻟﺖ :

- ﺭﺃﻳﻲ ﻋﺮﻓﻴﻬﻢ ﻣﻜﺎﻧﻚ .. ﻣﻬﻤﺎ ﻛﺎﻥ ﻫﻤﺎ ﺃﻫﻠﻚ .. ﻣﻬﻤﺎ ﻛﺎﻧﺖ ﺍﻟﻤﺸﺎﻛﻞ ﺍﻟﻠﻰ ﺑﻴﻨﻜﻢ .. ﺑﺲ ﺑﺮﺩﻩ ﻫﻤﺎ ﺃﻫﻠﻚ

ﺗﻨﻬﺪﺕ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺑﻌﻤﻖ .. ﺛﻢ ﻗﺎﻟﺖ :

- ﺃﻧﺎ ﺣﺴﻪ ﻓﻌﻼً ﺍﻧﻰ ﻋﺎﻳﺰﺓ ﺃﻛﻠﻤﻬﻢ

ﻟﻤﻌﺖ ﺍﻟﻌﺒﺮﺍﺕ ﻓﻰ ﻋﻴﻨﻴﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ ﺑﺘﺄﺛﺮ :

- ﻭﺣﺸﻮﻧﻰ ﺃﻭﻯ

ﻋﺎﻧﻘﺘﻬﺎ ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺸﺪﺓ .. ﻓﺘﺮﻛﺖ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻟﻌﺒﺮﺍﺗﻬﺎ ﺍﻟﻌﻨﺎﻥ

ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺴﺎﺀ ﻋﺎﺩﺕ " ﺳﻤﺮ " ﻣﻦ ﻋﻤﻠﻬﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﻌﻴﺎﺩﺓ .. ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺃﻣﻬﺎ ﺑﺤﻨﻖ ﻗﺎﺋﻠﻪ :

- ﺍﻳﻪ ﻳﺎ " ﺳﻤﺮ " ﺃﻣﺎﻝ ﻟﻮ ﻛﺎﻧﻮﺍ ﺑﻴﺪﻭﻛﻰ ﻣﺮﺗﺐ ﻋﻠﻰ ﻛﺪﻩ .. ﻳﺎ ﺑﻨﺘﻰ ﺍﻧﺘﻰ ﺑﺘﺸﻐﻠﻰ ﻭﻗﺘﻚ ﻣﺶ ﺃﻛﺘﺮ ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺶ ﻻﺯﻡ ﺗﺸﺘﻐﻠﻰ ﺑﺰﻣﺔ ﻛﺪﺓ

ﻗﺎﻟﺖ " ﺳﻤﺮ " ﻭﻫﻰ ﺗﺘﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﻏﺮﻓﺘﻬﺎ :

- ﻳﺎ ﻣﺎﻣﺎ ﺍﻧﺘﻰ ﻋﺎﺭﻓﻪ ﺍﻧﻰ ﺑﺤﺐ ﺷﻐﻠﻰ ﺟﺪﺍً .. ﻭﺑﻌﺪﻳﻦ ﺍﺯﺍﻯ ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺸﺘﻐﻠﺶ ﺑﺰﻣﺔ ﺩﻩ ﺃﻧﺎ ﺩﻛﺘﻮﺭﺓ .. ﻭﻣﺶ ﺃﻯ ﺩﻛﺘﻮﺭﺓ .. ﻻ ﺃﺩﻛﺘﻮﺭﺓ ﺃﻃﻔﺎﻝ .. ﺍﺯﺍﻯ ﻳﻌﻨﻰ ﺃﺧﻮﻥ ﺍﻷﻣﺎﻧﺔ ﺍﻟﻠﻰ ﺭﺑﻨﺎ ﺍﺋﺘﻤﻨﻰ ﻋﻠﻴﻬﺎ

ﻧﻈﺮﺕ ﺣﻮﻟﻬﺎ ﻭﻗﺎﻟﺖ :

- ﺃﻣﺎﻝ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻭ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻭ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻓﻴﻦ ؟

ﻗﺎﻟﺖ ﺃﻣﻬﺎ :

- " ﺁﻳﺎﺕ " ﻭ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﻧﺰﻟﻮﺍ ﻳﺘﻤﺸﻮﺍ ﺷﻮﻳﺔ .. ﻭ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻣﻊ ﺧﻄﻴﺒﻬﺎ ﺑﻴﺘﻌﺸﻮﺍ ﺑﺮﻩ

ﻓﺘﺤﺖ " ﺳﻤﺮ " ﺣﻘﻴﺒﺘﻬﺎ ﺛﻢ ﻣﺎ ﻟﺒﺜﺖ ﺃﻥ ﺻﺎﺣﺖ ﺑﻀﻴﻖ :

- ﺃﻭﻭﻭﻑ ﻧﺴﻴﺖ ﻣﻮﺑﺎﻳﻠﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﻌﻴﺎﺩﺓ

ﻗﺎﻟﺖ ﺃﻣﻬﺎ ﺑﻼ ﻣﺒﺎﻻﺓ ﻫﻰ ﺗﺸﻐﻞ ﺍﻟﺘﻠﻔﺎﺯ :

- ﺍﺑﻘﻰ ﻫﺎﺗﻴﻪ ﺍﻟﺼﺒﺢ

ﻗﺎﻟﺖ " ﺳﻤﺮ " ﻭﻫﻰ ﺗﺘﻮﺟﻪ ﻟﻠﺒﺎﺏ :

- ﻻ ﻫﺮﻭﺡ ﺃﺟﻴﺒﻪ

ﺃﻭﻗﻒ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺳﻴﺎﺭﺗﻪ ﺃﺳﻔﻞ ﺍﻟﺒﻨﺎﻳﺔ ﻭﻫﻮ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻣﺒﺘﺴﻤﺎً .. ﺑﺎﺩﻟﺘﻪ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺘﻪ .. ﻧﺰﻉ ﺍﻟﺪﺑﻠﺔ ﻣﻦ ﺍﺻﺒﻌﻪ ﻭﻣﺪ ﻳﺪﻩ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً :

- ﻣﻤﻜﻦ ﺑﺄﻩ ﺗﺤﻨﻰ ﻋﻠﻴﺎ ﻭﺗﻠﺒﺴﻴﻨﻰ ﺍﻟﺪﺑﻠﺔ

ﻟﺤﻈﺔ ﺗﺮﺩﺩ ﺛﻢ ﺃﺧﺬﺗﻬﺎ ﻣﻦ ﻳﺪﻩ ﻭﺃﻟﺒﺴﺘﻬﺎ ﺍﻳﺎﻩ ﻓﻬﺘﻒ :

- ﺃﺷﻬﺪ ﺃﻥ ﻻ ﺍﻟﻪ ﺍﻻ ﺍﻟﻠﻪ .. ﺷﻮﻓﺘﻰ ﺯﻯ ﺷﻜﺔ ﺍﻟﺪﺑﻮﺱ

ﺃﻃﻠﻘﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺿﺤﻜﺔ ﻣﺮﺣﺔ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ :

- ﺧﻼﺹ ﺑﺄﻩ ﺑﻄﻞ ﺗﺮﻳﻘﻪ ﺃﺩﻳﻨﻲ ﻟﺒﺴﺘﻬﺎﻟﻚ ﺃﻫﻮ

ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ :

- ﻋﺎﺭﻓﻪ ﻳﺎ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺃﻗﻮﻟﻚ ﻋﻠﻰ ﺳﺮ

ﺃﺳﻨﺪﺕ ﻇﻬﺮﻫﺎ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻤﻘﻌﺪ ﻭﻗﺎﻟﺖ :

- ﻗﻮﻝ

ﺍﻟﺘﻔﺖ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً :

- ﺃﻧﺎ ﻃﻮﻝ ﻋﻤﺮﻯ ﺑﺤﻠﻢ ﻳﺒﻘﻰ ﻋﻨﺪﻯ ﺍﺑﻦ ﺯﻯ " ﺻﻼﺡ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺍﻷﻳﻮﺑﻰ " .. ﻗﺎﺋﺪ .. ﻋﻈﻴﻢ .. ﺗﻠﺘﻒ ﺍﻟﺠﻴﻮﺵ ﺣﻮﺍﻟﻴﻪ .. ﻭﻳﻔﺘﺢ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻣﺮﺓ ﺗﺎﻧﻴﺔ

ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺑﺘﺄﺛﺮ ﻓﺄﻛﻤﻞ ﻗﺎﺋﻼً ﺑﺤﻤﺎﺱ :

- ﻧﻔﺴﻰ ﺃﻧﺎ ﻭﺍﻧﺘﻰ ﻳﺎ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻧﻌﻴﻦ ﺑﻌﺾ ﻋﻠﻰ ﻛﺪﺓ .. ﻧﺮﺑﻰ ﻭﻻﺩﻧﺎ ﺻﺢ .. ﻣﺶ ﺯﻯ ﻣﺎ ﺍﺣﻨﺎ ﺍﺗﺮﺑﻴﻨﺎ .. ﻧﺮﺑﻴﻬﻢ ﻣﻦ ﺻﻐﺮﻫﻢ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﻭﻋﻠﻰ ﺍﻟﻌﻘﻴﺪﺓ ﻭﻋﻠﻰ ﺍﻟﻤﺒﺎﺩﺉ .. ﻧﺮﺑﻴﻬﻢ ﻋﻠﻰ ﺣﺐ ﺍﻟﻨﺒﻲ ﻭﺣﺐ ﺍﻟﺼﺤﺎﺑﺔ ﻭﺣﺐ ﺃﻣﻬﺎﺕ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ .. ﻧﺮﺑﻴﻬﻢ ﻭﻧﻌﺮﻓﻬﻢ ﺍﻥ ﻗﺪﻭﺗﻬﻢ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻴﺎﺓ ﻣﺶ ﺍﻟﺨﻄﻴﺐ ﻭﻣﻨﻴﺐ .. ﻻ ﻗﺪﻭﺗﻬﻢ " ﻋﻤﺎﺭ ﺑﻦ ﻳﺎﺳﺮ .. ﻋﻤﺮ ﺑﻦ ﺍﻟﺨﻄﺎﺏ .. ﺑﻼﻝ ﺑﻦ ﺭﺑﺎﺡ .. ﻭﻋﺎﺋﺸﺔ ﻭﺣﻔﺼﺔ ﻭﺃﻡ ﺣﺒﻴﺒﺔ ﻭﻓﺎﻃﻤﺔ ﺍﻟﺰﻫﺮﺍﺀ .. ﻧﻔﺴﻰ ﻳﺸﺮﺑﻮﺍ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺩﻩ ﻣﻦ ﺻﻐﺮﻫﻢ ﻭﻳﻜﻮﻧﻮﺍ ﻧﺒﺘﻪ ﻃﻴﺒﺔ .. ﻧﻔﺴﻰ ﻳﻐﻴﺮﻭﺍ ﻓﻰ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭﻓﻰ ﺍﻟﺒﻠﺪ ﺩﻯ ﻣﺶ ﺯﻯ ﻣﺎ ﺟﻢ ﺯﻯ ﻣﺎ ﺭﺍﺣﻮﺍ .. ﻧﻔﺴﻰ ﺃﻓﻴﺪ ﺩﻳﻨﻲ ﻭﺃﻓﻴﺪ ﺑﻠﺪﻯ ﻭﺃﻃﻠﻊ ﻭﻻﺩﻯ ﺷﺎﻳﻠﻴﻦ ﻫﻢ ﺩﻳﻨﻬﻢ ﻭﻫﻢ ﺑﻠﺪﻫﻢ ﻋﻠﻰ ﻛﺘﺎﻓﻬﻢ .. ﻣﺶ ﻛﻞ ﻫﻤﻬﻢ ﻫﻮ ﺃﻛﻞ ﻭﺷﺮﺏ ﻭﻧﻮﻡ

ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺑﻌﻤﻖ ﻭﺃﻣﺴﻚ ﻳﺪﻳﻬﺎ ﺑﻴﻦ ﺭﺍﺣﺘﻴﻪ ﻭﻗﺎﻝ ﻣﺒﺘﺴﻤﺎً :

- ﻫﺘﺴﺎﻋﺪﻳﻨﻲ ﻋﻠﻰ ﺩﻩ ﻳﺎ " ﺇﻳﻤﺎﻥ "

ﺃﻭﻣﺄﺕ ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ ﻭﻗﺎﻟﺖ ﺑﺘﺄﺛﺮ :

- ﺃﻳﻮﺓ ﻳﺎ " ﻛﺮﻳﻢ " .. ﻫﺴﺎﻋﺪﻙ ﻋﻠﻰ ﺩﻩ

ﻗﺒﻞ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻳﺪﻳﻬﺎ ﻭﻗﺎﻝ ﻭﻫﻮ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻣﺒﺘﺴﻤﺎً :

- ﻭﺃﻧﺎ ﺃﻭﻋﺪﻙ ﺍﻧﻰ ﺃﻛﻮﻥ ﺧﻴﺮ ﺯﻭﺝ ﻟﻴﻜﻲ .. ﺃﻛﻴﺪ ﻫﺘﻤﺮ ﻋﻠﻴﻨﺎ ﻣﺸﺎﻛﻞ ﻣﺶ ﻫﺘﺒﻘﻰ ﺣﻴﺎﺗﻨﺎ ﻛﻠﻬﺎ ﻋﺴﻞ ﻓﻰ ﻋﺴﻞ .. ﺑﺲ ﺃﻭﻋﺪﻙ ﻋﻠﻰ ﺍﻷﻗﻞ ﻟﻤﺎ ﺗﻬﺐ ﻋﻠﻴﻨﺎ ﺍﻟﺮﻳﺢ .. ﺍﻧﻰ ﺃﺗﻘﻰ ﺭﺑﻨﺎ ﻓﻴﻜﻲ .. ﺯﻯ ﻣﺎ ﺃﻧﺎ ﻋﺎﻳﺰﻙ ﺗﻮﻋﺪﻳﻨﻲ ﺍﻧﻚ ﺗﺘﻘﻰ ﺭﺑﻨﺎ ﻓﻴﺎ

ﻗﺎﻟﺖ ﻟﻪ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻭﻫﻰ ﺗﺘﺸﺒﺚ ﺑﻴﺪﻳﻪ ﺑﻘﻮﺓ :

- ﺃﻭﻋﺪﻙ ﺍﻥ ﻣﻬﻤﺎ ﻣﺮ ﻋﻠﻴﻨﺎ ﻣﻦ ﻣﺸﺎﻛﻞ .. ﻫﺘﻼﻗﻴﻨﻲ ﻗﺒﻞ ﻣﺎ ﺗﻨﺎﻡ ﺑﻘﺮﺏ ﻣﻨﻚ ﻭﺑﻘﻮﻟﻚ " ﻻ ﺃﺫﻭﻕ ﻏﻤﻀﺎً ﺣﺘﻰ ﺗﺮﺿﻰ .." ﻣﺶ ﻫﺴﻴﺒﻚ ﻓﻰ ﻳﻮﻡ ﺗﻨﺎﻡ ﻭﺍﻧﺖ ﻏﻀﺒﺎﻥ ﻋﻠﻴﺎ

ﻗﺮﺏ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺭﺃﺳﻬﺎ ﻣﻨﻪ ﻭﻗﺒﻞ ﺟﺒﻴﻨﻬﺎ .. ﺍﺑﺘﺴﻤﺖ ﻟﻪ ﺑﺨﺠﻞ ﻭﺃﺑﻌﺪﺕ ﻧﻔﺴﻬﺎ .. ﻓﻘﺎﻝ ﻣﺒﺘﺴﻤﺎً :

- ﺭﺑﻨﺎ ﻳﻘﺪﺭﻧﻰ ﻭﺃﻗﺪﺭ ﺃﺣﺎﻓﻆ ﻋﻠﻰ ﺍﻷﻣﺎﻧﺔ

ﻋﺎﺩﺕ " ﺳﻤﺮ " ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻌﻴﺎﺩﺓ ﻓﻮﺟﺪﺕ ﻋﺎﻣﻠﺔ ﺍﻟﻨﻈﺎﻓﺔ ﺗﻨﻈﻒ ﺍﻟﻤﻜﺘﺐ ﻓﺒﺤﺜﺖ ﻋﻦ ﻫﺎﺗﻔﻬﺎ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻤﻜﺘﺐ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ :

- ﻣﺸﻔﺘﻴﺶ ﻣﻮﺑﺎﻳﻠﻰ ﺑﻴﺘﻬﻴﺄﻟﻰ ﻛﻨﺖ ﺳﺎﻳﺒﺎﻩ ﻫﻨﺎ

ﻗﺎﻟﺖ ﺍﻟﻤﺮﺃﺓ ﻭﻫﻰ ﺗﻨﻈﺮ ﻳﻤﻴﻨﺎً ﻭﻳﺴﺎﺭﺍً :

- ﻻ ﻳﺎ ﺩﻛﺘﻮﺭﺓ ﻭﺍﻟﻠﻪ ﻣﺸﻔﺘﻮﺵ

ﻗﺎﻟﺖ " ﺳﻤﺮ " ﺑﺤﻴﺮﺓ ﻣﻤﺰﻭﺟﺔ ﺑﺎﻟﻀﻴﻖ :

- ﺃﻣﺎﻝ ﻫﻴﻜﻮﻥ ﺭﺍﺡ ﻓﻴﻦ ﺑﺲ

ﺍﺗﺠﻬﺖ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺒﺎﻟﻄﻮ ﺍﻷﺑﻴﺾ ﺍﻟﻤﻌﻠﻖ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺸﻤﺎﻋﺔ ﺑﺠﻮﺍﺭ ﺍﻟﻤﻜﺘﺐ ﻭﺩﺳﺖ ﻳﺪﻫﺎ ﻓﻰ ﺟﻴﺒﻪ ﻟﺘﻈﻬﺮ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺔ ﻋﻠﻰ ﺷﻔﺘﻴﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ :

- ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ﻟﻘﻴﺘﻪ

ﺭﻥ ﺟﺮﺱ ﺍﻟﻬﺎﺗﻒ ﺍﻟﻤﻮﺿﻮﻉ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻤﻜﺘﺐ .. ﻓﺎﻟﺘﻘﻄﺖ ﺍﻟﺴﻤﺎﻋﺔ .. ﻛﺎﻧﺖ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﻷﻣﻬﺎﺕ ﺗﺴﺄﻟﻬﺎ ﻋﻦ ﻃﻔﺢ ﺟﻠﺪﻯ ﺁﻟﻢ ﺑﺼﻐﻴﺮﻫﺎ .. ﺟﻠﺴﺖ " ﺳﻤﺮ " ﻓﻮﻕ ﻣﻜﺘﺒﻬﺎ ﺗﺠﻴﺐ ﻋﻠﻰ ﺃﺳﺌﻠﺔ ﺍﻟﻤﺮﺃﺓ ﺑﺼﺒﺮ .. ﺧﺮﺟﺖ ﻋﺎﻣﻠﺔ ﺍﻟﻨﻈﺎﻓﺔ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻜﺘﺐ .. ﻭﻓﺠﺄﺓ ﺃﻇﻠﻢ ﻛﻞ ﺷﺊ .. ﻓﺼﺎﺣﺖ " ﺳﻤﺮ " ﻭﻫﻰ ﺗﻀﻊ ﻳﺪﻳﻬﺎ ﻋﻠﻰ ﺳﻤﺎﻋﺔ ﺍﻟﻬﺎﺗﻒ :

- ﻳﺎ ﺣﺠﻪ .. ﻫﻮ ﻣﻔﻴﺶ ﻫﻨﺎ ﻛﺸﺎﻑ

ﺃﺗﺎﻫﺎ ﺻﻮﺕ ﺍﻟﻤﺮﺃﺓ ﻭﻫﻰ ﺗﺼﻴﺢ ﻗﺎﺋﻠﻪ :

- ﺑﺪﻭﺭ ﺃﻫﻮ ﻳﺎ ﺩﻛﺘﻮﺭﺓ

ﻋﺎﺩﺕ ﻟﺘﻜﻤﻞ ﺣﺪﻳﺜﻬﺎ ﻣﻊ ﺍﻷﻡ ﻋﺒﺮ ﺍﻟﻬﺎﺗﻒ .. ﻓﺠﺄﺓ ﺳﻤﻌﺖ ﺻﻮﺕ ﺻﺮﺍﺥ ﺍﻟﻤﺮﺃﺓ ﺑﺎﻟﺨﺎﺭﺝ .. ﻓﻬﺒﺖ ﻭﺍﻗﻔﺔ ﻭﺳﻘﻄﺖ ﺍﻟﺴﻤﺎﻋﺔ ﻣﻦ ﻳﺪﻳﻬﺎ .. ﻧﺎﺩﺕ ﺍﻟﻤﺮﺃﺓ ﻓﻠﻢ ﺗﺠﻴﺒﻬﺎ .. ﻭﺿﻌﺖ ﻳﺪﻫﺎ ﻋﻠﻰ ﻗﻠﺒﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﻤﺘﻢ ﺑﺼﻮﺕ ﻣﺮﺗﺠﻒ :

- ﺃﻋﻮﺫ ﺑﺎﻟﻠﻪ ﻣﻦ ﺍﻟﺸﻴﻄﺎﻥ ﺍﻟﺮﺟﻴﻢ .. ﺃﻋﻮﺫ ﺑﺎﻟﻠﻪ ﻣﻦ ﺍﻟﺸﻴﻄﺎﻥ ﺍﻟﺮﺟﻴﻢ

ﺻﺮﺧﺖ ﺗﻨﺎﺩﻳﻬﺎ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ ﺩﻭﻥ ﺟﺪﻭﻯ .. ﺗﺴﺎﻗﻄﺖ ﻋﺒﺮﺍﺗﻬﺎ ﻓﻰ ﻇﻼﻡ ﺍﻟﻐﺮﻓﺔ .. ﺃﺧﺬﺕ ﺗﺒﺤﺚ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻤﻜﺘﺐ ﻋﻦ ﻫﺎﺗﻔﻬﺎ ﺑﺄﻳﺪﻱ ﻣﺮﺗﺠﻔﺔ ﻓﻠﻢ ﺗﺠﺪﻩ ﻣﻦ ﻓﺮﻁ ﺗﻮﺗﺮﻫﺎ .. ﻓﺠﺄﺓ ﺭﺃﺕ ﻛﺘﻠﺔ ﻟﻬﺐ ﻛﺒﻴﺮﺓ ﺗﻤﺮ ﻣﻦ ﺃﻣﺎﻡ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻟﺘﻤﻸ ﺍﻟﺮﺩﻫﺔ ﻓﻰ ﺍﻟﺨﺎﺭﺝ .. ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻨﺎﺭ ﺑﺄﻋﻴﻦ ﻣﺘﺴﻌﺔ ﻭﻗﺪ ﺍﺭﺗﺠﻒ ﺟﺴﺪﻫﺎ ﻓﺰﻋﺎً ﻭﻫﻠﻌﺎً .. ﺟﻤﺪﻫﺎ ﺧﻮﻓﻬﺎ ﻓﻰ ﻣﻜﺎﻧﻬﺎ .. ﻓﻘﻂ ﻛﺎﻧﺖ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻨﺎﺭ ﻛﺎﻟﺘﻤﺜﺎﻝ !

