روايه طفلة تزوجت قاسي
الفصل الخامس
فى منزل يوسف كان نايم على سريره وهو بيفكر فى رودينا ويبص للجرح ويفتكر لمستها ليه ويبتسم فجأه تلفونه رن برقم مراد بصله بضيق لأن هو متخانق معاه الصبح بعد وقت من التفكير رد عليه
يوسف بضيق : أيوه يامراد عايز أيه
ليأتيه صوتها الباكى : الحقنى بالله عليك
يوسف بخضه اتنفض من مكانه : أنتى مين وفين مراد وبتعيطى ليه
ملاك بدموع : أنا ملاك مراد وقع على الأرض وفقد الوعى وأنا مش عارفه أعمله أيه أرجوك ألحقنى أحنا فى بيت قديم كده لو تعرفه
يوسف وهو يرتدى التشيرت ويهم بالخروج : أيوه أيوه أعرفه أنا جاى متخافيش مسافة السكه سلام
وقفل معاها سريعا ونزل ركب تاكسى وطلع على البيت ال فيه مراد
فى المنزل عند ملاك
كانت جالسه جمب مراد وبتعيط جامد وهى شايفه جسمه كل شويه يتنفض وكمان حرارته أرتفعت جدا ومش عارفه تساعده خالص حاولت تفوقه لكن للأسف مفيش فايده
بعد وقت قليل دخل يوسف ومعاه الدكتور وجرى على صاحبه ال كان واقع فى الأرض وسنده هو والدكتور ودخلوه الغرفه والدكتور بدأ يفحصه وملاك كانت واقفه فى الخارج بتعيط وخايفه يحصله حاجه
بعد فتره من الوقت خرج الدكتور ومعاه يوسف
الدكتور : هو حضرتك تقربيله ايه
ملاك باحراج ودموع : مراته
يوسف بصلها بصدمه لشكلها الصغير وهدومها المبهدله من التنضيف
الدكتور : تمام هو دلوقتى حصله زى صدمه أو افتكر حاجه زعلته وده سبب ليه ضغط شديد وضغطه على جدا أهم حاجه لازم الراحه التامه وتهتمه بغذاءه وأنتى يامدام لازم تديلوا العلاج فى ميعاده عشان ميحصلوش كده تانى وهو دلوقتى نايم هيفوق كمان نص ساعه
ملاك هزت رأسها بالموافقه
يوسف : متشكرين جدا لحضرتك تعبناك معانا
الدكتور بابتسامه : الشكر لله ده شغلى عن أذنكم
يوسف : أتفضل وراح وصله للباب ورجع تانى كانت ملاك جالسه على الأريكه بهدوء راح جلس بجوارها
يوسف بابتسامه : أنتى أسمك ملاك
ملاك بصوت ضعيف : أه
يوسف بمشاكسه : طب هو فيه ملاك بيزعل كده
ملاك ابتسمت رغما عنها
يوسف بتساؤل : هو ال حصل ده حصل ازاى وليه أنتى ومراد جيتوا هنا ليه
ملاك بحزن : هو قالى أن عايزنى فى مشوار وجابنى هنا وقالى لازم تنضفى البيت ده كله
يوسف بصدمه وفى نفسه : الله يسامحك يامراد البنت مش وش بهدله وبعدين وجه الحديث ليها : طب أنتى أيه ال جبرك على كده وفين أهلك
ملاك بحزن : للأسف مضطره أهلى هما ال باعونى لمراد بالفلوس
يوسف بصدمه : هو فى كده
ملاك بأسف : وللأسف أسوء من كده المهم أحنا جينا هنا وبعدين دخلت انضف وبعدها سمعت صوت خبط بره خرجت لقيته كده جسمه كله متشنج وبعدين فقد الوعى كان تلفونه مفتوح دورت فيه لقيت أن حضرتك أخر رقم موجود كلمتك عشان تلحقه
يوسف باستغراب : طب ممكن أسألك سؤال
ملاك : أتفضل
يوسف : ليه لما حصله كده رغم كل ال عمله فيكى كلمتينى وحاولتى تنقذيه
ملاك بحزن : بابا عمره ماعلمنى أشوف حد تعبان قدامى ومحاولش أساعده وال حصلى منه ده نصيب مش هعترض عليه
