البارت السابع 7
بقلم منه محمد
وف الكليه
بتكون "لبنى" قاعده ف المحاضره جمب "ريم"
بتهمس لبنى لريم : بس ريم متعرفيش دكتور عماد بقاله فتره مختفى ليه؟
ريم : تقريبا مسافر بره وهايرجع ع الاسبوع الجاى، بتسألى ليه؟
لبنى : لا مفيش بس اصله مختفى من ساعه ايييييه
ريم : ايه ايه اللى حصل؟
لبنى : لا لا مغيش حاجه
ريم : وانت من امتى بتخبى حاجه عليا يا لبنى، اكيد ف حاجه
لبنى : ماشى ماشى هاقولك بس خلى المحاضره تخلص
وبعد ما المحاضره بتخلص بيطلعوا ع الحمام وبتحكى "لبنى" ل"ريم" كل حاجه حصلت
ريم : ايييه!!، انت عارفه ده معنى ايه، معنى انه هايحطك ف دماغه ومش هسيبك ف حاله
لبنى بخوف : وانا اعمل انا دلوقتى؟
ريم : مش عارفه بصراحه انت حوارتك كترت
لبنى : انا تعبت تعبتتتتت، بقولك ايه انا هاروح مش اقدر اكمل اليوم
ريم : طب مش عايزانى اجى معاكى
لبنى : لا لا مفيش داعى
بتمشى "لبنى" وهى شارده وفجأه بتقع من طولها
بيتلموا عليها كل الطلاب عشان يلحقوها
وف البيت بعد ما فقت "لبنى"
ريم : كده يا لبنى تفلقينا عليكى
لبنى : غصب عنى مش فجأه الدنيا لفت بيها ومحستش بنفسى
ريم : مش مهم المهم اننا اطمنا عليكى
يحيى : حمد الله ع السلامه يا لبنى
لبنى بخجل : الله يسلمك يا يحيى
وبيفضلوا باصين لبعض بكسوف وحب (ومتسألونيش ازاى هى جت كده تمام)
وبتاخد "ريم" من نظراتهم لبعض وبتبصلهم هما الاتنين باستغراب
بندخل" الام " فجاه وهى شايله صنيه عليها كوبيات العصير
الام : والله يا ولاد مش عارفه اشكركوا ازاى ع اللى عملتوا مع بنتى
يحيى : لا طنط مفيش داعى للشكر احنا معملناش غير الواجب
الام : تسلم يا حبيبى
يحيى : ايييه عن اذنكوا بقى احنا لازم نمشى
الام : كده!! بدرى يا بنى استنوا قعدوا معانا لحد الغدا
ريم : معلش والله يا طنط مش هاينفع خاليها مره تانيه
الام : طب اشربوا العصير طيب
ريم : معلش والله يا طنط مره تانيه بقى ان شاء الله تكون لبنى بقيت احسن
وبعدها بيمشوا
الام : الا يا بت يالبنى مين الولد ده؟
لبنى وهى عارفه امها بتفكر ف ايه كويس : ده يحيى يا ماما زميلى ف الكليه
الام : اه بس شكلوا ولد مؤدب ومحترم
لبنى : اه يا ماما
الام : مالك يا بت بتقطمى معايا ف الكلام كده ليه؟
لبنى : يا ماما يا ماما انا تعبانه يعنى مش وقته الحركات دى
الام : طاب يا ختى انا هاروح اعملك لقمه تكليها
ف مكان اخر
بيروح "لؤى" ل"حسين" ف المعاد اللى اتفقوا عليه
وبيوديه "حسين" للشقه
حسين بسرسجه (عشان هو اصلا سرسجى) : بص ازميلى هى دى الشقه خمس اويض وصاله ها رايك عجبتكك (ده بتك ع الكاف عشان يباع انه صايع يعنى)
لؤى : لا خمس اوض ايه انا هاقعد لوحدى انا عايز حاجه كده تكون صغير وحنينه
حسين : صوغيره وحنونيه عندى طلبك ااوستااااذ
وبيودى لشقه تانى وبيفرجوا عليها