ﺃﺳﺮﻉ ﻛﻞ ﻣﻦ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻭ " ﻋﻠﻰ " ﻭ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺑﺎﻟﺤﻀﻮﺭ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻌﻴﺎﺩﺓ ﺑﻌﺪﻣﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﻓﺮﺩ ﺍﻷﻣﻦ ﺍﻟﻰ ﻣﻜﺘﺐ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻟﻴﺨﺒﺮﻫﻢ ﺑﺄﻣﺮ ﺍﻟﺤﺮﻳﻖ .. ﺃﺳﺮﻉ ﺍﻟﺒﻌﺾ ﺑﺎﻹﺗﺼﺎﻝ ﺑﺎﻟﻤﻄﺎﻓﺊ .. ﺑﻴﻨﻤﺎ ﺗﻨﺎﻭﻝ ﺍﻟﺒﻌﺾ ﻃﻔﺎﻳﺎﺕ ﺍﻟﺤﺮﻳﻖ ﺍﻟﺼﻐﻴﺮﺓ ﻳﺤﺎﻭﻟﻮﻥ ﺑﻬﺎ ﺍﺧﻤﺎﺩ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﻨﻴﺮﺍﻥ ﺍﻟﺘﻰ ﺍﻧﺪﻟﻌﺖ ﻓﻰ ﻋﻴﺎﺩﺓ ﺍﻷﻃﻔﺎﻝ ﺍﻟﺘﻰ ﻛﺎﻧﺖ ﺗﺮﺗﻔﻊ ﻃﺎﺑﻘﻴﻦ ﻋﻦ ﺍﻷﺭﺽ .. ﻛﺎﻧﺖ ﻋﺎﻣﻠﺔ ﺍﻟﻨﻈﺎﻓﺔ ﺟﺎﻟﺴﻪ ﻋﻠﻰ ﺍﻷﺭﺽ ﺗﺒﻜﻰ ﻭﻫﻰ ﺗﻤﺴﻚ ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ ﺍﻟﺬﻯ ﻳﻨﺰﻑ ﺩﻣﺎً .. ﺳﺄﻟﻬﺎ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﻠﻬﻔﻪ :

- ﺍﻳﻪ ﺍﻟﻠﻰ ﺣﺼﻞ ؟

ﻗﺎﻟﺖ ﺍﻟﻤﺮﺃﺓ ﺍﻟﺒﺎﻛﻴﺔ :

- ﻭﺍﺣﺪ ﺧﺒﻄﻨﻰ ﻋﻠﻰ ﺭﺍﺳﻰ ﻭﻓﺠﺄﺓ ﻟﻘﻴﺖ ﺍﻟﻨﺎﺭ ﺣﻮﻟﻴﻪ ﺣﻄﻴﺖ ﺑﻄﺎﻧﻴﺔ ﺣﻮﻟﻴﺎ ﻭﺧﺮﺟﺖ ﻭ .

ﻟﻢ ﺗﺴﺘﻄﻊ ﺃﻥ ﺗﻜﻤﻞ ﺣﺪﻳﺜﻬﺎ ﻓﻘﺪ ﺳﻘﻄﺖ ﻣﻐﺸﻴﺎً ﻋﻠﻴﻬﺎ .. ﺣﻤﻠﻬﺎ " ﻋﻠﻰ " ﻭﺗﻮﺟﻪ ﺑﻬﺎ ﻣﺴﺮﻋﺎً ﺍﻟﻰ ﺃﺣﺪ ﺍﻷﻃﺒﺎﺀ ﺍﻟﻤﻘﻴﻤﻴﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﻟﺤﻴﻦ ﺣﻀﻮﺭ ﺍﻹﺳﻌﺎﻑ .. ﻧﻈﺮ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﻟﻰ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺑﻘﻠﻖ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ :

- ﺃﻧﺎ ﺧﺎﻳﻒ ﻳﻜﻮﻥ ﻓﻰ ﺣﺪ ﺟﻮﻩ

ﻗﺎﻝ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺑﻠﻬﻔﺔ ﻭﻫﻮ ﻳﺮﺗﺪﻯ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﻟﻤﻌﺎﻃﻒ ﺍﻟﻮﺍﻗﻴﺔ ﻭﻳﻌﻄﻰ ﺁﺧﺮ ﻟـ " ﻛﺮﻳﻢ " :

- ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻧﺸﻮﻑ ﻗﺒﻞ ﻣﺎ ﺍﻟﻨﺎﺭ ﺗﻤﺴﻚ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﻜﺎﻥ ﺃﻛﺘﺮ ﻣﻦ ﻛﺪﻩ

ﺩﺧﻞ ﻛﻼﻫﻤﺎ .. ﻛﺎﻧﺖ ﺍﻟﻨﻴﺮﺍﻥ ﺗﺸﺘﻌﻞ ﻣﻦ ﺍﻟﺠﺪﺭﺍﻥ ﻭﻛﺄﻥ ﺃﺣﺪﻫﻢ ﺳﻜﺐ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﺳﺎﺋﻞ ﺳﺮﻳﻊ ﺍﻻﺷﺘﻌﺎﻝ .. ﻟﻢ ﺗﻜﻦ ﺍﻟﻨﻴﺮﺍﻥ ﻗﺪ ﻭﺻﻠﺖ ﺍﻟﻰ ﺍﻷﺭﺿﻴﺔ ﻓﺎﺳﺘﻄﺎﻋﻮﺍ ﺍﻟﻤﺮﻭﺭ ﺩﻭﻥ ﺻﻌﻮﺑﺔ ﻛﺒﻴﺮﺓ  ﺃﺧﺬﺍ ﻳﻨﻈﺮﺍﻥ ﻓﻰ ﺍﻟﻐﺮﻑ ﺍﻟﺘﻰ ﺳُﺪﺕ ﻓﺘﺤﺎﺗﻬﺎ ﺑﺎﻟﻨﻴﺮﺍﻥ ﻭﻫﻤﺎ ﻳﺼﻴﺤﺎﻥ :

- ﻓﻰ ﺣﺪ ﻫﻨﺎ ؟

ﻓﺠﺄﺓ ﺳﻤﻌﺎ ﺻﻮﺕ " ﺳﻤﺮ " ﺍﻟﺘﻰ ﺻﺮﺧﺖ ﺑﺎﻛﻴﻪ 

- ﺃﻧﺎ ﻫﻨﺎ

ﻭﻗﻒ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻭ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺃﻣﺎﻡ ﻣﺪﺧﻞ ﺍﻟﻐﺮﻓﺔ ﺍﻟﻤﺸﺘﻌﻞ ﻭﺗﻠﻚ ﺍﻟﻨﻴﺮﺍﻥ ﺍﻟﺘﻰ ﺗﻔﺼﻠﻬﻤﺎ ﻋﻦ " ﺳﻤﺮ " ﺍﻟﺘﻰ ﻭﻗﻔﺖ ﺧﻠﻒ ﺍﻟﻤﻜﺘﺐ ﺑﺎﻛﻴﺔ ﺍﻟﻌﻴﻨﻴﻦ ﺿﺎﻣﺔ ﻗﺒﻀﺘﻴﻬﺎ ﺍﻟﻰ ﺑﻌﻀﻬﻤﺎ ﺍﻟﺒﻌﺾ ﻭﺍﺿﻌﺔ ﺍﻳﺎﻫﻤﺎ ﻓﻮﻕ ﺻﺪﺭﻫﺎ .. ﻛﺎﻧﺖ ﺗﺮﺗﺠﻒ ﻛﻮﺭﻗﺔ ﻓﻰ ﻣﻬﺐ ﺍﻟﺮﻳﺢ .. ﻓﺼﺎﺡ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻓﻰ " ﻛﺮﻳﻢ " :

- ﺧﻠﻴﻬﻢ ﻳﺤﻄﻮﺍ ﻣﺮﺗﺒﺔ ﺗﺤﺖ ﺍﻟﺸﺒﺎﻙ ﺑﺴﺮﻋﺔ ﻳﺎ " ﻛﺮﻳﻢ "

ﺭﺟﻊ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺨﻠﻒ ﻭﺃﺣﺎﻁ ﻧﻔﺴﻪ ﺑﺎﻟﺒﻄﺎﻧﻴﺔ ﺑﺈﺣﻜﺎﻡ ﺛﻢ ﺍﻧﺪﻓﻊ ﺩﺍﺧﻞ ﺍﻟﻐﺮﻓﺔ ﻟﻴﻘﻒ ﻓﻰ ﻭﺳﻄﻬﺎ .. ﺗﻮﺟﻪ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻣﺴﺮﻋﺎً ﻹﺣﻀﺎﺭ ﺍﻟﻤﺮﺗﺒﺔ .. ﻛﺎﻧﺖ " ﺳﻤﺮ " ﺗﺮﺗﺠﻒ ﺑﺸﺪﺓ .. ﻓﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻗﺎﺋﻼً :

- ﻻ ﺃﺑﻮﺱ ﺍﻳﺪﻙ ﺍﻭﻋﻰ ﻳﻐﻤﻰ ﻋﻠﻴﻜﻲ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ .. ﻣﺘﺨﻔﻴﺶ ﺍﻟﻨﺎﺭ ﺑﻌﻴﺪ ﻋﻨﻚ

ﺍﻟﺘﻔﺖ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﻣﺪﺧﻞ ﺍﻟﻐﺮﻓﺔ ﻭﺍﻟﺬﻯ ﺃﻛﻠﺘﻪ ﺍﻟﻨﻴﺮﺍﻥ ﺍﻟﻤﺴﻌﻮﺭﺓ ﺣﺘﻰ ﺃﺻﺒﺢ ﻣﻦ ﺍﻟﺼﻌﺐ ﺍﻟﺨﺮﻭﺝ ﺧﺎﺻﺔ ﻭﻗﺪ ﺍﺯﺩﺍﺩ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺍﻟﻤﻤﺮ ﺑﺎﻟﻨﻴﺮﺍﻥ .. ﻓﺘﺢ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺍﻟﻨﺎﻓﺬﺓ ﺍﻟﺘﻰ ﺗﻘﻊ ﺧﻠﻒ ﺍﻟﻤﻜﺘﺐ ﻭﻧﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﺍﻷﺳﻔﻞ .. ﻟﺤﻈﺎﺕ ﻭﻭﺟﺪ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻳﺤﻀﺮ ﻣﺮﺗﺒﺔ ﻭﻭﺿﻌﻬﺎ ﺃﺳﻔﻞ ﺍﻟﺸﺒﺎﻙ ﻭﺃﺣﻀﺮ ﺑﻌﺾ ﺍﻟﺮﺟﺎﻝ ﻣﺮﺗﺒﺔ ﺃﺧﺮﻯ .. ﺍﻟﺘﻔﺖ ﺍﻟﻰ " ﺳﻤﺮ " ﻗﺎﺋﻼً :

- ﻳﻼ ﻧﻄﻰ ﺍﻧﺘﻰ ﺍﻷﻭﻝ

ﻧﻈﺮﺕ " ﺳﻤﺮ " ﻣﻦ ﺍﻟﻨﺎﻓﺬﺓ ﻭﻫﻰ ﺗﺼﻴﺢ ﺑﺎﻛﻴﺔ 

- ﺍﻧﺖ ﺑﺘﻬﺮﺝ ﻣﺶ ﻫﻌﺮﻑ ﺃﻧﻂ

ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﺍﻷﺳﻔﻞ ﻟﻴﺠﺪ ﺍﻟﺮﺟﺎﻝ ﺃﺣﻀﺮﻭﺍ ﺍﻟﻤﺰﻳﺪ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺮﺍﺗﺐ ﺣﺘﻰ ﺗﺴﺘﻄﻴﻊ ﺍﻣﺘﺼﺎﺹ ﺻﺪﻣﺔ ﺳﻘﻮﻃﻬﻤﺎ .. ﺟﺬﺑﻬﺎ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺑﺈﺻﺮﺍﺭ ﻓﻰ ﺍﺗﺠﺎﻩ ﺍﻟﻨﺎﻓﺬﻩ ﻭﻫﻮ ﻳﻬﺘﻒ :