يوسف بدهشه : أنتى مش قولتى أهلك باعوكى اشمعنا والدك بقا
ملاك : أصل بابا مش فى أيده حاجه بابا قعيد على كرسى متحرك وللأسف معرفش يوقف جبروت أخويا وأمى
يوسف بحزن على حالتها : ياااه واحده فى سنك أستحملت كتير أووى بس الصراحه أنتى جميله جدا فعلا ملاك
ملاك بخجل : متشكره جدا لحضرتك
يوسف بهدوء : ياريت بلاش حضرتك دى أعتبرينى زى أخوكى الكبير وأى حاجه تحصلك قوليلى وأنا والله هحاول أساعدك بأى طريقه
ملاك بصتله بامتنان : بجد مش عارفه أقولك أيه أنت مختلف كتير عنه ليه هو بيعمل كده وفاكر أن الناس كلها خدامين عنده
يوسف بحزن : للأسف مراد عمره ماكان كده من ساعة ال حصله وهو وصل للحاله دى
ملاك بفضول : هو أيه ال حصله
يوسف بحيره : بصى أنا هقولك يمكن تقدرى تساعدينى نخليه يرجع زى الأول الحكايه كلها
ولسه هيكمل كلامه سمعوا صوت مراد صحى
يوسف : هقولك بعدين عشان هو مش عايز حد يعرف تعالى نطمن عليه
ملاك : حاضر
والاتنين دخلوا يشوفوه
مراد كان صحى بتعب وحاسس بصداع شديد تحدث : هو أيه ال حصل
يوسف بجديه : أنت تعبت وفقدت الوعى وملاك كلمتنى وأنا جبتلك دكتور هو ده كل ال حصل
مراد بص على ملاك باستغراب هى ازاى أنقذته واحده غيرها كانت ماصدقت تخلص منه بعد كل ال حصل فيها بسببه
ملاك بحزن : عن أذنكم هروح أشوف ال ورايا وسابتهم وخرجت
يوسف راح عند مراد واتكلم ببرود : حمد الله على السلامه كويس أنك بخير
مراد بتعب : الله يسلمك
يوسف : ممكن أعرف أيه ال حصلك ووصلك للحاله دى تانى وبرضوا مصمم يامراد تيجى البيت ده تانى بعد كل ال حصل لاء وكمان جايب البنت عشان تمرمطها معاك
مراد بانزعاج : يوووسف أنا مش فايقلك لو هتدينى محاضره مش دلوقتى عشان عندى صداع هيموتنى
يوسف قام وقف : تمام ياصحبى صدقنى أنت ال هتندم فى الأخر سلام
وتركه وخرج من الغرفه ومن المنزل بأكمله
مراد قام من مكانه بتعب وطلع سيجارة وأشعلها وشربها وهو ماسك دماغه من كتر الصداع
مراد بعصبيه من نفسه عشان ضعفه بان قدام ملاك وهى ال أنقذته تحدث بصوت عالى مردفا : أنتى يابنتى يالى موجوده هنا
ملاك جت مسرعه بخوف وقلق : أنت كويس
مراد باستغراب من قلقها : لاء مش كويس محتاج أى حاجه للصداع
ملاك بتذكر : أنا معايا بانادول للصداع هجبهولك يمكن يريحك وراحت جابته من شنطتها وجت أدته لمراد
مراد أخدها من وارتشف شويه من كوب المايه الموضوعه على الترابيزه وحطها وبصلها وتحدث بسخريه : وأنتى معاكى البرشام ليه يعنى
ملاك ببراءه : بابا دايما يقولى لازم يكون معاكى البرشام ده لأى ظرف
مراد بسخريه : مش أبوكى ده ال باعك برضوا
ملاك بصتله بحزن وأسى : بابا ملهوش دعوه الله يسامح ال كان السبب عن أذنك هكمل تنضيف وسابته وخرجت
مراد بصلها باستغراب هى بريئه كده ليه مستحيل يكون فى براءه كده دلوقتى أكيد ده خبث ووراه حاجه كمان