لؤى : حلوه بس بقولك ايه متشوفلنا الاوضه اللى هناك دى شكلها مقفول بالمفتاح
حسين : اوامرك ازميلييييي
وبيروح ويشوفها وبسيب الموبايل
بيستغل "لؤى" انه مش شايفه وبياخد الموبايل على آمل انه يلاقى فيه حاجه بس لاسف مبيعرفش
مبتروحش "لبنى" الكليه لفتره وبتفضل قاعده ف البيت بتجهز للنيد ترم بتجيلها"ريم" عشان تديها المحاضرات اللى فاتتها
ريم : ايه يا بت ينفع الغيبه الطويله دى كلها
لبنى : غصب عنى دماغى هتفرتك مش عارفه اعمل ايه؟
ريم : ف موضوع حسين ولا موضوع عماد
لبنى : ف الاتنين ف الاتنين مش عارفه حتى اركز ف مذكرتى
ريم : انا من راى تخلصى من موضوع حسين الاول
لبنى : اشمعنى؟
ريم : عشان حسين هو الاقدم وانت مقفلتيش الموضوع كويس زمان ف لازم تخلصيه دلوقتى وبنفس الطريقه اللى خلصتى بيها حوار حسين هتخلصى بيها على عماد
لبنى : وايه هى الطريقه دى؟
ريم : اللى قولتهالك قبل كده ومعلتيهاش تنزلى تقابلى حسين وتستغلى الفرصه تشغليه بحاجه من وراه تحسبى موبايله اكيد هايكون عليه كل البلاوى بتاعته
لبنى : وان معرفتش افتحه ما اكيد عماله باسورد
ريم : وهو انا روحت فين انا بعرف افتح الحاجات دى بمنتهى السهوله
لبنى : ازاى؟
ريم : لا ده سر المهنه مقدرش اقولهولك، المهم ان متقلفيش انا هبقى معاكى ونش هاسيبك
لبنى : مش عارفه اقولك ايه ياريم انا تعبتك معايا اوى
ريم : بس يا عبيطه متقوليش الكلام ده احنا صحاب
لبنى : انت بجد اجدع صاحبه شوفتها ف حياتى وبتحضنها (ياهااااااابله)
بيرج "لؤى" وبيتغرب لما بيلاقى صاحبه لبنى
لؤى : ايه ده احنا عندنا ضيوف ولا ايه؟
لبنى : اه صحبتى ريم كانت جايت تدينى المحاضرات اللى محضرتهاش
لؤى : اه اهلا وسهلا وبعدها بيمشى
ريم : ايه ده انا معرفش ان عندم اخوات
لبنى : ليه هو انا مقولتلكيش
ريم : لا مقولتليش، وبعدين انا اول مره اشوفه انا على طول بجى عندك ومفيش حد غيرك
لبنى : اه ما اصل هو كان مسافر اصله بيشتغل ف الكويت وكان نازل ياخد الاجازه هنا معانا
بتلمع عين ريم بطمع وبتقول : الكويت
لبنى : اه
ريم : طب استاذن انا بقى
لبنى : ليه يابنتى متخليكى قاعده معايا شويه
ريم : لا مش هاينفع ماما محتاجنى ، نلتقى بقى ع الامتحانات سلام
وبيودعوا بعض
بيكلم "يحيى" "ريم" يسألها على "لبنى" ف الاول بتقوله انها تعبانه لكن مع اصرار "يحيى" بتحكليه على موضوع "عماد"
يحيى ع التلفون : اييييه؟
ريم : زى ما سمعت اه انا حكيتلك الحكايه لازودت حرف وللنقصت حرف
يحيى : عشان كده بقالها فتره مبتجيش الكليه، عشان كده اغمى عليها خر مره
ريم : بص يا يحيى انا حكيتلك عشان انت زنيت عليا لكن بالله عليك متقولهاش انى عرفتك بالموضوع ده
يحيى : طيب طيب شكرا يا ريم، سلام
وبيقرر "يحيى" ف نفسه انه ينقذ "لبنى" قبل ما "عماد" يعمل فيها حاجة.