- ﻳﻼ ﻳﺎ ﺑﻨﺘﻰ ﺍﻟﻨﺎﺭ ﻫﺘﻄﻮﻟﻨﺎ

ﻗﺎﻟﺖ ﻭﻫﻰ ﺗﺒﻜﻰ :

- ﺃﻧﺎ ﺧﺎﻳﻔﺔ

ﻗﺎﻝ ﻟﻬﺎ ﻭﻫﻮ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﺍﻷﺳﻔﻞ :

- ﻣﺘﺨﻔﻴﺶ ﻣﺶ ﻫﻴﺤﺼﻠﻚ ﺣﺎﺟﺔ .. ﻋﺎﺭﻓﻪ ﻟﻌﺒﺔ ﺍﻟﺴﻮﺳﺖ ﺍﻟﻠﻰ ﺍﻷﻃﻔﺎﻝ ﺑﺘﺘﻨﻄﻂ ﻓﻮﻗﻴﻬﺎ .. ﺗﺨﻴﻠﻰ ﺍﻧﻚ ﺑﺘﻠﻌﺒﻴﻬﺎ ﻣﻌﺎﻫﻢ

ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ " ﺳﻤﺮ " ﺑﻤﺰﻳﺪ ﻣﻦ ﺍﻟﺪﻫﺸﺔ ﻭﺍﻟﻐﻴﻆ ﻭﻫﻰ ﺗﻬﺘﻒ :

- ﻟﻌﺒﺔ ﺍﻟﺴﻮﺳﺖ .. ﺍﻧﺖ ﺑﺘﺴﺘﻬﺒﻞ

ﺻﺮﺥ ﻓﻴﻬﺎ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻗﺎﺋﻼً :

- ﻳﺎ ﺭﺑﻰ ﻋﻠﻰ ﻟﺖ ﺍﻟﺤﺮﻳﻢ .. ﺍﺧﻠﺼﻰ ﺍﻟﻨﺎﺭ ﻫﺘﻄﻮﻟﻨﺎ

ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻨﺎﻓﺬﺓ .. ﺛﻢ ﺑﻤﺴﺎﻋﺪﺓ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺗﻤﻜﻨﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﻮﻗﻮﻑ ﻓﻮﻗﻬﺎ ﺛﻢ .. ﺃﻏﻤﻀﺖ ﻋﻴﻨﻴﻬﺎ ﻟﺘﻘﻮﻝ ﺍﻟﺸﻬﺎﺩﺗﻴﻦ ﻭﺗﻘﻔﺰ ﻣﻦ ﺍﻟﻨﺎﻓﺬﺓ ﻣﻊ ﺻﻴﺤﺔ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺍﻟﻮﺍﻗﻔﺔ ﻓﻰ ﺍﻷﺳﻔﻞ :

- ﺳﻤﺮﺭﺭﺭ

ﺃﺳﺮﻋﺖ ﺍﻟﻔﺘﻴﺎﺕ ﺑﻤﺴﺎﻋﺪﺓ " ﺳﻤﺮ " ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻨﻬﻮﺽ .. ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻬﺎ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺍﻟﺒﺎﻛﻴﺔ ﻭﻫﻰ ﺗﻬﺘﻒ ﺑﻠﻮﻋﺔ :

- " ﺳﻤﺮ " ﺍﻧﺘﻰ ﻛﻮﻳﺴﺔ

ﺃﻭﻣﺄﺕ " ﺳﻤﺮ " ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﻣﺎﺯﺍﻟﺖ ﻻ ﺗﺼﺪﻕ ﺃﻧﻬﺎ ﻧﺠﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻮﺕ ﺍﻟﻤﺤﻘﻖ .. ﺍﻟﺘﻔﺘﺖ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺍﻟﺬﻯ ﻭﻗﻒ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺸﺮﻓﺔ ﻳﺘﺎﺑﻌﻬﺎ ﺑﻌﻴﻨﻪ ﺍﻟﻰ ﺃﻥ ﺗﺄﻛﺪ ﻣﻦ ﺳﻼﻣﺘﻬﺎ .. ﺛﻢ ﻳﻘﻔﺰ ﻟﻴﺼﻴﺢ ﺑﺄﻟﻢ :

- ﺁﺁﺁﺁﺁﺁﺁﺁﺁﺁﺁﺁﺁﺁﺁﻩ

ﺍﻟﺘﻮﺕ ﺫﺭﺍﻋﻪ ﺃﺳﻔﻞ ﺟﺴﺪﻩ .. ﺍﻗﺘﺮﺏ ﻣﻨﻪ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻭﺑﻌﺾ ﺍﻟﺮﺟﺎﻝ .. ﺻﺎﺡ ﺑﻠﻬﻔﻪ :

- ﺍﻧﺖ ﻛﻮﻳﺲ ﻳﺎ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺟﺮﺍﻟﻚ ﺣﺎﺟﺔ

ﺃﻣﺴﻚ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺫﺭﺍﻋﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﻬﺘﻒ ﺑﺄﻟﻢ :

- ﺣﺴﺒﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﻧﻌﻢ ﺍﻟﻮﻛﻴﻞ .. ﻣﺮﺗﺒﺔ ﺩﻯ ﻭﻻ ﺻﺒﺔ ﺃﺳﻤﻨﺖ .. ﺍﻧﺘﻮﺍ ﻣﻨﺠﺪﻳﻨﻬﺎ ﺑﺈﻳﻪ ﻳﺎ ﻇﻠﻤﻪ

ﺳﺎﻋﺪ " ﻛﺮﻳﻢ " " ﺯﻳﺎﺩ " ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻨﻬﻮﺽ ﻓﻰ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﻠﺤﻈﺔ ﺃﻗﺒﻞ " ﺁﺩﻡ " ﻭﻫﻮ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﺻﺪﻳﻘﻪ ﻓﻰ ﻟﻮﻋﺔ ﻗﺎﺋﻼً :

- " ﺯﻳﺎﺩ " ﺍﻳﻪ ﺍﻟﻠﻰ ﺣﺼﻞ .. ﺍﻳﻪ ﺍﻟﻠﻰ ﺑﻬﺪﻟﻚ ﻛﺪﻩ

ﻗﺎﻝ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻭﻫﻮ ﻣﻤﺴﻚ ﺑﺬﺭﺍﻋﻪ ﻭﻳﺄﻥ ﺃﻟﻤﺎً :

- ﺃﻧﺎ ﻛﻮﻳﺲ ﻛﻮﻳﺲ .. ﻣﺘﻘﻠﻘﺶ ﺑﺲ ﺷﻜﻠﻰ ﻫﺤﺘﺎﺝ ﺃﺟﺒﺲ

ﺳﺎﻋﺪﻩ " ﺁﺩﻡ " ﻋﻠﻰ ﺭﻛﻮﺏ ﺳﻴﺎﺭﺗﻪ ﺛﻢ ﺃﺧﺬ ﻣﻨﻪ ﺍﻟﻤﻔﺘﺎﺡ ﻭﺍﻧﻄﻠﻖ ﺑﻪ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻤﺴﺘﺸﻔﻰ ﺑﻴﻨﻤﺎ ﺍﻧﻬﻤﻚ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻣﻊ ﺍﻟﺮﺟﺎﻝ ﻓﻰ ﺍﻃﻔﺎﺀ ﺍﻟﺤﺮﻳق

ﺟﻠﺴﺖ " ﺳﻤﺮ " ﻓﻰ ﻣﻨﺘﺼﻒ ﻓﺮﺍﺷﻬﺎ ﺗﺒﻜﻰ ﻛﺎﻷﻃﻔﺎﻝ ﻭﺑﺠﻮﺍﺭﻫﺎ ﺃﻣﻬﺎ ﻭ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻭ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " .. ﺩﺧﻠﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺣﺎﻣﻠﺔ ﻛﻮﺏ ﻣﻦ ﺍﻟﻠﻴﻤﻮﻥ ﻭﺃﻋﻄﺘﻪ ﻟﻬﺎ ﻗﺎﺋﻠﻪ :

- ﺍﺷﺮﺑﻰ ﺩﻩ ﻳﺎ " ﺳﻤﺮ "

ﺗﻨﺎﻭﻟﺖ " ﺳﻤﺮ " ﺍﻟﻜﻮﺏ ﻣﻦ ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻳﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﻮﻝ ﺑﺼﻮﺕ ﻣﺮﺗﺠﻒ :

- ﻛﻨﺖ ﻣﺮﻋﻮﺑﺔ .. ﻣﻦ ﺭﻋﺒﻰ ﻓﻀﻠﺖ ﻭﺍﻗﻔﺔ ﺃﺑﺺ ﻟﻠﻨﺎﺭ ﻣﻌﺮﻓﺘﺶ ﺃﺗﺼﺮﻑ

ﻋﺎﻧﻘﺘﻬﺎ ﺃﻣﻬﺎ ﻭﻗﺎﻟﺖ ﻓﻰ ﻟﻬﻔﺔ :

- ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ﻳﺎﺭﺏ .. ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ﺍﻧﻚ ﺭﺟﻌﺘﻬﺎﻟﻰ ﺑﺎﻟﺴﻼﻣﺔ

ﻗﺎﻟﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﺑﺄﺳﻰ :

- ﻳﺎ ﻋﻴﻨﻲ ﺷﻜﻞ ﺍﻷﺳﺘﺎﺫ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺍﻳﺪﻩ ﺍﺗﻜﺴﺮﺕ ﻭﻫﻮ ﺑﻴﻨﻂ .. ﺩﻛﺘﻮﺭ " ﺁﺩﻡ " ﺧﺪﻩ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻤﺴﺘﺸﻔﻰ

ﻫﺘﻔﺖ " ﺳﻤﺮ " ﻭﻗﺪ ﺗﺬﻛﺮﺕ ﻓﺠﺄﺓ ﺍﻟﻤﺮﺃﺓ ﺍﻟﺘﻰ ﻛﺎﻧﺖ ﺗﻨﻈﻒ ﺍﻟﻜﺘﺐ :

- ﻛﺎﻥ ﻓﻰ ﺳﺖ ﻣﻌﺎﻳﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﻌﻴﺎﺩﺓ ﻫﻰ ﺑﺘﻨﻀﻒ .. ﻣﺘﻌﺮﻓﻮﺵ ﻃﻠﻌﻮﻫﺎ ﻭﻻ ﻷ

ﻃﻤﺄﻧﺘﻬﺎ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻗﺎﺋﻠﻪ :

- ﺁﻩ ﻣﺘﻘﻠﻘﻴﺶ ﻃﻠﻌﻮﻫﺎ ﻭ " ﻋﻠﻰ " ﺧﺪﻫﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻤﺴﺘﺸﻔﻰ .. " ﻛﺮﻳﻢ " ﻗﺎﻟﻰ ﺍﻥ ﺩﻣﺎﻏﻬﺎ ﺍﺗﻔﺘﺤﺖ ﻭﻗﺎﻟﺖ ﺍﻥ ﻓﻰ ﺣﺪ ﺧﺒﻄﻬﺎ ﻋﻠﻰ ﺩﻣﺎﻏﻬﺎ .. ﻋﺎﻣﺔ ﻫﻮ ﻗﺎﻟﻰ ﺍﻥ ﺍﻟﺒﻮﻟﻴﺲ ﺑﻴﺤﻘﻖ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ﻭﺍﻧﻬﻢ ﺃﻛﻴﺪ ﻫﻴﻄﻠﺒﻮﺍ ﺷﻬﺎﺩﺗﻚ ﺍﻧﺘﻰ ﻭﻫﻰ ﻭ ﺍﻷﺳﺘﺎﺫ " ﺯﻳﺎﺩ "

ﻫﺘﻔﺖ ﺃﻡ " ﺳﻤﺮ " :