بعد مرور عدة أيام مراد رجع لطبيعته تانى وكانت قسوته بتزيد كل يوم على ملاك وهى كانت دايما تسمع كلامه وفى يوم دخل من باب المنزل وندالها
مراد بحده : أنتى يازفته
ملاك مسرعه : نعم
مراد : أجهزى عشان هنرجع البيت تانى
ملاك بقلة حيله : حاضر
مراد بتحذير ومسكها من كتفها : ولو أبويا سألك كنا فين تقوليلوا كنا بنقضى يومين فى أى مكان أياكى تقوليله أى حاجه عشان هتزعلى منى جامد أووى كمان فاااهمه
ملاك بخوف من مسكته ليها هزت راسها مسرعه : ح حاضر ح حاضر
مراد زقها : يلا أدخلى أجهزى بقا
ملاك وقعت على الأرض من أثر زقته وقامت بصعوبه ودخلت جهزت وخرجت وهو أخدها ونزلوا ركبوا العربيه وطلعوا على الفيل
فى فيلا الصياد
شريف كان بيكلم أحدى الحرس فى التلفون
شريف : أممم يعنى دلوقتى خرجوا من البيت صح
الحارس : أيوه ياباشا وزمانهم على وصول
شريف : تمام تمام مع السلامه
قفل معاه واتحدث بسخريه : برضوا يامراد مصمم تروح للماضى برجليك
وفى الوقت ده دخلت ملاك وراحت عنده وقبلت يده ببراءه
شريف بابتسامه : تصدقى وحشتينى ووحشتنى ضحكتك جدا
ملاك وهى تحاول ألا تبين حزنها بابتسامه مزيفه : أنت وحشتنى أكتر ياعمو
شريف : ممكن تقوليلى يابابا
ملاك بفرحه : بجد ينفع
شريف بابتسامه : أكيد طبعا أنتى فعلا زى بنتى وعوضتينى كتير
ملاك : وأنا والله يعلم ربنا أن أعتبرتك زى والدى بالظبط ربنا يخليك ياعمو قصدى يابابا
شريف : ههههه شطوره تعالى بقا قوليلى كنتوا فين بقالكم أسبوع
ملاك محاولة الهروب من عينيه : ك كنا بنقضى يومين فى شرم الشيخ
شريف أبتسم وهو عارف أنها بتكذب : مش أنا زى والدك
ملاك هزت راسها بتأكيد : أكيد طبعا
شريف : طب وفى بنت بتكدب على والدها
ملاك بتوتر : أنا م مش بكدب أنا
قاطعها شريف : مراد ال قالك أكدبى صح
ملاك بدموع : طب حضرتك عارف أيه
شريف : عارف أن مراد أخدك البيت القديم صح
ملاك برعب ودموع : بالله عليك متقولش لمراد أن أنت عارف هيعاقبنى هيعاقبنى
شريف بدهشه : أهدى يابنتى أهدى ياحبيبتى مش هقوله والله أنا بسألك بس
ملاك هديت نسبيا وبصتله بإطمئنان
شريف بغموض : أنتى ملكيش دخل فى أى حاجه مراد هو ال حسابه كبر معايا أووى وبتغير موضوع عشان هى متخافش : قومى بقا يلا أعمليلى القهوه بتاعتك وحشتنى
ملاك بابتسامه : حاضر وقامت وسابته
شريف بوعيد : ماشى يامراد
فى شركة الصياد
عند يوسف كان فى مكتبه شارد فى من ملكت قلبه من أول نظره ومحتار يروح يشوفها بحجة أيه وأفتكر أن الجرح لازم يتغير عليه أستغل الفرصه ولمعت عينه بخبث وقام أخد مفاتيحه وخرج من المكتب وركب عربيته ونزل راح على المستشفى
وبعد وقت وصل المستشفى ودخل وسأل عليها والممرضه قالتله مكانها ووصل عند مكتبها وخبط بهدوء وصله صوتها الهادى وأذن له بالدخول
يوسف بابتسامه عريضه : أجمل صباح على أجمل عيون فى الدنيا
رودينا اتصدمت لما شافته وأردفت بصدمه : أنت هنا ازاى
يوسف باستغراب : زى الناس
رودينا : ق قصدى بتعمل أيه فى مكتبى
