رواية حب لا ينتهي
الفصل الثاني عشر 12
بقلم زينب رشدي
قبل ما يخرج نادت عليه جودى
جودى: في حاجة لو عرفتها ممكن تسامحنى
عمر باحتقار: اسامحك
جودى: ايوه انت فاكر اتجوزنا ليه
عمر: للاسف فاكر كانت غلطت عمرى
جودى: مكنتش غلطه
عمر باستغراب: يعنى اي
جودى بخوف:انا بعد ما سيف رفضنى رجعت لصاحبى القديم وعلقتنا اطورت وكنت بدات ميهمنيش سيف لحد ما عرفت ان حامل وطلبت يتجوزنى طالما بيحبنى ف رفض وبعد عنى واختفى ف اضطريت بقا ان اكلمك
عمر بهدوء مخيف: ايوه
جودى بلعت ريقها بتوتر: سعتها كلمتك وانا ببكى وقولتلك محتجاك وان في مصيبة وان مليش غيرك بعد ساره ما سافرت
عمر بغضب: ايوه اخلصى
جودى: سعتها انت جيت وفضلت اتكلم ف اي حاجه وجبتلك عصير وحطتلك فيه نفس المنوم اللى حطيته ل ساره وروحت فى النوم ودخلتك اوضه النوم وقلعتك هدومك ورميت على الملايه دم وقلعت هدومى وبهدلت شعرى والمكياج عشان لما تصحي تفتكر انك اغتصب*تنى وانت لما صحيت وشوفتنى بالمنظر ده ومنهاره صدقت واتفقنا نتجوز وعشان نعجل الفرح قولتلك ان حامل منك
عمر بغضب لدرجه ان عروقه برزت: الواد اللى في بطنك مش ابنى
جودى: نفس اللى عملته في سارة عملته معاك نيمتها وجبت واحد يقلعها ويعمل معاها كده واصورها عشان تبعد عن طريقى ويبقى سيف ليا لوحدى وميبقاش حد احسن من التاني
عمر بيضربها كذا قلم: لا انتى ابليس ليه كده ليه عملنالك اي ذنبى انا اي ذنبها هي اي حرام عليكى
خرج عمر ورجع البيت ولقاهم كلهم موجودين وسيف كمان
عمر:انتى خرجتى من المستشفى
ساره: كنت قلقانه عليك واصريت اخرج واشوفك عملت اي
سيف: انت خدتها علي فين
حبيب: ما تحكوا وتقولوا في اي
سيف: ايوه انا عايز اعرف كل حاجه
عمر بحزن: للاسف احنا اتلعب بينا
خرج عمر تلفونه وسمع كلام جودى وعملت فيهم ايه هو واخته امه مستحملتش الصدمه واغمي عليها
حبيب بصدمه: ليه ي بنتى كده شلتى كل ده لوحدك ليه
ساره ببكاء: مكنتش قادره اواجهك ي بابا هقولك اي اقولك ان مقدرتش احافظ على شرفى حتى لما رجعت مكنتش قادره اتكلم خوفى منها ملكنى
ديما: عمى ساره كانت حلتها زي الزفت لو شوفتها اول سنتين كانت تصعب عليك انا عملت المستحيل عشان تيجى وتحكيلى مكنتش تعرف تنام من الخوف والكوابيس كنت بديها منوم كانت احساسها بالذنب اتجاه سيف هيموتها بعدها عنكم خيانت صحبتها كانت مضمره حرفيا مكنتش تخرج ولا تتكلم مع حد كنت بحاول اقنعها ترجع وتحكى كانت ترفض كانت لما اقعد معاها ونهزر وتضحك كانت تأنب نفسها وشايفه انها غلطانه وازاى تضحك وهي مذنبه
عمر حضنها: ليه ي ساره مش انا اخوكى وصاحبك وحبيبك ليه محكتليش مكنتش هعملك حاجه بالعكس كنت لحقت اتصرف
كنت منهاره وباصه ل سيف مش عارفه هو ساكت ليه ولا فاهمه ردد فعله وفجاءه خرج من البيت بدون ولا كلمه بمجرد خروجه حاسيت روحى بتسحب منى ومحستش بالدنيا بعدين
مجرد ما سمعت الحقيقه فضلت ساكت مقدرتش اتكلم ولا اعبر حبيبتى ونور عينى عمرى كله شرفها اتسلب منها ومن اقرب الناس وانا مكنتش جنبها اضطرت تهرب وتبعد عشان مضيقش حد ابوها وقف معاها وامها اغمى عليها وهي انهارت وانا وسط كل ده ساكت حتى الدعم اللى كانت ساره مستنيا مقدرتش اعطهولها
خرجت ومشيت وانا في صوتين جوايا بيتكلموا
الاول: انا عارف انت حاسس بايه بس هي ملهاش ذنب اوعى تاذيها هي لحد دلوقتي مش عارفه ده حصل ازاى هي مضحكتش من قلبها غير وهى معاك من يوم اللى حصل بتأنب نفسها شغل على طول هي كانت تتمنى الموت بس متشوفش منك نظرت النهارده
الثانى: نظرتى ليها مش كره ولا احتقار لا نظرت ضعف ان مقدرتش اعملها حاجه عاشت كل ده لوحدها نظرت ان عاجز ومش عارف اعمل حاجه ساره دي حلم عمرى بس غصب عنى اتصدمت ومقدرتش اعمل حاجه ولا اقرب منها منكرش للحظه فكرت ان اقوم اضربها بس مكنش عمر اضحك عليه فبالك هي
الثانى: لو هتجرح احسن ابعد
الاول: انا عايز ابقى لوحدى اجمع افكارى
........