- ﻣﺶ ﺍﻟﻨﻬﺎﺭﺩﺓ ﺍﻟﺒﻨﺖ ﺃﻋﺼﺎﺑﻬﺎ ﺗﻌﺒﺎﻧﻪ .. ﺑﻜﺮﺓ ﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﺒﻘﻮﺍ ﻳﺴﺄﻟﻮﻫﺎ ﺍﻟﻠﻰ ﻫﻤﺎ ﻋﺎﻳﺰﻳﻨﻪ

ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺴﺘﺸﻔﻰ ﻫﺘﻒ " ﺁﺩﻡ " ﺑﻐﻀﺐ :

- " ﻋﺎﺻﻰ " ﺍﻟﻜﻠﺐ .. ﺃﻧﺎ ﻭﺍﺛﻖ ﺍﻥ ﻫﻮ ﺍﻟﻠﻰ ﻭﺭﻩ ﺍﻟﻠﻰ ﺑﻴﺤﺼﻞ ﺩﻩ

ﻗﺎﻝ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻭﻫﻮ ﻳﺌﻦ ﺃﻟﻤﺎً ﺃﺛﻨﺎﺀ ﺗﺠﺒﻴﺮ ﺫﺭﺍﻋﻪ :

- ﺁﺁﺁﺁﻩ .. ﺍﻟﻠﻪ ﻳﺤﺮﻗﻪ .. ﻫﻰ ﻭﺻﻠﺖ ﻟﺤﺮﻕ ﻋﻴﺎﺩﺓ ﺍﻻﻃﻔﺎﻝ .. ﺩﻩ ﺑﺠﺪ ﺭﺍﺟﻞ ﺗﻴﻴﻴﻴﻴﻴﻴﻴﻴﻴﻴﻴﻴﻲﻳﻴﻴﺖ

ﺯﻓﺮ " ﺁﺩﻡ " ﺑﺤﺪﻩ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ :

- ﻃﺒﻌﺎً ﺍﺗﺠﻨﻦ ﺑﻌﺪ ﻣﺎ ﺷﺎﻑ ﻧﺠﺎﺡ ﺍﻟﻤﺎﺳــﺔ .. ﻫﻮ ﻛﺪﻩ ﺃﻋﻮﺫ ﺑﺎﻟﻠﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺆﺫﻯ

ﻫﺘﻒ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺑﻌﺪﻣﺎ ﺍﻧﺘﻬﻰ ﺍﻟﻄﺒﻴﺐ ﻣﻦ ﺗﺠﺒﻴﺮ ﺫﺭﺍﻋﻪ .. ﻭﻗﺪ ﺃﺧﺬ ﻳﺘﺤﺴﺲ ﺫﺭﺍﻋﻪ ﺑﺄﺳﻰ :

- ﺃﻧﺎ ﻣﺶ ﺑﺲ ﺩﺭﺍﻋﻰ ﺍﺗﻜﺴﺮ .. ﻷ ﺃﻧﺎ ﻛﻤﺎﻥ ﻛﺮﺍﻣﺘﻰ ﺍﺗﺒﻌﺘﺮﺕ .. ﺑﺄﻩ ﺍﻟﺒﻨﺖ ﺗﻨﻂ ﻭﺗﻨﺰﻝ ﺻﺎﻍ ﺳﻠﻴﻢ .. ﻭﺃﻧﺎ ﻳﺎﺍﻟﻠﻰ ﺷﺤﻂ ﻭﺃﺩ ﺍﻟﻨﺨﻠﺔ ﺃﻧﺰﻝ ﻣﺪﺷﺪﺵ ﻛﺪﻩ

ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ " ﺁﺩﻡ " ﻣﺒﺘﺴﻤﺎً ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺮﻏﻢ ﻣﻨﻪ .. ﻓﺄﻛﻤﻞ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻣﻐﺘﺎﻇﺎً :

- ﻷ ﻭﺃﻗﻮﻟﻬﺎ ﻣﺘﺨﻔﻴﺶ ﻧﻄﻰ .. ﻣﺘﺨﻔﻴﺶ ﻣﺶ ﻫﻴﺤﺼﻠﻚ ﺣﺎﺟﺔ .. ﻭﺃﻧﺎ ﺍﻟﻠﻰ ﻭﻗﻌﺖ ﻋﻠﻰ ﺟﺪﻭﺭ ﺭﻗﺒﺘﻰ ﺯﻯ ﺍﻟﺠﺮﺩﻝ

ﺿﺤﻚ " ﺁﺩﻡ " ﺿﺤﻜﺔ ﻣﻜﺘﻮﻣﺔ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ :

- ﻣﻌﻠﺶ ﺗﻌﻴﺶ ﻭﺗﺎﺧﺪ ﻏﻴﺮﻫﺎ

- ﻳﻼ .. ﺍﻟﻤﻬﻢ ﺍﻥ ﻣﺤﺪﺵ ﺣﺼﻠﻪ ﺣﺎﺟﺔ

ﺗﻨﻬﺪ " ﺁﺩﻡ " ﻗﺎﺋﻼً :

- ﺃﻳﻮﺓ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ .. ﻭﺍﻟﺴﺖ ﻛﻤﺎﻥ ﻛﻮﻳﺴﺔ ﺧﺪﺕ ﻛﺎﻡ ﻏﺮﺯﺓ ﻓﻰ ﺭﺍﺳﻬﺎ ﺑﺲ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ﻣﻔﻴﺶ ﻻ ﺷﺮﺥ ﻭﻻ ﺣﺎﺟﺔ

ﺛﻢ ﻗﺎﻝ ﺑﺼﺮﺍﻣﺔ :

- ﺃﻣﺎ ﻧﺸﻮﻑ ﺁﺧﺮﺗﻬﺎ ﻣﻊ ﺍﻟﺰﻓﺖ ﺍﻟﻠﻰ ﺍﺳﻤﻪ " ﻋﺎﺻﻰ " ﺩﻩ 

ﻓﻰ ﺻﺒﺎﺡ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺍﻟﺘﺎﻟﻰ ﺃﺧﺬﺕ ﺍﻟﺸﺮﻃﺔ ﺍﻓﺎﺩﺓ " ﺳﻤﺮ " ﻭ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻭﻋﺎﻣﻠﺔ ﺍﻟﻨﻈﺎﻓﺔ .. ﻭﻭﻋﺪﻭﺍ ﺑﺴﺮﻋﺔ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻋﻠﻰ ﺍﻛﺘﺸﺎﻑ ﺍﻟﺠﻨﺎﺓ ..

ﺍﺟﺘﻤﻌﻮﺍ ﺟﻤﻴﻌﻬﻢ ﻓﻰ ﻣﻜﺘﺐ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻣﺴﺎﺀﺍً ﻟﺒﺤﺚ ﻫﺬﺍ ﺍﻷﻣﺮ ﺍﻟﺠﻠﻞ ﺍﻟﺬﻯ ﻳﻬﺪﺩ ﻋﻤﻠﻬﻢ ﻭﺳﻤﻌﺔ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ .. ﺑﺈﺳﺘﺜﻨﺎﺀ " ﺃﺳﻤﺎﺀ " ﺍﻟﺘﻰ ﺍﻋﺘﺬﺭﺕ ﻋﻦ ﺣﻀﻮﺭ ﺍﻹﺟﺘﻤﺎﻉ ﻭﺍﻟﺘﻰ ﻻﺣﻆ " ﻋﻠﻰ " ﻏﻴﺎﺑﻬﺎ .. ﺃﺻﺮ " ﺁﺩﻡ " ﻋﻠﻰ ﺃﻥ ﻫﺬﻩ ﺍﻷﻓﻌﺎﻝ ﻟﻦ ﺗﺨﺮﺝ ﺍﻻ ﻣﻦ ﻳﺪ " ﻋﺎﺻﻰ " .. ﻛﺎﻥ ﺍﻟﻘﺮﺍﺭ ﺍﻟﺬﻯ ﺗﻮﺻﻠﻮﺍ ﺍﻟﻴﻪ ﻫﻮ ﺯﻳﺎﺩﺓ ﺍﻟﺤﺮﺍﺳﺔ ﻭﻭﺿﻊ ﻛﺎﻣﻴﺮﺍﺕ ﺍﻟﻤﺮﺍﻗﺒﺔ ﻓﻰ ﺯﻭﺍﻳﺎ ﻣﺘﻔﺮﻗﺔ ﻓﻰ ﺃﻧﺤﺎﺀ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﺍﻟﻰ ﺣﻴﻦ ﻭﺻﻮﻝ ﺍﻟﺸﺮﻃﺔ ﺍﻟﻰ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪﺓ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﻀﻴﺔ

ﺍﻧﺘﻬﻰ ﺍﻹﺟﺘﻤﺎﻉ ﻭﻛﻞ ﻣﻨﻬﻢ ﺷﺎﺭﺩ ﻓﻴﻤﺎ ﺃﺻﺎﺏ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﺑﺎﻷﻣﺲ ﻭﻓﻴﻤﺎ ﻳﻤﻜﻦ ﺃﻥ ﻳﻔﻌﻠﻪ " ﻋﺎﺻﻰ " ! .. ﺃﻋﻄﻰ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺍﻟﺴﻴﺎﺭﺓ ﻟـ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻭ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻗﺎﺋﻼً :

- ﺍﺳﺘﻨﻮﻧﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﻌﺮﺑﻴﺔ ﻋﺸﺎﻥ ﻧﺮﻭﺡ ﺍﻟﻤﺸﻮﺍﺭ ﺑﺘﺎﻋﻨﺎ

ﻛﺎﻧﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻗﺪ ﻃﻠﺒﺖ ﺑﻌﺾ ﺍﻟﻤﺴﺘﻠﺰﻣﺎﺕ ﻟﻠﺼﺎﻟﺔ ﺍﻟﺮﻳﺎﺿﻴﺔ ﻭ ﺍﻗﺘﺮﺡ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺧﺮﻭﺝ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻣﻌﻬﻤﺎ ﻭﺍﻟﺘﻰ ﻻ ﺗﺨﺮﺝ ﻣﻦ ﺍﻟﻘﺮﻳﺔ ﺃﺑﺪﺍً ﻓﺄﺭﺍﺩ ﺃﻥ ﻳﺮﻓﻪ ﻋﻨﻬﺎ ﻗﻠﻴﻼً .. ﺧﺮﺟﺖ ﺍﻟﻔﺘﺎﺗﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻜﺘﺐ ﻓﻘﺎﻟﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻭﻫﻰ ﺗﺸﻴﺮ ﺍﻟﻰ ﺑﻘﻌﻪ ﻋﺼﻴﺮ ﻋﻠﻰ ﻣﻼﺑﺴﻬﺎ :

- ﻋﺎﻳﺰﺓ ﺃﺭﻭﺡ ﺃﻏﻴﺮ ﻫﺪﻭﻣﻰ ﺍﻷﻭﻝ ﻣﺶ ﻣﻌﻘﻮﻝ ﻫﺨﺮﺝ ﻛﺪﻩ

ﻗﺎﻟﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﻮﻫﻦ :

- ﺃﻧﺎ ﻫﻠﻜﺎﻧﻪ ﻣﺶ ﻫﻘﺪﺭ ﺁﺟﻰ ﻣﻌﺎﻛﻰ .. ﻫﺴﺘﻨﻰ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻓﻰ ﺍﻟﻌﺮﺑﻴﺔ ﻭﻧﺠﻴﻠﻚ ﻧﺎﺧﺪﻙ ﻣﻦ ﺍﻟﺒﻴﺖ

- ﺧﻼﺹ ﻣﺎﺷﻰ

ﺧﺮﺟﺖ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺒﻨﻰ ﻟﺘﺴﻤﻊ " ﻋﻠﻰ " ﻣﻦ ﺧﻠﻔﻬﺎ ﻳﻘﻮﻝ :

- ﻣﺮﻭﺣﻪ ؟

ﺍﻟﺘﻔﺘﺖ ﻗﺎﺋﻠﻪ :

- ﺃﻳﻮﺓ ﻫﻐﻴﺮ ﺍﻷﻭﻝ ﻋﺸﺎﻥ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﻣﻊ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻭ " ﺁﻳﺎﺕ "

