قصة جميلتى
البارت السابع 7
بقلم منه محمد
بتكون "جميله" مربوطه ف الكرسى ف مكان ضلمه
طارق : اهلا اهلا حمد الله ع السلامه
جميله : انت مين وعايز منى ايه؟
طارق : هههههاااااااع (ضحكات شريره متقطعه) وبيكمل بحزن مصطنع : انا نسيت انك فقدتى الذاكره يا حرااااام معلش
جميله وهى بتفرك بتحاول تفك نفسها : فكنى انت عايزه منى ايه؟
طارق بنبره امر : يا رجاله يلا زى زمان
وبيفضلوا بضربوا فيها ضرب مبرح
طارق : بااااس كفايه اوى كده
وبيقرب منها وهو عليه نظرات شر
طارق : متقلقيش انا هنعنشلك الذاكره دلوقتى وافكرك ب ايام التعذيب الحلوه تانى ، وبيذقها جامد ف بتقع ع الارض وبتتخبط ف راسها
ومن اثر الخبطه بتقدر تفتكر كل اللى حصلها
بيوصل "وليد" لمقر العصابه وبيدخل عادى لانه مبلقيش حراسه
وليد بفرحه : جميله
جميله : وليييد
وليد : اخيرا لقيتك انت كويسه
جميله : انا كويسه بس انت بتعمل ايه هنا انت لازم تمشى من هنا
وليد : لا مينفعش اسيبك هنا
جميله : يابنى انت لازم تمشى طارق لو شافك هايبهدلك
وليد : والله ومين طارق ده كمان؟
جميله : طارق ده كان خطيبى زمان ولما سيبته خطفنى عشان ينتقم منى وفهم اهلى ان انا مسافره عشان ميسألوش عليا عشان كده
وليد : عشان كده كنتى بتجرى ساعه لما خبطك بالعربيه، جميله انت رجعتلك الذاكره!!
جميله : اه
وليد : بس ازاى؟
جميله : اتخبط ف دماغى يا اخويا م انا من ساعه ما شوفتك وانا هبوس رجلك اخبطى على دماغى وانت ابدا ده جهل ده تخلف ارتحت يا اخويا مش كان زمنا قصرنا المشوار دلوقتى
وليد : غريبه، مش مهم المهم رجعتلك ذاكرتك يا جميله الحمد لله
جميله : نور
وليد : نعم!؟
جميله : انا اسمى نور
وليد : مش جميله
جميله : لا
وليد : لاااااااا، ازاى ده جميله كان لايق عليكى جدا
طارق : اهلا اهلا دكتور وليد
جميله : روح منك لله يابعيد مش كان زمانك فكتنى وهربنا
طارق : لا يمشى فيين ده دكتور وليد مشرفنا النهارده
وليد بصياعه : طب مشرفنكوا واشرف اى حد
ولسه هايضربه بالبوكس وبيقوم "طارق" ماسك ايده ومديله البوكس ف بيوقع "وليد" ع الارض، لكنه بيقوم تانى وبيروح عشان يضربه ف بيتفداها "طارق" وبيفضل "وليد" يسسد ضربات ف الهوا لان "طارق" يتفداها يمهاره، وبيفضل "وليد" ع الحاله دى لحد اما بيتعب
طارق : خلصت
وليد بتعب : اه
طارق : طب تمام، وبيضربه بوكس جامد بيوقعه ع الارض وبيفضل "طارق" يضربه بمنتهى الوحشيه
جميله /نور : وليييييد، سيبه سيبه
بعد ما بيخلص "طارق" طاقته عليه
طارق : يارجاله خدوا من هنا
وبياخدوا وبيربطوه ف كرسى جمب "نور" او "جميله" (نقوا اللى يعجبكوا)
نور : وليد وليد انت كويس
بيهز "وليد" راسه بتعب انه كويس
نور : طب هانعمل هنرب ازاى
طب ما بيقدرش "وليد" يرد عليها لانه فاصل شحن من العلقه اللى خدها
بيجى تانى مع شروق الشمس وبتكون "نور" صاحيه منمتش
نور بصوت واطى : وليييييد ولييييد اصحى
وليد : ايه ايه ف ايه متضربنيش
نور بهمس: فوق يا وليد
وليد : ايدا ده مكنش حلم، ايدا جميله انت كويسه؟
نور بهمس : مقولنا مسميش جميله بقى الله
وليد بحزن : ايوه صح انا نسيت
نور : مش مهم دلوقتى المهم اننا لازم نلاقى طريقه نهرب بيها من هنا
وليد : وايه هى
نور بهمس : معرفششش وبتبص حواليها وبعدين بتكمل : لقيتها.