رواية حب لا ينتهي
الفصل الثاني 2
بقلم زينب رشدي
ساره: انا مسافره بكره
سيف باستغراب: هتجيبى الفستان من مكان تانى يعنى
ساره: لا انا مسافره دبى ومش راجعه تانى
سيف: يعنى ايه والفرح اللى بعد اسبوع وانا وحبنا
حبيب: انتى تقصدى ايه ي ساره
ساره: انا مش هتجوز انا حره
عمر (اخوها): يعنى ايه مش ده سيف اللى بتحبيه وعايزة تتجوزيه وهو اللى عرفك معنى الحب والحياه مش ده اللى من يوم مدخل حياتك وانتى حابه الدنيا والحياه ايه اللى اتغير
ساره: معلش ده قرارى ومش هرجع فيه عن اذنكم
سبتهم مضايقين من قرارى حتى سيف وحتى بابا وماما مش فاهمين انا بعمل كده ليه وانا مش عارفه اقولهم ايه اقولهم انا لو اتجوزت هتفض*ح وافضح*كم معايا ولا اسكت واهرب وانا اختارت السكوت والهروب وجاه تانى يوم وموعد سفرى
حبيب: هتسافرى ي ساره ومن غير مانفهم
ساره بعياط: مش انت بتحبنى وواثق ان مش هعمل حاجه غلط خليك واثق ان مش هعمل حاجه غلط
منى: طيب نفهم السبب الناس هتقول ايه لما الفرح يتلغى قبلها باسبوع
سارة: الناس متهمنيش المهم انتوا ماما بابا انا لازم ابعد لو قعدت هموت يرضيكم اموت
منى بقلق: بعد الشر عليكى ي بنتى
حبيب: طيب قولى لاخوكى ولا اختك
ساره: مش وقته انا متاخرة
حبيب: وسيف ي ساره
ساره بوجع: دى اكتر حاجه وجعانى بس ده احسن ليا وليه
خرجت من البيت على المطار لقيت سيف وجودى مستنيني
سيف: جبت صحبتك ممكن تعرف تغير رايك
ساره بغضب من جودى: مبقاش ينفع اغير راي
جودى: طيب وجوازكم وحبكم ده مش مهم بالنسبالك المهم الفلوس والسفر
ساره بوجع: سيف خليك فاكر ان بحبك ومحبتش ولا هحب غيرك بس غصب عنى هسافر سامحني ي سيف
سيف بدموع: ليه ي ساره انتى كده بتكسرينى
ساره: بعد الشر عليك من الكسره انا اللى مكسوره بس هيجى وقت وتعرف عملت كده ليه
جودى حضنتها وبصوت واطى: اوعدك هخليه ينساكى بسرعه اصل انا هفضل معا وهحببه فيا ثم بعدت عنها وبصوت عالى هتوحشينى ي ساره
مشيت وانا في الف صوت جوايا بيقول متسافريش وتسيبى حقك خلصى حقك متسبيش حب عمرك واهلك بس لو فضلتى هتفضحيهم سافرت وفضلت اربع سنين مسافره وبشتغل اليوم كله كمان عشان مفكرش بكسرت قلبى وضياع شر*فى اول سنه كنت بعرف اخبار سيف من اهلى بس بعدين مردتش اسأل عليه عشان اعرف انسى
Back
كده انتوا عرفتوا كل اللى حصل معايا معظمكم هيسال وهترجعى ليه دلوقتى خليكى زي ما انتى للاسف بابا تعبان ولازم ارجع هو كمان زعلان منى ان مش بنزل واشوفه وعشان كده اضطريت انزل ومعظمكم برضو هيقول نسيتى سيف هقولكم من غير تفكير منستهوش ومفيش دقيقه عدت الا ماكنت بفكر فيه وعامل ايه وعايش ازاى ويا ترى اتجوز ولا نسينى ولا بيفكر فيا معظمكم برضو هيقول طيب انتى مش خايفه من جودى هقولكم لا عشان جودى عملت اللى عيزاه خدت منصبى في الشغل وكسرت قلبى لما سبت سيف ولما سلبت ش*رفى ف دلوقتى هى مش هتضايق منى هتقلولى طيب مرجعتيش من الاول ليه هقولكم عشان مش عايزة افتكر كل اللى حصل معايا زمان مع انه محفور فى مخى وصلت مصر من تانى وانا مش عارفة هعيش فيها ازاى تانى لقيت اخويا بيستقبلنى في المطار
ساره بحضن: وحشتنى اووووى
عمر: ما هو باين حتى فرحى منزلتيش تحضريه
ساره بحزن: متأسفه ي عمر بس كنت مشغوله انا نازله اجازه اسبوع واحد بس بالعافيه
عمر: ولا يهمك ي حبيبت اخوكى بس المهم هروبك من البلد يكون ليه لازمه
ساره بتوتر: هروبى تقصد ايه
عمر: ساره انا فاهمك كويس ومتاكد ان في حاجه حصلت وعشان كده اختارتى الهروب
ساره: سيبك من ده كله اخباركم ايه واخبار بابا وماما وسلوى اختى
عمر: هيتجنوا ويشفوكى
ساره: وانت اتجوزت مين بقا