ﺃﻭﻣﺄ ﺑﺮﺃﺳﻪ ﻗﺎﺋﻼً :

- ﻃﻴﺐ ﺃﻧﺎ ﺃﺻﻼً ﻣﺮﻭﺡ

ﺳﺎﺭﺍ ﻣﻌﺎً ﻓﻰ ﺍﺗﺠﺎﻩ ﺍﻟﻤﻨﺰﻝ .. ﺑﻴﻨﻤﺎ ﺗﻮﺟﻬﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺠﺮﺍﺝ ﻟﻠﺠﻠﻮﺱ ﻓﻰ ﺳﻴﺎﺭﺓ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻭﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻩ .. ﻓﺠـــﺄﺓ .. ﻭﺟﺪﺕ ﻣﻦ ﻳﻜﻤﻢ ﻓﻤﻬﺎ ﻣﻦ ﺍﻟﺨﻠﻒ .. ﺣﺎﻭﻟﺖ ﺍﻟﺼﺮﺍﺥ ﻓﺄﺗﻰ ﺻﻮﺗﻬﺎ ﻣﻜﺘﻮﻣﺎً ﻟﻠﻐﺎﻳﺔ ﻻ ﻳﺴﻤﻌﻪ ﻣﻦ ﻳﺒﻌﺪ ﻋﻨﻬﺎ ﺑﺒﻀﻌﻪ ﺃﻣﺘﺎﺭ .. ﺣﺎﻭﻝ ﺍﻟﺮﺟﻞ ﺟﺬﺑﻬﺎ ﻓﻰ ﺍﺗﺠﺎﻩ ﻣﺎ .. ﻭﻫﻰ ﺗﺤﺎﻭﻝ ﺃﻥ ﺗﻔﻠﺖ ﻣﻦ ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻳﻪ !

ﺭﺃﻯ " ﺁﺩﻡ " .. " ﺃﺣﻤﺪ " ﻭﻫﻮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻜﺘﺐ " ﻛﺮﻳﻢ " .. ﺧﺸﻰ ﺃﻥ ﻳﺴﺘﻐﻞ ﻭﺟﻮﺩ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻓﻰ ﺍﻟﺠﺮﺍﺝ ﻭﻳﺤﺎﻭﻝ ﺍﻟﺤﺪﻳﺚ ﻣﻌﻬﺎ .. ﻓﻐﺎﺩﺭ ﻣﻜﺘﺐ "

ﻛﺮﻳﻢ " ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻔﻮﺭ ﻭﺳﺎﺭ ﺧﻠﻔﻪ ﻟﻴﺮﻯ ﺍﻟﻰ ﺃﻳﻦ ﻫﻮ ﺫﺍﻫﺐ .. ﺍﻧﻌﻘﺪ ﺟﺒﻴﻨﻪ ﺑﻀﻴﻖ ﺷﺪﻳﺪ ﻭﻫﻮ ﻳﺮﺍﻩ ﻛﻤﺎ ﺗﻮﻗﻊ " ﺁﺩﻡ " ﻣﺘﻮﺟﻬﺎً ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺠﺮﺍﺝ .. ﻟﺤﻘﻪ ﻭﻗﺪ ﺗﺰﺍﻳﺪ ﺍﻟﻐﻀﺐ ﺑﺪﺍﺧﻠﻪ .. ﺗﻮﻗﻒ " ﺃﺣﻤﺪ " ﻓﺠﺄﺓ ﻭﻫﻮ ﻳﺮﻯ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻭﺫﺍﻙ ﺍﻟﺮﺟﻞ ﺍﻟﻤﻘﻨﻊ ﻳﺠﺬﺑﻬﺎ ﻣﺒﺘﻌﺪﺍً .. ﻭﻗﻒ " ﺁﺩﻡ " ﺧﻠﻔﻪ ﻳﺮﺍﻗﺐ ﺍﻟﻤﺸﻬﺪ ﺑﺄﻋﻴﻦ ﻣﺘﺴﻌﺔ ﻗﺒﻞ ﺃﻥ ﻳﻨﻄﻠﻖ ﻛﺎﻟﺴﻬﻢ ﻓﻰ ﺍﺗﺠﺎﻩ ﺍﻟﺮﺟﻞ .. ﻛﺎﻥ ﺍﻟﺮﺟﻞ ﻋﺎﻛﻔﺎً ﻋﻠﻰ ﻣﺤﺎﻭﻟﺔ ﺍﻟﺴﻴﻄﺮﺓ ﻋﻠﻰ ﺣﺮﻛﺎﺕ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺍﻟﻤﺠﻨﻮﻧﺔ ﻓﻰ ﺍﻓﻼﺕ ﻧﻔﺴﻬﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻳﻪ .. ﻓﻠﻢ ﻳﻨﺘﺒﻪ ﺍﻟﻰ ﻟﻜﻤﻪ " ﺁﺩﻡ " ﺍﻟﺘﻰ ﺗﺤﺮﻛﺖ ﺑﺴﺮﻋﺔ ﻓﻰ ﺍﻟﻬﻮﺍﺀ ﻟﺘﻬﻮﻯ ﻋﻠﻰ ﻭﺟﻬﻪ ﻓﻴﺼﻴﺢ ﻣﺘﺄﻟﻤﺎً .. ﺟﺬﺏ " ﺁﺩﻡ " .. " ﺁﻳﺎﺕ " ﻣﻦ ﺫﺭﺍﻋﻬﺎ ﻳﺒﻌﺪﻫﺎ ﻋﻦ ﺍﻟﺮﺟﻞ ﻭﻭﻗﻒ ﺃﻣﺎﻣﻬﺎ ﻓﻰ ﻣﻮﺍﺟﻬﺎﺗﻪ .. ﻭﺑﺴﺮﻋﺔ ﺍﻟﺒﺮﻕ ﺃﺧﺮﺝ ﺍﻟﻤﻘﻨﻊ ﻣﻄﻮﺍﻩ ﻣﻦ ﺟﺬﺍﺋﻪ ﻭﺣﺎﻭﻝ ﺗﺴﺪﻳﺪ ﺍﻟﻄﻌﻨﺎﺕ ﺍﻟﻰ " ﺁﺩﻡ " .. ﺻﺮﺧﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺎﻛﻴﺔ ﻭﻫﻰ ﺗﺮﻯ ﻳﺪ " ﺁﺩﻡ " ﺍﻟﺘﻰ ﺗﻤﺴﻚ ﺑﺬﺭﺍﻉ ﺍﻟﺮﺟﻞ ﻓﻰ ﻣﺤﺎﻭﻟﺔ ﺍﻓﻼﺕ ﺍﻟﻤﻄﻮﺍﺓ ﻣﻨﻬﺎ .. ﺃﺳﺮﻉ " ﺃﺣﻤﺪ " ﻓﻰ ﺟﺬﺑﻬﺎ ﺻﺎﺋﺤﺎً :

- ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻳﺎ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻻﺯﻡ ﺗﺒﻌﺪﻯ ﻣﻦ ﻫﻨﺎ

ﺻﺎﺣﺖ :

- ﻻ ﺍﺳﺘﻨﻰ

ﻧﻈﺮﺕ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺧﻠﻔﻬﺎ ﺍﻟﻰ " ﺁﺩﻡ " ﺍﻟﺬﻯ ﺗﻠﻘﻰ ﻟﻜﻤﺔ ﻣﻦ ﺍﻟﺮﺟﻞ ﺃﺭﺩﺍﻩ ﺃﺭﺿﺎً ﺛﻢ ﺟﺜﻢ ﻓﻮﻗﻪ ﻳﺤﺎﻭﻝ ﻃﻌﻨﻪ ﺑﻤﻄﻮﺍﺗﻪ ﻓﺴﺪﺩ ﺍﻟﻴﻪ " ﺁﺩﻡ " ﻟﻜﻤﺔ ﻗﻠﺒﺖ ﺍﻟﻤﻮﺍﺯﻳﻦ ﻭﺃﺻﺒﺢ " ﺁﺩﻡ " ﻣﻌﺘﻠﻴﺎً ﺍﻟﺮﺟﻞ .. ﺻﺎﺡ " ﺃﺣﻤﺪ " ﻭﻫﻮ ﻳﺠﺬﺑﻬﺎ ﻣﻦ ﺫﺭﺍﻋﻬﺎ :

- ﺳﻴﺒﻴﻪ ﻫﻴﻌﺮﻑ ﻳﺘﺼﺮﻑ .. ﻳﻼ ﺑﺴﺮﻋﺔ ﻣﻦ ﻫﻨﺎ

ﺻﺎﺡ " ﺁﺩﻡ " ﺑﻠﻮﻋﺔ ﻭﻫﻮ ﻳﺤﺎﻭﻝ ﺍﻟﺴﻴﻄﺮﺓ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺮﺟﻞ :

- " ﺁﻳﺎﺕ " ﺍﻣﺸﻰ ﻣﻦ ﻫﻨﺎ .. ﺧﺪﻫﺎ ﺑﻌﻴﺪ ﻳﺎ " ﺃﺣﻤﺪ "

ﻟﻜﻦ ﻓﺠﺄﺓ ﺳﻤﻌﺖ ﺻﺮﺧﺔ ﻣﺪﻭﻳﺔ ﻣﻦ " ﺃﺣﻤﺪ " ﺍﻟﺘﻔﺘﺖ ﻭﺃﻃﻠﻘﺖ ﺻﺮﺧﺔ ﻋﺎﻟﻴﺔ ﻋﻨﺪﻣﺎ ﻭﺟﺪﺕ ﻣﻘﻨﻌﺎً ﺁﺧﺮ ﻳﻠﻒ ﻋﻨﻖ " ﺃﺣﻤﺪ " ﺑﺬﺭﺍﻋﻪ ﻳﺮﻳﺪ ﺧﻨﻘﻪ .. ﻇﻠﺖ ﺗﻄﻠﻖ ﺻﺮﺧﺎﺕ ﻣﺪﻭﻳﺔ ﻋﻞ ﺃﺣﺪ ﻳﺴﻤﻌﻬﺎ .. ﺍﺳﺘﻄﺎﻉ " ﺁﺩﻡ " ﺭﺑﻂ ﻳﺪﻱ ﺍﻟﺮﺟﻞ ﺧﻠﻒ ﻇﻬﺮﻩ ﺑﺮﺑﻄﻪ ﻋﻨﻘﻪ ﻭﺃﺳﺮﻉ ﻓﻰ ﺍﺗﺠﺎﻩ ﺍﻟﺮﺟﻞ ﺍﻟﺬﻯ ﻳﺨﻨﻖ " ﺃﺣﻤﺪ " ﺟﺬﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻼﺑﺴﻪ ﺑﻘﻮﺓ .. ﻓﺄﻓﻠﺖ " ﺃﺣﻤﺪ " ﻣﻦ ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻳﻪ ﻭﺃﺧﺬ ﻳﺸﻬﻖ ﺑﻘﻮﺓ ﻟﻴﻌﺒﺊ ﺭﺋﺘﻪ ﺑﺎﻟﻬﻮﺍﺀ ﺍﻟﺬﻯ ﺍﻓﺘﻘﺪﺗﻪ .. ﻇﻞ " ﺁﺩﻡ " ﻭ ﺍﻟﻤﻘﻨﻊ ﻳﻜﻴﻼﻥ ﺍﻟﻰ ﺑﻌﻀﻬﻤﺎ ﺍﻟﻠﻜﻤﺎﺕ ﻭﺍﻟﺮﻛﻼﺕ .. ﺑﻴﻨﻤﺎ ﺟﻠﺴﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻣﻜﺎﻧﻬﺎ ﻭﻗﺪ ﺷﻌﺮﺕ ﺑﺄﻥ ﻗﺪﻣﻴﻬﺎ ﻻ ﺗﺤﻤﻼﻧﻬﺎ ﻭﺃﺧﺬﺕ ﺗﺼﺮﺥ ﻋﺎﻟﻴﺎً .. ﻓﻰ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﻠﺤﻈﺔ ﺣﻀﺮ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻭ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻟﻴﺮﻭﺍ ﺫﻟﻚ ﺍﻟﻤﺸﻬﺪ ﺍﻟﻤﻔﺰﻉ .. ﺍﺳﺮﻉ ﺍﻻﺛﻨﺎﻥ ﻳﻌﻴﻨﺎﻥ " ﺁﺩﻡ " ﻋﻠﻰ ﺍﻹﻣﺴﺎﻙ ﺑﺎﻟﺮﺟﻞ ﻭﺻﺪ ﺿﺮﺑﺎﺗﻪ .. ﻟﻢ ﻳﻨﺘﺒﻪ ﺃﺣﺪ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺮﺟﻞ ﺍﻷﻭﻝ ﺍﻟﻤﻠﻘﻰ ﻋﻠﻰ ﺍﻷﺭﺽ ﻭﺍﻟﺬﻯ ﺍﺳﺘﻄﺎﻉ ﺗﺤﺮﻳﺮ ﻳﺪﻳﻪ ﻣﻦ ﺭﺑﻄﺔ ﻋﻨﻖ " ﺁﺩﻡ " .. ﺃﺧﺮﺝ ﻣﻄﻮﺍﺓ ﺃﺧﺮﻯ ﻣﻦ ﺑﻴﻦ ﻣﻼﺑﺴﻪ ﻭﺃﻃﻠﻖ ﺯﻣﺠﺮﺓ ﻏﺎﺿﺒﺔ ﻭﻫﻮ ﻳﻨﻄﻠﻖ ﻓﻰ ﺍﺗﺠﺎﻩ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﻟﺬﻯ ﻳﻜﺘﻒ ﺍﻟﻤﻘﻨﻊ ﺍﻟﺜﺎﻧﻰ .. ﻓﺼﺮﺥ " ﺁﺩﻡ " ﺑﺴﺮﻋﺔ ﻣﺤﺬﺭﺍً :