محدش يفهمنى غلط انا مش بتخلى عنها انا بس مصدوم ايوه بحبها وماشى هى ملهاش ذنب بس حطوه نفسكم مكانى حببتى اللى عمرى ما لمستها وكانت بترفض حتى اننا نقعد لوحدنا اسمع انها اغتص* بت وقبل الفرح باسبوع وبدل متقولى تهرب وتلغى كل حاجه في منكم هيقول يعنى انت عارف انها مؤدبه وعمرها ما تعمل كده وهى فى وعيها وبرضو انت اخترت البعد فى ستات كتير هتقول ان زبالة ومستهلش حبها وانا كده مش بحبها بس لو فى راجل بيسمع هيفهمنى
ان حببته ومراته بعد كام يوم جايه تقوله انها اغتص*بت اقولكم حاجه تانى لو انتى ست وحبيبك قبل فرحكم قالك سورى ي حببتى انا من غير وعى خنتك متقوليش هي مخنتكيش او تقولى هسامحه عشان انتى عمرك ماهتسامحى وخصوصا لو بتحبيه ممكن تسامحى بس مش هتنسى فى كتير بيشتم وبيقول كويس انها مقلتش من الاول بس هفكركم ان قولت مش هبعد انا قولت هرتب افكارى عشان ماذهاش وهي مش ناقصه (تفكيرك عقيم)
صحيت من النوم لقيت ديما وسلوى قاعدين جنبى
ساره: كرهونى صح قولتلك ي ديما مش لازم حد يعرف
ديما: كان لازم يعرفوا من زمان على الاقل مكنش اخوكي اتجوزها وتبقى الصدمه صدمتين
ساره: يعني انا اللى غلطانه برضو كلوكم كرهتونى وبعد ما كنتوا كلهم جنبى حتى سيف مشى شوفتيهم بصولى ازاى
سلوى: ي حببتى محدش كرهك هما مصدومين ثم بابا وعمر واقفين معاكى اهو
ساره ببكيه: انتى كمان ابعدي عشان متبقيش زى عشان متكونيش زي ساره الوحشه اللى كسرت ظهر ابوها وعين امها واخوها اللى بسببها اتجوز واحده مصنتش عرضه ودمرت عرض اخته عشان حبيبك ميسبكيش ابعدى عنى كلكم ابعدوا وسبونى فى حالى
ديما: ساره اهدى
ساره بصراخ: ابعدوا انا واحده زب*اله مصنتش عرض ابوها سبونى
دخلوا الكل على انهيارى وبيحاولوا يهدونى وانا مصممه انهم يخرجوا ويسبونى
عمر بعصييه: ديما اتصرفى اديها مهدا
ديما بقلق: لو خدت مهدا دلوقتى ممكن تدخل في غيبوبه تااانى هي متعوده على الحاله دى كل ما القديم يتفتح
حبيب بهدوء: ساره اهدى انا مش حمل اخسرك اهدى
ساره بانهيار: ياريت تخسرنى ي بابا ولا اكسر ظهرك
حبيب: حببتى ده مش ذنبك انتى اتختى غدر
ساره ببكيه: بس انتوا هتبعدوا وتكرهونى
منى: عمرنا احنا مصدومين سواء منك او اخوكى وخصوصا ان انا امك ومعرفش ولا وقفت جنبك
ساره بشبه اغماء: يارب اموت وارتاح عايزه اموت
وفجأه.......