عمر: لا دي سبيها مفجاءه بس يلا عشان متتاخرش عن ماما دي عملالك وليمه
ساره: كنت متاكده انها هتعمل كده واول لما هتشوفنى هتقول
عمر وساره في صوت واحد: ي لهوي ي بنتى خسيتى وشك بقا شبه اللمون اه مكنتيش بتاكلى هناك بس رجعتى لامك وهتبقى زي زمان واحسن
ساره ضحكت من قلبها: ههههه وحشتونى بجد
عمر: حاسس ان بقالك كتير مضحكتيش وانتى بتضحكى بتتردى في الضحك
ساره: ي لهوي بقيت شبه ماما كده ليه يلا يلا نمشي من هنا عايزه اشوف وليمه امى
وصلت البيت اتفاجاه من التحضيرات كل واحد بيجرى يخلص اللى ورا قبل وصولى الشارع متزين والبلكونه والبيت كان لقاء حار بينا وكمان عتاب قعدنا بعد السلمات
منى بحضن: عارفه اللى حصلك ده بسبب زعلى منك
ساره: ايه اللى حصل ما انا زي الفل اهو
منى: مش عارفه ايه اللى حصلك خسيتى وشك بقا شبه اللمون عشان كنتى بعيدة عنى بس خلاص رجعتى لامك
عمر بضحك: مش هتتغيرى ي ماما ثم سيبى البنت هتتخنق
منى: والله ما هسيبها تبعد عن حضنى تانى
حبيب: خلاص بقا ي منى
ساره: والله ي ماما فعلا حضنك واكلك وحشوني
منى: ثواني ي قلبى يحضر يلا ي بت ي سلوى
حبيب: هترجعى تانى
ساره: ايوه
حبيب: مزهقتيش من القعده لوحدك
عمر بتغير الحوار: ايه ي بابا مش بتحب الخير لبنتك ولا ايه دي لما شوفتها النهارده مصدقتش ان دي اختى مفيش حاجه معاها مش ماركه دي ماسكه موبايل بتمن شقتى
ساره: الله اكبر هيولع دلوقتى
عمر: ي عم مش بحسد بس افتكرينا
ساره: جيبالك لاب معايا احسن من التلفون بميه مره
عمر: ايوه كده هي دي اختى
حبيب: يعنى عيشه الاغنياء احسن انك تقعدى وسط اهلك
ساره: بابا اكيد مش كده بس انا ماسكه منصب كبير هناك ومقدرش اسيبه فجاءه كده
منى: مش وقته الكلام ده دلوقتى يلا ي حببتى كلى زمانك هتموتى من الجوع
عمر: قوليلى ي ماما عامله ايه النهارده
منى: عامله مكرونه بشامل ومحشى وفراخ وملوخيه وممبار
عمر: كل ده عشان ست ساره ده يوم فرحى معملتيش نص ده
منى: ليكم كلكم
قعدنا على السفره واكلت بسيط وقومت اخد شاور وغيرت هدومى وجاه عمر الاوضه
عمر: ادخل
ساره: اكيد
عمر: مالك مش عجبانى مش دي ساره اللى اعرفها اللى الضحكه مش بتفارق وشها مش دي ساره اللى يبقى في تجمع عائلى تفضل في اوضتها
ساره: انا كويسه بس تعبانه من السفر
عمر: متاكده انا اخوكى لو عايزه تتكلمى اتكلمى
ساره بتردد: عمر احم هو سيف عامل ايه
عمر: لسه بتحبيه
سكت مردتش ارد
عمر: على العموم هو حالته مش احسن منك رافض يتجوز عايش في الشقه اللى حضرتوها سوا بيشتغل ليل ونهار بقا صاحب شركه مع شويه شُركه يعنى بيحاول ينساكى بالشغل زيك
ساره بتمثيل: ومين قالك ان منستهوش انا نسيته وعايشه حياتى كمان
عمر: نبره صوتك وانتي بتسالى عليه قالتلى فرحتك لما عرفتى ان متجوزش قالتلى ابتسامتك اللى اتقلبت فجاءه لما عرفتى ان عايش فى الشقه يعنى منسكيش وبيتعذب زيك قالتلى
ساره: لا انت بتهزر يلا تعال نقعد معاهم عشان تشوفوا الهدايا اللى جبتهالكم
خرجت قعدنا سوا واعطتهم هدايهم عمر لاب توب وساعه ماركه سلوى جبتلها موبايل وطقمين بحتياجتهم وماما جبتلها سلسله دهب وبابا جبتله قميص وبنطلون وجلبيه وبرفان عجبتهم الهدايا
ساره: فين مراتك عشان تاخد هديتها
منى بحزن: مراته مبتعجبهاش العجب
ساره: ليه بس انا جبتلها اسوره دهب بختمها بمناسبه الفرح
سعاد: متستهلش
عمر بغضب: وبعدين
ساره: هو في ايه
عمر: مفيش هي زمانها جايه
مكملناش وقت الا ما جت جودى اول لما شوفتها اتصدمت بالسرعه دى عرفت ان رجعت وهتعكنن عليا
ساره بغضب: انتى ايه جابك هنا
جودى بابتسامة: اكيد اتصدمتى صح
عمر: هى لسه متعرفش
ساره: عرفت ايه ايه اللى جاب دى هنا
عمر: دي تبقي