- ﺣﺎﺳﺐ ﻳﺎ " ﻛﺮﻳﻢ "

ﺗﺮﻙ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺫﺭﺍﻋﻰ ﺍﻟﻤﻘﻨﻊ ﻟﻴﻤﺴﻚ ﺑﺬﺭﺍﻉ ﺍﻟﻤﻘﻨﻊ ﺍﻵﺧﺮ ﻛﻰ ﻳﺘﻔﺎﺩﻯ ﺍﻟﻄﻌﻨﻪ ﺍﻟﺘﻰ ﻛﺎﺩ ﺃﻥ ﻳﻮﺟﻬﻬﺎ ﺍﻟﻴﻪ .. ﺑﻤﺠﺮﺩ ﺃﻥ ﺃﻓﻠﺖ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﻟﻤﻘﻨﻊ ﺍﻟﺜﺎﻧﻰ ﺍﺳﺘﻄﺎﻉ ﺃﻥ ﻳﺘﻤﺎﻟﻚ ﻧﻔﺴﻪ ﻭﺳﺪﺩ ﻟﻜﻤﺔ ﺑﻜﻮﻋﻪ ﺍﻟﻰ ﺑﻄﻦ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺍﻟﺬﻯ ﺻﺎﺡ ﻣﺘﺄﻟﻤﺎً .. ﺣﺎﻭﻝ " ﺁﺩﻡ " ﺷﻞ ﺣﺮﻛﺘﻪ ﻟﻜﻨﻪ ﻫﻮﻯ ﺑﻘﺒﻀﺔ ﻣﻄﻮﺍﺗﻪ ﻓﻮﻕ ﺭﺃﺱ " ﺁﺩﻡ " ﺑﻘﻮﺓ ﺍﻧﻔﺠﺮﺕ ﻟﻬﺎ ﺍﻟﺪﻣﺎﺀ ﻣﻦ ﺭﺃﺳﻪ ﻭﺗﺮﻧﺢ ﻭﺍﺿﻌﺎً ﻳﺪﻳﻪ ﻋﻠﻰ ﻣﻮﺿﻊ ﺍﻟﺠﺮﺡ ﻗﺒﻞ ﺃﻥ ﻳﺠﻠﺲ ﺃﺭﺿﺎً ﻭﻳﻬﺮﺏ ﺍﻟﻤﻘﻨﻊ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺸﻬﺪ .. ﺻﺮﺧﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻭﻫﻰ ﺗﺮﻯ ﺍﻟﺪﻣﺎﺀ ﺗﻨﻬﻤﺮ ﻋﻠﻰ ﻭﺟﻪ " ﺁﺩﻡ " .. ﺑﻴﻨﻤﺎ ﻳﺤﺎﻭﻝ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻭ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺍﻻﻣﺴﺎﻙ ﺑﺎﻟﻤﻘﻨﻊ ﺍﻷﻭﻝ .. ﺍﺳﺘﻄﺎﻋﺎ ﺑﺎﻟﻔﻌﻞ ﺷﻞ ﺣﺮﻛﺘﻪ ﺗﻤﺎﻣﺎً .. ﺍﺗﺼﻞ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﺄﻓﺮﺍﺩ ﺍﻷﻣﻦ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺒﻮﺍﺑﺔ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺣﻀﺮﻭﺍ ﺑﺴﺮﻋﺔ ﻭﺳﻴﻄﺮﻭﺍ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺮﺟﻞ .. ﻛﺎﻧﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ " ﺁﺩﻡ " ﻭﺗﺒﻜﻰ ﺑﻠﻮﻋﺔ ﻭﻫﻰ ﺟﺎﻟﺴﻪ ﻋﻠﻰ ﺍﻷﺭﺽ ﺗﺼﺮﺥ ﺑﺸﺪﺓ ﻭﻗﺪ ﺃﻓﺰﻋﻬﺎ ﻛﻞ ﻣﺎ ﺣﺪﺙ .. ﻧﻈﺮ " ﺁﺩﻡ " ﺗﺠﺎﻫﻬﺎ ﻭﻫﻮ ﻣﻤﺴﻜﺎً ﺑﺮﺃﺳﻪ .. ﻓﺘﺢ ﻋﻴﻨﻴﻪ ﺑﺼﻌﻮﺑﺔ ﻓﻈﻬﺮ ﻟﻬﺎ ﻛﺮﺗﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻠﻮﻥ ﺍﻷﺯﺭﻕ ﻭﺳﻂ ﺻﻔﺤﺔ ﺍﻟﺪﻣﺎﺀ ﺍﻟﺤﻤﺮﺍﺀ ﺍﻟﺘﻰ ﻏﻤﺮﺕ ﻭﺟﻬﻪ .. ﺗﻤﺘﻢ ﺑﺼﻮﺕ ﺧﺎﻓﺖ ﻭﻫﻮ ﻳﺸﻌﺮ ﺑﺄﻟﻢ ﺣﺎﺩ ﻓﻰ ﺭﺃﺳﻪ :

- ﻣﺘﺨﻔﻴﺶ

ﺍﺗﺠﻪ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺍﻟﻰ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻭﻫﺘﻒ ﻳﺮﻳﺪ ﺍﻹﻃﻤﺌﻨﺎﻥ ﻋﻠﻴﻬﺎ :

- ﺍﻧﺘﻰ ﻛﻮﻳﺴﺔ ؟ .. " ﺁﻳﺎﺕ " ﺍﻧﺘﻰ ﻛﻮﻳﺴﺔ ﻓﻴﻜﻲ ﺣﺎﺟﺔ

ﻫﺰﺕ ﺭﺃﺳﻬﺎ ﻧﻔﻴﺎً ﻭﻫﻰ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ " ﺁﺩﻡ " ﺑﺎﻛﻴﺔ ﺑﻜﺎﺀ ﺃﺷﺒﻪ ﺑﺎﻟﺼﺮﺍﺥ ﻭﺍﻷﻧﻴﻦ .. ﺗﺮﻛﻬﺎ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻟﻴﺘﻔﺤﺺ ﺟُﺮﺡ " ﺁﺩﻡ " ﺍﻟﺬﻯ ﻛﺎﻥ ﻳﻨﺰﻑ ﺑﻐﺰﺍﺭﺓ ﺳﺎﻋﺪﻩ ﻣﻊ " ﺯﻳﺎﺩ " ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻨﻬﻮﺽ ﺑﺼﻌﻮﺑﺔ .. ﻧﻈﺮ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻓﻰ ﺍﺗﺠﺎﻩ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻭﺻﺎﺡ :

- ﺑﻴﻨﺰﻑ ﺟﺎﻣﺪ ﻻﺯﻡ ﺃﻧﻘﻠﻪ ﺍﻟﻤﺴﺘﺸﻔﻰ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ .. ﺧﺪ ﺍﻧﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻳﺎ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺭﻭﺣﻬﺎ

ﺗﻮﺟﻪ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻣﺴﺮﻋﺎً ﺍﻟﻰ ﺳﻴﺎﺭﺗﻪ ﻭﺃﺩﺧﻞ " ﺁﺩﻡ " ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻤﻘﻌﺪ ﺍﻷﻣﺎﻣﻰ ﻭﺍﻧﻄﻠﻖ ﺑﻪ ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺮﺍﺕ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺍﻟﻤﻠﺘﺎﻋﺔ

ﺃﻭﺻﻠﻬﺎ " ﺯﻳﺎﺩ " ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺒﻴﺖ ﻭﻫﻰ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻔﺴﻬﺎ ﺑﺼﻌﻮﺑﺔ .. ﺍﺳﺘﻘﺒﻠﻬﺎ ﺍﻟﻔﺘﻴﺎﺕ ﻓﻰ ﺩﻫﺸﺔ ﻭﻓﺰﻉ  ﻛﺎﻧﺖ ﻟﻴﻠﺔ ﻋﺼﻴﺒﺔ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺠﻤﻴﻊ .. ﻇﻠﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻓﻰ ﻏﺮﻓﺘﻬﺎ ﺗﻬﺎﺗﻒ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﻴﻦ ﺍﻟﺤﻴﻦ ﻭﺍﻵﺧﺮ ﻟﻺﻃﻤﺌﻨﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﻭﺿﻊ " ﺁﺩﻡ " .. ﺍﺧﺒﺮﻫﺎ " ﻛﺮﻳﻢ " ﺑﺄﻧﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﻏﺮﻓﺔ ﺍﻟﻔﺤﺺ ﻳﺘﻢ ﻋﻤﻞ ﺑﻌﺾ ﺍﻵﺷﻌﺔ ﻋﻠﻰ ﺭﺃﺳﻪ .. ﺷﻌﺮﺕ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﻘﻠﺒﻬﺎ ﻳﻜﺎﺩ ﺃﻥ ﻳﺘﻮﻗﻒ ﺧﻮﻓﺎً .. ﻗﺎﻣﺖ ﻭﺗﻮﺿﺄﺕ ﻭﻓﺮﺷﺖ ﺳﺠﺎﺩﺗﻬﺎ ﻭﻭﻗﻔﺖ ﺗﺼﻠﻰ ﻭﺗﺪﻋﻮ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﺰ ﻭﺟﻞ ﺑﺎﻋﻴﻦ ﺩﺍﻣﻌﺔ ﺃﻥ ﻳﺴﻠﻤﻪ ﻭﻳﺤﻔﻈﻪ ﻣﻦ ﻛﻞ ﺳﻮﺀ .. ﺣﺎﻭﻟﺖ ﺍﻟﻨﻮﻡ ﻓﻠﻢ ﺗﺴﺘﻄﻊ .. ﻓﻰ ﺍﻟﻨﻬﺎﻳﺔ ﻋﺎﺩ " ﻛﺮﻳﻢ " .. ﺳﻤﻌﺖ ﺻﻮﺕ ﺳﻴﺎﺭﺗﻪ ﻣﻦ ﺍﻷﺳﻔﻞ .. ﻋﻠﻤﺖ ﺃﻧﻪ ﺳﻴﺄﺗﻰ ﻟﻺﻛﻤﺌﻨﺎﻥ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﻓﻠﻢ ﺗﺸﺄ ﺃﻥ ﺗﺨﺮﺝ ﻟﻬﺎ ﻭﺗﻈﻬﺮﻟﻬﻔﺘﻬﺎ ﻟﻤﻌﺮﻓﺔ ﺃﺧﺒﺎﺭ " ﺁﺩﻡ " .. ﺩﺧﻞ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻏﺮﻓﺘﻬﺎ ﺑﺮﻓﻘﺔ " ﺇﻳﻤﺎﻥ " .. ﺑﻤﺠﺮﺩ ﺃﻥ ﺭﺃﺗﻪ ﺃﻟﻘﺖ ﺑﻨﻔﺴﻬﺎ ﺑﻴﻦ ﺫﺭﺍﻋﻴﺔ ﻭﺗﻌﺎﻟﻰ ﺷﻬﻘﺎﺕ ﺑﻜﺎﺋﻬﺎ .. ﺃﺟﻠﺴﻬﺎ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻔﺮﺍﺵ ﻭﺟﻠﺲ ﺟﻮﺍﺭﻫﺎ ﻭﻫﻮ ﻳﻀﻊ ﻳﺪﻩ ﻋﻠﻰ ﺭﺃﺳﻬﺎ ﻭﻳﻘﺮﺃ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﺮﻗﻴﺔ .. ﺍﻟﻰ ﺃﻥ ﻫﺪﺃﺕ ﻭﺳﻜﻨﺖ .. ﻣﺴﺢ ﻋﺒﺮﺍﺗﻬﺎ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ ﺑﺤﻨﺎﻥ :