يوسف : أنتى دكتوره وأنا مريض وعندى جرح عايز يتغير عليه مش شايفه أن ده سؤال مش منطقى يعنى
رودينا : طب ماهو فيه أماكن كتير تغير فيها الجرح أشمعنا هنا
يوسف بهيام : أصل ده مش جرح واحد بس دول جرحين
رودينا باستغراب : أنت أتخانقت تانى
يوسف : تؤ تؤ أقصد جرح قلبى
رودينا اتصدمت من كلامه ووقفت بحده : لاء بقا كده كتير أنت باين عليك بتاع لف ودوران قولى عايز أيه من الأخر
يوسف ببرود وهو يضع قدم فوق الأخرى : عايز أغير على الجرح بسيطه أهى
رودينا بغيظ : طب يلا خلينا نخلص
يوسف بهمس لنفسه : شكلك قفوشه وهتتعبينى معاكى
رودينا : بتقول حاجه
يوسف : بقول يلا خلصينى عشان مش فاضى
رودينا : تمام يلا
وبدأت فى تغير الجرح وهو مشالش عينه من عليها وهى كانت بتتهرب من نظراته
وبعد وقت أنتهت وبصتله بجديه وأردفت : أنا خلصت تقدر تمشى دلوقتى
يوسف بهمس : والله ياجمر أنا نفسى أخطفك مش أمشى
رودينا : أنت يا أستاذ يال بتسرح كتير أنا خلصت يلا بقا عشان ورايا شغل
يوسف : أممم بتطردينى بالذوق يعنى ماشى ياعسل ليك يوم وتركها وغادر المكان
رودينا اتصدمت أثر أخر كلماته وحدثت نفسها : ده مجنون ده ولا أيه
فى الشركه عند مراد
كان جالس بيتذكر كلام والده ليه فى القصر من فتره قليله
فلاش باك
شريف : البنت دى عمرها ماهتتأذى طول مانا موجود
مراد بغضب : أحنا هنحتاجها فى أيه تانى يابابا مش هتجيب الولد ونديها قرشين ونغورها
شريف بغضب : أنا عمرى ماكنت اتوقع أنك بقيت أنانى كده ومبيهمكش غير نفسك حتى الأنسانيه بقيت خالى منها هتيجى فى يوم تندم يوم مينفعش فيه الندم يامراد اطلع بره أنا مش طايق أبص فى وشك بررره
مراد خرج من القصر وغضب الدنيا كله فى قلبه
باااااك
مراد بغضب : بقا حتة بت زيك عايزه تاخد أبويا منى وكمان طمعانه فيه وربى لاهتشوفى منى أسود أيام حياتك
فى قصر الصياد وبالذات فى الجناح الخاص بمراد فونها رن برقم أمها ردت عليها
ملاك بحزن : ألو ياماما
حوريه بخبث : أزيك يابنتى ياحبيبتى
ملاك بسخريه : حبيبتك !
حوريه بمكر : أه حبيبتى طبعا مش بنتى
ملاك : هو فى حاجه ياماما
حوريه : أصل لاقناكى أختفيتى فجأه حتى مفكرتيش تسألى علينا ولو بخمسين جنيه حتى
ملاك بقهر وحزن : يعنى بتكلمينى عشان فلوس
حوريه بخبث : أومال أحنا مجوزينك ليه مش عشان تصرفى علينا
ملاك بغضب : حرام عليكى بقا أنتى عايزه منى أيه تانى فلوس مش هعرف أجبلك هو مش بيطقنى أساسا أرحمينى بقا أنا مش ناقصه
حوريه بغضب : بتتعصبى عليا يابنت بطنى أخس عليكى وعلى تربيتك قليلة الربايه صحيح المهم لو الفلوس موصلتش أخر الأسبوع هروح لجوزك وأقوله أنك بتخونيه وماشيه على حل شعرك وبخبث وأبقى ساعتها بقا شوفى هيعمل فيكى أيه هنيجى نستلم جثتك أنا حذرتك سلام ياختى
وقفلت السكه تحت صدمة ملاك الشديده من والدتها هى عارفه أن أمها قاسيه بس متوصلش لكده متوصلش أنها تأذيها بالطريقه دى
ملاك بدموع وحزن : ااااااااااه يارب