- ﺃﺣﺴﻦ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ

ﺃﻭﻣﺄﺕ ﺑﺮﺃﺳﻬﺎ .. ﻧﻈﺮﺕ ﺍﻟﻴﻪ ﺗﻨﺘﻈﺮ ﺃﻥ ﻳﺨﺒﺮﻫﺎ ﺑﺤﺎﻝ " ﺁﺩﻡ " ﻟﻜﻦ ﺍﻫﺘﻤﺎﻣﻪ ﻛﺎﻥ ﻣﻨﺼﺒﺎً ﻋﻴﻠﻬﺎ . ﻓﺈﺿﻄﺮﺕ ﺃﺧﻴﺮﺍً ﺃﻥ ﺗﻘﻮﻝ :

- ﻭﻫﻮ ﺍﺯﻳﻪ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ؟

ﺗﻨﻬﺪ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻗﺎﺋﻼً :

- ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ﺟﺖ ﺳﻠﻴﻤﺔ .. ﺧﺪﻟﻪ ﻛﺎﻡ ﻏﺮﺯﻩ .. ﺑﺲ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺟﺖ ﻋﻠﻰ ﺃﺩ ﻛﺪﻩ

ﻗﺎﺗﻞ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻭﻫﻰ ﺗﻌﺎﻭﺩ ﺍﻟﺒﻜﺎﺀ ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ :

- ﻛﻨﺖ ﻣﺮﻋﻮﺑﺔ ﻟﻤﺎ ﺷﻮﻓﺖ ﻣﻨﻈﺮ ﺍﻟﺪﻡ

ﺭﺑﺖ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻋﻠﻰ ﻛﺘﻔﻬﺎ ﻗﺎﺋﻼً :

- ﻗﻮﻟﻰ ﺍﻷﺫﻛﺎﺭ ﻭﺣﺎﻭﻟﻰ ﺗﻨﺎﻣﻰ .. ﺍﻧﺘﻰ ﺷﻜﻠﻚ ﻣﺮﻫﻖ ﺃﻭﻯ

ﻓﻌﻠﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻣﺎ ﻃﻠﺐ .. ﻭﺑﺼﻌﻮﺑﺔ ﺷﺪﻳﺪﺓ ﺍﺳﺘﻄﺎﻋﺖ ﺍﻏﻼﻕ ﻋﻴﻨﻴﻬﺎ .. ﻣﻦ ﺍﻟﺘﻌــﺐ !

ﺍﺳﺘﻴﻘﻈﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻭﻫﻰ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﻫﺎﺗﻔﻬﺎ .. ﻟﻢ ﻳﺘﺼﻞ " ﻛﺮﻳﻢ " .. ﺃﺭﺍﺩﺕ ﺍﻹﺗﺼﺎﻝ ﺑﻪ ﻟﻤﻌﺮﻓﺔ ﺃﺧﺒﺎﺭ " ﺁﺩﻡ " .. ﻟﻜﻨﻬﺎ ﻋﺪﻟﺖ ﻋﻦ ﺫﻟﻚ ﻭﺍﺗﺼﻠﺖ ﺑـ .. ﻭﺍﻟﺪﺓ " ﺁﺩﻡ " .. ﺣﺘﻰ ﺗﺴﺘﻄﻴﻊ ﺍﻟﺤﺼﻮﻝ ﻣﻨﻬﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﺟﺎﺑﺔ ﺗﺸﻔﻰ ﻏﻴﻠﻠﻬﺎ .. ﺣﻤﺪﺕ ﺍﻟﻠﻪ ﺃﻧﻬﻤﺎ ﺗﺒﺎﺩﻟﺘﺎ ﺃﺭﻗﺎﻡ ﺍﻟﻬﻮﺍﺗﻒ ﻳﻮﻡ ﺃﻥ ﻛﺎﻧﺖ ﻋﻨﺪﻫﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﻜﺘﺐ .. ﺃﺗﺎﻫﺎ ﺻﻮﺕ ﻳﺒﺪﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻻﺭﻫﺎﻕ :

- ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻋﻠﻴﻜﻢ

ﺗﻤﺘﻢ " ﺁﻳﺎﺕ " :

- ﻭﻋﻠﻴﻜﻢ ﺍﻟﺴﻼﻡ

- ﺍﺯﻳﻚ ﻳﺎ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻳﺎ ﺑﻨﺘﻰ

- ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ﻳﺎ ﻃﻨﻂ

ﺻﻤﺘﺖ ﺑﺮﻫﺔ ﺛﻢ ﻗﺎﻟﺖ ﺑﺈﺿﻄﺮﺍﺏ :

- ﺃﻧﺎ ﺑﺲ ﻛﻨﺖ ﻋﺎﻳﺰﺓ ﺃﻃﻤﻦ .. ﺩﻛﺘﻮﺭ " ﺁﺩﻡ " ﺃﺧﺒﺎﺭﻩ ﺍﻳﻪ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ

ﻓﻰ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﻠﺤﻈﺔ ﺩﺧﻠﺖ ﺃﻡ " ﺁﺩﻡ " ﺍﻟﻰ ﻏﺮﻓﺔ ﺍﺑﻨﻬﺎ ﻣﺴﺮﻋﺔ ﻭﺍﻟﺬﻯ ﻛﺎﻥ ﻣﻤﺪﺩﺍً ﻓﻰ ﻓﺮﺍﺷﻪ .. ﻭﻗﺪ ﻟﻒ ﺍﻟﺸﺎﺵ ﺣﻮﻝ ﺭﺃﺳﻪ .. ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ " ﺁﺩﻡ " ﻭﺍﺗﺴﻌﺖ ﻋﻴﻨﻪ ﺩﻫﺸﺔ ﻭﻫﻮ ﻳﺴﻤﻌﻬﺎ ﺗﻘﻮﻝ :

- ﺗﺴﻠﻤﻰ ﻳﺎ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻳﺎ ﺑﻨﺘﻰ ﻣﺘﺤﺮﻣﺶ ﻣﻦ ﺳﺆﺍﻟﻚ

ﻗﺎﻟﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﺑﺤﺰﻥ ﻭﻗﻠﻖ :

- ﻳﻌﻨﻲ ﻫﻮ ﻛﻮﻳﺲ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ .. ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺶ ﺑﻴﺘﺄﻟﻢ 

ﻗﺎﻟﺖ ﺃﻣﻪ ﻭﻫﻰ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ ﻣﺒﺘﺴﻤﻪ ﺑﺤﻨﺎﻥ :

- ﺃﻳﻮﺓ ﻳﺎ ﺑﻨﺘﻰ ﻛﻮﻳﺲ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ﻣﺘﻘﻠﻘﻴﺶ

ﺍﺑﺘﺴﻢ " ﺁﺩﻡ " ﻭﻫﻮ ﻳﻤﺪ ﻳﺪﻩ ﺍﻟﻰ ﻭﺍﻟﺪﺗﻪ ﻳﺒﻐﻰ ﺍﻟﻬﺎﺗﻒ .. ﺃﻋﻄﺘﻪ ﺍﻳﺎﻩ ﻓﻮﺿﻌﻪ ﻋﻠﻰ ﺃﺫﻧﻪ ﻗﺎﺋﻼً ﺑﺮﻗﻪ :

- ﺃﻧﺎ ﻛﻮﻳﺲ ﻳﺎ ﺣﺒﻴﺒﺘﻰ ﻣﺘﻘﻠﻘﻴﺶ ﻋﻠﻴﺎ

ﺗﺠﻤﺪﺕ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻓﻰ ﻣﻜﺎﻧﻬﺎ ﻭﻭﺿﻌﺖ ﻳﺪﻫﺎ ﻋﻠﻰ ﻓﻤﻬﺎ ﻭﻗﺪ ﺍﺗﺴﻌﺖ ﻋﻴﻨﺎﻫﺎ ﻓﺰﻋﺎً .. ﻗﺎﻝ " ﺁﺩﻡ " ﺑﺤﻨﺎﻥ :

- ﻣﺘﺘﺼﻮﺭﻳﺶ ﻓﺮﺣﺎﻥ ﺑﺈﺗﺼﺎﻟﻚ ﺃﺩ ﺍﻳﻪ .. ﻻﻧﻪ ﺧﻼﻧﻰ ﺃﺗﺄﻛﺪ ﺍﻥ ﺃﻧﺎ ﻣﻬﻢ ﺑﺎﻟﻨﺴﺒﺔ ﻟﻚ .. ﻛﻨﺖ ﻫﺘﺠﻨﻦ ﺍﻣﺒﺎﺭﺡ ﻣﻦ ﺧﻮﻓﻰ ﻋﻠﻴﻜﻲ .. ﺑﺲ " ﻛﺮﻳﻢ " ﻃﻤﻨﻰ ﺍﻧﻚ ﻛﻮﻳﺴﺔ .. ﻟﻮ ﻛﺎﻥ ﺟﺮﺍﻟﻚ ﺣﺎﺟﺔ ﻛﻨﺖ ﺭﻭﺣﺖ ﻓﻴﻬﺎ

ﺃﻏﻠﻘﺖ " ﺁﻳﺎﺕ " ﻫﺎﺗﻔﻬﺎ ﻓﻮﺭﺍً ﻭﻫﻰ ﺗﺤﺎﻭﻝ ﺍﻟﺴﻴﻄﺮﺓ ﻋﻠﻰ ﺩﻗﺎﺕ ﻗﻠﺒﻬﺎ ﺍﻟﺘﻰ ﺃﺧﺬﺕ ﺗﺘﺴﺎﺭﻉ ﺑﺸﺪﺓ .. ﻟﻜﻦ ﻫﻴﻬــﺎﺕ .. ﺍﻟﻘﻠــﺐ ﺍﻟﺬﻯ ﺗﺴﺎﺭﻋﺖ ﺩﻗﺎﺗــﻪ ﻳﺄﺑـﻰ ﺃﻥ ﻳﻌــﻮﺩ ﺍﻟﻰ ﺳﺒﺎﺗــه

         لقراءة البارت الثلاثون من هنا 

    لقراءة جميع الحلقات من هنا

تعديل المقال